ตอนที่ 25 ค่าเลิกยี่สิบล้าน

ถ้าฉันจำไม่ผิด ผู้หญิงที่ส่งข้อความหาฉันคือฉิวเซียวหม่าน เธอเป็นแอร์โฮสเตส

และเธอเป็นคนรักเก่าของฉินเทียน

เนื่องจากฉินเทียนข้ามโลกมา เขาจึงไม่อยากมีส่วนร่วมกับเรื่องในอดีตของฉินเทียน

เขาส่งข้อความเสียงอีกครั้ง

“เธอไม่ผิด แต่ฉันเบื่อ และเราเข้ากันไม่ได้ ฉันจะให้เธอหนึ่งล้านหยวน ประมาณ150,000 USD พอไหม?”

ฉิวเซียวหม่าน : “...”

“6210******”

เลขบัญชีธนาคารถูกส่งมาพร้อมข้อความหนึ่งประโยค

“ถ้าอย่างนั้น...ในอนาคตเรายังจะเป็นเพื่อนกันได้ไหมคะ?”

เป็นเพื่อนหลังจากเลิกกัน? นี่มันเรื่องบ้าอะไร?

เมื่อเห็นข้อความนี้ ฉินเทียนก็ส่ายหัวอีกครั้ง

แน่นอนว่าไม่ว่าจะโลกไหน เงินก็คือราชา

ตราบใดที่คุณมีเงิน คนก็จะเข้ามาประจบคุณมากขึ้น

ด้วยทรัพย์สมบัติของเขา แอร์โฮสเตสที่คนธรรมดาได้แต่ฝันเมื่อเห็นก็มาหาเขาอย่างเต็มใจ

ฉินเทียนชอบความรู้สึกนี้นิดหน่อย

เขาพิมพ์สองสามคำไปอย่างไม่ตั้งใจ

“ไว้คุยทีหลัง”

หลังจากพิมพ์เสร็จ

ฉินเทียนก็โอนเงินเข้าบัญชีของเธอ กดบล็อกและลบทิ้งอย่างเด็ดขาด

ฉินเทียนมีเงินหลายบัญชี

บัญชีธนาคารเหล่านี้เป็นชื่อของเขาทั้งหมด และเปิดในธนาคารต่างๆ

ทุกบัญชีมีเงินสดประมาณ 300 ล้าน

ดังนั้นเงินหนึ่งล้านจึงเปรียบเสมือนน้ำหยดหนึ่งสำหรับเขา

หลังจากทั้งหมดนี้แล้ว เขาก็ดูเหมือนจะไม่ค่อยพอใจ

เขาหารายชื่อคู่ขาเก่าหลายคน และบอกเลิกพวกเธอ

มีทั้งดารา นางแบบ ไปจนถึงผู้จัดการร้าน พนักงานขาย

มีประมาณเจ็ดแปดคน

ในตอนแรกพวกเธอแทบจะกรีดร้องเกาะขา

แต่หลังจากได้เงินค่าเลิกที่มากพอ พวกเธอก็เงียบ

แน่นอนว่าค่าเลิกสำหรับพวกคนดังนั้นแพงกว่าเล็กน้อย

“แค่ค่าบอกเลิก 20 ล้านดอลลาร์ โคตรเยอะ”

.......

ในโรงแรมห้าดาวฉิวเซียวหม่านกดส่งข้อความถึงฉินเทียนหลังจากที่เธอลงจากเครื่องบินและมาถึงที่นี่

เป็นแอร์โฮสเตส ใครบ้างไม่อยากได้เงินเยอะขนาดนี้?

เธอได้ใกล้ชิดฉินเทียนโดยบังเอิญ

และสิ่งเดียวก็คือฉินเทียนดูเหมือนจะไม่สนใจเธอเลย

ดังนั้นเธอจึงไม่แปลกใจอะไรมากเมื่อฉินเทียนบอกเลิกเธอ

ค่าบอกเลิกหนึ่งล้านค่อนข้างต่ำเมื่อเทียบกับการต้องเลิกฉินเทียน

แต่สำหรับเธอมันมากพอแล้ว

อย่างที่ฉินเทียนพูด พวกเขาพบกัน คบกัน แล้วก็เลิกกัน ก็แค่นั้น

หลังจากได้รับจ้างเลิกจากฉินเทียน ฉิวเซียวหม่านก็ถอนหายใจยาวและเรียกเพื่อนซี้ของเธอ

“เสี่ยวชิง ไปกันเถอะ ฉันจะเลี้ยงข้าวเธอที่บาร์บลูเชลล์”

"อะไร? เธอไปรวยมาจากไหน?”

“ใกล้แล้ว เราจะไปซื้อของตอนบ่าย แล้วเลี้ยงอาหารมื้อใหญ่เธอตอนเย็นที่บาร์บลูเชลล์”

"จริงหรอ? งั้นโทรตามคนอื่นไหน คนเยอะสนุกออกจริงไหม?”

"ได้! แต่ไม่ต้องชวนแฟนเธอนะ หมดสนุกหมด” ฉิวเซียวหม่านเตือนฉัน

เสี่ยวชิงกล่าว "ไม่ต้องห่วง ฉันเลิกกับหวังห่าวแล้ว"

"เลิก? ถ้างั้นฉันก็แสดงความยินดีด้วย อย่างเดียวที่พวกเด็กรู้คือการฝันกลางวัน”

“เขาบอกเธอว่าไงนะเขียนนิยายแล้วรวย? เฮ้! ใครอ่านนิยายไร้สาระของเขาบ้าง”

“เอาเถอะ อย่าไปพูดถึงเขาเลย ฉันจะไปเตรียมตัว แล้วเราค่อยคุยกันทีหลัง”

"ตกอืม!"

.........

“หาหลินเฟิงไม่เจอ?”

ในขณะเดียวกัน หลังจากกินข้าวกลางวัน ฉินเทียนได้รับโทรศัพท์จากหลี่จุนและขมวดคิ้ว

ถ้าเขาจำไม่ผิด หลินเฟิงมีแต้มโชค 3200 ซึ่งมากกว่าเขาที่มีแค่700 แต้ม

ดังนั้นเขาต้องระวังเด็กคนนี้

อย่างไรก็ตาม ฉินเทียนรู้ดีว่าเรื่องแบบนี้ไม่สามารถรีบได้ ดังนั้นเขาจึงพูดกับหลี่จุน

“ไม่เป็นไร บอกคนให้ตรวจสอบกล้องวงจรปิดของโรงแรมและสถานีตำรวจ”

“แล้วก็คอยดูที่อื่นอย่างสวนสาธารณะ บาร์ และ KTV(karaoke)”

สวนสาธารณะ บาร์ และKTV เป็นพื้นที่ที่พระเอกมักจะไป

ในสวนสาธารณะ เขาจะพบชายชราคนหนึ่ง

ในบาร์หรือ KTV พระเอกจะบังเอิญไปช่วยนางเอก

“ครับ ประธานฉิน!”

หลี่จุนไม่เข้าใจคำสั่งของฉินเทียน แต่เขาก็ทำตามคำสั่ง

หลังวาง ฉินเทียนคิดอีกครั้งว่าจะตอบโต้ยังไง

แม้ว่าตอนนี้เขาจะไม่เจอหลินเฟิง แต่เขาจะไม่นั่งรออยู่เฉยๆ แน่

จากการสอบสวน แม้ว่าหลินเฟิงจะออกจากตระกูลถังไปแล้ว แต่ผู้อาวุโสถังก็น่าจะให้เงินเขาไปจำนวนหนึ่ง

มิฉะนั้นหลินเฟิงจะต้องกังวลเรื่องการหาเงิน

ถ้างั้น...

“ในเมื่อตระกูลถังชอบช่วยเหลือผู้คนมาก มีอะไรต้องกังวล”

เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ ฉินเทียนก็มีแผนในใจ

“ถ้าอย่างนั้นเรามาเริ่มกันที่ตระกูลถัง”

ฉินเทียนหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาอีกครั้ง และกดหมายเลขพิเศษ

“สวัสดีค่ะประธานฉินมีอะไรให้ฉันช่วยคะ?”

ปลายสายเป็นผู้หญิงเสียงหวาน

ฉินเทียนพูดตรงๆ “ฉันต้องการคนที่หน้าไม่คุ้น ไม่สำคัญว่าความสามารถในการต่อสู้จะแข็งแกร่งไหม ขอแค่ปลอมตัวได้เก่ง”

“เดือนละหนึ่งล้านค่ะ” เสียงผู้หญิงบอกราคามาตรงๆ

"ไม่ใช่ปัญหา!"