ตอนที่แล้วตัวประกอบแรงค์ EX — 0010
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปตัวประกอบแรงค์ EX — 0012

ตัวประกอบแรงค์ EX — 0011


4. เส้นทางเพลเยอร์ (2)

* * *

แม้จะอยู่ในชนชั้นอภิสิทธิ์ที่ใครต่อใครต่างอิจฉา แต่ก็มีหลายคนที่ยังไม่พอใจในจุดยืนของตัวเอง

ถ้าจะจำแนกให้เห็นภาพ แม้แต่ในชนชั้นอภิสิทธิ์ก็ยังมีการแบ่งคลาสเป็น B และ C

พวกเขาเก็บงำความต่ำต้อยและโกรธแค้นเอาไว้

วิธีระบายที่ง่ายที่สุดคือการนำไปลงกับคนอ่อนแอ

และสิ่งที่เตรียมไว้สำหรับรองรับเรื่องนั้น คือกิจกรรมหลักของงานเลี้ยงปีใหม่ ‘งานประมูลมายา’

‘ในตอนที่เล่นเกม หลังจากได้รับเควสต์จู่โจม ฉันเคยวาดแผนที่อาคารขึ้นมาเอง ก็เลยพอจะจำเส้นทางลับได้บ้าง’

คลำหาความทรงจำสักพัก ไม่นานก็ค้นพบทางลับ

ผ่านไปไม่กี่อึดใจ ฉันโผล่ออกมาด้านหลังเวทีในงานเลี้ยง ซึ่งเป็นเป้าหมายหลักในการแทรกซึมครั้งนี้

หลังเวที การ์ดแต่ละใบถูกเก็บใส่กล่องทองคำเพื่อรอนำออกมาจัดแสดง

‘ระดับไอเท็มไม่เลวเลย’

แม้จะไม่มีไอเท็มเกรดสูงกว่า SR แต่ก็มี SR และ R+++

ทั้งหมดถือเป็นไอเท็มหายาก

บางกล่องมีขนาดใหญ่กว่าปกติเล็กน้อย ดูเหมือนว่าสินค้าประมูลบางชิ้นจะเปลี่ยนเป็นการ์ดไม่ได้

หากนำทั้งหมดมารวมกัน มูลค่าน่าจะสูงถึงหลักหลายร้อยล้านวอนเลยทีเดียว

สิ่งที่โดดเด่นที่สุดคือกรงนกทองคำขนาดใหญ่

‘รสนิยมต่ำทรามชะมัด…’

เวกัสโกลด์—เดรสโค้ดของงานเลี้ยง

เด็กชายผู้สวมเสื้อคลุมติดปีก ซึ่งปักลวดลายด้วยด้ายสีทองเวกัสโกลด์ ถูกขังอยู่ภายในกรงนก

เด็กคนนั้นคือตัวละครที่สามารถควบคุมได้ ‘ซาวอลเซอึม’

〈เรียกดูข้อมูลตัวละคร ‘ซาวอลเซอึม’ 〉

[ชื่อ] ซาวอลเซอึม

[สมญานาม] ทายาทของผู้ส่งสารแห่งปัจฉิมราชวงศ์

[พรคุ้มครอง] ไม่มี

[แสงประทาน] ถูกผนึก

[สถานะ] กำลังถูกผนึก — สกิลทั้งหมดถูกผนึกจนเลเวลกลายเป็น 1

[ค่าสถานะโดยรวม] Lv.1

[สกิล]

ส่งสาร Lv.1

บิน Lv.1

วิชาวายุ Lv.1

[คำอธิบาย]

ทายาทของผู้ส่งสารแห่งกษัตริย์

กษัตริย์แห่งปัจฉิมราชวงศ์ทรงตรัสว่า “ไม่ว่าใครจะเกิดมาด้วยสถานะเช่นไร แต่ในสายตาของเรา ทุกคนล้วนเท่าเทียม”

กษัตริย์ได้ปลดเปลื้องพันธนาการให้ทาสและคนรับใช้กว่า 66,000 คน และมอบอิสระให้เหล่าผู้ส่งสารที่ปราศจากแซ่ ชื่อ และสถานะ

ในเวลานั้น ผู้ส่งสารได้ลืมตาดูโลกในเดือนเมษายน จึงได้รับนามสกุลว่า ‘ซาวอล’ (เดือนสี่)

ตระกูลซาวอลที่ไม่มีทั้งชื่อและตัวตน ได้รับหน้าที่ในการถ่ายทอด ‘ถ้อยคำของกษัตริย์ที่ไม่ควรหลงเหลือในประวัติศาสตร์’

หลังจากโลกปะทะกับต่างโลก ตระกูลซาวอลได้ใช้อำนาจพิเศษ เพื่อสร้างพลังที่จำลองมาจาก ‘ผู้ส่งสารโบราณ’ ผู้ถูกมองว่าเป็นเพียงตัวตนในตำนาน

สกิลของผู้ส่งสารโบราณประกอบไปด้วย ‘ส่งสาร’ , ‘บิน’ และ ‘วิชาลม’

ซาวอลเซอึมคือหนึ่งเดียวในตระกูลซาวอล ที่ครอบครองทั้งสามสกิลในคนเดียว

ตอนนี้ซาวอลเซอึมกำลังถูกขังในกรงนกใบใหญ่ ในสภาพปิดตาใส่กุญแจมือ

เขาที่เอาแต่กลั้นหายใจ เปล่งเสียงถามอย่างตะกุกตะกักราวกับสัมผัสถึงการดำรงอยู่ของฉัน

“นายเป็นใคร…?”

ซาวอลเซอึมคือสินค้าราคาแพง

เพื่อไม่ให้มูลค่าลดลง เขาจึงไม่ถูกใช้ความรุนแรงหรือปล่อยให้อดอาหาร

อย่างไรก็ดี ริมฝีปากของเขาแห้งผาก แถมแก้มก็ซูบมาก

อ่อนแอจนถ้าไม่รู้จักมาก่อนคงคิดว่าเป็นเด็กประถม

“อยู่ในนี้มานานแค่ไหนแล้ว?”

“สัปดาห์… หรืออาจจะเดือน…”

สูญเสียการรับรู้ด้านเวลา

‘ถ้าเป็นในเกม ซาวอลเซอึมจะโดนลักพาตัวหลังจากสอบภาคปฏิบัติของโรงเรียนแสงเงินเสร็จ’

แม้จะแจ้งตำรวจ แต่โรงเรียนแสงเงินก็ไม่ได้สนใจคดีเด็กหายมากนัก เพราะตอนนั้นกำลังวุ่นวายอยู่กับโศกนาฏกรรมความตายของครูหนึ่งคนและนักเรียนมัธยมต้นอีกสี่

กับสถานการณ์ปัจจุบันก็ไม่ต่าง ตำนาน ‘ซนเมากาว’ ได้แพร่กระจายเป็นวงกว้างจนกลบข่าวของซาวอลเซอึมจนมิด

‘ตระกูลซาวอลมิอาจออกหน้าค้นหาซาวอลเซอึมได้มากนัก เรียกได้ว่าแทบจะจนปัญญา’

ตระกูลผู้ส่งสารของกษัตริย์ ตัดสินใจเก็บตัวเงียบมาเนิ่นนาน

หลังจากไตร่ตรองอยู่นานนับร้อยปี ในที่สุดพวกเขาก็ตัดสินใจก้าวออกจากเงามืด

ก้าวแรกคือการส่งเซอึมเข้าเรียนต่อที่โรงเรียนแสงเงิน

‘ตระกูลซาวอลคอยปกปิดตัวตนของเซอึมมาตลอด รอจนกระทั่งเขากลายเป็นผู้ใหญ่’

หลังจากเรียนจบชั้นประถมและมัธยมต้นด้วยการสอบเทียบวุฒิ พวกเขาเตรียมส่งเซอึมเข้าโรงเรียนมัธยมปลายแสงเงิน

ด้วยความตั้งใจอันแน่วแน่ของซาวอลเซอึม ตระกูลซาวอลช่วยผลักดันจนเขาได้รับโอกาสสอบเข้าโรงเรียนแสงเงินซึ่งน้อยคนนักจะมีสิทธิ์

‘แต่ก็ถูกลูกหลานญาติฝ่ายแม่ของกษัตริย์ล่วงรู้ความจริงเข้า…’

ครูที่คอยคัดกรองเอกสาร คือลูกหลานญาติฝ่ายแม่

ทันทีที่เห็นนามสกุล ‘ซาวอล’ เขาก็คาดเดาตัวจริงของซาวอลเซอึมได้ทันที

จึงลงมือวางกับดักและลักพาตัวซาวอลเซอึม เพื่อขายให้กับงานประมูลมายา

‘ตามเนื้อเรื่องแล้ว ซาวอลเซอึมจะถูกช่วยเหลือในอีกสองปีข้างหน้า’

เป็นช่วงที่ตัวละครหลักและพรรคพวกแทรกซึมเข้าไปในงานประมูลมายา เพื่อทำภารกิจทวงคืนมรดกทางวัฒนธรรมที่ถูกขโมยไป

สินค้าชิ้นแรกที่ถูกประมูลคือซาวอลเซอึม ซึ่งถูกนำออกมาประมูลเป็นครั้งแรกในรอบสองปี

‘ถ้าเอ่ยถึงผู้ส่งสาร ก็ต้องนึกถึงนกไม่ใช่หรือ’ เจ้าของซาวอลเซอึมกล่าวพลางหัวเราะในลำคอ จากนั้นก็ปลดผ้าที่คลุมกรงออก

ตัวเอกและพรรคพวกจึงได้เห็น

ปีกของ ‘สัตว์อสูรประเภทบิน—กรีฟักน่า’ ซึ่งมีสภาพยับเยิน ถูกฝืนเย็บติดกับแผ่นหลังของซาวอลเซอึม

ฉันไม่อยากเห็นอนาคตแบบนั้น

“ฉันมาช่วยนาย หนีกันเถอะ”

“ต…แต่ว่า… คุณอาเซมินถูกจับ…”

อาของซาวอลเซอึม? ซาวอลเซมิน?

หมายถึงคนที่เคยหายตัวไประหว่างการค้นหาซาวอลเซอึม และปรากฏตัวอีกครั้งในสภาพถูกดัดแปลงเป็นเอนามี?

โดนจับไปตั้งแต่ตอนนี้เองหรือ

“ในงานประมูลมายาวันนี้… เขาจะถูกจัดการต่อหน้าทุกคน…”

ซาวอลเซอึมสะอื้น

ราวกับไม่อยากพลาดโอกาสทองที่หาได้ยาก เขาใช้หัวไหล่บังริมฝีปากขณะพูดเพื่อหรี่เสียง และอำพรางไม่ให้ใครเห็นผ้าปิดตาที่เปียกชุ่ม

“ฉันปลดพันธนาการให้แล้ว แสร้งทำเป็นถูกมัดไปก่อน ไม่ต้องห่วง ฉันจะช่วยอาของนายเอง”

การมีอยู่ของซาวอลเซมินถือเป็นตัวแปรนอกเหนือการควบคุม แต่ก็ไม่ใช่ปัญหาร้ายแรงอะไร

“ขอบคุณครับ… ผมไม่เป็นไร… ได้โปรด… คุณอาเซมิน…”

“เข้าใจแล้ว อย่าร้องไห้ ไม่อย่างนั้นจะหมดแรงเอา อดทนไว้ก่อน”

ฉันไม่ค่อยสบายใจที่ต้องทิ้งให้ซาวอลเซอึมซึ่งใกล้จะหมดสติ ต้องอยู่ตามลำพัง แต่ก็ทำอะไรไม่ได้แล้ว

* * *

หลังจากเปิดหน้าต่างสถานะมากมายขึ้นมาตรวจสอบ ฉันรู้สึกเหมือนหัวกำลังจะระเบิด

ฉันพยายามตรวจสอบข้อมูลของผู้ร่วมงานอยู่หลายสิบวินาที แต่สุดท้ายก็ต้องยกธงขาว

‘ช่างเถอะ แค่ได้เจอตัวละครที่ต้องการก็พอแล้ว’

ฉันทักทายผู้คนภายในงานเลี้ยงอย่างเป็นกันเอง

ไม่จำเป็นต้องเดินเข้าไปหาใคร

แค่เดินเข้าไปใกล้ด้วยใบหน้าของย็อมจุนยอล ทุกคนก็เต็มใจที่จะชวนคุย

ย็อมจุนยอล ลูกชายคนเดียวของหัวหน้าทีมสิงโตแดง—ย็อมบังยอล คือสตาร์เพลเยอร์คนดัง

สำหรับไฮโซคลาส B และ C ทั้งหลาย นี่คือเป้าหมายที่ควรสานสัมพันธ์ด้วย

“สวัสดีครับ ผมเพิ่งเคยเข้าร่วมงานเป็นครั้งแรก ทุกคนได้เหรียญกันหรือยัง? ผมไม่เคยเห็นไอเท็มระดับนี้มาก่อน”

“ใช่แล้ว! นี่คือไอเท็ม SR+++ ที่เผ่าแท้มอบให้เป็นพิเศษเชียวนะ!”

แทบทุกคนถือเหรียญเงินบริสุทธิ์จนชุ่มเหงื่อ พลางพูดโอ้อวดด้วยความภาคภูมิใจ

ไอเท็มเกรด SR+++ ถือว่าหายากมาก บางคนอาจไม่เคยได้สัมผัสเลยชั่วชีวิต

‘มันเป็นไอเท็มสิ้นเปลือง อีกไม่นานก็คงหายไป ก็เลยอยากจะถือให้นานที่สุดสินะ’

แม้จะมีบางคนระวังตัวและไม่กล้าเข้าใกล้ฉัน แต่ทุกคนปฏิบัติกับเหรียญเงินบริสุทธิ์นั่นไม่ต่างกัน

ไม่ว่าจะทักทายฉันหรือไม่ พวกเขาเอาแต่กำเหรียญไว้แน่น

หลังจากเดินวนรอบห้องจัดงาน ในที่สุดฉันก็ได้พักหายใจ

ฉันบอกกับทุกคนว่าเหนื่อยนิดหน่อย จึงขอสักพักครู่ และเดินออกจากฝูงชนมาทางหน้าต่าง

‘สถานที่ชั้นต่ำ’

ผ้าม่านกำมะหยี่สีเวกัสโกลด์ที่กำลังสะท้อนแสงจากโคมไฟระย้า ทำฉันแสบตามาก

อยากจะใช้แชมเปญปลอดแอลกอฮอล์ในมือสาดใส่ผ้าม่านให้รู้แล้วรู้รอด

ขณะฉันขมวดคิ้ว ใครบางคนชวนคุยจากด้านหลัง

“สวัสดีค่ะรุ่นพี่ย็อมจุนยอล ฉันชื่ออีเรนา นักเรียนใหม่ที่กำลังจะเข้าโรงเรียนแสงเงินในปีนี้”

“งั้นหรือ สวัสดี”

อีเรนาที่ติดริบบิ้นสีเวกัสโกลด์ โค้งคำนับอย่างสุภาพ

ริบบิ้นที่ติดอยู่กึ่งกลางเรือนผม ดูเข้ากันดีกับชุดราตรีระยิบระยับ

‘อีเรนาคือตัวละครที่สามารถควบคุมได้ ปีหน้าเธอจะกลายเป็นวายร้าย แต่ภายหลังถูกตัวเอกชักชวนมาเป็นพวก…’

ฉันพยายามเปิดหน้าต่างข้อมูลส่วนบุคคล แต่ก็ต้องหยุดเพราะปวดหัว

วันนี้ยังต้องใช้แสงประทานและสกิลอีกมาก

ฉันไม่อยากสิ้นเปลืองพลังใจอย่างเปล่าประโยชน์

‘อีเรนาไม่ค่อยมีพิษภัย รอดูต่อไปก็แล้วกัน’

ถ้าเกิดหมดสติไปที่นี่และช่วยสองซาวอลไม่สำเร็จ จนตัวเองถูกจับได้ นั่นคงได้จบเห่ของจริง

“ฉันเคยเห็นรุ่นพี่ย็อมจุนยอลทางทีวี”

“งั้นหรือ”

“คนระดับรุ่นพี่ย็อมจุนยอล… ไม่คู่ควรกับสถานที่แบบนี้เลยสักนิด”

“สถานที่แบบนี้?”

ได้ยินคำถามฉัน อีเรนาขยับปาก

เธอกะพริบตากลมโตอยู่สักพัก จากนั้นก็ปิดปากสนิท

นี่คือผลของคำสาบานให้เงียบ จึงมิอาจถ่ายทอดข้อมูลในเรื่องที่เฉพาะเจาะจงได้

‘สาบานไปแล้วหรือ? การประมูลยังไม่เริ่มเลยนะ?’

อีเรนาพยายามจะพูดบางสิ่ง แต่ก็ยอมแพ้แล้วประสานมือไว้ที่หน้าอก

ผ่านช่องว่างระหว่างนิ้ว ฉันเห็น ‘เหรียญเงินจำลองคำสาบานให้เงียบ’

‘สาบานไปแล้ว แต่ยังถือเหรียญอยู่ ก็หมายความว่า…’

เหรียญเงินจำลองคำสาบานให้เงียบคือไอเท็มสิ้นเปลือง

ทันทีที่สาบาน ผู้ใช้จะถูกผูกมัด และเหรียญจะหายไป

ดังนั้นสิ่งที่กำลังพันธนาการอีเรนาอยู่คือ ‘คำสาบานของปีที่แล้ว’

‘พ่อแม่ของอีเรนาพาเด็กอายุสิบหกเข้ามาในที่แบบนี้…’

บนโลกใบนี้ อีเรนามีอายุเท่าโชอึยชิน

ถ้ามาเข้าร่วมงานเมื่อปีที่แล้ว หมายความว่าเธอถูกมาพาตั้งแต่อายุสิบหก

ไม่สิ อาจจะเคยมาก่อนหน้านั้นอีก

“ที่เข้ามาทักฉัน คงไม่ใช่เพราะอยากรู้จักกันเฉยๆ ใช่ไหม”

อีเรนาดูค่อนข้างกระสับกระส่าย

ฉันอาจไม่เข้าใจสถานการณ์ฝั่งเธอ และไม่รู้ว่ากำลังคิดอะไรอยู่ แต่บอกได้ว่าตอนนี้อีเรนาพยายามแนะนำบางสิ่งกับฉัน

“…ตอนนี้ก็ดึกมากแล้ว รุ่นพี่รีบกลับบ้านไม่ดีกว่าหรือคะ ได้ยินว่ามาตัวคนเดียว ที่บ้านคงเป็นห่วงแย่”

“นั่นสินะ พ่อกับแม่คงกำลังเป็นห่วงอยู่”

“ฉันเคยได้ยินว่าหัวหน้าทีมสิงโตแดงรักลูกชายหัวแก้วหัวแหวนของเขามาก”

เรื่องนั้นฉันรู้

เมื่อย็อมจุนยอลตายตอนอายุสิบเก้า

เกาะยออึยโดกลายเป็นทะเลเพลิงเพราะราชันเพลิงสีชาด—ย็อมบังยอล นำทีมสิงโตแดงและพันธมิตรเผ่าแท้ (มังกร) ที่ชื่นชอบย็อมจุนยอล บุกโจมตีอาคารรัฐสภา

‘แตกต่างกันราวฟ้ากับเหว’

ฝ่ายหนึ่งเป็นพ่อที่ยอมเสียสละทุกสิ่งที่สั่งสมมา เพื่อแก้แค้นให้ดวงวิญญาณของลูกชายที่ตายไป

อีกฝ่ายหนึ่งคือพ่อแม่ของอีเรนา ที่โยนลูกสาวตัวเองลงนรกเพื่อผลประโยชน์ส่วนตัว

“เธอไม่ต้องห่วงฉันหรอก”

“หือ?”

ตัวฉันที่ไม่ใช่ย็อมจุนยอล รู้สึกเป็นห่วงอีเรนา

“ก่อนเปิดเทอม ลงทะเบียนเข้าหอพักโรงเรียนแสงเงินไว้ด้วยนะ”

เพื่อรักษาระยะห่างจากครอบครัว อีเรนาควรพักอยู่ในหอประจำของโรงเรียน

“ทันทีที่พิธีกรเดินขึ้นเวที โยนเหรียญนั่นทิ้งไปซะ… ฉันไปล่ะ”

ฉันมอบคำแนะนำที่ตัวเองคิดว่าดีที่สุด เพื่อตอบแทนอีเรนาที่พยายามแนะนำฉัน

ด้วยร่างย็อมจุนยอล ฉันหันหลังกลับและเดินเข้าไปปะปนกับฝูงชนอีกครั้ง ปล่อยให้เธอยืนตกตะลึงเจือลังเลตามลำพัง

* * *

“ท่านสุภาพบุรุษและสุภาพสตรีทั้งหลาย! ได้โปรดฟังทางนี้! กระผมบยอนซุนโฮ พิธีกรและผู้ดำเนินงานประมูลมายา ขอประกาศให้ทราบโดยทั่วกันว่า ตอนนี้เป็นเวลาตีสองแล้ว! งานประมูลมายาครั้งแรกของปีที่ทุกคนกำลังเฝ้ารอ ถึงเวลาเปิดม่านอย่างเป็นทางการ!”

น้ำเสียงแหลมสูงดังกังวานไปทั่วห้องจัดงาน

ไม่กี่อึดใจถัดมา ไฟในห้องดับลง ไอน้ำแข็งแห้งทยอยไหลขึ้นไปบนเวที

“โฮ่!”

“สุดยอด!”

เมื่อสปอตไลท์บนเวทีเริ่มสว่างขึ้นทีละดวง ผู้คนพากันส่งเสียงฮือฮา

สปอตไลท์สีทองสว่าง ไล่ส่องการ์ดไอเท็มแต่ละใบในกล่องสีทอง

‘ซาวอลเซอึม…’

สิ่งสุดท้ายที่ถูกฉายคือซาวอลเซอึมที่ถูกขังในกรงนกกลางเวที

เมื่อถอดผ้าปิดตาออก ดวงตาของซาวอลเซอึมแดงก่ำราวกับชุ่มไปด้วยน้ำตา

“หึหึ… ได้ยินว่าเป็นมรดกจากปัจฉิมราชวงศ์ ของหายากสุดๆ”

“โอ้ว… น่าเกลียดชะมัด ฉันล่ะอยากพากลับบ้านไปสอนมารยาทให้จริงๆ”

“ฉันอยากลองจับไปปล่อยไว้ใน ‘สวน’ ของเผ่าแท้ที่รู้จักกัน อยากเห็นว่าจะรอดได้สักกี่วัน”

เสียงกระซิบกระซาบของผู้เข้าร่วมงาน ทำเอาใบหน้าของซาวอลเซอึมพลันซีดเซียว

เขาปิดปากสนิทพลางมองไปรอบๆ

คงจะมองหาฉันอยู่สินะ

แต่คงจำฉันไม่ได้ เพราะตอนที่พบกัน เขาสวมผ้าปิดตาอยู่

“ก่อนที่งานประมูลมายาจะเริ่มขึ้น ผมมีบางสิ่งจะแสดงให้ทุกคนดู!”

แปะ!

บยอนซุนโฮปรบมือเบาๆ หนึ่งครั้ง

“ขอแนะนำให้รู้จักแมลงเม่าผู้ริอ่านล่านกในกรง และหนูสกปรกที่หลอกลวงแมลงเม่าตัวนั้น!”

ดูเหมือนจะไม่ได้มีแค่ซาวอลเซมินคนเดียวที่ถูกจับ

เมื่อลองมานึกดู ตระกูลซาวอลที่แทบจะตัดขาดจากโลกภายนอก รู้จักงานประมูลแห่งนี้ได้อย่างไร?

‘ต้องมีบางคนในงานเลี้ยง หรือไม่ก็ฝ่ายจัดงาน แอบคาบข่าวไปบอกซาวอลเซมิน’

ระหว่างนั้น เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยลากชายหนึ่งหญิงหนึ่งเข้ามา และโยนลงบนกลางเวที

ฝ่ายชายที่น่าจะเป็นซาวอลเซมิน กำลังนอนหมดสติในสภาพโชกเลือด

ฝ่ายหญิงสวมเครื่องแบบเหมือนกับเวรยามของงาน ร่างกายเต็มไปด้วยบาดแผล แต่ยังมีสติตื่นอยู่

เธอจ้องบยอนซุนโฮด้วยสายตาอาฆาต

“เธอจะไม่เปลี่ยนใจจริงหรือ? ตอนนี้ยังทันนะ แค่สาบานด้วยเหรียญคำสาปให้เงียบ ก็จะกลับมาทำงานกับเราได้…”

“ถุด!”

สตรีคนนั้นปฏิเสธคำชวนของบยอนซุนโฮด้วยสีหน้าเด็ดเดี่ยว

ต่างหูสีดำของเธอมีรอยแตก คงเกิดจากความรุนแรงระหว่างถูกลากมา ใบหน้าเต็มไปด้วยสะเก็ดเลือด

หญิงสาวตะโกนโดยไม่หวั่นไหว

“ถ้ารู้ว่าต้องทำงานในสถานที่เลวระยำแบบนี้! ฉันขอเป็นคนตกงานดีกว่า! ไอ้พวกชั่วที่ต่ำทรามยิ่งกว่าเอนามี!”

“โฮ่!”

“ปากเสีย!”

“หยาบคาย”

“ดูเหมือนว่าหนูสกปรกจะไม่ได้รับการศึกษาอย่างเพียงพอสินะ”

ผัวะ!

บยอนซุนโฮเตะใส่ท้องเวรยามหญิง

ความเจ็บปวดทำให้เธอหายใจลำบากอย่างเห็นได้ชัด แต่ก็ยังไม่ส่งเสียงร้อง

ซาวอลเซอึมทนไม่ไหวอีกต่อไป เขาเริ่มหลั่งน้ำตาราวกับดวงตากำลังละลาย

“หน้าที่ลงโทษคนทรยศ ผมขอฝากให้แขกผู้มีเกียรติจัดการแทนก็แล้วกัน… สินค้าแรกของงานประมูลมายาในวันนี้ก็คือ… นังหนูสกปรก!”

บยอนซุนโฮยกเหรียญเงินขึ้น

“เอาล่ะ จำเหรียญคำสาบานให้เงียบที่ผมแจกให้ได้ไหม? พวกคุณแค่ยื่นมันออกมาแล้วสาบานว่า จะเงียบและเพิกเฉยต่อทุกสิ่งกำลังจะเกิดขึ้น มีเพียงผู้ที่สาบานแล้วเท่านั้นจึงจะมีสิทธิ์เข้าร่วมงานประมูลมายา!”

ผู้คนในงานเลี้ยงหยิบเหรียญขึ้นมาด้วยสายตาเป็นประกาย

ฉันพูดขัดจังหวะบยอนซุนโฮโดยไม่ได้ยกมือ

“ขอถามสักเรื่องได้ไหม”

“หือ? ท่านมังกรแดงน้อ… เอ่อ ท่านมังกรแดงย็อมจุนยอล เชิญถามได้เลยครับ!”

ดูเหมือนจะชะงักไปเล็กน้อยเพราะถูกขัดจังหวะในช่วงสำคัญ แต่บยอนซุนโฮก็ไม่กล้าตำหนิย็อมจุนยอล

ฉันพยายามเลียนสำเนียงและบรรยากาศให้เหมือนย็อมจุนยอลที่สุด

“นายรู้ไหมว่าเงินบริสุทธิ์น่ะ… นำความร้อนได้ดีกว่าทองแดง”

“ห...หา?”

〈ท่านใช้สกิลของตัวละคร, ‘จุดระเบิดทางไกล’ 〉

ขณะทุกคนกำลังมึนงงกับคำพูดไร้สาระ

เหรียญเงินจำนวนมากที่ถูกซ่อนเชื้อไฟเอาไว้ล่วงหน้า ลุกโชนขึ้นพร้อมกัน

______________________

ตอนฟรีลงทุกวันอังคาร พุธ เสาร์ และอาทิตย์ (3/4)

ติดตามผลงานของผู้แปล และนิยายทุกตอนได้ที่เพจเฟสบุค:

https://www.facebook.com/bjknovel/

หรือพิมพ์ค้นหา: bjknovel

5 1 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด