ตอนที่ 555 พัฒนาการ

มือของถังเทียนกำเม็ดทองสีเข้มกลุ่มหนึ่ง มันมีขนาดเท่าเมล็ดข้าวซากหนอนซึ่งมีขนาดนิ้วมือหลังจากถูกเพลิงมารเผาผลาญเหลือไว้แต่เม็ดทองสีเข้ม

ถังเทียนให้เสี่ยวเอ้อลองดูเช่นกัน  แต่มงกุฏเกียรติยศชาวยุทธไม่สามารถเผาทองดำประหลาดนี้ได้

ทันใดนั้นเตาหลอมสายเลือดในตัวถังเทียนพลันเต้นรุนแรงเหมือนกับว่ามันเต็มไปด้วยความปรารถนาบางอย่าง

อะไรนี่...

ถังเทียนสะดุ้ง แต่ก่อนที่เขาจะทันตั้งตัวเม็ดทองดำพลังละลายเหมือนน้ำแข็งและซึมเข้าไปในผิวของเขา ทองสีเข้มโคจรเข้าไปในเส้นเลือดของเขาอย่างรวดเร็ว และเข้าไปในกระแสเลือดโคจรไปตามเส้นเลือด จากนั้นมันเข้าไปในเตาหลอมสายเลือด

“เจ้าเป็นอะไรหรือเปล่า?”  อาเฮ่อมองดูถังเทียนด้วยความกังวล

ทุกคนตกใจกับเหตุการณ์ที่ผันแปรไปกะทันหัน ทะเลหินเต็มไปด้วยอันตรายที่มิอาจคาดเดาได้ และเกิดเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดติดต่อกันเตือนพวกเขาว่าแม้พวกเขาจะเป็นเซียน  แต่ในโลกกว้างนั้นพวกเขาจะต้องระมัดระวังตัว

ถังเทียนมีสีหน้าแปลกประหลาด  “เตาหลอมสายเลือดของข้าต้องการดูดซับทองดำ”

เสี่ยวเอ้อลอยเข้ามาหา “การส่งเสริมของเตาหลอมสายเลือดจะช่วยให้ร่างเนื้อของเจ้าพัฒนาขึ้น  ข้าคิดว่าเม็ดทองดำเหล่านั้นจะสามารถช่วยพัฒนาเจ้าได้”

ถังเทียนยิ่งกลัวหนักขึ้น “ข้าไม่อยากวิวัฒนาการไปเป็นหนอน!”

เสี่ยวเอ้ออยากบอกว่านั่นมีทางเป็นไปได้  แต่เมื่อเห็นสีหน้าของเจ้าเด็กโง่แล้ว  ขืนเขาพูดออกไป มีหวังได้โดนทุบตีแน่นอน

ลูกผู้ชายมีความสามารถไม่อาจพลาดท่าได้และไม่ควรจะโกหกด้วย... แต่ต่อหน้าผู้คนมากมาย มันเป็นเรื่องน่าอับอายมาก

เสี่ยวเอ้อเบิกตากว้างและพูดลอยๆ ด้วยความมั่นใจ  “เจ้าจะไม่เป็นไรแน่นอน

จากนั้นถังเทียนถอนหายใจโล่งอก

พวกเขาบินไปที่ก้อนหินที่หนอนดำพุ่งออกมามันมีขนาดเท่าเรือลำเล็กและมองดูเหมือนรังผึ้ง เต็มไปด้วยรูพรุนมากมาย  ทันใดนั้นหยาหยาออกมามองดูก้อนหินด้วย  มันดมดูรอบๆและชี้ไปที่ก้อนหินและเริ่มตื่นเต้น

เป็นไปได้ไหมว่ามีบางอย่างอยู่ข้างใน?

พวกเขามองหน้ากันเอง โดยไม่พูดอะไรสักคำ  พวกเขาลงมือทันที

เมื่อลงมือไปแล้วพวกเขาจึงตระหนักได้ว่ามีบางอย่างแปลกประหลาด ดูเหมือนหินที่ดูธรรมดาจะแข็งมากกว่าที่คิด  ถังเทียนชกไปหมัดหนึ่งแต่ทิ้งไว้เพียงหลุมตื้นๆเท่านั้น นี่ทำให้ทุกคนประหลาดใจ ต้องมีของดีบางอย่างอยู่ข้างในแน่นอน

ในเวลาอันรวดเร็วทั้งสี่คนร่วมแรงกันและใช้พลังของพวกเขาพร้อมกันใช้เวลาหนึ่งชั่วโมงทำลายหินจนเปิดไปถึงแกนกลางได้

แกนกลางเป็นลูกบอลสีดำขนาดตะกร้าหวายมีจุดแสงกระพริบอยู่บนผิวเมื่อมองดูอย่างระมัดระวังทุกคนจึงตระหนักได้ว่าจุดนั่นก็คือไข่ของหนอนดำและมันคลายพลังที่ผันผวนเหลือเชื่อออกมา

ทุกคนมองดูด้วยความประหลาดใจ  แต่ใบหน้าของทุกคนมีแววยินดี

ต้นกำเนิดวิญญาณ!

พลังผันผวนที่บริสุทธิ์นี้เป็นพลังผันผวนของต้นกำเนิดวิญญาณ

สถานที่ร่ำรวยพลังมหาศาลสามารถผลิตต้นกำเนิดวิญญาณได้ง่ายมาก แต่ต้นกำเนิดวิญญาณทั้งหมดนี้เบาบางมากทั้งร่องรอยและเส้นสาย  พวกเขาไม่เคยพบกับต้นกำเนิดวิญญาณที่หนาแน่นและบริสุทธิ์ขนาดนั้นมาก่อน

แม้แต่ปิงก็สนใจต้นกำเนิดวิญญาณที่มากพลังนั้น และลอยออกมา

ก่อนที่ใครๆ จะทันได้เคลื่อนไหว  เขาตะโกนทันที “เหลือเมล็ดไว้สองสามเม็ดไว้ให้ห้องวิจัยพลังสายเลือดด้วย”

ไข่หนอนเต็มไปด้วยต้นกำเนิดวิญญาณที่บริสุทธิ์ที่สุดและสำหรับทุกคนถือเป็นอาหารที่ยิ่งใหญ่และค่าพลังวิญญาณของทุกคนจะเพิ่มขึ้นสูงอีกมากมาย

นี่เองทำให้ทุกคนมีความสุขมาก ถ้าพวกเขาไม่มีสิ่งที่เหมือนกับกระดูกเซียนหรือสิ่งบำรุงวิญญาณต่างๆเป็นเรื่องยากที่จะเพิ่มค่าพลังวิญญาณของพวกเขาได้  แม้แต่สถานที่ซึ่งร่ำรวยไปด้วยพลังงานความเร็วซึ่งต้นกำนิดวิญญาณเกิดก็ยังช้ามาก

ยกเว้นส่วนที่ปิงขอไว้ ทั้งสี่คนแบ่งไข่หนอนที่เหลือกันและค่าพลังวิญญาณของพวกเขาทุกคนเพิ่มขึ้นอย่างมาก

สำหรับสนามพลังเป็นศูนย์ พอเพิ่มค่าพลังวิญญาณแล้วพลังงานมหาศาลที่จะเก็บกักได้ก็เพิ่มขึ้นไปด้วย

สำหรับส่วนของถังเทียน ตกถึงปากของเสี่ยวเอ้อ หลังจากกินเป็นอาหารแล้ว เสี่ยวเอ้อพอใจมากค่าพลังวิญญาณของเขาเพิ่มอีกสิบจุด แต่สายตาของเขามองดูที่บอลดำซึ่งเอาไข่หนอนออกแล้ว

เขาคิดทันทีและเอามงกุฎเกียรติยศชาวยุทธออกมาและด้วยพลังสนับสนุนจากลูกปัดข่มพลัง  เขาเริ่มเผาหินดำขนาดตะกร้าหวาย

เพลิงจากมงกุฎชาวยุทธสีขาวสงบครอบคลุมหินดำและมันค่อยๆหดตัว หลังจากผ่านไปสองชั่วโมงก็มีขนาดเหลือเท่ากำปั้น

“ไม่, ค่าพลังวิญญาณของข้ายังเพียงพอ  ข้าไม่สามารถสร้างขึ้นได้  แต่จะต้องมีบางอย่างที่ดีแน่นอน”  เสี่ยวเอ้อส่ายศีรษะ

ทันใดนั้นหยาหยาก็วิ่งเข้ามาหาพร้อมกับน้ำลายสอเต็มปาก  เสี่ยวเอ้อมองดูจากนั้นยื่นให้มัน  “เจ้าต้องการนี่เหรอ?”

หยาหยาผงกหัว คว้าหินดำ อ้าปากกว้าง และด้วยสายตาที่ตกใจของทุกคนมันกลืนหินดำขนาดกำปั้นลงท้องทันที

อะไร...

หินบนหน้าผากหยาหยากระพริบแสงทันทีและหินดำเริ่มละลายเหมือนน้ำแข็งขณะที่ท้องป่องของหยาหยายุบลงอย่างรวดเร็ว

ร่างของหยาหยาเริ่มเรืองแสงมันวาวเหมือนโลหะ

เสี่ยวเอ้อไม่อยากเชื่อตาของเขาเอง  เขาไม่อาจจะหลอมหินดำได้แม้จะใช้ไฟจากมงกุฎเกียรติยศชาวยุทธ แต่หยาหยากลับละลายมันได้ด้วยอาการอย่างนั้นหรือนี่?

แสงในร่างของหยาหยาเริ่มจางลงแต่พื้นผิวเหมือนโลหะของมันชัดเด่นยิ่งขึ้น หยาหยาร้องตะโกนอีกครั้งทันใดนั้นมันกระโจนพุ่งออกไปซึ่งคล้ายกับกระสุนปืนใหญ่กระทบกับหิน

“หยาหยา...”ถังเทียนสะดุ้งตกใจและพยายามหยุดมันโดยไม่รู้ตัว

ภาพที่ปรากฏต่อมาทำให้ถังเทียนต้องเงียบไปโดยไม่รู้ตัว

ปัง!

ก้อนหินขนาดอาคารห้าหกชั้นแตกกระจายเป็นชิ้นๆทันทีและแสงรังสีที่แน่นบินอยู่รอบๆ ฝนหิน มันคือหยาหยา

ทุกคนตะลึง

หยาหยากระโดดไปตามก้อนหินและเลี้ยวกลับมาหาถังเทียนอย่างรวดเร็วแสดงท่าทางที่พอใจ มันไม่ได้รับบาดเจ็บเลยแม้แต่น้อยแรงกระแทกที่น่ากลัวไม่ทำให้เกิดแม้แต่รอยขีดข่วนบนร่างของมัน

หยาหยาต้องเลิกแสดงความลำพองทันทีเมื่อมันถูกถังเทียนคว้าไว้

ถังเทียนหยิกมันแรงๆ และพูด “เอ..เจ้าก็ยังยืดหยุ่นนี่นา แต่ดูเหมือนเจ้าจะแข็งทนทานกว่าเมื่อก่อน..”

ก่อนเขาจะพูดจบ ถังเทียนใช้แรงขว้างหยาหยาออกไปทันทีพลางตะโกน“กระสุนมนุษย์...โจมตี!”

ปัง!

ก้อนหินพังสลายไปอีกก้อนหนึ่ง

เสี่ยวเอ้อมองดูหยาหยาด้วยความเวทนา  หยาหยาดันมาอวดฝีมือต่อหน้าเจ้าเด็กโง่นี่ มันไม่รู้หรือว่าเจ้าเด็กโง่จิตใจคับแคบ จอมริษยาก็เท่านั้น?  น่าสงสาร!

การวิวัฒนาการของหยาหยาทำให้ถังเทียนมีความคิดอย่างหนึ่ง

กระสุนเนื้อโจมตี!

การโจมตีรูปแบบแปลกประหลาดอย่างนั้นศัตรูย่อมคาดไม่ถึงเด็ดขาด

ขณะนั้นเองถังเทียนรู้สึกการเผาไหม้ในเตาหลอมสายเลือดทันทีและจากนั้นเลือดเดือดพุ่งออกมาจากเตาหลอมสายเลือดหมุนเวียนเข้าไปในเส้นเลือดและโคจรไปทั่วร่างกาย หลังจากนั้นถังเทียนมีความรู้สึกมึนชาชั้นผิวหนังใหม่กำลังงอกขึ้นใต้ผิวเขา

เปรี๊ยะ เปรี๊ยะ เปรี๊ยะ!

เสียงระเบิดดังขึ้นในใจของเขา

เขาสามารถรู้สึกได้ว่าเนื้อและกระดูกปล่อยเสียงระเบิดอ่อนๆดังต่อเนื่องซึ่งดังก้องอยู่ในหูของเขาไม่หยุดหย่อน  กระแสความร้อนน้อยๆ ยังคงฉีกส่วนต่างๆในร่างกายของเขาและในพริบตาเดียวร่างของถังเทียนก็เหมือนกับกุ้งต้ม

แต่แล้ว ปราณที่รุนแรงก็ระเบิดออกมาจากร่างของถังเทียน

การระเบิดของปราณนี้ฉับพลันทันด่วนและหายไปอย่างรวดเร็ว ในชั่วเวลาอึดใจถังเทียนที่ตัวแดงไปหมดก็กลับคืนสู่สภาพปกติ  และปราณที่น่ากลัวหายไปโดยไม่มีร่องรอย  และภาพที่เกิดขึ้นนั้นเหมือนกับภาพลวงตา

อาเฮ่อและพวกที่เหลือรู้ว่าไม่ใช่ภาพลวงตาและมีบางสิ่งได้เปลี่ยนแปลงอยู่ในร่างของถังเทียน

ถังเทียนเหม่อมองฝ่ามือตัวเอง เขารู้สึกได้ชัดถึงคลื่นพลังงานในร่างของเขา  เป็นพลังที่รุนแรงและบริสุทธิ์  เลือดเนื้อของเขาแข็งแกร่งขึ้นและทนทานขึ้นมากกว่าเหล็กกล้า  เหมือนกับว่าเขาสามารถใส่พลังระเบิดลงไปในหมัดของเขาได้

“ร่างกายของข้าดูเหมือนจะแข็งแกร่งมากขึ้น”

ถังเทียนพึมพำกับตนเองไม่อยากเชื่อสิ่งที่เกิดขึ้น

“ทดสอบดู” จิ่งหาวพูดอย่างรอบคอบ

ถังเทียนไม่พูดอะไรสักคำเขามาอยู่ข้างหน้าหินก้อนขนาดภูเขา มันเป็นหินลูกใหญ่ที่สุดเท่าที่เขาหาพบ และเมื่ออยู่ต่อหน้าหินถังเทียนดูไม่สำคัญอะไรเลย

ถังเทียนคำรามและจากนั้นใช้หมัดกระแทกใส่หินหนึ่งครั้ง

ทันทีที่ถังเทียนปล่อยหมัด จิ่งหาวอาเฮ่อและหลิงซิ่วหรี่นัยน์กันหมด

พวกเขาฝึกฝนและซ้อมมือกับถังเทียนอย่างสม่ำเสมอ ดังนั้นพวกเขาจึงเข้าใจชัดถึงพลังของถังเทียน แต่หมัดที่เขาเพิ่งปล่อยออกไปกลับให้ความรู้สึกที่แตกต่างในใจของพวกเขา

แครก!

เสียงดังชัดเจนทำให้พวกเขาสีหน้าเปลี่ยนอีกครั้ง พวกเขาเห็นตำตาว่าก้อนหินขนาดเนินเขาข้างหน้าของพวกเขาเต็มไปด้วยรอยร้าวเหมือนใยแมงมุมทันทีและจากชิ้นส่วนหินร่วงกราวดุจสายฝน

พวกเขาตะลึงกันหมด

หมัดของถังเทียนไม่มีเพลิงมาร  เป็นพลังร่างกายล้วนๆ

เจ้าบ้านี่...

คนที่มีสีหน้าอารมณ์ซับซ้อนมากที่สุดก็คือเสี่ยวเอ้อ  ในสายตาของเขาเลือดของถังเทียนสว่างมีพลังอย่างน่าประหลาด เหมือนกับลาวาเดือดพล่าน  ปัจจุบันนี้ภายในเตาหลอมเจมินี่  ทะเลพลังงานถูกข่มโดยทะเลสายเลือดทะเลพลังสายเลือดจะปล่อยพลังงานที่แข็งแกร่งและต้อนทะเลพลังงานเข้าไปไว้ในมุม

กลิ่นคาวเลือดที่เข้มข้นรุนแรงคือสิ่งที่เสี่ยวเอ้อเกลียด

“เขาวิวัฒนาการได้จริงๆ!”  อาเฮ่อบินเข้ามาดูและถามด้วยความสงสัย  “เจ้าจะมีปีกงอกและหางงอกด้วยหรือเปล่า?”

ถังเทียนที่กระหยิ่มดีใจกับตนเองในตอนแรกพลันมีปมในใจทันที“คงไม่เป็นอย่างนั้นกระมั้ง”

เมื่อเซียนพลังสายเลือดวิวัฒนาการไประดับหนึ่งร่างกายของพวกเขาจะมีการเปลี่ยนแปลง การมีปีกงอกขึ้นเป็นเรื่องธรรมดามาก

ในใจของเขาปรากฏภาพตัวเขามีปีกและมีหางงอกออกมาจากก้นทำให้เขาสั่น  ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงเชียนฮุ่ยคงไม่ชอบเขาอีกต่อไปแน่!

แต่ทุกคนทำไม่รู้ไม่ชี้กับถังเทียนที่หน้าซีดขาว

“ดูเหมือนว่าทะเลหินนี่จะเป็นสถานที่ดีเหมือนกันเต็มไปด้วยสมบัติทุกที่และนักสู้สามารถเพิ่มพลังวิญญาณได้และพัฒนาร่างกายได้นี่เป็นพื้นที่สมบัติอย่างแท้จริง” จิ่งหาวปกติจะสงวนท่าทีตลอดไม่อาจรักษาความใจเย็นไว้ได้

“และบางทีอาจช่วยพวกเจ้าให้เสริมพลังสมบัติวิญญาณด้วยก็ได้”  เสี่ยวเอ้อเสริม

ดวงตาของอาเฮ่อและหลิงซิ่วทอประกายวูบพร้อมกัน

“มันอาจเป็นพื้นที่สมบัติจริงๆ”  อาเฮ่อเลียริมฝีปาก  “สวรรค์มักจะประทานโอกาสให้เราอยู่เสมอถ้าเราไม่รับเอาไว้  เราอาจจะถูกฟ้าผ่าก็ได้นะ”

“มันเป็นของเรา!  ทั้งหมดนี้เป็นของเรา!  ใครก็ตามบังอาจชิงไปจากเราข้าจะแทงมันให้ตายให้หมด!”

หลิงซิ่วเต็มไปด้วยความตื่นเต้นขณะที่เขาตะโกน  หอกของเขาชี้ตรงไปที่ทะเลหินข้างหน้าเขา  พวกเขาลืมอันตรายที่จะได้พบเจอ

“ไป ไป ไป!”

ทั้งสองคนตะโกนและวิ่งลุยเข้าหาดงทะเลหิน

“เฮ้ เฮ้ เฮ้รอข้าด้วย!”

ถังเทียนถูกทิ้งรั้งท้ายตะโกนลั่น