ตัวประกอบแรงค์ EX — 0004

2. ระบบสอนของตัวประกอบนิรนาม (3)

* * *

‘ต้นกำเนิด’ หมายถึงรากเหง้าหรือแหล่งกำเนิด ที่คอยค้ำจุนและประกอบกันเป็นสิ่งมีชีวิต

ส่วน ‘สายพันธุ์’ จะบ่งบอกถึงประเภทของเอนามี

ที่ไลโนเซรอนตัวนี้ถูกจำแนกให้เป็นประเภท ‘สัตว์เลี้ยง’ ก็เพราะมันถูกฝึกมาอย่างดี

และการที่ถูกจำแนกให้เป็น ‘สัตว์อสูร’ ก็เพราะมันคือสัตว์ร้ายที่ปนเปื้อนไปด้วยความชั่วร้าย

เอนามีสัตว์อสูรสัตว์เลี้ยง

ค่าความสามารถโดยรวมของไลโนเซรอนตัวนี้อยู่ที่เลเวลสามสิบแปด

โดยที่ค่าความสามารถเฉลี่ยของพวกเราสี่คนจะอยู่ที่ราวๆ เลเวลสิบ

เพียงไม่กี่สกิลของไลโนเซรอน โรงยิมแห่งนี้ รวมถึงพวกเราก็จะถูกป่นจนละเอียด

ไม่ใช่เวลามัวชักช้ายืดยาดอีกต่อไป

“จางนัมอุก โยน!”

“จัดไป!”

เมื่อฉันส่งสัญญาณ จางนัมอุกตะโกนพร้อมกับโยน ‘ยาฟื้นฟูจากสารสกัดดอกข้าวโอ๊ต’ ไปทางบาเรียสนามสอบ

เพล้ง!

หลังจากได้ยินเสียงขวดแตก กลิ่นหอมจางๆ ของหญ้าพลันลอยฟุ้ง

อากาศภายในห้องที่เคยท่วมท้นไปด้วยกลิ่นอันน่าสะอิดสะเอียนของสัตว์อสูร พลันสดชื่นขึ้นทันตาเห็น

โฮกกกก!

ไลโนเซรอนหยุดใช้สกิลและวิ่งตรงไปยังจุดที่ขวดแตก

จากนั้น มันเริ่มเอาหัวโขกกับเศษขวดที่แตกติดบาเรีย

ตึง! ตึง! ตึง! ตึง!

เนื่องจากขวดแตกบนบาเรีย ทุกครั้งที่มันเอาหัวโขกจึงเกิดประกายไฟ

แต่สัตว์อสูรมิได้แยแส ยังคงทำพฤติกรรมเดิมๆ อย่างต่อเนื่อง

ขณะนั้น ฉันได้ยินเสียงอุทานของจางนัมอุก

“ได้ผล…!”

ในช่วงแรกที่ ‘เพลเยอร์·เมอิสเตอร์·โกเกียว’ เปิดให้บริการ

ผู้เล่นที่สุ่มได้ ‘ยาฟื้นฟูจากสารสกัดดอกข้าวโอ๊ต’ จากกล่องผู้เข้าสอบ ได้โพสต์ถามในคาเฟ่โดยตั้งข้อสงสัยว่าตัวเกมอาจมีบั๊ก

เนื้อหามีดังนี้

เขาได้รับความเสียหาย แต่ยังไม่ตายคาที่ จึงใช้ไอเท็มเพื่อฟื้นฟูพลังชีวิต

แต่ร่างกายยังไม่ทันจะฟื้นตัว ไลโนเซรอนกลับยิ่งคลุ้มคลั่งแล้วพุ่งมาฆ่าทุกคนตายทันที ศพทั้งหมดเละเทะไม่ต่างจากศพผู้คุมสอบ

แน่นอน เรื่องนี้ถูกมองว่าเป็นหนึ่งในบั๊กอันล้นหลามของเกม

ตอนนั้นฉันยังเป็นนักเรียนว่างๆ ที่สอบเข้ามหาวิทยาลัยเสร็จแล้ว สามารถหมกมุ่นอยู่กับเพลเมโกได้เต็มที่ จึงสร้างบัญชีใหม่เพื่อทดสอบโดยเฉพาะ

และผลลัพธ์ก็ตรงตามที่คนในคาเฟ่เล่า

เมื่อค่อนข้างมั่นใจว่าสาเหตุอยู่ที่ไอเท็ม ฉันจึงตัดสินใจโยนมันไปไกลๆ

ไม่ผิดจากที่คาด ไลโนเซรอนวิ่งปรี่ไปยังจุดที่ขวดยาตกแตก

ผ่านไปอีกสักพัก ฉันทดลองโยนใส่ ‘ตัวละครอื่น’ แล้วก็ได้ผลไม่ต่างกัน

‘ตอนนั้นยังไม่รู้สาเหตุ แต่ถึงบางอ้อหลังจากอ่านหนังสือภูมิหลัง’

ไลโนเซรอนเกิดจากการสังเคราะห์ระหว่างสัตว์อสูรแรดและสิงโต

ร่างกายเป็นสัตว์กินเนื้อ แต่ส่วนหัวเป็นสัตว์กินพืช

ถึงจะถูกล้างสมองไปแล้ว แต่ในเมื่อสัญชาตญาณยิ่งรุนแรงขึ้น ย่อมเป็นธรรมดาที่จะตอบสนองต่อกลิ่นหญ้าเข้มๆ

เนื่องจากยาฟื้นฟูจากสารสกัดดอกข้าวโอ๊ตสามารถระเหยได้เร็ว ไม่นานไลโนเซรอนก็จะได้สติกลับมา

แต่ถ้าใช้กะจังหวะใช้ให้เหมาะสม ก็สามารถซื้อเวลาได้มากโข

เกมนี้ให้อิสระกับผู้เล่นพอสมควร ขอแค่ควบคุม NPC ฝ่ายเดียวกันได้ การยื้อเวลาก็ไม่ใช่เรื่องยาก

ฉันเชื่อแบบนั้น แต่ก็ไม่ได้ว่างพอจะมานั่งเล่นเกมกากแห่งชาติซ้ำๆ ในโหมด ‘สอนเล่น’ ที่ไม่จำเป็นต้องเคลียร์ก็ได้

‘ครั้งนี้ทำได้แน่ เรากลายเป็นตัวละครในเกมแล้ว แถมยังสื่อสารกับจางนัมอุก ซนมินกิ และอูซังฮุนได้’

ฉันเสนอกับเด็กทั้งสามไปว่า

ขั้นแรก แยกย้ายกันไปตามตำแหน่งที่กำหนด และรอจนกว่าไลโนเซรอนจะเริ่มอาละวาด

ขั้นที่สอง เมื่อไลโนเซรอนเริ่มอาละวาด ให้จางนัมอุก อูซังฮุน ซนมินกิ และฉัน โยนยาฟื้นฟูจากสารสกัดดอกข้าวโอ๊ตตามลำดับ โดยมีเป้าหมายเป็นบาเรียที่ใกล้กับแต่ละคน

ขั้นที่สาม ถ้าใช้ยาฟื้นฟูจากสารสกัดดอกข้าวโอ๊ตหมดแล้ว ให้ซนมินกิตรึงมันไว้ด้วย ‘กับดักใยแมงมุม’ (มีฤทธิ์พันธนาการเป้าหมายได้ห้าวินาที)

ขั้นที่สี่ หลังจากไลโนเซรอนถูกตรึง ฉันก็จะ…

“อ…อ๊าา!”

ขณะกำลังทบทวนบทบาท ซนมินกิแหกปากร้องเสียงหลง

ข้างๆ เขามีขวดยาหกอยู่

ถึงจะไม่ได้กำลังนั่งทับตัวยา แต่ถ้าไม่รีบลุกขึ้นวิ่งหนี คงไม่แคล้วถูกสัตว์ร้ายบดขยี้เพราะเป็นทางผ่าน

“ซนมินกิ!”

ฉันวิ่งไปหาซนมินกิที่ขาเปลี้ยจนลุกไม่ขึ้น แต่ก็ช้าเกินไป ไลโนเซรอนเข้าใกล้ซนมินกิแล้ว

ขณะเขาแหลมๆ เตรียมเสียบร่างซนมินกิ

ปึด! โครม!

“อั่ก…!”

เลือดกระเซ็นไปตามรอยพื้นที่ถูกบดขยี้

ดูเหมือนว่าอูซังฮุนจะกระโดดกอดซนมินกิเพื่อให้ล้มลงไปพร้อมกัน จนแผ่นหลังของเขาถูก ‘เขา’ ของไลโนเซรอนขูดเป็นทางยาว

บนกลางหลังมีเส้นสีแดงหนาๆ ถูกสลักไว้

“อูซังฮุน!”

“ไอ้สัตว์อสูรเวร…”

“ฉ…ฉันขอโทษ!”

“ช่างมันเถอะ รีบหนีก่อน”

แม้อูซังฮุนจะพูดเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่ในความเป็นจริง แค่ยืนให้ตรงก็ดูจะเต็มกลืนแล้ว

ทางด้านซนมินกิยังคงประหม่า แต่ไม่ได้รับบาดเจ็บใดเลย

“เกือบไปแล้ว โชคดีจัง…”

จางนัมอุกวิ่งมายืนข้างๆ ด้วยสีหน้าโล่งใจ

ฝ่ายเรามีคนเจ็บ และระยะเวลาที่ไลโนเซรอนจะโหม่งบาเรียก็ลดลงจากเดิม

แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังไม่เสียแผน

‘เดี๋ยวนะ…’

ฉันรู้สึกคาใจกับบางสิ่ง

สถานการณ์ที่เลวร้ายที่สุด—มือมาร แล่นผ่านเข้ามาในความคิด

แต่ในท้ายที่สุด ฉันตัดสินใจไม่พูดอะไรขณะยืนมองแผ่นหลังของอูซังฮุนที่ยังคงเลือดไหลไม่หยุด

* * *

การยื้อชีวิตของพวกเราดำเนินไปแล้วหลายนาที

ฉันกลับไปประจำตำแหน่งของตัวเอง และดึงความสนใจของไลโนเซรอนก่อนที่มันจะใช้สกิล

ไลโนเซรอนกระแทกนอเข้ากับบาเรียตามแผน

ตึง! ตึง! ตึง! ตึง!

เขาของมันกระแทกกับบาเรียจนเกิดประกายไฟ

“…บาเรียไม่เป็นอะไรเลย แม้แต่เกรด R+ ก็ยังทำอะไรไม่ได้หรือนี่”

ใบหน้าอูซังฮุนกำลังขาวซีดเนื่องจากเสียเลือดมากเกินไป ร่างกายสั่นระริกแผ่วเบา

ในสายตาของฉัน เด็กคนนี้กำลังฝืนเข้มแข็งเพื่อให้คนอื่นสบายใจ

นิสัยดีชะมัด

“บาเรียไม่แตกง่ายๆ หรอก พวกเราเตรียมเข้าแผนถัดไปดีกว่า”

ฉันก็คิดเหมือนกับอูซังฮุน ในเมื่อบาเรียนี้จะอยู่ภายใต้อิทธิพลของ ‘เผ่าแท้’ นานสิบห้านาที เท่ากับว่าภายในสิบห้านาทีข้างหน้า มันจะไม่มีทางพัง

“ซนมินกิ! ตานายแล้ว เตรียมตัวให้พร้อม!”

จางนัมอุกตะโกน

เขาเป็นคนที่เคร่งครัดคำสั่งของฉันมากที่สุด

ดูเหมือนว่าจะกะจังหวะการใช้สกิลใส่ไลโนเซรอนได้แม่นยำขึ้นมาก

“…”

ซนมินกิบรรจงหยิบ ‘กับดักใยแมงมุม’ โดยไม่พูดอะไร

ตอนนี้ในมือของซนมินกิถือการ์ดทั้งสิ้นสามใบ

แต่ละใบสามารถตรึงบอสได้นานห้าวินาที

กล่าวคือ พวกเราจะยื้อไลโนเซรอนได้อีกสิบห้าวินาทีเป็นอย่างต่ำ

ตอนนี้เงื่อนไขของชัยชนะยังอยู่ในเส้นทาง พวกเรายังมีโอกาส

ขอแค่ใช้ไอเท็มให้ทันเวลา ก่อนที่ไลโนเซรอนจะใช้สกิล…

“ซนมินกิ?”

ปลายทางที่ซนมินกิเล็งการ์ดไป มิใช่ไลโนเซรอน หากแต่เป็นอูซังฮุน

“ทำอะไร? ใช่เวลามัวล้อเล่นหรือ?”

“ซนมินกิ?”

จางนัมอุกรู้สึกสับสน ส่วนอูซังฮุนยืนโซเซพลางมองซนมินกิด้วยสายตาไม่เข้าใจ

ซนมินกิมิได้แยแสสายตาของใครเลย

เขายังคงยืนตัวสั่น แต่ไม่ลดมือที่ถือการ์ดลง

“ฉ…ฉันอยาก… ปลอดภัย”

“หา?”

“แค่ยื้อไว้อีกสี่นาที บาเรียก็จะคลายตัว”

ในเกม ‘เพลเยอร์·เมอิสเตอร์·โกเกียว’ ดูเหมือนว่าจะมีวายร้ายที่ไม่เคยได้เฉิดฉายเพราะต้องตายใน ‘โหมดสอนเล่น’

จางนัมอุกตะโกนด้วยความไม่เข้าใจ

“เสียสติไปแล้วรึไง? เจ้านี่มันเกรด R+ เชียวนะ! แค่หนึ่งหรือสองนาที ทุกสิ่งในรัศมีห้าสิบเมตรก็จะราบเป็นหน้ากลอง!”

ดูเหมือนจางนัมอุกจะยังไม่เข้าใจเจตนาของซนมินกิ

เสียงและประกายไฟจากบาเรียค่อยๆ จางลง

ไลโนเซรอนเตรียมจะใช้สกิลในอีกไม่ช้า

“เรื่องราวจะต่างออกไป… ถ้าใช้เหยื่อล่อที่ยังมีชีวิต”

ซนมินกินำขวดที่ยังมีของเหลวเหลืออยู่กว่าครึ่งออกจากกระเป๋า

เขาแสร้งว่าทำหกไปหมดแล้วและซ่อนเอาไว้

ซนมินกิหัวเราะคิกคักเมื่อเห็นอีกสองคนยืนตัวแข็งทื่อ

“ตระกูลเผ่าแท้จะต้องพึงพอใจมากแน่หากมีคนตายไปสามคน… พวกเหยื่อล่อทั้งหลาย”

ซนมินกิวางแผนที่จะตรึงคนอื่นด้วยกับดักใยแมงมุม จากนั้นก็โรยสารสกัดดอกข้าวโอ๊ตเพื่อใช้พวกพ้องเป็นเหยื่อล่อแทน

ได้เห็นของเหลวยังเหลืออยู่ในขวดค่อนข้างมาก ดูเหมือนว่าจะจงใจทำหกตั้งแต่แรก

ถึงอย่างนั้น ฉันเคยคิดว่าถ้าเขาได้เห็นอูซังฮุนบาดเจ็บเพราะช่วยเหลือตน บางทีซนมินกิอาจจะเปลี่ยนใจ

แต่ฉันคิดผิด

“อึก…!”

อูซังฮุนพยายามวิ่งหนีจากซนมินกิ

แต่ดูเหมือนแผลจะฉีก เขาทรุดลงไปคุกเข่าพร้อมกับส่งเสียงครวญคราง

ส่วนหนึ่งอาจเพราะคับแค้นใจที่ถูกซนมินกิทรยศ

“อูซังฮุน!”

จางนัมอุกพยายามวิ่งไปช่วยอูซังฮุน แต่ซนมินกิยกขวดยาสารสกัดดอกข้าวโอ๊ตขึ้นราวกับกำลังข่มขู่

“ถ้าอยากตายคนแรกก็เชิญเข้ามา”

“คิดจะใช้อูซังฮุนเป็นเหยื่อล่อจริงๆ รึไง? เขาบาดเจ็บเพราะนายนะ! ไอ้คนเนรคุณ!”

“เนรคุณ? พูดจาเป็นเด็กไปได้ กำลังเล่นเป็นเด็กน้อยม.ต้นอยู่หรือ? นายเองก็มาถึงตรงนี้ได้เพราะเหยียบย่ำคะแนนของคนอื่นขึ้นมา! ยิ่งตอนนี้ทุกคนกำลังเอาชีวิตเป็นเดิมพัน ไม่ใช่แค่คะแนน!”

“พูดอะไรของนาย? การหักหลังพวกพ้อง ไม่เหมือนกับการสอบที่ยุติธรรมสักหน่อย!”

ดวงตาซนมินกิกำลังเปล่งประกาย

เมื่อเห็นจางนัมอุกเถียงไม่ออก ซนมินกิขยับตำแหน่งของขวดและการ์ด พลางพ่นลมหายใจเย้ยหยัน

พอเผยธาตุแท้ออกมา ภาพที่ไอ้เวรนี่ไม่สั่นกลัวเลยสักนิด ดูน่าขยะแขยงอย่างบอกไม่ถูก

“ซนมินกิ พอแค่นี้เถอะ กลับตัวตอนนี้ยังทันนะ”

หลังจากดูสถานการณ์มาสักพัก ฉันตัดสินใจเปิดปากเป็นครั้งแรก

“พูดจายังกับคนแก่ มีสิทธิ์อะไรมาสั่งฉัน?”

อย่างที่คิด หมอนี่เกินเยียวยาแล้ว

สิ่งที่ได้คืนกลับมามีเพียงเสียงหัวเราะชอบใจของซนมินกิ

เขาเขย่าขวดในมือข้างหนึ่ง พลางสะบัดการ์ดในมืออีกข้าง

ฉันรู้สึกเดจาวู

มีฉากคล้ายๆ กันเคยเกิดขึ้นในเพลเมโกหลายครั้ง

ตัวละครอย่างจางนัมอุก แม้จะเอาแน่เอานอนไม่ได้ แต่ก็จริงใจและเป็นห่วงผู้อื่น

ตัวละครอย่างอูซังฮุน แม้จะเดาไม่ออกว่าในหัวกำลังคิดอะไร แต่ก็ยอมเสียสละตัวเองเพื่อช่วยพวกพ้อง

ไม่ว่าจะในกรณีไหน คนที่มีนิสัยไม่แย่—ตัวละครที่สมควรจะได้พบเจอสิ่งดีๆ กลับทยอยล้มตายด้วยเหตุการณ์อันน่าเศร้า

‘ฉันเคยโดนคนแบบนายหักหลังมาไม่รู้กี่ครั้งแล้ว’

ใบหน้าของตัวละครที่ตายไป รวมถึง NPC ที่ฉันชื่นชอบหลายต่อหลายคน ล่องลอยเข้ามาในความคิดก่อนจะเลือนหาย

การโต้เถียงเกิดขึ้นไม่นาน

ดูเหมือนไอเท็มดึงดูดความสนใจชิ้นสุดท้ายจะหมดฤทธิ์แล้ว ไลโนเซรอนเริ่มส่งเสียงคำรามดังสนั่น

โฮกกกกก!

〈คำเตือน เอนามี ‘ไลโนเซรอน’ กำลังจะใช้ทักษะ ‘พุ่งชนดุดัน’ 〉

ซนมินกิที่เล็งการ์ดไอเท็มมาทางฉัน ท้ายที่สุดก็เปลี่ยนไปใช้กับอูซังฮุนที่ได้รับบาดเจ็บ—เหยื่อที่เล่นงานง่ายที่สุด

ฟุ่บ!

กับดักใยแมงมุมแผ่ออกจากการ์ดและมัดอูซังฮุนไว้

“ซนมินกิ!”

โดยไม่แยแสเสียงตะโกนของจางนัมอุก ซนมินกิโปรยของเหลวในขวดใส่อูซังฮุนทันที

แหมะ!

แม้จะมีปริมาณน้อย แต่ผลของยาฟื้นฟูจากสารสกัดดอกข้าวโอ๊ตก็ออกฤทธิ์ทันที

“บัดซบ…!”

หลังจากร่างกายเริ่มฟื้นตัว อูซังฮุนกระเสือกกระสนสุดชีวิตเพื่อให้หลุดจากกับดัก แต่ก็เปล่าประโยชน์

สัตว์วิเศษยกเลิกการใช้สกิลและหันหน้าไปทางอูซังฮุน

ซนมินกิรีบวิ่งหนี ทิ้งอูซังฮุนที่หนีไม่ได้เพราะยังติดอยู่ในตาข่ายไว้ตามลำพัง

ต้องรอให้ครบห้าวินาทีเสียก่อน อูซังฮุนจึงจะมีสิทธิ์ขยับตัว

แต่ไลโนเซรอนคงไม่ยอมให้ทำแบบนั้น

“อูซังฮุน หนีไป!”

ถึงจะรู้อยู่แก่ใจว่าเปล่าประโยชน์ แต่จางนัมอุกยังคงพยายามตะโกนบอกให้อูซังฮุนวิ่งหนี

ซนมินกิวิ่งไปพลางแสยะยิ้ม

‘จังหวะนี้แหละ’

ฉันควักการ์ดไอเท็มที่ซ่อนไว้ในมือ เปลี่ยนมันให้เป็นของจริง แล้วขว้างใส่ซนมินกิทันที

เพล้ง!

“โอ้ย!”

เสียงแหกปากโอดครวญของซนมินกิ ดังขึ้นพร้อมกับเสียงแก้วแตก

ไม่รู้ว่าบังเอิญหรือตั้งใจ ดูเหมือนเขาจะยกแขนขวาขึ้นมาป้องกันได้ทัน แต่ของเหลวด้านในยังคงทำให้เนื้อตัวซนมินกิเปียกปอน

ไอเท็มที่ฉันโยนออกไปคือขวด ‘ยาฟื้นฟูจากสารสกัดดอกข้าวโอ๊ต’

* * *

ย้อนกลับไปในตอนที่จางนัมอุกเพิ่งจะเห็นด้วยกับแผนของฉัน และแต่ละคนเริ่มแบ่งการ์ดกัน

หลังจากแจกจ่ายการ์ดไอเท็มแล้วแยกย้ายไปตามจุดนัดหมาย เสียงเตือนจากระบบดังขึ้น

〈สกิล ‘พลังโชคชะตา’ ทำงาน〉

พลังโชคชะตา?

ฉันยังไม่ลืมรายละเอียดทักษะ

[ชื่อสกิล] พลังโชคชะตา

[เกรด] EX (วัดค่าไม่ได้)

[สกิลเลเวล] 3

[คุณสมบัติ] สร้างการแทรกแซงที่เหนือจริง

[คำอธิบาย]

สามารถชี้นำโชคชะตาของผู้ใช้สกิลได้ด้วยประสบการณ์ ความคาดหวัง ความคิด เป้าหมาย และความเชื่อ

ขึ้นอยู่กับว่าผู้ใช้สกิลผ่านอะไรมาบ้าง และกำลังจะได้เผชิญสิ่งใด โชคชะตาอาจแย่ลงหรือดีขึ้นก็ได้

เกิดขึ้นแบบสุ่ม

—

สรุปโดยสั้น มันจะช่วยชักนำชะตากรรมของฉันผ่านการแทรกแซงที่เหนือจริง

‘ไม่เห็นมีอะไรเกิดขึ้นเลย’

ฉันไม่พบความแตกต่างใดๆ

ไลโนเซรอนยังคงไม่สังเกตเห็นเรา ส่วนเด็กอีกสามคนยังคงประหม่า นอกจากนั้นก็ไม่มีอะไรผิดปกติ

ทว่า…

ทันทีที่หันไปทางซนมินกิ ฉันรู้สึกซาบซ่านราวกับปลายนิ้วเกิดไฟฟ้าสถิต

เมื่อก้มมองฝ่ามือตามสัญชาตญาณ ฉันเห็นการ์ดอีกหนึ่งใบ วางซ้อนอยู่บนการ์ดที่เคยจำได้ว่ามีแค่ใบเดียว

* * *

บาดแผลบนแขนของซนมินกิ ซึ่งเกิดจากเศษแก้วของขวดที่แตก สมานตัวอย่างรวดเร็วด้วยฤทธิ์ของยาฟื้นฟู

แต่ซนมินกิเปลี่ยนสีหน้าทันที เมื่อตระหนักว่าสิ่งใดกำลังชโลมร่างกายของตน

ฉันพูดเสริม

“ถ้าไม่อยากตาย ก็จงวิ่งให้สุดแรงเกิด… คุณเหยื่อล่อ”

ไลโนเซรอนพุ่งเข้าหาซนมินกิที่มีกลิ่นหญ้าติดตัวแรงกว่าอูซังฮุน

______________________

ตอนฟรีลงทุกวันอังคาร พุธ เสาร์ และอาทิตย์ (1/4)

ติดตามผลงานของผู้แปล และนิยายทุกตอนได้ที่เพจเฟสบุค:

https://www.facebook.com/bjknovel/

หรือพิมพ์ค้นหา: bjknovel