2129 - ไม่ใช่นาง 

2129 - ไม่ใช่นาง

ฮั่วหลิงเอ๋อสวมชุดยาวสีดำปลิวไสวตามแรงลม นางเป็นคนตรงไปตรงมาและไม่มีความกลัว ราวกับว่านางเป็นราชินีที่ทรงพลังของเผ่าพันธุ์ที่มองอย่างดูถูกเหยียดหยามต่อมนุษย์ด้านล่าง

นิสัยแบบนี้ อารมณ์แบบนี้ มันต่างกันสุดขั้วจากตัวตนดั้งเดิมของนาง!

ในบริเวณโดยรอบ สิ่งมีชีวิตเหล่านั้นจากอีกด้านนั้นแต่เดิมดุร้ายและเต็มไปด้วยความบ้าคลั่ง แต่ตอนนี้พวกมันก้มหน้าลงต่อหน้านางด้วยความเคารพอย่างยิ่ง

หัวใจของสือฮ่าวเจ็บปวด นี่ไม่ใช่นางอย่างแน่นอนหลังจากแยกจากกันเป็นเวลาหมื่นปี ไม่ทราบว่ามีกี่ชั่วอายุคนเข้ามาแทนที่ในโลกฆราวาส

แม้แต่สำหรับผู้ฝึกฝน หนึ่งหมื่นสามพันปีก็เป็นเวลาที่ยาวนานอย่างไม่สิ้นสุด

อย่างน้อยที่สุด ในเก้าสวรรค์สิบพิภพมีไม่กี่คนที่สามารถมีชีวิตอยู่ได้เกินหมื่นปี ด้วยการสืบเชื้อสายมาจากยุคไร้การบ่มเพาะสิ่งมีชีวิตจากรุ่นของสือฮ่าวก็เหลืออยู่ไม่มากแล้ว

“ข้าทำให้เจ้าผิดหวัง!”

เสียงของสือฮ่าวแหบแห้ง เขาควบคุมอารมณ์อย่างเต็มที่ไม่ปล่อยให้ตัวเองปะทุขึ้น

การพลัดพรากในแคว้นบาปเมื่ออดีตนั้นยังคงอยู่ในใจของเขาชั่วนิรันดร์!

ป่าหม่อนไฟ เป็นสถานที่ซึ่งเต็มไปด้วยความอบอุ่นในหัวใจของเขา ชิ้นส่วนของความทรงจำที่สวยงามยังคงชัดเจนอยู่ในหัวใจของเขา

อย่างไรก็ตาม เมื่อเขามองเห็นนางอีกครั้งมันกลับทำให้เขารู้สึกเจ็บปวดเป็นอย่างมาก

ในอดีตเขาคิดว่าเขายังไม่ได้เจอนางอีกแล้วมันคือการพลัดพรากจากกันชั่วนิรันดร์ ไม่สามารถพบกันได้อีกตลอดกาล?

ในเวลานี้กลีบดอกไม้ก็โบกสะบัดอยู่เบื้องบน กลิ่นหอมอันใสกระจ่างโปรยปรายลงมา มันสว่างไสวราวกับแสงตะวันยามอัสดง เมื่อดอกหม่อนไฟเบ่งบาน เขาเห็นนางอีกครั้งจริงๆ แต่มันเป็นเพียงแค่ร่างกายของนาง วิญญาณนี้เป็นของใคร?

ก่อนหน้านี้พวกเขาสัญญาว่าเขาจะรับนางมาจากป่าหม่อนไฟและพวกเขาจะได้อยู่ร่วมกันอีกครั้ง แต่ในท้ายที่สุดทั้งหมดนี้ก็ไม่มีความหมาย เขาเห็นแต่ร่างของนางวิญญาณของนางไปอยู่ที่ใดแล้วก็ไม่ทราบ

อา…

สือฮ่าวเงยหน้าขึ้นปลดปล่อยเสียงคำรามอันยิ่งใหญ่ ลมพายุโหมกระหน่ำปะทุขึ้นที่นี่ทันที สัญลักษณ์ต่างๆปะปนกันอย่างหนาแน่น ก่อตัวเป็นเขตแดนที่น่าสะพรึงกลัว

ปู ปู ปู…

ข้างหน้าทางผ่าน สิ่งมีชีวิตมากมายจากอีกฝั่งระเบิดกลายเป็นหมอกโลหิต ในตอนนี้เมื่อเสียงคำรามแห่งความเศร้าโศกดังขึ้น หมอกสีเลือดก็ระเบิดขึ้นทีละน้อย

ด้านหลัง มู่ชิง มังกรแดง และคนอื่นๆต่างก็สั่นคลอน หลังจากที่สือฮ่าวบรรลุเต๋าเขาแทบจะไม่เคยสูญเสียความเยือกเย็นเลย แต่ตอนนี้เขากลายเป็นบ้าไปแล้ว

ฮั่วหลิงเอ๋อโบกมือของนางเบาๆ เปลวไฟสีดำปกคลุมท้องฟ้า รอยประทับปีศาจระหว่างคิ้วของนางยิ่งสั่นไหว นางควบคุมเสียงคำรามของเขาไว้ เพื่อปกป้องสิ่งมีชีวิตต่างถิ่นที่อยู่ภายใน

“รู้จักข้าหรือไม่”

สือฮ่าวเดินไปข้างหน้าน้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยการคุกคาม

แม้ว่าเขาจะเตรียมใจมานานแล้วแต่เมื่อสิ่งต่างๆ กลับกลายเป็นเช่นนี้จริงๆ เขายังพบว่ามันยากที่จะยอมรับเล็กน้อย ผ่านไปกว่าหมื่นปี แล้วนางจะรอดชีวิตได้อย่างไร?

เขาต้องไปหานางที่ไหน?

ตั้งแต่สือฮ่าวเห็นหมาป่ายักษ์ตัวนั้นเขาก็มีความสงสัยอยู่แล้วว่ามันถูกกัดกร่อนด้วยสสารมืด

เมื่อเขาเห็นฮั่วหลิงเอ๋อในตอนนี้ หัวใจของเขายิ่งรู้สึกเจ็บปวด เขาสัมผัสได้ถึงรัศมีแห่งความมืด โดยตระหนักว่านางเป็นสิ่งมีชีวิตแห่งความมืดที่วิวัฒนาการมาเป็นพิเศษ

อีกด้านหนึ่งมีสสารที่ไม่มีวันตายเช่นเดียวกับดินแดนอมตะ หากฮั่วหลิงเอ๋อยังมีชีวิตอยู่ก็ไม่จำเป็นต้องกังวลเกี่ยวกับอายุขัยของนาง

อย่างไรก็ตาม สิ่งที่สือฮ่าวหวาดกลัวที่สุดได้เกิดขึ้นแล้ว!

ตอนนี้เขาเห็นว่าร่างของนาง อย่างน้อยที่สุด ร่างกายของนางก็เหมือนเดิม แต่นางยังเป็นคนเดิมอยู่หรือเปล่า? มันไม่ใช่!

สิ่งที่เลวร้ายที่สุดเกิดขึ้น นางถูกสสารแห่งความมืดกัดกินกลายเป็นคนใหม่

สือฮ่าวรู้มานานแล้วว่าอีกด้านหนึ่งและโลกแห่งความมืดมีความสัมพันธ์ที่ใกล้ชิดกัน แม้แต่ผู้เชี่ยวชาญที่ไม่มีใครเทียบอย่างซือถูก็ยังเป็นสิ่งมีชีวิตแห่งความมืดที่วิวัฒนาการมาเป็นพิเศษ

เขาเป็นสิ่งมีชีวิตแห่งความมืดที่สามารถผงาดขึ้นจนกลายเป็นราชาอมตะ

ตอนนี้ฮั่วหลิงเอ๋อก็เหยียบไปบนเส้นทางนี้เช่นกัน!

ไม่ต้องสงสัยเลยว่านางคือสิ่งมีชีวิตแห่งความมืดที่วิวัฒนาการมาเป็นพิเศษ มิฉะนั้นนางจะไม่สามารถมีระดับบ่มเพาะที่สูงส่งถึงขนาดนี้ได้อย่างไร นางกลายเป็นผู้ไม่ดับสูญไปแล้ว

ในอดีต เมื่อสามพันแคว้นปะทุขึ้นสู่ยุคแห่งความมืดและความโกลาหล สือฮ่าวเองเห็นสิ่งมีชีวิตจำนวนมากวิวัฒนาการไปสู่สิ่งมีชีวิตแห่งความมืดระดับสูงสุดในเวลาไม่กี่ทศวรรษ

ความเร็วนี้น่าตกใจขนาดไหน? เป็นไปไม่ได้เลยที่จะวัดด้วยการใช้เหตุผลตามปกติ!

ตอนนี้ หลังจากผ่านไปหนึ่งหมื่นปี สำหรับฮั่วหลิงเอ๋อจะมีระดับความแข็งแกร่งที่ไม่สิ้นสุดหลังจากผ่านวิวัฒนาการจากความมืด นี่ไม่ใช่สิ่งที่แปลกเกินไป

“เจ้ารู้หรือไม่ว่าเจ้าเป็นใคร!” สือฮ่าวตะโกน

“ข้าคือหงส์ไฟแห่งความมืด เจ้าคือฮวงข้าเข้าใจถูกต้องหรือไม่” ฮั่วหลิงเอ๋อเย็นชาอย่างไม่น่าเชื่อ ราวกับว่านี่เป็นครั้งแรกที่นางได้พบกับสือฮ่าว

สือฮ่าวยืนยันแล้วว่านางกลายเป็นสิ่งมีชีวิตที่วิวัฒนาการมาจากสิ่งมีชีวิตแห่งความมืดไม่ใช่ตัวตนเดิมของนาง

มันทำให้เขารู้สึกขุ่นเคืองและเศร้าโศก อดีตหญิงสาวใจดี องค์หญิงแห่งราชสำนักไฟกลายเป็นแบบนี้ได้อย่างไร

เขารับไม่ได้ เขาต้องการเปลี่ยนทุกอย่าง

“เจ้ามีความทรงจำเกี่ยวกับที่นี่หรือไม่ เจ้าจำข้าได้หรือไม่” สือฮ่าวยังคงถามต่อไป

“เจ้าช่างน่าหัวเราะจริงๆ นี่คือความภาคภูมิใจแห่งสวรรค์ของเผ่าพันธุ์มนุษย์อย่างนั้นหรือ? ไม่คิดว่าเจ้าจะเป็นคนบ้าคนหนึ่ง

นี่เป็นครั้งแรกที่ข้าก้าวเข้ามาในโลกนี้ แค่ครั้งแรกที่เราพบกัน แต่เจ้าก็ถามอะไรแปลกๆมากมายโดยไม่มีเหตุผล!” เปลวเพลิงสีดำพุ่งไปรอบๆฮั่วหลิงเอ๋อ

“อย่างไรก็ตาม มันค่อนข้างแปลก เจ้าทำให้ข้าคุ้นเคยอยู่บ้าง” นางกล่าวขึ้นเบาๆสีหน้าของนางเริ่มสับสน

คำพูดเหล่านี้แม้ว่าจะเงียบ แต่เมื่อพวกมันเข้าหูของสือฮ่าวมันก็เหมือนกับฟ้าผ่า เขาตกใจเป็นอย่างมาก ยังคงมีหวังอยู่หรือเปล่า?

สือฮ่าวกำหมัดแน่น เขาไม่สามารถยอมแพ้ได้อย่างแน่นอน ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น เขาต้องทำทุกอย่างเพื่อให้ฮั่วหลิงเอ๋อฟื้นตัว เขาจะย้อนกลับการกัดกร่อนของความมืด!

แม้ว่าเขาจะไม่เคยได้ยินว่าใครทำสำเร็จมาก่อน แต่เขาเชื่อมั่นว่าต้องมีหนทางอย่างแน่นอน!

ฮ่อง!

จากนั้นสือฮ่าวก็ลงมือ เพื่อช่วยฮั่วหลิงเอ๋อเขาต้องจับนางให้ได้ก่อน และจากนั้นเขาจึงจะมีโอกาสได้รักษานาง

เฮง!

ฮั่วหลิงเอ๋อปลดปล่อยเสียงตะโกนอย่างเย็นชาโดยไม่ลังเล  เปลวเพลิงสีดำพุ่งออกมาจากร่างกายของนางและแผดเผาท้องฟ้า สสารมืดที่รุนแรงพลุ่งพล่านอย่างบ้าคลั่งพยายามกัดกร่อนสือฮ่าว

“มาเป็นผู้ติดตามของข้าซะ!” ฮั่วหลิงเอ๋อพูดในความมืด สายตาของนางเต็มไปด้วยความเย็นชา

เมื่อคนหนึ่งถูกกัดกร่อนด้วยสสารความมืด ก็มีโอกาสที่จะกลายเป็นสิ่งมีชีวิตแห่งความมืด กลายเป็นข้าราชบริพารของนาง

ฮ่อง!

อย่างไรก็ตาม แม้ว่าเปลวไฟเหล่านี้จะมีความพิเศษ แม้ว่าฮั่วหลิงเอ๋อในปัจจุบันจะมีพลังมหาศาล กลายเป็นสิ่งมีชีวิตระดับผู้ไม่ดับสูญ แต่ก็ยังไม่มีทางที่นางเป็นคู่ต่อสู้ของสือฮ่าวได้

สือฮ่าวกระแทกกำปั้นขนาดใหญ่ออกไปเพื่อระเบิดแสงที่ลุกเป็นไฟนั้น หมัดของเขากลายเป็นริ้วแห่งสายรุ้งอันศักดิ์สิทธิ์ และเข้ามาใกล้อย่างรวดเร็ว เขาเอื้อมมือใหญ่ออกไปพร้อมกับคว้าไปข้างหน้า

อ๋าว…

หมาป่าสีดำยักษ์ปล่อยเสียงคำรามอันยิ่งใหญ่ นำฮั่วหลิงเอ๋อฝ่ากำแพงอาณาจักรมุ่งหน้าหลบหนีอย่างรวดเร็ว

สือฮ่าวไม่สามารถยับยั้งตัวเองได้อีกต่อไปเขาเคลื่อนที่ด้วยความเร็วสูงติดตามนางไปติดๆ

“อาจารย์!” มังกรแดงตะโกน

มู่ชิง จูหลินก็กังวลเช่นกัน มันอันตรายเกินไป! สือฮ่าวกำลังจะข้ามไปอีกฝั่งหนึ่ง?

สือฮ่าวกำลังตื่นตระหนกอย่างแท้จริง เขาต้องการสกัดกั้นฮั่วหลิงเอ๋อให้นางอยู่เคียงข้างเขา และหาวิธีที่จะย้อนกลับร่างที่มืดและทำให้สภาพจิตใจของนางฟื้นคืน

แม้ว่าความหวังจะหายวับไป แต่ก็ยังดีกว่าแค่เฝ้าดูนางจากไปแบบนี้