บทที่ 36
สิ่งที่เซี่ยเหอและตงเสวี่ยคิดอยู่นั้นไม่สามารถรอดพ้นจากสายตาของหลี่มู่ไป๋ไปได้
เขาเห็นใบหน้าของเสี่ยวชิงเฉิงเปลี่ยนเป็นสีแดงเข้มขึ้น
อืม...
ดี
ฝาแฝดที่สวยงามคู่นี้ตีสองหน้าเก่งจริงๆ!
ดูเหมือนว่าเขาต้องหาเวลาลงโทษพวกเขาสักครั้ง พวกเขาที่ไม่สุภาพตลอดเวลา...
***
สองชั่วโมงต่อมา
หลี่มู่ไป๋กําลังนั่งอยู่ในห้องนั่งเล่นและมีความงามอยู่ในอ้อมแขนของเขา ขณะจ้องมองชายวัยกลางคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขา
เสี่ยวไห่หลงซึ่งรอมานานตอนนี้ตัวสั่น
แม้ว่าหลี่มู่ไป๋จะบอกให้เขานั่งคุยกัน แต่เขาก็ไม่กล้าแต่ยืน
เขาถึงกับก้มศีรษะลงไม่กล้ามองเขาอีก
เนื่องจากเขายังไม่แน่ในความตั้งใจของหลี่มู่ไป๋ เขาจะไม่กล้าที่จะทําให้หลี่มู่ไป๋ขุ่นเคืองแม้แต่น้อย
"พูดมา ทําไมนายถึงตามหาฉัน"
ในขณะที่หลี่มู่ไป๋ไม่ต้องการยืดเวลาการสนทนากับเขา เขาถามแบบค่อนข้างเฉือยชา
"นายน้อยหลี่ มันเป็นแบบนี้ เสี่ยวชิงเฉิงหญิงสาวที่ไม่สุภาพคนนี้ทําให้คุณขุ่นเคือง ครอบครัวเสี่ยวของฉันก็ต้องถูกตําหนิเช่นกัน ดังนั้นฉันจึงอยู่ที่นี่ในนามของตระกูลเสี่ยวเพื่อขอโทษคุณ..."
เสี่ยวไห่หลงพูดพลางยื่นเอกสารที่อยู่ในมือให้
เอกสารเหล่านี้เป็นทรัพย์สินครึ่งหนึ่งของตระกูลเสี่ยวของเขา
ทุกอย่างรวมถึงโรงแรมอาคารที่ดิน และแม้แต่กลุ่มชิงเฉิงก็ถูกส่งมอบให้กับหลี่มู่ไป๋
แน่นอนว่าในสายตาของหลี่มู่ไป๋ทรัพย์สินดังกล่าวไม่มากนัก
ไม่รวมอาณาจักรธุรกิจขนาดใหญ่ของตระกูลหลี่ของเขา แม่ของเขาคนเดียวก็มีบริษัทมูลค่าล้านล้านดอลลาร์
สิ่งที่เสี่ยวไห่หลงเสนอให้เขาตอนนี้ไม่มีอะไรแตกต่างจากเงินในกระเป๋าสําหรับเขา
แต่สําหรับตระกูลเสี่ยวมันเจ็บปวดมาก
แม้ว่ามันจะเจ็บปวดสําหรับพวกเขา แต่พวกเขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากมอบพวกเขาให้กับหลี่มู่ไป๋
ท้ายที่สุดถ้าหลี่มู่ไป๋ไม่ปล่อยให้ตระกูลเสี่ยวของพวกเขาไป พวกเขาก็ไม่สามารถรักษาทรัพย์สินที่เหลืออยู่ไว้ได้!
"ไม่เป็นไรหรอก ฉันได้สัญญากับเสี่ยวชิงเฉิงแล้วว่าจะไม่เอาเรื่องตระกูลเสี่ยวของนายอีกต่อไป ถ้าไม่มีอะไรอีก นายก็ออกไปได้แล้ว..."
เมื่อได้ยินคําพูดเหล่านี้ เสี่ยวไห่หลงก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก
ด้วยคำสัญญาของหลี่มู่ไป๋ตระกูลสามารถเอาชนะวิกฤตของพวกเขาได้อย่างง่ายดาย
"นายน้อยหลี่ ชิงเฉิงไม่ได้รอบคอบขนาดนั้น ฉันกลัวว่าเธอจะไม่สามารถให้บริการคุณได้อย่างถูกต้อง ตระกูลเสี่ยวของฉันมีผู้หญิงสวยหลายคน หากนายน้อยหลี่สนใจ คุณสามารถเลือกผู้หญิงสองคนเป็นสาวใช้ของคุณได้ตลอดเวลา
นี่คือการแสดงความจริงใจของตระกูลเสี่ยวของฉัน..."
เสี่ยวไห่หลงกล่าวเสริม
"หืม?"
รอยยิ้มขี้เล่นคืบคลานมาบนใบหน้าของหลี่มู่ไป๋
สําหรับสิ่งที่เสี่ยวไห่หลงเสนอให้เขา เขาแทบรอไม่ไหวที่จะคว้ามันมา
แทนที่จะใช้ความคิดริเริ่มที่จะส่งพวกเขาไปที่ประตูของเขา เสี่ยวไห่หลงปล่อยให้หลี่มู่ไป๋เลือกพวกเขาด้วยตัวเอง
ความตั้งใจของเขาคือการทําให้หลี่มู่ไป๋ไปเยี่ยมตระกูลเสี่ยวเป็นการส่วนตัว
เขาต้องการให้ตระกูลใหญ่และเล็กอื่น ๆ ในจิงไห่ ได้รับข่าวว่าตระกูลเสี่ยวของเขาได้จับต้นขาของนายน้อยหลี่แล้ว
หากนายน้อยหลี่ไปเยี่ยมเป็นการส่วนตัวก็จะทําให้พวกเขารู้สึกว่าตระกูลเสี่ยวมีความสัมพันธ์ที่ดีกับตระกูลหลี่!
ในกรณีนี้ผลกระทบจะดีกว่าถ้าพวกเขาส่งสาวใช้ไปที่ประตูของตระกูลหลี่เป็นการส่วนตัว
"อืม... ฉันจะไปเยี่ยมในเวลาว่าง..."
หลี่มู่ไป๋ยิ้มจางๆแต่ไม่ได้เปิดเผยความตั้งใจของเขา
ตามที่เขาสัญญาไว้กับเสี่ยวชิงเฉินไว้ ปกติแล้วเขาจะไม่กลับไปทําตามคําพูดของเขา
แต่ถ้าเสี่ยวไห่หลงคนนี้สามารถใช้ความคิดริเริ่มที่จะมาส่งของขวัญให้เขาและคิดวิธีการดังกล่าวออกมา ดูเหมือนว่าตระกูลเสี่ยวภายใต้เขาจะลุกขึ้นจากความตายและก้าวไปสู่ระดับที่สูงขึ้น
หลี่มู่ไป๋อดไม่ได้ที่จะมองเขาอีกครั้ง
แม้ว่าบุคลิกของเขาจะไม่ดี แต่มันก็ไม่ได้แย่ขนาดนั้น
ถ้าเป็นเสี่ยวไห่หลงที่ส่งสาวใช้ไปที่ประตูของเขา จะเกิดอะไรขึ้นถ้าพวกเธอไม่ใช่ผู้หญิงที่สวยที่สุดในตระกูลเสี่ยว?
เขาอาจจะไม่ได้เลือกผู้หญิงที่ใช่สําหรับเขา
ความรู้สึกของการเลือกสินค้านี้..อ่า ... นี้คือสิ่งที่หลี่มู่ไป๋ตั้งตารอ
"โปรดยอมรับคําขอโทษของฉันนายน้อยหลี่!"
เสี่ยวไห่หลงได้พบกับความประหลาดใจที่น่ายินดี หลังจากหาข้อแก้ตัวแล้วเขาก็บอกลาด้วยความเคารพ
ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นนายน้อยหลี่ก็ไม่สนใจที่จะเคลื่อนไหวต่อต้านตระกูลเซียวของเขา
ด้วยคำสัญญาของหลี่มู่ไป๋ครอบครัวอื่น ๆ ใน จิงไห่ จะไม่กล้าขว้างก้อนหินใส่ตระกูลเสี่ยวของเขาที่ได้ตกลงไปในบ่อน้ำ
ตระกูลเสี่ยวของเขาในครั้งนี้สามารถผ่านวิกฤติได้อย่างง่ายดาย
...
"อืม..."
เขาเหลือบมองเอกสารสิทธิทรัพย์สินที่เสี่ยวไห่หลงมอบให้เขา
มันทำให้เขาประหลาดใจ กลุ่มชิงเฉิงของ เสี่ยวชิงเฉิงก็รวมอยู่ในรายการด้วย หลี่มู่ไป๋อดไม่ได้ที่จะยิ้มจางๆ จากนั้นเขาก็โยนเอกสารลงบนโต๊ะกาแฟ
มันไม่ได้หนีพ้นจากสายตาของเสี่ยวชิงเฉิงที่อยู่ในอ้อมแขนของเขา
ดวงตาของเธอเปลี่ยนเป็นที่ว่างเปล่า
กลุ่มชิงเฉิงเลือดหัวใจของเธอถูกส่งมอบให้กับหลี่มู่ไป๋ ( เลือดหัวใจ = ของสำคัญในชีวิต)
เธอทนไม่ไหวแล้ว...
เสี่ยวชิงเฉิงเองก็รู้ว่าหลี่มู่ไป๋ไม่เคยปฏิบัติต่อเธอเหมือนผู้หญิงของเขาจริงๆ
วิธีที่เขาเห็นเธอค่อนข้าง... เหมือน...
ตุ๊กตา
***
แหวก แหวก...
ในตอนเย็น
หลี่มู่ไป๋ที่กําลังยุ่งอยู่กับการจ้องมองทิวทัศน์ยามค่ําคืนโทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้น
"อืม..."
น้องสาวของเขาหลี่ชิงเหยาที่เรียกเขา
เขาและน้องสาวของเขาเป็นฝาแฝด
ทั้งคู่เพิ่งอายุครบยี่สิบปีในปีนี้
พวกเขากําลังศึกษาอยู่ที่มหาวิทยาลัยจิงไห่ปีที่สองที่เพิ่งสิ้นสุดลง
ตอนนี้มันเป็นวันหยุดฤดูร้อน
ซึ่งแตกต่างจากหลี่มู่ไป๋ที่ทำเพียงเพื่อเพลิดเพลินกับชีวิตของเขาดื่มและเป็นเพลย์บอย หลี่ชิงเหยาน้องสาวของเขาค่อนข้างทํางานหนัก
เมื่อใดก็ตามที่เธอมีเวลาว่างเธอจะติดตามคุณปู่ของพวกเขาเพื่อฝึกฝนศิลปะการต่อสู้หรือติดตามแม่ของเขาไปที่ บริษัท เพื่อเรียนรู้วิธีจัดการสิ่งต่าง ๆ
ศักยภาพของเธอไม่ได้แย่ขนาดนั้น ศิลปะการต่อสู้และความสําเร็จในการจัดการธุรกิจของเธอไม่ต่ํา!
หากไม่ใช่เพราะความจริงที่ว่าทายาทของตระกูลหลี่จะต้องส่งต่อไปยังผู้ชาย หลี่มู่ไป๋มั่นใจว่าปู่ของเขาจะประกาศให้หลี่ชิงเหยาเป็นทายาทคนต่อไป!
แน่นอนว่าสิ่งที่หลี่มู่ไป๋ไม่รู้ก็คือคุณปู่และครอบครัวของเขากําลัง 'ฝึก' หลี่ชิงเหยาให้เป็นทายาทของตระกูลหลี่...
"สวัสดี?"
หลี่มู่ไป๋หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา
"พี่ชาย~ พี่ชาย~ พี่กําลังทําอะไรอยู่?"
เสียงที่ฟังดูสดชื่นดังมาจากปลายอีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์
"แค็ก..."
หลี่มู่ไป๋เกือบสําลักน้ํา
ต้องมีบางอย่างผิดปกติกับน้องสาวของเขาใช่ไหม?
เขาอดไม่ได้ที่จะตอบ "อืม... ฉันกําลังจ้องมองทิวทัศน์ในตอนกลางคืน"
"เป็นอย่างนั้นเหรอคะ"
แม้ว่าเสียงในโทรศัพท์จะฟังดูแปลก ๆ แต่หลี่ชิงเหยาก็ไม่ได้คิดอะไรมาก จากนั้นเธอก็พูดอะไรบางอย่างที่ทําให้หลี่มู่ไป๋พ่นน้ำที่พึ่งดื่มออกมา เมื่อเสี่ยวชิงเฉิงหันหลังกลับมาก็ถูกฉีดลงบนใบหน้าของเธอ
เสียงที่ชัดเจนและไพเราะของหลี่ชิงเหยาที่ปลายอีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์
"พี่ชาย พี่ว่างในวันอาทิตย์นี้รึเปล่า"
