ตอนที่ 661 เป้าหมายการฝึกฝน

ทวีปกวงหมิงจะได้รับความเสียหายอย่างไร?เย่ว์หยางคงไม่สนใจ

สงครามหอทงเทียนอย่างนั้นมีกระบวนการพิชิตที่ยาวนาน  และคนของทวีปคงรู้สึกว่าไม่ใช่เรื่องง่าย  พวกเขาจะไม่ยอมวางอาวุธแน่นอน  แม้ว่าทุกเผ่าพันธุ์ในทวีปจะถูกฆ่า  พวกเขาจะยังต่อต้าน

เย่ว์หยางไม่ได้สนใจพิชิตทวีปกวงหมิง เป้าหมายที่แท้จริงของเขาก็คือรอการขยายตัวของสงครามและสำรวจรอยแยกในพื้นที่นี้

แดนสวรรค์ก็คือเป้าหมายพิชิตสำหรับเย่ว์หยาง

สำหรับพื้นที่ระดับต่ำที่ง่ายอย่างทวีปกวงหมิงจะให้เขากวาดล้างเองก็เป็นการเสียเวลาก็แค่ปล่อยให้เจ้าอ้วนไห่และเย่คงได้ฝึกฝน แน่นอนสำหรับตระกูลต่างๆ ในหอทงเทียน ทวีปกวงหมิงในชั้นที่สิบซึ่งเย่ว์หยางไม่สนใจกับเป็นสถานที่ดีถ้าเย่ว์หยางไม่รับนำออกศึกพิชิตทวีปนี้ ดังนั้นจักรพรรดิใต้พิภพ,จักรพรรดิมังกรและจ้าวแดนปีศาจคงไม่มีทางปรองดองกันได้  แน่นอนว่าเรื่องนี้จึงต้องทำในนามเย่ว์หยาง

เมื่อข่าวแพร่สะพัดออกไปกลุ่มพลังอื่นและทหารรับจ้างของกวงหมิงต่างตกตะลึงกันหมด

กองกำลังบริวารที่อยู่ในระดับต่ำรีบประกาศว่าพวกเขาลาออกจากความเป็นพันธมิตรของทวีป  หอการค้าปิดตัว พันธมิตรบางกลุ่มที่มีความภักดีมากกว่าตั้งใจจะถอยไปยังทวีปข้างเคียงและช่วยพันธมิตรเจ้านายต่อต้านศัตรู

พวกทหารรับจ้างในชั้นที่หกตอนนี้พากันตื่นเต้น

พวกเขาตื่นเต้นมากที่พวกเขาตัดสินใจสร้างกลุ่มทหารรับจ้างเพื่อปล้นทวีปกวงหมิงซึ่งร่ำรวยพอๆกับเผ่าทะเล

พวกทหารรับจ้างเดินเท้าเข้าสู่ทวีปกวงหมิงด้วยเหตุผลข้ออ้างที่ดีล้างอายให้เย่ว์หยาง

“ฆ่าพวกมันให้หมด, พวกมันกระทำเกินไป  กล้าดียังไงถึงได้เหยียดหยามคุณชายสามตระกูลเย่ว์?  ทำไมเราไม่ฆ่าพวกเขา?  เราเป็นหนี้อะไร?”  หัวหน้ากลุ่มหลายคนไม่รู้จักเย่ว์หยางแม้แต่น้อย  แต่ไม่สามารถห้ามพวกเขาไม่ให้ส่งกองทัพเข้ามาจากเหตุผลนี้

“เราจะเอาอาหารหมูมายัดใส่ก้นจิงอวี้!” บางคนก็พูดทำนองว่าพวกเขายินดีเสียสละชีวิตเพื่อเกียรติยศของคุณชายสามตระกูลเย่ว์

“รวมกับค่าหัวรางวัลของจิงอวี้และหวังว่าทุกคนจะสร้างผลงานได้ เราจะต้องตั้งรางวัลแสนเหรียญทองเพื่อทำให้จิงอวี้ไม่มีที่ยืนในโลกนี้...”  ทุกคนสละเงินคนละเล็กละน้อยเพื่อลงขันเป็นรางวัล  พวกเขาจะรวมตัวกันจ่ายให้ทหารรับจ้างสมาคมนักฆ่าที่สามารถฆ่าจิงอวี้ทูตพิเศษของกวงหมิง  การตอบสนองต่อคำพูดนี้ทำให้รวบรวมเงินแสนเหรียญทองได้อย่างรวดเร็ว

ภายใต้รางวัลล่อใจย่อมมีคนกล้า

นอกจากร่วมกันจ่ายรางวัลแล้วเผ่าปีศาจ เผ่าใต้พิภพ เผ่าทะเลและกองกำลังที่มั่งคั่งก็มีรางวัลขนาดใหญ่ไว้มอบให้กองกำลังที่แท้จริงของทวีปกวงหมิง ความจริงรางวัลสำหรับจิงอวี้เพิ่มจากแสนเหรียญทองเป็นห้าแสนเหรียญทองแล้ว..

รางวัลสูงขนาดนั้นทำให้ทหารรับจ้างของหอทงเทียนน้ำลายหกด้วยความตื่นเต้น

หรือว่าพวกเขาจะสามารถฆ่าจิงอวี้ได้จริงๆ?  ด้วยรางวัลมากมายมหาศาลถึงห้าแสนเหรียญทอง อย่างน้อยพวกเขาก็สามารถเดินทางตรงไปทวีปกวงหมิงอย่างมีเหตุผลที่ดี

ในโลกวารี

เย่ว์หยางไม่ให้ความสนใจเรื่องการบุกเข้าทวีปกวงหมิงจากหอทงเทียน

จงกวนหัวหน้าไป๋หม่าและเฮยถูยังคงล้อมโจมตีหย่งฮุย

“พวกเจ้าลงมือเสร็จแล้วหรือ?”  หย่งฮุยโกรธจัด ถ้าเป็นเมื่อก่อนเมื่อเขี้ยวแสง, ตะวันฉายทานตะวันและภูตแสงอยู่ที่นี่  เขาคงลงมือจัดการสามคนนี้ไปเรียบร้อยแล้ว  อย่างไรก็ตามเย่ว์หยางชิงอสูรรบของเขาไปหมด  แต่เหลือไว้แค่มังกรเขาเดียวเท่านั้นทำให้เขาในตอนนี้ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของทั้งสองคน สิ่งที่สำคัญคนที่สุดในโลกวารีนี้แม้เขามีพลังถึงปราณฟ้าระดับสี่ในแดนสวรรค์  แต่เขาทำได้แต่ดูตัวเองถูกล้อมโจมตีอย่างอ่อนใจ

ความอเนจอนาถของชีวิตไม่ได้มีเพียงเท่านั้น

ทั้งสามคนไม่แสดงความเมตตากับหย่งฮุย พวกเขากับไล่ล้อมทุบตีหย่งฮุยเหมือนสุนัขแบบนี้ทุกคน

พอเหนื่อยเข้าพวกเขาก็ผลัดกันพักและยังคงคุกคามต่อไป ไม่ว่ายังไงพวกเขาไม่ยอมให้เขาได้ใช้ชีวิตอย่างสงบสุข

แต่เดิมทีมังกรเขาเดียวก็ยังเป็นอสูรที่ทรงพลัง  อย่างไรก็ตามเมื่อมันกับเย่ว์หยางก่อนนั้น มันถูกอาหมันเล่นงานบาดเจ็บหนัก รัศมีของเสี่ยวเหวินหลีและตะวันฉายทานตะวันก็ทำร้ายมันจึงไม่สามารถรับมือได้ทุกวัน

โชคดีที่สัตว์ประหลาดเก้าหัวไม่ฉวยโอกาสโจมตี  มิฉะนั้นหย่งฮุยคงจะอยู่ในสภาพแย่ยิ่งกว่านั้น

หัวหน้าหย่งฮุยจำไม่ได้ว่าเขาขอสงบศึกชั่วคราวไปกี่ครั้งแล้ว  “จงกวน หัวหน้าไป๋หม่า เฮยถูเราแค่เข้าใจผิดกันเล็กน้อย ก่อนหน้านี้เราก็เป็นกลุ่มนักรบเหมือนกัน แต่การโจมตีของเราเป็นเรื่องปกติมาก เราไม่ควรจะมาใส่ใจตอนนี้  เราก็ติดอยู่ในโลกวารีด้วยกันไม่ใช่หรือ? คุณชายสามตระกูลเย่ว์ก็ยอมแล้วและจากพวกเจ้าไปแล้ว  เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะเอาพวกเจ้าออกไปจากที่นี่  พวกเจ้ายังยินดีจะรับใช้พวกเขาหรือ?  เขาไม่รู้ว่าพวกเจ้ากำลังทำอะไร  และต่อให้รู้เขาก็เพียงแต่ใช้พวกเจ้าเป็นไปไม่ได้ที่จะให้ประโยชน์อะไรกับพวกเจ้า”

“นั่นก็จริง” จู่ๆ ด้านหลังหย่งฮุย เย่ว์หยางปรากฏตัวขึ้นและปรบมือชมเชย

“เป็นเจ้าเองหรือ?”  หย่งฮุยตกใจ

“มีผู้เฒ่าผู้แก่คนหนึ่งพูดว่าเป็นเรื่องสุขใจที่ได้มีสหายจากแดนไกลมาเยี่ยม  แต่เจ้าดูเหมือนไม่มีความสุขที่ได้พบข้าเลยนะ”  เย่ว์หยางโบกมือและเย่คง เจ้าอ้วนไห่เสวี่ยทันหลางและองค์ชายเทียนหลัวออกมาจากโลกคัมภีร์และปรากฏตัวกันหมด

“นายท่าน” จงกวน ไป๋หม่าและเฮยถูตกใจ โชคดีที่เขาไม่ถูกคำพูดของหย่งฮุยก่อนนั้นหลอกล่อ  มิฉะนั้นพวกเขาคงได้มีคนตาย

“หัวหน้าหย่งฮุยผู้นี้มาจากแดนสวรรค์ใช่ไหม?  น่าเกลียดมาก!”  ดูจากลักษณะของเจ้าอ้วนไห่แล้วเขากล้าดูถูกคนอื่นได้ยังไง

“ระดับปราณฟ้าที่ไม่เลว”  เสวี่ยทันหลางพยักหน้าเมื่อเห็นหย่งฮุย

“ฆ่าเขา!” พี่น้องตระกูลหลี่ตื่นเต้นยิ่งกว่าขณะที่พวกเขาตะโกน

“เจ้าพวกโง่! จะขยายให้หน่อยก็ได้  กฎสวรรค์ห้ามใช้วิทยายุทธ ห้ามทำสงครามไม่มีใครสามารถทำอะไรได้ เราต้องใช้อสูรรบโจมตี” เย่คงกระตุ้นเตือนทุกคนให้เรียกอสูรรบและโจมตีหย่งฮุยพร้อมกัน  เมื่อเผชิญหน้ากับกลุ่มมนุษย์ผู้อ่อนแอกว่ามดกล้าตอแยนักสู้ปราณฟ้าระดับสี่เขาอยากร้องไห้

แม้แต่กุ้งก็ยังกล้าหยอกมังกรเมื่อมันอยู่ในน้ำตื้น  พยัคฆ์ลงจากเขาสู่ที่ราบถูกสุนัขข่มเหง

ถ้าไม่มีกฎสวรรค์ห้ามวิทยายุทธและห้ามรบที่นี่เขาจะกลัวกลุ่มพวกกุ้งตัวเล็กตัวน้อยนี่ได้ยังไง? ต่อให้มีกฎห้ามใช้วิทยายุทธ ถ้าไม่ใช่เพราะคุณชายสามตระกูลเย่ว์ชิงอสูรรบของเขาไปสองสามตัว  ด้วยมังกรเขาเดียวเพียงตัวเดียว  เขาจะปล่อยให้พวกอ่อนแอรังแกเขาได้ยังไง?

จงกวนหัวหน้าไป๋หม่าและเฮยถูตะลึงกับภาพนั้น ไม่มีทาง คุณชายสามตระกูลเย่ว์ผู้นี้ต้องการฝึกฝนกับหย่งฮุยหรือ?

สุดยอดฝีมือปราณฟ้าระดับสี่ความจริงเป็นเป้าหมายของมนุษย์?

เย่ว์หยางสั่งพวกเขา  “ข้าจะปล่อยพวกเขาไว้ที่นี่พวกเจ้าดูแลพวกเขาแทนข้าด้วย ถ้าพวกเขาเป็นอะไรไปแม้แต่ปลายเส้นผม  ข้าจะทวงความรับผิดชอบทั้งหมดกับพวกเจ้า”

คำพูดนี้ก็หมายความว่าจงกวนเป็นนักสู้ปราณฟ้าระดับสองก็ต้องคอยเป็นพี่เลี้ยงให้เย่คงเจ้าอ้วนไห่และคนอื่นๆ... แม้ว่าหย่งฮุยจะยุ่งอยู่แล้วก็ตามเขาก็ยังมีมังกรเขาเดียวคอยช่วยเขา ต่อให้ต่อสู้จนตาย เขาไม่มีทางฆ่าเย่คง เจ้าอ้วนไห่หรือเสวี่ยทันหลางได้ในทันที  เย่ว์หยางนำเย่คงและคนอื่นๆมาที่นี่เพื่อฝึกกองทัพของพวกเขาให้รู้จักแรงกดดันของยอดฝีมือที่ทรงพลังในระดับปราณฟ้าและเตือนพวกเขาให้เพิ่มความเร็วให้มากเท่าที่เป็นไปได้ เว้นแต่โลกวารีแล้วคงไม่มีที่อื่นพอจะฝึกพวกเขาได้โดยไม่ตาย?

ถ้าเป็นที่อื่นเจ้านายร่างมนุษย์ก็สามารถฆ่าเย่คงและพวกภายในเสี้ยววินาที

หย่งฮุยเกือบร้องไห้

นี่มันรังแกกันชัดๆ!

ก็คงจะดีหรอกที่ปล่อยผู้อ่อนแอชนะพวกเขา แต่แม้แต่นักสู้ปราณฟ้าทั้งสามคนก็ยังกลายเป็นพี่เลี้ยง  นี่ไม่ต่างอะไรกับการมัดมือชก

“ได้เลย” ทั้งสามคนในตอนนี้ไม่มีจิตสำนึกของความเป็นนักสู้ปราณฟ้าผู้ทรงพลังอยู่เลย  พวกเขาตอบรับเสียงชัดถ้อยชัดคำ

พวกเขาทุกคนมองดูสถานการณ์อย่างถูกต้องตามความเป็นจริงและเห็นได้ชัดว่าชื่อเสียงของนักสู้ปราณฟ้ากินไม่ได้  ในมุมมองของคุณชายสามตระกูลเย่ว์พยัคฆ์มังกรต้องหมอบราบคาบแก้วกับพื้น  ไม่มีทางเป็นไปได้ที่นักสู้ปราณฟ้าจะอวดโอ่ศักดิ์ศรีชื่อเสียงต่อหน้าเขา คงเป็นเรื่องดีที่ได้คู่หูช่วยฝึกฝนในตอนนี้  ถ้าเขาทำงานให้กับคุณชายสามตระกูลเย่ว์ดีเขาก็คงมีวันดีๆ ในอนาคต  ขณะที่ความรู้สึกของหย่งฮุยสำคัญขนาดนั้นเชียวหรือ?

คนอื่นๆอดเสียสละตนเองไม่ได้ แต่เพื่อประโยชน์กับอนาคตพวกเขา พวกเขาไม่มีทางเลือก ได้แต่สละหย่งฮุย

พวกเขาแกล้งทำเป็นไม่เห็นอสูรรบของพวกเขาและเพียงแต่สั่งอสูรของพวกเขาเองให้ล้อมมังกรเขาเดียวไว้  สิ่งที่เหลือก็คือได้แต่ชมการแสดง

ไม่ว่ายังไงก็ตามในฐานะนักสู้ปราณฟ้าระดับสี่ หย่งฮุยจะไม่ตายต่อให้มีคนมากมายโจมตีเขาก็ตาม

“พวกเจ้าลงมือแล้วหรือ?”  หย่งฮุยโกรธจัดจนตาแทบถลน กะอีแค่พลังโจมตีน้อยนิดยังกล้าท้าทายเขาได้ยังไง! พลังของนักรบมนุษย์ที่นี่ยังไม่ได้หนึ่งในหมื่นของคุณชายสามตระกูลเย่ว์ เทพเจ้ารู้ได้ยังไงว่าพวกเขาจะกลายเป็นอย่างคุณชายสามตระกูลเย่ว์

“ยอดฝีมือปราณฟ้าย่อมมีหนังหนาเป็นธรรมดา!  เจ้าอ้วนไห่สั่งให้ฮิปโปน้อยใช้หมัดฮิปโปดาวตกขณะที่เขาใช้เหตุผลอย่างดื้อด้าน

“นี่คือผิวน้ำวานรปีศาจชั้นเพชรและด้วงจอมพลังไม่สามารถใช้พลังของมันได้”  เย่คงไม่สบายใจ

“แมมมอธทองของข้าไม่สามารถปล่อยออกมาได้  มิฉะนั้นข้าคงได้แต่ว่ายน้ำไล่กวด เจ้าผู้นี้วิ่งเร็วชะมัดเขาน่าจะหยุดให้พวกเราได้ทุบตีถนัดๆ หน่อย” เจ้าอ้วนไห่เป็นคนที่ไม่สนใจอะไรทั้งนั้น เมื่อหย่งฮุยได้ยินเช่นนั้นก็แทบกระอักโลหิต ถูกรุมล้อมไล่ทุบเขาก็ได้แต่หลบหนีอย่างเดียว  พวกนี้เป็นใครกัน?

“หลีกทาง อย่าเกะกะ!”  พลังรบของเสวี่ยทันหลางอยู่เหนือทุกคนและยังเป็นคนเดียวที่หย่งฮุยเหลียวมองถึงสองครั้ง พลังของยักษ์พายุน้ำแข็งของเขามีพลังเพิ่มขึ้นอย่างมากในโลกวารี  และเหมือนกับว่าเขากวาดเอาพลังงานทั้งหมดในมหาสมุทร

“พวกเขาหนีได้ไวจริงๆ...” ดาวตกเพลิงฟ้าขององค์ชายเทียนหลัวและยักษ์พายุสร้างไฟและน้ำแข็งเข้าด้วยกัน

อย่างไรก็ตามหย่งฮุยเป็นยอดฝีมือปราณฟ้าระดับสี่ ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถโจมตีได้ถูก

ไม่เพียงแต่พวกเขาเท่านั้น  แต่แม้แต่ยอดฝีมือระดับปราณฟ้าด้วยจะโจมตีให้ถูกหย่งฮุยเป็นเรื่องยาก นักสู้ปราณฟ้าระดับสี่ไม่ใช่จะจัดการกันได้ง่ายๆ

หลังจากสู้กันครึ่งค่อนวันเย่คงและเจ้าอ้วนไห่เหนื่อยหอบจนดูเหมือนสุนัขตาย แต่หย่งฮุยไม่ได้รับอันตรายแม้แต่น้อย

เขายังคงยืนมองดูกลุ่มคนข้างหน้าด้วยสีหน้าเยาะเย้ย

ใครจะสามารถแตะต้องเขาได้นอกจากคุณชายสามตระกูลเย่ว์?

“ยอดฝีมือปราณฟ้าน่าประทับใจจริงๆ”  เสียงหนึ่งดังมาจากด้านหลังหัวหน้าหย่งฮุย  นี่ไม่ใช่เย่ว์หยางแต่เป็นคนอื่น  หย่งฮุยตกใจหันหน้าไปมอง เขาเห็นบุรุษผู้สง่างามคนหนึ่งกำลังยืนจ้องมองเขาเมื่อเห็นสายตาของเขา เขารู้สึกราวกับจะโดนกลืนกิน เขาตกใจเล็กน้อย  “เจ้าเป็นใคร?”

“เขาคือหัวหน้าใหญ่วังมารแห่งหอทงเทียน”  เย่ว์หยางโบกมือ

ไม่ใช่แค่พี่ใหญ่มารสัมฤทธิ์ฟ้าเท่านั้นแต่ยังมีมารแค้นฟ้า มารฟ้าวิบัติ มารเคราะห์ฟ้า มารฟ้าพิโรธ มารฟ้าสังหารมารกระบี่ฟ้าและชาววังมารอื่นๆ ก็ยังคงปรากฏตัวออกมาด้วย

หย่งฮุยไม่มองดูคนอื่น

เขามองดูแต่เพียงมารสัมฤทธิ์ฟ้าที่เต็มไปด้วยรังสีฆ่าฟันพุ่งทะยานจรดฟ้า

นอกจากคุณชายสามตระกูลเย่ว์มีเพียงบุรุษผู้นี้ที่เป็นคู่ต่อสู้เขาได้

ที่สำคัญเขาเป็นนักสู้ปราณฟ้าระดับสี่ แม้แต่อยู่ต่อหน้าศัตรูที่แข็งแกร่ง  เขาก็ยังมีความภูมิใจของตนเอง  “ปราณฟ้าระดับสอง นับว่าเป็นคนหนุ่มที่ไม่เลวเลย  แต่น่าเสียดาย ถ้าเจ้าต้องการฆ่าข้า ข้ารู้สึกว่ายังห่างอยู่บ้าง!”  ถ้าไม่ใช่เพราะเย่ว์หยางตัดความสามารถของอสูรรบของเขาไปเขาคงไม่มีทางกล่าวเช่นนั้น  แต่ตอนนี้เขาไม่มีสิทธิ์หยิ่งผยองอีกต่อไปไม่ต้องพูดถึงว่าพวกเขาอยู่ในโลกวารีที่ต้องห้ามในเรื่องการใช้วิทยายุทธ

รังสีฆ่าฟันปรากฏอยู่ในสายตาของมารสัมฤทธิ์ฟ้า  “การพิชิตแดนสวรรค์เป็นเรื่องที่น่าสนใจแน่นอนทหารรับจ้างเล็กๆ ก็ยังมีพลังแข็งแกร่งขนาดนั้นราชาแห่งแดนสวรรค์คงเป็นที่น่าคาดหวังอย่างแท้จริง!”

ทหารรับจ้างเล็กๆ?

หย่งฮุยโมโห  ถ้าไม่ใช่เพราะนี่คือโลกวารีข้าคงทุบเจ้าเละไปแล้ว ใครกันทหารรับจ้างเล็กๆ?

“มารสัมฤทธิ์ฟ้า! ทำไมเจ้าไม่ให้ข้าลองดู ถ้าเจ้าไม่ต้องการจะทำ?”  ในท้องฟ้าจักรพรรดิใต้พิภพและจักรพรรดิมังกรอีกคนที่มีราศีทรงพลังปรากฏตัวขึ้นไม่นานมานี้พวกเขาบรรลุระดับสุดยอดปราณก่อกำเนิด(เทียบเท่าปราณฟ้า..ต่อไปขอเรียกสุดยอดปราณก่อกำเนิดว่าปราณราชันย์ดีกว่าครับเพื่อไม่ให้สับสนกับปราณก่อกำเนิด) แต่เขาซ่อนความจริงไว้ไม่ให้รู้ไปถึงจักรพรรดิใต้พิภพ  เขาบินมาอยู่ต่อหน้าหย่งฮุยและถอนหายใจ  “ยอดฝีมือแดนสวรรค์ทรงพลังจริงๆ  เรามักจะแหงนมองดูฟ้าอยู่เสมอขอบเขตของปราณราชันย์ที่แท้จริงก็คือจุดเริ่มต้นของวิถีวิทยายุทธ!”

“บอกตามตรงโชคดีว่าที่นี่มีกฎสวรรค์ห้ามใช้วิทยายุทธ มิฉะนั้นข้าคงไม่สามารถต้านทานยอดฝีมือปราณฟ้าระดับสี่ได้แน่”  จักรพรรดิมังกรผู้มีปราณราชันย์ระดับสองยังคงระเบิดพลังแกร่งกร้าวอย่างกระตือรือร้นและท้าทายโดยเพิ่มพลังมากยิ่งขึ้น

เขาอยู่ในระดับเดียวกับมารสัมฤทธิ์ฟ้า  ถ้าเย่ว์หยางไม่ได้ยกระดับโดดเด่นขึ้นมาเขาก็คงยังอยู่ในระดับปราณราชันย์ระดับแรก

อย่างก็ตามเย่ว์หยางปล่อยราชาเฮยอวี้ จักรพรรดิชื่อตี้และจ้าวปีศาจโบราณออกมา  พวกเขาจึงต้องยกระดับพลังกันอย่างบ้าคลั่ง

การปรากฏตัวของเย่ว์หยางไม่เพียงแต่ทำให้พลังของเย่คงและเจ้าอ้วนไห่ระเบิดออกมา  แต่แม้กระทั่งจักรพรรดิมังกร,จักรพรรดิใต้พิภพและมารสัมฤทธิ์ฟ้า พบกับแรงกดดันหนักหน่วงจนพวกเขาแทบระเบิด

“พวกท่านค่อยๆตีกันไปกับยอดฝีมือปราณฟ้าระดับสี่ก็แล้วกัน ไม่ใช่เรื่องง่ายเสียทีเดียวหรอก  ข้าหวังว่าพวกท่านจะเรียนรู้จากประสบการณ์ของเขามากขึ้น  ส่วนข้ามีธุระต้องทำขอลาไปก่อน” เย่ว์หยางไม่ได้ร่วมกำลังกับมารสัมฤทธิ์ฟ้าเพื่อท้าทายหัวหน้าหย่งฮุย  ความจริงการมาถึงของมารสัมฤทธิ์ฟ้าจักรพรรดิมังกรและจักรพรรดิใต้พิภพเป็นเรื่องคาดไม่ถึงอย่างสิ้นเชิงเขาแค่อยากนำเย่คงและเจ้าอ้วนไห่มาฝึกเพิ่มพูนกำลังใจและเพิ่มแรงกดดัน  คาดไม่ถึงเลยว่ามารสัมฤทธิ์ฟ้าก็ต้องการเพิ่มพูนประสบการณ์กับเขาด้วย  เย่ว์หยางจึงได้แต่ตามน้ำ

“พี่เขย พาข้าไปด้วย!”มารเคราะห์ฟ้าติดตามมาด้วย

“ข้าไม่ได้มาที่นี่เพื่อสนุก....”  เย่ว์หยางรีบปฏิเสธ หลังจากเขาพบภูตแสงและสัตว์ประหลาดน้อยแสนรู้ในโลกวารีเขาเตรียมจะไปพบกับนางพญาเฟ่ยเหวินหลี

เมื่อหัวหน้าหย่งฮุยเห็นเย่ว์หยางเตรียมจากไปเขารู้สึกโล่งใจ

ถ้าเขาไม่อยู่ที่นี่ต่อให้เขามีพลังปราณฟ้าระดับสองหรือปราณฟ้าระดับหนึ่ง นักรบหอทงเทียนจะมีอะไร?เขาเป็นนักสู้ปราณฟ้าระดับสี่! จะให้เจ้าพวกไม่รู้จักฟ้าสูงแผ่นดินต่ำได้รู้จักพลังของนักสู้แดนสวรรค์  อย่านึกว่าทุกคนจะรังแกข้าได้  ในหอทงเทียนมีแต่คุณชายสามตระกูลเย่ว์เท่านั้น

“มาเลย,ข้าขอดูหน่อยว่านักรบจากหอทงเทียนจะมีอะไรดี” เขาไม่รู้ว่าแม้เขาจะด้อยกว่าเย่ว์หยางเจ้าเด็กผิดมนุษย์อยู่บ้าง  แต่ถ้าเขาคิดว่ามารสัมฤทธิ์ฟ้ามารอันดับหนึ่งแห่งวังมารยังดีไม่พอ อย่างนั้นเขาคิดผิดเสียแล้ว

“เมื่อเหลือคนสุดท้าย ค่อยฆ่าเจ้าก็ได้!”  มารสัมฤทธิ์ฟ้าปฏิเสธการท้าทายคนแรก  และเขากลัวว่าเขาจะไม่สามารถทนฆ่าเป้าหมายฝึกฝนที่ดีได้

สิ่งเดียวที่เหลือก็คือมังกรเขาเดียว  มารสัมฤทธิ์ฟ้าคิดว่าหัวหน้าหย่งฮุยไม่มีอะไร

สิ่งเดียวที่สามารถทำให้กังวลได้ก็คือหัวหน้าทหารรับจ้างนั้น  ความจริงเขามีพลังปราณฟ้าระดับสี่ นี่ทำให้มารอันดับหนึ่งของวังมารรู้สึกกดดันมาก....

แดนสวรรค์มียอดฝีมืออยู่เท่าใดกันแน่?