ตอนที่ 1026 ลาก่อน?

เมืองไป๋เหอ

มีพื้นที่น้ำที่นอกเมืองท่าเทียบเรือทิศเหนือแต่เรือทั้งหมดไม่สามารถใช้งานได้ตั้งแต่เรือสำราญขนาดใหญ่จนถึงเรือประมงจนถึงเรือใช้ล่องแก่ง

ซากเรือหักพังนับพันกองอยู่ในบริเวณนี้เนื่องจากมีการสะสมมากขึ้นทุกปีทำให้น้อยคนจะเข้ามาถึงที่นี่ได้แต่กลับเป็นสวรรค์ของปลาทุกชนิด บางครั้งก็มีผู้สูงอายุในเมืองไป๋เหอมาที่นี่เพื่อตกปลาและกลับเข้าบ้าน พวกหนุ่มสาวไม่ชอบบริเวณซากเรืออับปางที่เต็มไปด้วยสนิมเขรอะและกลิ่นประหลาดไม่พึงประสงค์

บางทีคนแก่ผู้อาวุโสไม่ใส่ใจเกี่ยวกับเรื่องนี้  แต่พวกคนหนุ่มสาวไม่อาจทนยืนอยู่ในที่เต็มไปด้วยความเสื่อมสลาย

วันนี้บริเวณซากเรืออับปางมีหญิงสาวสองคนเข้ามาโดยไม่มีใครคาดคิด

คนหนึ่งสวมชุดขาวยิ่งกว่าหิมะ

อีกคนหนึ่งชุดดำเหมือนหมึก

หน้าตารูปร่างของพวกนางตัดกับผืนน้ำยามสนธยาและเหมือนนำอากาศสดชื่นเข้ามายังพื้นที่สุสานเรืออับปาง

“โอว..ข้าไม่เห็นเลยจริงๆ  สุสานที่เจ้าเลือกนั้นไม่เลวเลย ง่ายและประหยัดฝังในทะเลโดยตรงย่อมดีแน่นอน!” สตรีชุดดำก็คือแมงมุมน้ำผู้อำมหิตและมีพิษร้ายมากที่สุดในบรรดายอดฝีมือรุ่นเยาว์ของเมืองไป๋เหอ ส่วนสตรีชุดขาวที่เป็นเป้าหมายของนางก็คือหลิวเย่ สำหรับสตรีมนุษย์ที่ไม่เป็นพิษเป็นภัยอย่างหลิวเย่  แมงมุมน้ำไม่มีเหตุผลในการฆ่านาง ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลใดก็ตามการฆ่าหลิวเย่ไม่เพียงแต่เป็นพฤติกรรมที่เห็นแก่ตัวเท่านั้น  แต่สำหรับแมงมุมน้ำนางจำเป็นต้องมีเหตุผลในการฆ่าหลิวเย่ด้วยหรือ?

นางไม่ต้องการเหตุผลใดๆในการฆ่า

ถ้าจะมีเพียงเหตุผลเดียวก็คือแมงมุมน้ำไม่ต้องการเห็นใครดูดีกว่านาง

“ข้าตัดสินใจครั้งล่าสุดแล้ว ว่าจะสู้เสี่ยงเป็นเสี่ยงตายกัน ไม่ว่าใครแพ้ใครชนะจะต้องมีคนล้มตายที่นี่”  หลิวเย่ยังคงมีสีหน้าสงบ  นางมองดูแมงมุมน้ำผู้แข็งแกร่งอย่างสงบ  เมื่อเผชิญหน้ากับศัตรูดวงตาของนางมีแต่ความกล้าที่ปราศจากความกลัว นางเปลี่ยนไปจากช่วงเวลาปกติ  “อย่างไรก็ตาม  ถ้าสู้กับเจ้า ข้าจะไม่มีทางยอมแพ้  ถ้าเจ้าต้องการสู้  ข้าก็จะสู้ด้วย!”

“น้ำเสียงเจ้าคุยโตเสียเหลือเกิน  แต่เจ้าอ่อนแอเหมือนแมลงน้อย  มีคุณสมบัติใดมาสู้กับข้า?  น่าขัน!”  นางแมงมุมน้ำแค่นเสียงเยาะเย้ย

นางกระโจนขึ้นไปในท้องฟ้า

หลังจากขึ้นถึงที่ระดับความสูงหลายร้อยเมตรนับว่ามีพลังกระโดดที่กล้าแข็งมาก

จากนั้นพุ่งกลับลงมาราวกับอุกกาบาตรัศมีรอบตัวสิบเมตรมีแรงบดขยี้ทุกอย่างให้เป็นผุยผงได้

หลิวเย่หลบหลีกแรงอัดกระแทกจากร่างที่ร่วงลงมาของแมงมุมน้ำซากเรือทุกส่วนถูกทำลายเกือบหมด คลื่นยักษ์โหมกระหน่ำ น้ำซัดสาดเหมือนถูกพายุพัดหอบเข้ามาทั้งหมด ชิ้นส่วนและซากเรืออับปางจากก้นแม่น้ำหมุนควงอยู่ในอากาศพร้อมกับสายน้ำเกิดเป็นภาพแปลกประหลาดตา

พลังของพายุหมุนสายน้ำมีขนาดใหญ่ทำให้การเสี่ยงอันตรายหลบหลีกของหลิวเย่ได้รับผลไปด้วยนางถูกฉุดดึงไปอย่างช่วยไม่ได้

แมงมุมน้ำลงมายืนอยู่บนผิวน้ำและกลับขึ้นไปบนท้องฟ้า

ความเร็วของนาง

แทบจะเร็วกว่าสายฟ้าแล่บ

การร่วงลงมาและการพุ่งย้อนกลับเป็นพลังที่แตกต่างกันสองสายเหนือพื้นผิวน้ำมีพลังสองสายปะทะกัน

แม้ว่าจะไม่ได้ทำลายพื้นที่มิติแต่ก็สร้างมิติภายในพายุหมุนวารีได้ ไม่ว่าจะเป็นซากเรืออับปางหรือสายน้ำและอากาศจะห่อหุ้มด้วยฟองอากาศพื้นที่ขนาดใหญ่ที่รวมตัวกัน  ฟองอากาศนี้ถูกตัดขาดจากน้ำซึ่งอยู่ภายใต้การควบคุมจากเจตจำนงของนางแมงมุมน้ำอย่างสมบูรณ์นี่คือวิชาลับเฉพาะที่ไม่เหมือนใครของนาง ฟองอากาศกักกัน

ในฟองอากาศนี้ทันทีที่ศัตรูติดอยู่ข้างในต่อให้เป็นนักสู้ปราณฟ้าที่ทรงพลังก็ยากจะหลุดออกมาได้

มีความเป็นไปได้ว่าการต่อสู้นี้จะจบลงในเงื้อมมือของนางแมงมุมน้ำชีวิตของศัตรูจะตกอยู่ในเงื้อมมือนาง

แพ้โดยไม่ทันได้สู้

หลิวเย่เจอปัญหายากลำบากทันทีที่นางเข้ามาในฟองอากาศ

นางไม่เพียงแต่เคลื่อนไหวไม่ได้ดังใจเท่านั้น  แต่ยังต้องหายใจทางปาก  นางค่อยๆตกอยู่ภายใต้การควบคุมของฝ่ายตรงข้าม ในการต่อสู้นี้ นางไม่แพ้ได้หรือไม่?

แทบจะไม่มีเวลาคิดแมงมุมน้ำใช้ไม้ตายที่สอง

จากนั้นก็มีพลังโจมตีต่อเนื่องตามกันมา

ฟองอากาศโจมตีก็เพียงพอเอาชนะหลิวเย่ที่อ่อนแอได้แล้ว แต่นางแมงมุมน้ำรู้สึกว่าลงมือเพียงแค่นั้นยังไม่เพียงพอ แมงมุมน้ำผู้อำมหิตและมีพิษร้ายกาจจะยอมให้ศัตรูตายอย่างง่ายดายได้ยังไง?

หลิวเย่รอให้ร่างของนางแมงมุมน้ำผ่านเข้าฟองอากาศที่งดงามและนางพบว่ามีใยแมงมุมใสหลายสายปรากฏไม่รู้ตั้งแต่เมื่อใด

ใยแมงมุมเหล่านี้ยืดขยายอยู่ในสายลม

และสานเข้ากันสร้างเป็นตาข่ายที่แข็งแกร่ง

ตาข่ายใยแมงมุมรวบจับทั้งคนทั้งซากเศษเหล็กของเรือลงไปในกลุ่มเรืออับปาง

ถ้าตกลงไปในฟองอากาศของแมงมุมน้ำตอนแรกก็เป็นไปไม่ได้ที่จะหลบออกมาจากท้องฟ้าได้ จากนั้นแมงมุมน้ำใช้ไม้ตายที่สอง แหมังกรบิน ผู้นั้นต้องตายแน่นอน...การใช้ชื่อแหมังกรบินตามชื่อก็บอกอยู่แล้วว่าเป็นแหที่ทรงพลังที่สุดแม้แต่มังกรก็ยังหนีไม่พ้น หลิวเย่ไม่รู้ว่าแมงมุมน้ำจับมังกรได้หรือไม่  แต่นางรู้สึกได้ถึงความน่ากลัวของแหนี้!

อันตราย!

“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!”  ในสายตาของแมงมุมน้ำหลิวเย่ในปัจจุบันนี้เท่ากับคนตาย แค่เพียงไม่กี่อึดใจ นางก็สามารถฆ่าเพื่อระบายอารมณ์ได้แล้ว!

ในเวลานี้อีกด้านหนึ่งของเมืองไป๋เหอผู้เฒ่าเถี่ยเหมายืนอยู่ที่กระท่อมหนามเหล็ก มองผิวเผินเขาไม่ได้ขยับ แต่ลึกลงไปในดวงตาปรากฏแววเสียใจนี่คือสถานที่ซึ่งฟูผิงศิษย์ของเขาเคยพักอาศัยอยู่  ศิษย์คนนี้ฉลาด  ตั้งแต่นางยังเป็นเด็ก เรียนรู้ง่ายว่านอนสอนง่าย ทำให้การสอนนางสบายใจกว่าสอนคนอื่น บ่อยครั้งที่ฟูผิงเรียนจบแล้วแต่คนอื่นเพิ่งเริ่ม  จะไม่มีแรงสนับสนุนอยู่เบื้องหลังถ้าไม่ใช่เพราะฟูผิง เป็นไปไม่ได้ที่จะใช้อัจฉริยภาพและปัญญาของนางเพื่อเป็นเจ้าเมืองไป๋เหอที่เป็นสตรี

น่าเสียดายนางยอดเยี่ยมมาก  แต่นางกลับเดินเข้าสู่เส้นทางคนทรยศ

เดิมทีคนรุ่นหลังของเมืองไป๋เหอไม่เคยถูกทอดทิ้งอย่างยาวนานครอบคลุมขนาดนี้  ไม่ต้องคำนึงถึงบรรพบุรุษหอทงเทียนที่ห่างไกลหรือแดนสวรรค์ในทุกวันนี้ เผ่าพันธุ์ต้องสาปเป็นไปไม่ได้ที่จะได้รับการยอมรับจากคนภายนอก  เป็นไปไม่ได้ที่จะออกไปใช้ชีวิตกับคนภายนอก

ดังนั้นคนที่แม้โง่เง่าก็จะไม่หลบหนีจากเผ่าพันธุ์กบฏ

แม้แต่ฟูผิงผู้ฉลาดก็ยังทำเรื่องโง่  ที่แม้แต่คนโง่ไม่ยอมทำ

“ลาก่อนลูกสาวของข้า”  หลังจากเฒ่าเถี่ยเหมากล่าวประโยคนี้ในใจ  แววตาที่ทุกข์ใจของเขาหายไปอย่างสิ้นเชิงเหลือแต่เพียงความมุ่งมั่นเด็ดเดี่ยว เขาโบกมือและสั่ง  “มาเถอะกระท่อมของฟูผิงคนทรยศเผ่าพันธุ์จะต้องถูกยึด ข้าวของๆ นางให้ยึดไว้ ของใช้ส่วนตัวของคนทรยศให้ส่งไปสมาคมและสำนักเรียนต่างๆในเมือง แจ้งให้รู้ว่าเป็นสิ่งน่ารังเกียจ จงใช้สอนเพื่อเตือนใจคนของเรา  จงป่าวประกาศในเมืองว่าเรากำลังจับคนทรยศนี้และถือว่านี่เป็นเรื่องน่าอับอายในประวัติศาสตร์ตลอดไป จงจารึกชื่อของนางไว้ในหอโลหิตต้องสาปในเมืองเรา ปล่อยให้นางตกเป็นเป้าหมายของการสาปแช่งของเราตลอดไป  วิญญาณนางจะไม่มีวันได้ผุดได้เกิด  จงดู นี่คือจุดจบของคนทรยศ!”

“ขอรับ” ทหารเมืองที่อยู่ด้านหลังเฒ่าเถี่ยเหมารับคำด้วยความเคารพ

พวกทหารเริ่มเก็บกวาดสิ่งของ

ดวงตาเฒ่าเถี่ยเหมาทอประกายวูบจากนั้นหายไปอย่างรวดเร็ว

ชุดเสื้อผ้าที่เขาสวมใส่แม้ว่าจะเป็นชุดขอกะลาสีเรือแต่ดูเหมือนเขาจะเป็นจอมพลเรือระดับสูง นักรบเมืองไป๋เหอผู้รู้จักเขาจะตะโกนเรียกหาเขา ขณะที่พ่อค้าและทหารรับจ้างในเมืองผู้อยู่อาศัยมาหลายปีพวกเขามองดูเขาด้วยความตะลึง... พวกเขาแทบไม่อาจยอมรับว่าบุรุษผู้มีสง่าราศีเหมือนกับพญาราชสีห์คือเฒ่าขี้เมาที่ประจำอยู่ที่ท่าเรือตะวันออก

เวลานี้ใครยังจะกล้าดูถูกเหยียดหยามเขา?

ถนนดูเหมือนมีลมพัดผ่านเบาๆ

เฒ่าเถี่ยเหมาก้าวขึ้นมายืนนิ่งๆและมองไปทางตำแหน่งทิศเหนือของเมือง

ปรากฏว่ากลุ่มทหารที่อยู่ด้านหลังของเขารีบก้าวออกมาข้างหน้าและตามความเข้าใจของพวกเขา จอมพลหยุดอย่างนี้แสดงว่าต้องมีคำสั่ง  เฒ่าเถี่ยเหมาค่อยๆ ยกมือโบก “พวกเจ้าทุกคนรีบไปที่สุสานเรืออับปางตรงท่าประตูทิศเหนือถ้าพบเจอแมงมุมน้ำ บอกให้นางกลับฐานทันที อย่าช้าแม้แต่วินาทีเดียว ถ้านางกล้าขัดขืนคำสั่ง ให้คร่ากุมนางได้ทันที!”

น้ำเสียงเด็ดขาดเช่นนี้นายกองที่รับภารกิจได้ยินยังสั่นสะท้านใจ

แม้ว่าจอมพลมักจะวางตัวสง่างามมีอำนาจ  แต่ไม่เคยเป็นเหมือนกับวันนี้  หรือว่าแมงมุมน้ำจะทำผิดทำนองเดียวกับฟูผิง?

พวกทหารพอได้รับคำสั่งก็รีบเร่งเดินทางไปยังท่าประตูเมืองทิศเหนือด้วยความเร็วสูงสุด  คนที่รวดเร็วที่สุดคือคนที่ทำหน้าที่นายกอง  แม้ว่าจะเป็นหัวหน้าตำแหน่งน้อย  แต่เขาก็มีพลังมากมายเช่นกัน  และกองทหารของพวกเขาเป็นกลุ่มที่น่ากลัว

เฒ่าเถี่ยเหมาออกคำสั่งด้วยสีหน้าเฉยเมยและเขาเดินหน้าต่อ

ทันใดนั้นเขาเป็นเหมือนราชสีห์แก่ที่พบเจอศัตรู   เขาวิ่งไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วเขาพุ่งผ่านไปสองช่วงตึกตรงไปยังชานชาลารถไฟ

นี่คือสถานี้ที่ฟูผิงขึ้นรถไฟและทำการติดต่อกับเจ้าเด็กหน้าขาวเป็นครั้งแรก

ถ้าไม่ใช่เพราะเจ้าหนุ่มหน้าขาวนั่นฟูผิงคงจะไม่ทรยศเผ่าพันธุ์จะไม่มีทางหนีไป เขาเสียใจ  ถ้าเขาเลือกได้อีกครั้งเขาจะไม่ปล่อยให้ฟูผิงพบกับเจ้าหนุ่มหน้าขาวนั่น คิดไม่ถึงเลยว่า ในช่วงเวลาไม่กี่วัน เจ้าหนุ่มหน้าขาวทำให้ฟูผิงหลงผิด  ถ้าไม่ใช่เพราะเจ้าหนุ่มหน้าขาวนั่นฟูผิงจะไม่ทรยศเผ่าพันธุ์แน่นอน  เฒ่าเถี่ยเหมาวิ่งไปที่สถานีรถไฟ เขาโกรธ ไม่เพียงแต่เขาสูญเสียผู้เป็นเหมือนธิดาของเขาแต่เพราะเจ้าหนุ่มหน้าขาวที่ถูกฆ่าในทะเลหมอกไม่ปรากฏตัวให้เห็นอีกครั้ง

เจ้าหนุ่มหน้าขาวยังจะมีชีวิตได้อย่างไร?

เฒ่เถี่ยเหมาค่อยๆมองขบวนรถที่ออกไปจากสถานี ในหน้าต่างที่เปิดอยู่บานหนึ่งมีเจ้าหนุ่มหน้าขาวกำลังโบกมือและยิ้มให้

ขณะนั้นเฒ่าเถี่ยเหมาโกรธจนแทบทำลายรถไฟทั้งขบวน

ขณะเดียวกันเขารู้สึกหวั่นไหวสะท้านใจ

ศัตรูไม่ควรจะมีชีวิตอยู่จนถึงบัดนี้แต่ยังกลับมาเมืองไป๋เหอได้  พระเจ้า, นี่หมายถึงอะไร?  หรือเจ้าเด็กนี่พบศักดิ์ฐานะของตัวเขา

ศัตรูผู้นี้ช่างน่ากลัวจริงๆ!

เจ้าเด็กหน้าขาวจะดูเรียบง่ายเหมือนเด็กหนุ่มธรรมดาจริงหรือ?

เฒ่าเถี่ยเหมารีบระงับความโกรธเหมือนกับมีตาข่ายยักษ์ที่เขาไม่รู้ว่ากางดักรอไว้นานเท่าใด  และมันถูกรวบเข้าทันทีเป็นการยืนยันว่าเมืองไป๋เหอตกอยู่ในอันตราย ช่วงเวลานี้นอกจากเพิ่งสูญเสียฟูผิงไป เขาเกรงว่าทั่วทั้งเมืองไป๋เหออาจประสบภัยพิบัติอย่างไม่เคยพบเจอมาก่อน

เจ้าหนุ่มหน้าขาวและสหายของเขาและสตรีลึกลับ!

ปัจจัยต่างๆทั้งหมดที่เขาไม่เคยเข้าใจมาก่อน ตอนนี้เขาเริ่มเข้าใจเล็กน้อย คนเหล่านี้อาจไม่ได้มุ่งหมายอยู่ที่แร่ดอกสายฟ้า  แต่เป็นเมืองไป๋เหอ  นักรบหอทงเทียนกำลังไล่ล่าตระกูลต้องสาปการเข่นฆ่าจะมาถึงในที่สุดอย่างนั้นหรือ?

เฒ่าเถี่ยเหมาไม่สามารถติดตามเป้าหมายที่กำลังออกมาจากรถโดยสารและปฏิเสธจะไปสมาคมเหล็กทันทีเพื่อกระจายข่าวร้าย

เขาไม่ทำเช่นนั้น

เขารีบเร่งกลับไปที่กระท่อมด้วยความเร็วสุดชีวิตเปิดกลไกทางลับ จากนั้นเร่งรีบกลับไปที่ฐานทัพ.. เมื่อเทียบกับชีวิตผู้คนนับแสนเฒ่าเถี่ยเหมามีความสำคัญมากกว่า ฐานทัพใต้น้ำและผู้ประกอบพิธีชุบชีวิตบรรพบุรุษ  ตราบใดที่ชนชั้นฝีมือดีอยู่รอดได้ ตระกูลต้องสาปก็ยังจะมีหวัง  ในทางตรงข้าม แม้คนแสนคนหนีไป  ต่อไปนักรบแห่งทงเทียนไล่ทัน  แต่ฐานทัพและสถานที่บูชายัญชุบชีวิตบรรพบุรุษ  จะสูญเสียไปไม่ได้อย่างแน่นอน!

เมื่อเฒ่าเถี่ยเหมากลับไปที่ป้อมเหล็กยักษ์ด้วยความเร็วสูงสุด พอผ่านทางออกมาถึงประตูใหญ่ห้องประกอบพิธีชุบชีวิต

เขาต้องพบกับความตื่นตระหนก

เด็กหนุ่มที่เพิ่งออกจากรถโดยสารและเยาะเย้ยเขารออยู่ที่นั่นและยิ้มให้เขา  แม้แต่เจ้าเด็กหน้าขาวนี่ยังทำตัวเหมือนเป็นสหายเก่ามาหลายปีเขาโบกมือให้

อะไรกัน?  เฒ่าเถี่ยเหมาตกใจและพยายามข่มใจ

ใจของเขาสั่นสะท้านอย่างควบคุมไม่ได้