ทาสแห่งเงา บทที่ 109 คู่หู (ฟรี)

ซันนี่พยุงตัวเองลุกขึ้นจากพื้น เดินโซเซและหาทางกลับไปที่กองไฟที่ลุกโชนอยู่ใต้เตาย่างแบบชั่วคราว เมื่อมองไปที่อัศวินหินที่นิ่งเฉย เขากระอักเลือดออกมาอีกเล็กน้อยและคร่ำครวญ

ขณะที่กลิ่นหอมน่ารับประทานของเนื้อย่างอบอวลอยู่ในอากาศ โลหิตถักทอก็ยุ่งอยู่กับการซ่อมแซมร่างกายของเขา เมื่ออาหารมื้อเย็นของเขาพร้อม ซันนี่ก็สามารถหายใจได้โดยไม่ต้องสะดุ้ง

วางเนื้อบนสมบัติล้ำค่าของเขา จานเงินอันหรูหรา ซันนี่เตรียมตัวที่จะกิน

บนชายฝั่งที่ถูกลืม สิ่งจําเป็นและของใช้ในชีวิตประจําวันที่เรียบง่ายเช่นจานนั้นหายากกว่าดาบเสริมอาคมและชุดเกราะวิเศษเสียอีก ในเมืองต้องสาปทั้งหมดมีเพียงกันล็อกและร้อยโทห้าคนของเขาเท่านั้นที่สามารถรับประทานอาหารอย่างมีมารยาทพอๆ กับซันนี่

จริงอยู่ เขายังไม่พบตะเกียบแม้แต่คู่เดียวในสถานที่บ้าๆ บอๆ นี้ นับประสาอะไรกับเทคโนโลยีที่ล้ำหน้ากว่าเช่นช้อน แน่นอน ซันนี่สามารถลองทำมันเองได้ แต่นั่นก็ไม่ใช่สิ่งเดียวกัน

ร่างเงานักบุญมองเขาอย่างเงียบๆ ด้วยดวงตาสีทับทิมที่ลุกโชนของเธอ ซันนี่รู้สึกอึดอัดภายใต้สายตาอันลึกลับที่ต้องมองมาของเธอ ซันนี่ชำเลืองมองที่จานของเขา จากนั้นจึงมองไปที่สัตว์อสูรหินที่น่ากลัว

"เอ่อ… เธออยากกินไหม?"

เขายกชิ้นเนื้อขึ้นแล้วยื่นให้สัตว์อสูรผู้เงียบขรึม แต่ทว่า นักบุญศิลากลับไม่มีปฏิกิริยาใดๆ เลย

"ก็… เหมาะกับตัวเอง"

ซันนี่ใช้คุไนไร้สายเป็นอุปกรณ์ในครัว เขมือบเนื้อฉ่ำๆ ราวกับสัตว์ที่หิวโหย ไม่มีวิญญาณมนุษย์สักตัวอยู่รอบๆ เขาจึงไม่ต้องกังวลกับมารยาทบนโต๊ะอาหารเลย

'อา… นี่แหละชีวิต!'

ตัวเขาเองที่อยู่ชานเมืองซึ่งหิวโหยตลอดเวลา คงจะตกใจมากที่ได้เห็นงานเลี้ยงที่หรูหรานี้ นั่นคือเนื้อจริง! เขาได้ล่าและเตรียมมันเอง ยิ่งไปกว่านั้น เขาได้เพลิดเพลินกับอาหารหรูหราประเภทเดียวกันเกือบทุกวัน

แน่นอนว่าเนื้อจริงนั้นมาจากสัตว์อสูรที่น่ากลัว แต่นี่เป็นเพียงรายละเอียดเล็กๆ น้อยๆ

เคี้ยวเนื้อชิ้นสุดท้ายด้วยความรู้สึกพึงพอใจอย่างสุดซึ้ง ซันนี่มองไปที่นักบุญศิลาอย่างครุ่นคิด ได้เวลาดำเนินการต่อแล้ว…

ก่อนหน้านี้ เขาต้องการดูว่ามีความเป็นไปได้ในการทำงานร่วมกันระหว่างพลังอำนาจต่างๆ ที่ความสามารถเฉพาะของเขามีอยู่หรือไม่ กล่าวคือ หากการเพิ่มประสิทธิภาพที่การควบคุมเงาสามารถนำไปใช้กับร่างเงาได้ด้วยหรือไม่ ซันนี่รู้ว่าเงาของเขาสามารถเสริมร่างกายของเขา อุปกรณ์ของเขา และวัตถุที่ไม่มีชีวิตต่างๆ ได้โดยมีผลน้อยกว่า

อย่างไรก็ตาม มันไม่สามารถเสริมมนุษย์คนอื่นๆ และอุปกรณ์อื่นๆ ที่เป็นของพวกเขาได้ เช่นเดียวกับสิ่งมีชีวิตใดๆ ยกเว้นตัวซันนี่เอง เขาได้แอบทดสอบมันระหว่างการเดินทางกับเนฟฟีสและแคสซี่เพื่อหาข้อสรุปนี้

ที่สำคัญกว่านั้น มันไม่ส่งผลกระทบต่อร่างจำลอง

แล้วร่างเงาล่ะ?

ออกคำสั่งด้วยจิต ซันนี่ส่งเงาของเขาไปในทิศทางของนักบุญศิลาและกลั้นหายใจ

ไหลไปราวกับน้ำ เงาจับสัตว์อสูรที่งดงามอย่างเงียบๆ ในอ้อมกอดอันมืดมิดของมัน จากนั้น ดูเหมือนว่ามันจะหายไปราวกับถูกดูดกลืนโดยเนื้อหินของอัศวินที่ผอมแห้ง

หลังจากนั้นไม่นาน ดวงตาสีทับทิมของนักบุญศิลาก็ลุกโชนด้วยไฟสีแดงเข้ม ผิวหินที่เรียบเนียนของเธอเปล่งประกายด้วยความมืดอีกครั้ง หมอกควันสีเทาน่ากลัวที่ซึมออกมาจากใต้เกราะหินของเธอราวกับเปลวเพลิงเริงระบำ

ทันใดนั้น รู้สึกราวกับว่าอุณหภูมิในห้องลับลดลงสองสามองศา เงารอบๆ สิ่งมีชีวิตที่น่ากลัวดูเหมือนจะขยายตัวขึ้น มีความเข้มขึ้นและมืดลง ราวกับเสื้อคลุมขนาดใหญ่ที่เย็บจากความมืดที่ว่างเปล่าไร้ขอบเขต

นักบุญศิลาผู้สง่างามมักจะดูอันตรายและอันตรายมาโดยตลอด แต่ตอนนี้ เธอดูน่าสะพรึงกลัวเป็นอย่างมาก

แม้จะไม่ต้องให้ร่างเงานักบุญโจมตีเขาอีกครั้ง ซันนี่ก็สามารถบอกได้ว่าการทดลองจบลงด้วยความสำเร็จอย่างมาก เห็นได้ชัดว่าเงาทั้งสองประเภทของเขานั้นถูกสร้างขึ้นมาเพื่อกันและกันอย่างแท้จริง พลังอำนาจของเธอเพิ่มขึ้นสองเท่าเป็นอย่างน้อย

เขามองลงไปแล้วถอนหายใจเล็กน้อย

'ทำไมเธอถึงดูเยือกเย็นกว่าฉันมากเวลาใช้เงา? มันควรจะเป็นอย่างอื่นไปไม่ใช่เหรอ? ฉันคือเงาศักดิ์สิทธิ์ที่แท้จริงที่นี่ ฉันต่างหาก! กระแสพลังแห่งความเยือกเย็นอันลึกลับของฉันอยู่ที่ไหน?!'

ซันนี่ส่ายหน้าและคร่ำครวญที่เขาไม่เจ๋งและพร้อมแสดงความยินดีกับตัวเองที่ได้เป็นเจ้านายของสัตว์อสูรที่มีรูปแบบเช่นนี้ ในทางเทคนิคแล้ว ไม่สำคัญว่าร่างเงาของเขาจะดูเป็นอย่างไร ตราบใดที่พวกมันมีพลัง อย่างไรก็ตาม เขาแอบดีใจที่ร่างเงาตัวแรกของเขาไม่เพียงแต่ทรงอำนาจเท่านั้น แต่ยังเป็นภาพที่สวยงามในความมืดอีกด้วย

การสังหารสัตว์อสูรนั้นยอดเยี่ยมมาก แต่การสังหารสัตว์อสูรโดยที่ยังดูดีอยู่นั้นดียิ่งกว่า

'เดี๋ยวก่อนนะ… ถ้าเธอใช้เงาของฉันได้ เธอจะสามารถใช้อะไรได้อีกไหม?'

ในทันใดนั้น ซันนี่ก็ตื่นเต้นจนกลืนชิ้นเนื้อที่ถูกลืมไปครึ่งหนึ่งและไม่สนใจนักบุญศิลา จากนั้น เขาก็เปลี่ยนมุมมองไปมองที่ทะเลวิญญาณและเรียกเธออีกครั้ง คราวนี้เข้าไปข้างใน

ร่างเงาปรากฏขึ้นในพายุหมุนของเปลวไฟสีดำและยืนนิ่งบนผืนน้ำนิ่งของทะเลที่เงียบสงบ ดวงตาสีทับทิมลึกลับของเธอจ้องมองเขาผ่านกระบังหน้าแคบๆ ของหมวกเกราะหินของเธอ

โดยไม่ให้เป็นการเสียเวลา ซันนี่เงยหน้าขึ้นมองแสงทรงกลมที่หมุนวนรอบๆ แก่นเงา

'จะเกิดอะไรขึ้นถ้าฉันสามารถสวมใส่อุปกรณ์จริงให้เธอได้?'

จะเลือกอะไรดี… เธอแข็งแกร่งมากและมีความเชี่ยวชาญมากกับเกราะทรงกลมเธอ ดังนั้นจึงไม่มีเหตุผลที่จะคิดว่าโล่หอคอยจะเหมาะกับเธอมากกว่า? บังเอิญว่าเขามีหนึ่งในนั้น!

ซันนี่เรียกอุปกรณ์ที่เขาได้รับในการต่อสู้ครั้งหนึ่งบนถนนของเมืองต้องสาป มันเป็นโล่หอคอยทรงสี่เหลี่ยมขนาดใหญ่ ที่สูงเกือบเท่าเขา สิ่งนี้หนักเกินไปและเทอะทะเกินไปที่จะใช้ในการต่อสู้จริงๆ อย่างน้อยซันนี่ก็ไม่ใช่ นอกจากนี้ เขายังถือทาจิ ซึ่งสามารถแสดงได้อย่างเต็มประสิทธิภาพในขณะที่ถือด้วยมือทั้งสองข้าง

คว้าโล่อันเทอะทะ ซันนี่เดินไปหาร่างเงานักบุญและมอบมันให้กับเธอด้วยรอยยิ้มที่มีความหวัง

"นี่ รับสิ่งนี้ไปที เอ่อ… ได้โปรด?"

ร่างเงาจ้องมองมาที่เขาครู่หนึ่ง แล้วก้มศีรษะลงและชำเลืองมองที่โล่หอคอย

'มาเถอะ มาเอามันไปเถอะ!'

หัวใจของเขาเต้นไม่เป็นจังหวะเมื่อสิ่งมีชีวิตที่สง่างามค่อยๆ ยกมือขึ้นและจับอุปกรณ์ด้วยถุงมือหินของเธอ

"ใช่ แบบนั้นแหละ! ใช้มัน ตอนนี้!"

นักบุญศิลานำโล่มาที่หน้าอกเธออย่างเชื่อฟัง

แล้วก็… ทําให้มันแตกเป็นเสี่ยงๆ

ซันนี่ตัวแข็งตัวทื่อ อ้าปากค้าง

[อุปกรณ์ของคุณถูกทำลาย]

'… อะไรนะ?'

เศษเสี้ยวของอุปกรณ์ที่แตกสลายกลายเป็นสายน้ำที่มีประกายแสงเล็กๆ เช่นเดียวกับร่างจำลองของกระดองสัตว์กินซากและดาบครามได้ทำก่อนที่จะหายไปตลอดกาล

'โล่หอคอยของฉัน!'

ซันนี่รู้สึกถึงมีดคมแห่งความโศกเศร้าแทงเข้าที่หัวใจของเขา ใช่ โล่นี้ไม่มีประโยชน์อะไรกับเขาแล้ว แต่โลกแห่งความเป็นจริงมันสามารถขายได้เงินมากมาย! ทำไม ทำไมสิ่งชั่วร้ายนี้ถึงต้องทำลายมัน? ทำไม? เก้าอี้สวยๆ ของเขาไม่พอเหรอ?!

เขาจ้องมองประกายไฟเล็กๆ อยากจะร้องไห้ แต่อย่างไรก็ตาม หลังจากนั้นไม่นาน ดวงตาของเขาก็เบิกกว้าง

เพราะสายน้ำแห่งประกายไฟไม่ได้หายไป แต่มันกลับหมุนวนรอบร่างของนักบุญศิลาแล้วก็ไหลผ่านแยกออกเป็นสองสาย แต่ละสายถูกดูดกลืนโดยวัตถุเรืองแสงอันมืดมิดสายหนึ่งที่กำลังลุกไหม้ในส่วนลึกของเงาที่มีชีวิตซึ่งซ่อนตัวอยู่ในร่างของสัตว์อสูร

ซันนี่กระพริบตา

[นักบุญศิลาแข็งแกร่งขึ้น]