ตอนที่ 7 เป้าหมาย : โปแลนด์

ตอนที่ 7

เป้าหมาย : โปแลนด์

ฉันถูกเขาจูบ!

ความรู้สึกเหมือนกับกระแสไฟฟ้าวิ่งพล่านไปทั่วร่างกายบวกกับความดุดันของเขามันทำให้ร่างกายของเธอถึงกับไร้เรี่ยวแรง และสูญเสียความแข็งแกร่งไปทั้งหมดหลังถูกเขาจูบ!

"ปล่อย ... ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ!"

เมื่อซูไป๋จูบเพ็กกี้ คาร์เตอร์จนพอใจแล้วเขาก็ยอมปล่อยเธอให้เป็นอิสระ ก่อนที่จะมีสายตาของเพ็กกี้ คาร์เตอร์จ้องมองมาที่เขาด้วยความเขินอายและความโกรธ

"อันที่จริงผมก็แค่อยากรู้ว่าการจูบมันมีรสชาติเป็นยังไง เพราะว่าผมไม่เคยมีโอกาสได้ลองมันเลย และผมก็ไม่คิดว่าวันนี้มันจะสำเร็จแล้ว ขอบคุณมากสำหรับจูบอำลานี้ ผมจะจดจำความรู้สึกนี้ไว้เป็นอย่างดี แล้วเอาไว้พบกันใหม่ที่นิวยอร์ก!"

ซูไป๋พูดขึ้นมาด้วยรอยยิ้มก่อนที่จะมองไปที่เพ็กกี้ คาร์เตอร์ด้วยความรู้สึกบางอย่างก่อนที่เขาจะลุกขึ้นแล้วผลักประตูเดินออกไปอย่างรวดเร็ว

เมื่อเห็นแบบนั้นเพ็กกี้ คาร์เตอร์ก็รีบลุกขึ้นและวิ่งไล่ตามเขาไปทันที แต่ถึงอย่างนั้นซูไป๋ก็ยังเร็วกว่ามากบวกกับความมืด ทำให้หลังจากนั้นไม่นานเขาก็ออกจากค่ายทหารและหายตัวไปกับความมืด

"ไอ้บ้าเอ้ย!!"

เพ็กกี้ คาร์เตอร์ตะโกนดุด่าขึ้นมาอย่างดุเดือด

เหตุผลที่เธอปฏิเสธที่จะยอมแพ้และยืนกรานที่จะจับตัวของซูไป๋มาให้ได้นั้นก็เพราะว่าด้านหนึ่งมันก็เป็นเพราะความโกรธของเธอ ส่วนอีกด้านหนึ่งเธอต้องการที่จะทดสอบความแข็งแกร่งของซูไป๋ แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็ประมาทซูไป๋มากเกินไป และผู้ชายคนนั้นก็ใช้ประโยชน์จากส่วนนี้ของเธอ

"ไว้พบกันใหม่ที่นิวยอร์ก? หึ คุณรู้ได้ยังไงว่าฉันจะไปที่นิวยอร์ก!"

ค่ำคืนที่มืดมิดที่มีเพียงแค่เสียงสลัว ซูไป๋วิ่งออกมาจากค่ายทหารด้วยความรู้สึกที่ไม่อยากจะจากไปไหน แต่ท้ายที่สุดเขาก็ระงับความคิดนั้นไป เพราะว่าเขายังมีสิ่งที่ต้องทำอีกหลายอย่าง และไม่นานเขาก็จะได้เจอกับเธออีกครั้งที่นิวยอร์กอย่างแน่นอน

ซึ่งเป้าหมายปลายทางของเขาก็คือโปแลนด์ที่เพิ่งจะพ่ายแพ้ให้กับสภาพโซเวียต!

ออสวีซิม เป็นเมืองเล็ก ๆ ที่ตั้งอยู่ทางตอนใต้ของโปแลนด์และถูกยึดครองโดยพวกนาซีและจัดตั้งค่ายกักกันเอาช์วิทซ์ขึ้นมา ซึ่งที่นี่เป็นสถานที่ที่ผู้คนนับไม่ถ้วนถูกสังหารหมู่ หรือจับมาทำเป็นแรงงาน แน่นอนว่ามีเพียงแค่ไม่กี่คนเท่านั้นที่ยังคงมีชีวิตอยู่

ตอนแรกที่ซูไป๋ดูข้อมูลนี้เพ็กกี้ คาร์เตอร์ก็ยืนอยู่ข้าง ๆ เขาเช่นกัน และแน่นอนว่าเธอไม่ได้สงสัยอะไรเขาเลย เพราะท้ายที่สุดแล้วสถานที่แบบนี้มียังมีอีกหลายที่ในช่วงสงครามแบบนี้ ดังนั้นนี่จึงถือได้ว่าเป็นผลประโยชน์ของคนที่มาจากอีกโลก แน่นอนคนอื่นไม่รู้ แต่ซูไป๋รู้ เพราะว่าสถานที่แห่งนี้คือสถานที่ที่แม็กนีโต้เกิด ถึงแม้ว่าแม็กนีโต้จะปลุกความสามารถของเขาในช่วงนี้ แต่ความสามารถของเขาก็ยังสามารถพัฒนาไปได้อีก แน่นอนว่าแม็กนีโต้คือจุดประสงค์รองที่ซูไป๋มาที่นี่

จุดประสงค์หลักของเขาก็คือ สโมสรเฮลล์ไฟร์คลับ!

เฮลล์ไฟร์คลับเป็นองค์กรของมนุษย์กลายพันธ์ ไม่ว่าจะเป็น ราชินีขาว เอ็มม่า ฟรอสต์ , ราชาดำ เซบาสเตียน ชอว์ , ปีศาจแดง , ริพไทด์  ฯลฯ พวกเขาทั้งหมดเป็นคนที่มีความสามารถแข็งแกร่ง และมันก็เป็นสถานที่ที่ดีที่เขาจะได้รับความสามารถอันแข็งแกร่ง และอีกอย่างหนึ่งก็คือพวกเขารวย!!

มันไม่ง่ายเลยที่จะไปโปแลนด์และสหภาพโซเวียตด้วยปืนพลังงานเพียงแค่กระบอกเดียวเท่านั้น

....

หลังจากผ่านไปได้ครึ่งเดือน

บริเวณท่าเรือของโปแลนด์ซูไป๋สวมเสื้อโค้ทหนังสัตว์กำลังเดินลงมาจากบนเรือ ด้วยเสื้อผ้าและมือของเขาที่ถือกระเป๋าเดินทางอยู่มันก็ทำให้เขาเหมือนกับสุภาพบุรุษผู้ดี "ฉันอยากขอบคุณพวกทหารนาซีพวกนั้นจริงๆ" ซูไป๋มองไปรอบ ๆ ก่อนที่จะถอนหายใจออกมา

ถ้าเกิดว่าเขาไม่โชคดีบังเอิญเจอทหารนาซีสองสามคนที่นิสัยไม่ดีมันคงไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่ซูไป๋จะเดินทางข้ามมหาสมุทรแอตแลนติกมายังโปแลนด์ได้ง่ายดายเช่นนี้ เขาล้วงมือเข้าไปหยิบนาฬิกาพกออกมาจากข้างในเสื้อโค้ทเพื่อตรวจสอบเวลา ก่อนที่ซูไป๋จะตัดสินใจไปหาที่พักและอาบน้ำให้เรียบร้อยเสียก่อน แล้วค่อยไปที่ค่ายกักกันเอาช์วิทซ์

แน่นอนว่าสถานที่แห่งนี้ได้กลายเป็นของพวกนาซี ทำให้การที่จะทำอะไรต่าง ๆ มันไม่ได้ฟรีเหมือนก่อนหน้านี้อีกแล้ว หลังจากถามคนบริเวณรอบ ๆ อยู่สองสามครั้ง ซูไป๋ก็เตรียมตัวมุ่งหน้าไปหาที่พัก แต่ทันใดนั้นก็มีร่างคนปรากฏขึ้นมาจากถนนบริเวณข้าง ๆ เขาอย่างกะทันหัน อย่างไรก็ตามการตอบสนองของซูไป๋ค่อนข้างเร็ว เขารีบหลบและซ่อนตัวอย่างรวดเร็ว

หลังจากคิดอะไรอยู่สักครู่หนึ่ง ซูไป๋ก็ตัดสินใจและตามคน ๆ นั้นไป หลังจากที่เขาไล่ตามมาสักพัก ซูไป๋ก็พบว่าเขาตามไม่ได้ทันและแทบจะมองไม่เห็นร่างของเธอได้อย่างชัดเชน

ซึ่งคน ๆ นั้นเป็นผู้หญิง!

"สายลับ?"

ซูไป๋ไล่ตามเธอไปและหลังจากนั้นไม่นานเขาก็สังเกตเห็นว่าผู้หญิงคนนั้นเดินเข้าไปในบ้านของเธอ

"โชคดีมาก วันนี้มีที่พักแล้ว!"

หลังจากที่ซูไป๋หยุดคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่เขาจะเดินไปข้างหน้าอย่างช้า ๆ ด้วยความระมัดระวัง

"ก๊อก ก๊อก!"

เขาเคาะประตูเบา ๆ และหลังจากนั้นไม่นานประตูก็เปิดออก พร้อมกับมีผู้หญิงที่มีผมหยิกสีน้ำตาล อายุราว ๆ 20 ปียืนอยู่หน้าประตูด้วยอาการสั่นเท่าพร้อมกับถามขึ้นมาอย่างเขินอายว่า "มีอะไรอย่างงั้นหรอคะ ?"

"ผมอยากพักอยู่ที่นี่สักคืน และผมก็ขอรบกวนให้คุณช่วยต้มน้ำร้อนเอาไว้ให้ผมด้วย" ซูไป๋พูดขึ้นมาด้วยรอยยิ้ม

"คุณผู้ชายดูเหมือนว่าสมองของคุณจะได้รับการกระทบกระเทือน คุณรีบออกไปจากที่นี่จะดีกว่านะ" ถึงแม้ว่าน้ำเสียงของผู้หญิงคนนั้นจะเบาเล็กน้อยแต่น้ำเสียงของเธอก็ยังเต็มไปด้วยความมั่นคง

"ผมอยู่บนเรือมาตั้งนาน ถึงแม้ว่าผมจะจ่ายเงินไปมากมาย แต่ถึงอย่างนั้นสภาพแวดล้อมบนเรือก็ไม่ค่อยจะดีสักเท่าไหร่ ร่างกายของผมเต็มไปด้วยกลิ่นเหงื่อ ... ดูสิมันเหม็นมากเลย ดังนั้นถ้าเกิดว่าคุณไม่เห็นด้วยกับผม ผมก็จะไปบอกกับพวกยามลาดตระเวนถึงตัวตนที่แท้จริงของคุณให้กับพวกเขารู้ก็แค่นั้นเอง!"

"คุณกำลังพูดถึงอะไร ฉันไม่เข้าใจ" ผู้หญิงคนนั้นส่ายหัวและพูดขึ้นมาต่อว่า "คุณควรรีบออกไปจากที่ หากคุณถูกพบว่าอยู่ที่นี่คุณจะมีปัญหาเอาได้"

"แน่นอนว่าคุณก็จะเดือดร้อนไปด้วยใช่ไหมคุณสายลับ" ซูไป๋พูดขึ้นมาด้วยรอยยิ้มและผลักประตูเข้าไปข้างในทันที

 

โปรดติดตามตอนต่อไป …