2130  - แผนการที่ถูกวางไว้อย่างดี 

2130  - แผนการที่ถูกวางไว้อย่างดี

"ฆ่า!"

มีผู้ฝึกตนต่างมิติมากมายร่วมสกัดกั้นไม่ให้สือฮ่าวติดตามนางไป แต่มันยากสำหรับพวกเขาที่จะหยุดหมัดของสือฮ่าวได้ ทุกการเคลื่อนที่ของเขาจะมีร่างกายของสิ่งมีชีวิตต่างมิติแหลกละเอียดไปตามรายทาง

ตลอดทางสือฮ่าวได้ฆ่าผู้เชี่ยวชาญจากทุกเผ่าพันธุ์ไม่มีใครรอดชีวิตได้แม้แต่คนเดียวต่อให้เป็นผู้ไม่ดับสูญก็ตาม

ในที่สุดเขาก็กำลังจะข้ามกำแพงอาณาจักรไปแล้ว

ฮ่อง!

ในเวลานี้ กรงเล็บขนาดใหญ่ที่น่าสะพรึงกลัวยื่นออกมาโจมตีต่อสือฮ่าวมันเย็นชาและไร้ความปรานี อยากจะจับเขาไว้ที่นี่

ปู!

ความว่างเปล่าพังทลายลง ช่องว่างก็จางหายไปจากการดำรงอยู่ ทางเดินที่เชื่อมต่อสองโลกก็แตกออกทีละนิ้ว พลังประเภทนี้น่ากลัวเกินไป ทางเดินไม่สามารถรองรับร่างกายที่แท้จริงของการดำรงอยู่นั้นได้

ไม่ต้องสงสัยเลยว่านี่คือจักรพรรดิผู้ไม่ดับสูญครึ่งก้าวความแข็งแกร่งของเขาช่างน่าสะพรึงกลัว

ดวงตาของสือฮ่าวเย็นและลึก รู้สึกขมขื่นภายใน เขารีบถอยออกมา ด้านหลังของเขาปรากฏปีกคู่หนึ่งขึ้น!

“นางถูกเตรียมไว้เพื่อจัดการกับข้าโดยเฉพาะ” สือฮ่าวถอนหายใจเบาๆ

ถ้าไม่ใช่เพราะความเร็วที่เกินจินตนาการของเขา เขาคงจะประสบภัยพิบัติเป็นแน่!

มีสิ่งมีชีวิตที่ไม่มีใครเทียบได้รอเขาอยู่ในทางเดิน มันถูกเตรียมไว้เพื่อสังหารเขาโดยเฉพาะ!

แม้ว่าสือฮ่าวจะได้รับความกระทบกระเทือนทางจิตใจ แต่เขาก็ไม่สูญเสียความคิด ยิ่งมาถึงจุดเชื่อมต่อวิกฤตแบบนี้เขาก็ยิ่งสามารถควบคุมตัวเองได้มากขึ้น

หลังจากไล่ตามมาอย่างยาวนาน แม้ว่าระยะห่างระหว่างฮั่วหลิงเอ๋อกับตัวเขาเองจะสั้นลง แต่เขาก็ยังตามนางไม่ทันดังนั้นเขาจึงรู้ว่านี่ไม่ใช่เรื่องปกติ

เราต้องเข้าใจว่าเขามีความเร็วสูงสุดภายใต้ท้องฟ้านี้ สิ่งมีชีวิตอมตะธรรมดาไม่สามารถหลบหนีการไล่ล่าของเขาได้ นี่มันแปลกอย่างเห็นได้ชัด บ่งบอกว่ามีอันตรายอื่นๆซ่อนอยู่

นั่นคือเหตุผลที่สือฮ่าวคอยระวังอยู่เสมอ ประสาทสัมผัสอันศักดิ์สิทธิ์ของเขามีพลังในระดับที่คิดไม่ถึง สัมผัสของเขาบอกว่าภัยพิบัติกำลังจะมาถึงแล้วดังนั้นเขาจึงรีบหลบกลับไปด้านหลังทันที

เมื่อสือฮ่าวถอยหลังกลับมา ทางเดินเชื่อมต่อสองโลกก็ทรุดตัวลงและแตกเป็นเสี่ยงๆ จากนั้นแผ่นดินใหญ่ก็จมลง เศษซากของมันพุ่งขึ้นสู่สวรรค์ถูกทำลายอย่างสมบูรณ์

พวกเขาจะต้องจ่ายราคามหาศาลถ้าจะใช้เส้นทางนี้อีกครั้ง

มือใหญ่นั้นข้ามมาไม่ได้ มันถูกยึดไว้ที่ประตูของสองอาณาจักร

หลังจากที่กลับมา สือฮ่าวยังคงนิ่งเงียบอยู่เป็นเวลานานมาก เขาวิตกกังวลจากภายในแต่ก็เต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว

เห็นได้ชัดว่าสิ่งนี้ทำขึ้นโดยเจตนาของอีกฝ่ายหนึ่ง พวกเขารู้ถึงความสัมพันธ์ระหว่างฮั่วหลิงเอ๋อกับตัวเขา นี่เป็นการหลอกให้เขาข้ามไปและปลิดชีวิตเขานั่นเอง!

สือฮ่าวสงสัยว่าเหตุผลที่ฮั่วหลิงเอ๋อกลายเป็นสิ่งมีชีวิตแห่งความมืดที่วิวัฒนาการมาเป็นพิเศษนั้นอาจจะเกี่ยวข้องกับเขาหรือไม่ อีกฝ่ายตั้งใจเลือกนางและจงใจทำให้นางวิวัฒนาการอย่างรวดเร็วเพื่อเป็นอาวุธสังหารเขา

“อภัยให้ไม่ได้!” สือฮ่าวเปล่งเสียงคำราม

หลังจากการต่อสู้ครั้งนี้จบลง แม้แต่ผีอมตะก็ยังรู้สึกกลัวเขาอยู่บ้าง เพราะพวกเขาสัมผัสได้ถึงเจตจํานงแห่งการสังหารที่หลั่งไหลออกมาอย่างไม่สิ้นสุดจากร่างกายของเขา ดังนั้นทุกคนจึงพยายามรักษาระยะห่างไว้

เมื่อสือฮ่าวกลับมาที่ราชสำนักเขาก็เริ่มต้นฝึกฝนอย่างสันโดษอีกครั้ง

เขาต้องการที่จะทะลุทะลวงให้แข็งแกร่งยิ่งขึ้นเพื่อเข่นฆ่าข้ามฝั่งไป เมื่อเขาเห็นฮั่วหลิงเอ๋ออยู่ในสภาพนั้น เขาก็รู้สึกราวกับว่ามีหนามคอยทิ่มแทงอยู่ในหัวใจของเขา ดังนั้นเขาต้องชำระเรื่องนี้ออกไปให้ได้

ในอดีต เพื่อรอเขา เพราะคำสัญญานั้นฮั่วหลิงเอ๋อจึงอยู่คนเดียวที่ป่าหม่อนไฟและรอการกลับมาของเขาเสมอ แต่สุดท้ายนางก็พบกับหายนะ

สือฮ่าวเข้าสู่สภาวะบ้าคลั่ง เขาทำการโจมตีคอขวดที่จะทะลวงเข้าสู่อาณาจักรแห่งความเป็นอมตะ เขาเข้าไปในส่วนลึกของจักรวาลเพียงลำพัง โดยสาบานว่าจะไม่กลับมาจนกว่าเขาจะบรรลุความเป็นอมตะ!

พื้นที่ของจักรวาลนี้เงียบมากและไร้ซึ่งแก่นแท้อันทรงพลัง มีเพียงดวงดาวที่พังทลายยังคงอยู่รอบตัวเขา หลายปีแล้วที่สัญญาณแห่งชีวิตไม่เคยปรากฏขึ้นมา

“อาจารย์ ท่านยังอยู่ไหม”

วันนั้นเสียงตะโกนดังมาจากระยะไกล นี่คือมังกรแดง ซึ่งมีความยาวหลายร้อยจ้างสีหน้าของมันเผยให้เห็นถึงความกังวล

ฮ่อง!

บนดาวยิ่งใหญ่ที่พังทลายได้ปรากฏก้อนโลหะขนาดใหญ่ขึ้น จากนั้นเลือดก็เริ่มไหลออกมา ใครบางคนเดินออกมาจากข้างใน เลือดของเขาไหลออกมาอย่างต่อเนื่อง

นี่เป็นธรรมชาติของสือฮ่าว นับตั้งแต่เขากลับมา เขาเสี่ยงชีวิตและแขนขา ฝึกฝนที่นี่อย่างขมขื่นโดยใช้แกนตำราทองคำเซียนแห่งความว่างเปล่าเพื่อต่อสู้กับตัวเอง

หลังจากผ่านไปหลายปี ตะเกียงวิญญาณที่สือฮ่าวทิ้งไว้ในราชสำนักก็มืดลงหลายสิบครั้ง ครั้งล่าสุดนี้ถึงกับดับไปเลย เรื่องนี้ทำให้ประชาชนของราชสำนักหวาดผวาอย่างแท้จริง

โดยเฉพาะอย่างยิ่งในครั้งนี้ ตะเกียงวิญญาณของเขาดับไปแล้ว ดับสนิทอย่างเห็นได้ชัด มังกรแดงจึงอาสามาที่นี่เพื่อเฝ้าติดตามสถานการณ์ของเขา

“อาจารย์ท่านทำให้พวกเรากลัว! มดเขาสวรรค์ มู่ชิง และคนอื่นๆ ก็ตกใจกับการฝึกฝนอย่างสันโดษของท่านเช่นกัน” มังกรแดงถอนหายใจด้วยความโล่งอก

"ข้าสบายดี!"

สือฮ่าวส่ายหัว เขาลากร่างที่พังยับเยินของเขาออกไปและนั่งอยู่ในจักรวาลเพื่อกลืนกินพลังงานแก่นแท้รอบตัวเขา รัศมีของดวงดาวจางลง พุ่งทะยานจากระยะไกลเข้าสู่ร่างกายของเขาและทำการฟื้นฟูอย่างรวดเร็ว

“ท่านยังบอกว่าสบายดี? ท่านเกือบเสียชีวิตหลายสิบครั้งแล้ว! อาจารย์ ท่านไม่ควรเสี่ยงเช่นนี้!”

ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมานี้มีสัญญาณของสือฮ่าวเกือบตายหลายสิบครั้ง เห็นได้ชัดว่าการฝึกฝนของเขานั้นรุนแรงเพียงใด มีอันตรายถึงตายได้ตลอดเวลา

ในช่วงหลายปีที่ผ่านมาสือฮ่าวยังคงอยู่ในแกนตำราทองคำเซียนแห่งความว่างเปล่าและต่อสู้กับตัวเองหลายสิบครั้ง แม้แต่ตัวเขาเองก็เกือบจะตาย

หลายครั้งที่เขาเข้าสู่สภาวะมรณะ ในท้ายที่สุดเขาใช้ญาณวิเศษของหงส์เพลิงที่แท้จริงเพื่อชุบชีวิตและเกิดใหม่ จากนั้นเขาก็ทำให้มันผ่านไปได้

“อาจารย์ อย่าทำแบบนี้อีก! ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับท่านจริงๆ ราชสำนักของเราจะจบลงทันที!” มังกรแดงแนะนำ

ในเวลาเดียวกัน เขาชี้ให้เห็นว่าถ้าผีอมตะไม่ถูกสือฮ่าวปราบปราม จะต้องเกิดภัยพิบัติครั้งใหญ่ในอนาคต ในขณะเดียวกัน เมื่อไม่มีเขาอยู่ที่นั่น มนุษย์ทองคำเซียนก็จะจากไปอย่างแน่นอน

บางทีอาจมีเพียงวิญญาณผู้กล้าเหล่านั้นเท่านั้นที่จะยังคงอยู่ อย่างไรก็ตาม ในที่สุดพวกมันก็ไม่มีร่างกาย เป็นเหมือนจอกแหนที่ไม่มีราก

"ข้ารู้สิ่งที่ตัวเองกำลังทำ จะไม่มีอะไรเกิดขึ้นแน่นอน” สือฮ่าวกล่าว

แม้ว่าเขาจะพูดเช่นนี้แต่ในอีกหลายร้อยปีข้างหน้า เขาก็ยังคงต่อสู้กับตัวเองโดยไม่เคยจากไปไหน

ในช่วงเวลาที่ร้ายแรงที่สุด ตะเกียงวิญญาณของสือฮ่าวดับสนิท แม้แต่ราชันย์ดินแดนปิดผนึกก็ยังตกใจ โดยกล่าวว่าจะออกมาค้นหาเขาเป็นการส่วนตัว

ในท้ายที่สุดราชันดินแดนปิดผนึกก็พบว่าสือฮ่าวลอยอยู่ในจักรวาลเพียงลำพัง ร่างกายของเขาเย็นยะเยือก มู่ชิงช่วยเขาให้ดื่มยาอันยิ่งใหญ่จากเลือดอมตะสามขวดจากนั้นเขาก็ฟื้นคืนชีพกลับมา

“ข้าประมาทเกินไป!” เขาขอโทษ เขามองไปทางทุกคน คราวนี้เขารู้สึกผิดต่อทุกคนจริงๆ

“เจ้ารู้ไหมว่าสถานการณ์นี้ร้ายแรงแค่ไหน!” ราชันย์ดินแดนปิดผนึกตวาดเสียงดัง

ครั้งนี้มันอันตรายจริงๆ หากพวกเขาไม่พบสือฮ่าว เขาอาจจะเข้าสู่ความสงบชั่วนิรันดร์อย่างแท้จริง และจะตายในห้วงจักรวาลโดยที่ซากศพล่องลอยไปไกลแสนไกล

“พลังชีวิตของเจ้าถูกใช้ไปจนหมดแล้ว! ในอนาคตยาโลหิตอมตะพวกนี้จะไม่สามารถสร้างประโยชน์ให้กับเจ้าได้อีก!” ราชันย์ดินแดนปิดผนึกกล่าวอย่างจริงจัง

นี่เป็นเรื่องร้ายแรงมากสือฮ่าวกลืนกินยาเซียนในยุคที่จักรพรรดิร่วงหล่นเพื่อยืดอายุของตัวเองจนพวกมันไม่มีประสิทธิภาพต่อเขา

บัดนี้ยาโลหิตอมตะอันยิ่งใหญ่ก็ไม่มีประโยชน์ต่อเขาอีกแล้ว

"ไม่เป็นไรในครั้งนี้ข้าจะบรรลุความเป็นอมตะให้ได้” สือฮ่าวกล่าว

เมื่อเขาคิดอย่างถี่ถ้วน มันช่างน่ากลัวจริงๆเขาต่อสู้กับตัวเองในแกนตำราทองคำเซียนแห่งความว่างเปล่า ความแข็งแกร่งของพวกเขาเหมือนกัน อย่างไรก็ตาม ตราบใดที่เขาตาย เขาจะร่วงหล่นลงจริงๆ

ช่างน่ากลัวอะไรเช่นนี้?