บทที่ 21 หมูป่า

จวนผู้ว่าการเทศมณฑลของเทศมณฑลฉวนสุ่ยก็อยู่ในเมืองฉวนสุ่ยเช่นเดียวกัน

จวนหลังนี้มีความหรูหรามากกว่าจวนของผู้ว่าการเมืองมาก แม้แต่จวนผู้ว่าราชการของลู่อวิ๋นก็ไม่ดีเท่าที่แห่งนี้

ในสายตาของลู่อวิ๋น บ้านหลักเมืองฉวนสุ่ยเหนือกว่าในรูปแบบของความโดดเด่น และรูปแบบฮวงจุ้ยของที่นี่ก็มีรูปลักษณ์ของจักรพรรดิและขุนนางอยู่จางๆ

แต่จวนของผู้ว่าการเทศมณฑลฉวนสุ่ย ก็มีการวางรูปแบบฮวงจุ้ยที่สมเหตุสมผลเช่นกัน แต่ที่แห่งนี้นั้นงดงามเกินไป… เกินกว่าที่จะเป็นจวน จะดีกว่าถ้าจะบอกว่าที่นี่เป็นพระราชวัง

…

"อัยยาหยา นับว่าเป็นพรจากเดือนดาว(1) เรียกได้ว่าตั้งหน้าตั้งตารอน้องสาวโม่อี! มาๆ มาๆ เข้ามาคุยกัน… แล้วเด็กน้อยหน้าขาวนี่ใครหรือ?”

ทันทีที่มาถึงประตูของจวนผู้ว่าการเทศมณฑล ก็มีภูเขาเนื้อกองหนึ่งมาต้อนรับพวกเขา

ลู่อวิ๋นมองไปที่ภูเขาเนื้อตรงหน้า และค่อนข้างที่จะตกตะลึง

กล่าวได้ว่าไม่ถือว่าเป็นการพูดเกินจริงเกินไป หากจะบอกว่าเขาคือภูเขาเนื้อ

คนผู้นี้สูงแปดไม้บรรทัด ความกว้างของเอวก็แปดไม้บรรทัด ดูเหมือนว่าจะมีน้ำหนักเจ็ดหรือแปดร้อยจินเป็นอย่างต่ำ เมื่อยืนอยู่ที่ตรงนั้นแล้ว ดูเหมือนสามเหลี่ยมด้านเท่ากลับหัว ขบขันสุดจะบรรยาย

ความอุดมสมบูรณ์ของเนื้อหนังของเขานั้นมีมากมาย จนเหมือนลูกบอลหนังลูกใหญ่ ใบหน้ายังดูเหมือนถูกเขียนด้วยปากกา มีร่องตื้นๆ เพียงไม่กี่เส้น… โดยเฉพาะดวงตาคู่นั้น ถ้าดูไม่ละเอียด จะไม่สามารถมองเห็นแม้แต่ช่องว่างที่เล็กที่สุดได้

"นี่… นี่คือหลีโหย่วไฉ ผู้ว่าการเทศมณฑลฉวนสุ่ยงั้นหรือ?"

หลังจากนั้นสักพัก ลู่อวิ๋นก็ถามขึ้นอย่างว่างเปล่า

โม่อีมองไปที่สีหน้าของลู่อวิ๋น นางก็รู้สึกทำอะไรไม่ถูกเช่นเดียวกัน นางจึงพยักหน้าเล็กน้อย

“บังอาจ เด็กหน้าขาวคนนี้เจ้าเป็นใครกัน ถึงกล้าที่จะเรียกชื่อนายท่านผู้นี้โดยตรง!”

เมื่อภูเขาเนื้อได้ยินสิ่งที่ลู่อวิ๋นพูด เลือดของเขาก็เดือด

"หลีโหย่วไฉ ถ้าไม่อยากตาย หุบปากของเจ้าไปเลยจะดีกว่า"

โม่อีตะคอก แต่จงใจไม่เปิดเผยตัวตนของลู่อวิ๋น

"เหอะ! น้องสาวโม่อี ข้าได้หมั้นหมายเจ้ากับ 'ผู้ว่าการเทียนเหอ' ของข้า เจ้านอกใจผู้ว่าการทางช้างเผือกและติดพันเด็กน้อยคนอื่น เจ้าไม่เคารพในวิถีของผู้หญิง อา!”

เมื่อหลีโหย่วไฉพูด ไขมันบนใบหน้าของเขาก็กระเพื่อมสองสามครั้ง

สีหน้าของโม่อีดูค่อนข้างแย่

"เจ้าหมั้นหมายโม่อีกับผู้ว่าการเทียนเหองั้นหรือ?"

ลู่อวิ๋นเบิกตากว้าง "ใครให้อำนาจเจ้าแต่งงานกับเจ้าเมืองฉวนสุ่ย"

"ใครให้อำนาจข้ามางั้นหรือ เป็นเรื่องปกติ ย่อมต้องเป็นจักรพรรดิแห่งสวรรค์หลางเสี๋ย! อย่างไรก็ตามในฐานะผู้พิทักษ์เทศมณฑลฉวนสุ่ย เป็นเรื่องปกติที่ข้าจะมีอำนาจและหน้าที่ในการจัดการเหตุการณ์สำคัญในชีวิตให้กับลูกน้องผู้ว่าการของข้า"

หลีโหย่วไฉกล่าวถึงเหตุผลออกมา

"อ้อ"

ลู่อวิ๋นกลั้นหัวเราะ เขายิ้มและพูดว่า "ในเมื่อเป็นเช่นนี้… ดังนั้นหลีโหย่วไฉ นายท่านผู้นี้จะจัดแต่งงานแม่สุกรตัวนั้นกับเจ้า วันนี้เจ้าจะแต่งงานกับแม่สุกรตัวนั้น"

ลู่อวิ๋นชี้ไปที่ฝูงหมูซึ่งอยู่ตรงหัวมุมถนนและกำลังมุ่งหน้ามาทางนี้ พร้อมกับกล่าวด้วยรอยยิ้ม

โม่อีตาเบิกกว้าง ใบหน้าของนางที่แต่เดิมหดหู่พลันสลายคลายออกไปในทันที เปลี่ยนเป็นใบหน้ายิ้มกว้าง

“เจ้าคนบัดซบ!”

หลีโหย่วไฉตัวสั่นด้วยความโกรธ "เจ้าเด็กน้อยหน้าขาวมาที่นี่เพื่อแกล้งข้าโดยเจตนา อย่าคิดว่าเจ้ามีเจ้าเมืองฉวนสุ่ยหนุนหลังเจ้า นายท่านผู้นี้จะไม่กล้าทำอะไรกับเจ้า”

“พวกเจ้าเข้ามา จัดการกับเจ้าเด็กหน้าขาวนอกกฎหมายคนนี้ให้กับเจ้าหน้าที่คนนี้ซะ!”

หลีโหย่วไฉตะโกนเสียงดัง

"ขอรับ!"

ยามที่รออยู่ด้านข้างมีความกระตือรือร้นที่จะลองมานานแล้ว

"เดี๋ยวก่อน!"

โม่อีเห็นหลีโหย่วไฉต้องการจัดการกับลู่อวิ๋นจริงๆ ดูเหมือนว่านางจะเข้าใจว่าลู่อวิ๋นกำลังจะทำอะไรอยู่ ในตอนนี้นางจึงแสร้งทำเป็นหยุดคนไว้

"ว่ายังไง ยังคงพูดให้กับเด็กน้อยหน้าขาวของเจ้าอยู่งั้นหรือ หากยังทำต่อไปก็จะกลายเป็นอาชญากรรมร้ายแรง แม้ว่าเจ้าจะเป็นเจ้าเมืองฉวนสุ่ย เจ้าก็มิสามารถที่จะปกป้องเขาได้อีกต่อไป”

หลีโหย่วไฉแสดงสีหน้าพึงพอใจ เขาอยากจะเอามือไพล่หลัง แต่รอบเอวเขาใหญ่เกินไป แขนก็สั้นเกินไป ไม่มีทางที่จะไขว้ไว้ที่ด้านหลังได้

"มัดตัวเขา!"

หลีโหย่วไฉตะโกนเสียงดังเปี่ยมไปด้วยพลังชีวิต

โม่อียกมุมปาก ไม่พูดอะไรอีกต่อไป

จะเป็นความผิดอะไรกัน เห็นได้ชัดว่าผู้ชายคนนี้ติดป้ายความชั่วให้อย่างไม่เลือกหน้า แค่เพียงว่าโม่อีด้อยกว่าเขา ดังนั้นจึงถูกเขากดดัน

"หลีโหย่วไฉ ผู้ว่าการเทศมณฑลฉวนสุ่ย เจ้าช่างโอหังใหญ่แล้ว”

ทันใดนั้น ในมือของลู่อวิ๋นก็ปรากฏตราที่สว่างสดใสเป็นพิเศษ มันคือตราที่สามารถระดมกองทัพเต่าดำ อีกทั้งยังแสดงถึงตัวตนของผู้ว่าราชการเฉวียนโจวด้วย

"ในฐานะที่เป็นผู้ว่าการของเทศมณฑลฉวนสุ่ย เจ้ากล้าที่จะมัดตัวผู้ว่าราชการเฉวียนโจวงั้นหรือ เจ้ากำลังจะกบฎ!"

ลู่อวิ๋นตะโกน

สีหน้าของหลีโหย่วไฉแข็งทื่อ เขาพยายามอย่างยิ่งที่จะลืมตาให้กว้าง แต่ไม่ว่าจะพยายามแค่ไหน มันก็ยังเป็นแค่ช่องว่างเล็กๆ สองช่อง

"เจ้า เจ้าเป็นตัวบัดซบใครกัน?!"

หลีโหย่วไฉตัวสั่นสะท้านอย่างรุนแรง และเขาก็ได้คิดถึงสิ่งที่เลวร้ายที่สุด

"คำสั่งระดมพลกองทัพเต่าดำอยู่ในมือของข้า เจ้าคิดว่าผู้ว่าราชการนี้เป็นใครกัน เทศกาลฉวนเหอกำลังจะเริ่มต้นขึ้น ดังนั้นจึงเป็นเรื่องปกติที่ผู้ว่าราชการจะมาเมืองฉวนสุ่ยนี้เพื่อเป็นประธานในเทศกาล”

ลู่อวิ๋นถือตราไว้ในมือหนึ่งข้าง มืออีกข้างไพล่อยู่ด้านหลัง

หลีโหย่วไฉตัวสั่นสะท้านชี้ไปที่โม่อี "เจ้า เจ้าขุดหลุมฝังข้า!"

"เมื่อใดที่ข้าจะขุดหลุมฝังเจ้า?"

โม่อีหัวเราะหึหึ กล่าวว่า "ข้าบอกเจ้าให้หยุดไม่ใช่หรือ? เจ้าไม่ฟังเอง”

“การทำเช่นนี้เป็นอาชญากรรมร้ายแรง”

ลู่อวิ๋นเดาะตราในมืออีกครั้ง ตรานี้ก็คือตราระดมกองทัพเต่าดำ

"หลีโหย่วไฉ เจ้าต้องการจับตัวผู้ว่าราชการ เห็นชัดเจนว่าเป็นเจตนาร้าย เอาเลย มาจับตัวหลีโหย่วไฉนี้ไว้ ยกเลิกตำแหน่งผู้ว่าการเทศมณฑล… อืม ตอนนี้ตำแห่งผู้ว่าการเทศมณฑลยกให้กับเจ้าเมืองฉวนสุ่ยชั่วคราว"

ลู่อวิ๋นส่ายหน้าแล้วพูดว่า “อีกอย่างหนึ่ง ข้าเห็นว่าแม่หมูข้างถนนมีคิ้วที่สวยงาม นางน่ารัก เข้ากับหลีโหย่วไฉได้เป็นอย่างดี วันนี้ข้าจะหมั้นหมายให้กับหลีโหย่วไฉ และแต่งงานให้เสร็จสิ้นในวันเดียวกัน โดยไม่ชักช้า”

เมืองฉวนสุ่ยก็มีก็ปุถุชนด้วยเหมือนกัน

อยู่ๆ ก็มีคนต้อนฝูงหมูจากที่ไกลเข้ามาใกล้ในเวลานี้ ถนนหน้าจวนผู้ว่าการเทศมณฑลกว้าง คนต้อนหมูไม่กล้าอยู่ใกล้กับพื้นที่แห่งนี้ เดินผ่านกำแพงอีกด้านอย่างระมัดระวัง

ลู่อวิ๋นชี้ไปที่หมูตัวหนึ่งแล้วพูดว่า

“นายท่าน นั่นเป็นหมูป่า”

โม่อีกลั้นยิ้ม อ้าปากพูดเตือน

โม่อีไม่คาดหวังว่าลู่อวิ๋นจะขุดหลุมที่นี่ รอหลีโหย่วไฉ

ในฐานะผู้ว่าราชการเฉวียนโจว ลู่อวิ๋นมีคุณสมบัติในการที่จะปลดเจ้าหน้าที่เซียนในเฉวียนโจวได้จริง ส่วนการหมั้นหมูกับหลีโหย่วไฉนั้น… คือการล้างแค้นให้กับโม่อี

"หมูป่างั้นหรือ?"

ลู่อวิ๋นผงะ จากนั้นเขาก็พูดอย่างจริงจังว่า "หมูป่าก็ดีเหมือนกัน เหมาะสำหรับท่านหลีโหย่วไฉนมากยิ่งกว่าเดิม… เพื่อนคนนั้น วันนี้นายท่านผู้นี้จะใช้หินวิญญาณคุณภาพต่ำเป็นของขวัญสินสอดทองหมั้น เป็นพ่อสื่อให้กับอดีตผู้ว่าการเทศมณฑล"

คนต้อนหมูป่าก็เป็นแค่คนธรรมดา เมื่อได้ยินคำพูดของลู่อวิ๋นขึ้นมาในทันใด ก็สั่นสะท้านด้วยความหวาดกลัวขึ้นมาทันที

เขาได้เห็นสายตาอาฆาตแค้นของหลีโหย่วไฉพุ่งออกมาจากรอยกรีดเล็กๆ สองรอยบนใบหน้า

"นายท่าน โปรดไว้ชีวิต นายท่าน โปรดไว้ชีวิต … ผู้น้อยคนนี้ยังไม่อยากตาย!"

ชายคนนั้นเกือบจะร้องไห้

"ทิ้งหมูป่าตัวนั้นไว้ข้างหลัง แล้วเจ้าก็ไปให้พ้น”

โม่อีเห็นท่าทางของชายคนนี้แล้ว นางก็แค่นเสียงเย็นชา

ผู้ชายคนนั้นได้นิรโทษกรรม ไม่ต้องการหมูอีกต่อไป หันหลังกลับแล้ววิ่งหนีไป

การต่อสู้ระหว่างเซียน มนุษย์ต้องทนทุกข์ทรมาน

ถ้าชายคนนั้นกล้ารับหินวิญญาณจากลู่อวิ๋นจริงๆ จากนั้นหลีโหย่วไฉก็จะกำจัดเขาอย่างแน่นอนหลังจากนั้น

คำพูดของโม่อีได้ช่วยเขาออกไป เพื่อให้หลีโหย่วไฉไม่สามารถตอบโต้เขาได้

"ถ้าเช่นนั้นเจ้าก็คือลู่อวิ๋น!"

หลีโหย่วไฉกัดฟันแล้วพูดว่า "เจ้าต้องการจะถอดข้าออกจากตำแหน่งผู้ว่าการเทศมณฑลจริงๆ งั้นหรือ?"

หน้าอกที่ใหญ่โตของหลีโหย่วไฉกระเพื่อมขึ้นลง กัดฟันและกล่าวขึ้น

"เขาในตอนนี้ไม่มีอำนาจที่จะถอดเจ้าออกจากสถานะ"

ทันใดนั้นก็มีเสียงแผ่วเบามาจากประตูจวนของผู้ว่าการเทศมณฑล ต่อจากนั้น วัยรุ่นในชุดดำก็ออกมาจากประตู

วัยรุ่นคนนี้มีหน้าตาดีทีเดียว เพียงแค่ว่าผิวของเขาคล้ำ ทั้งยังคงมีรอยแผลเป็นคล้ายตะขาบหลายรอยอยู่บนใบหน้าของเขา ทำให้เขาดูย่ำแย่

ข้างกายวัยรุ่นผู้นี้ มีผู้เฒ่าหลายคนติดตามมาด้วย

"ท่านผู้ว่าราชการมีระยะดำรงตำแหน่งผู้ว่าราชการของเจ้าเหลืออีกไม่ถึงครึ่งปี ในช่วงหกเดือนนี้ เจ้าไม่มีสิทธิ์ถอดถอนเจ้าหน้าที่เซียนของเฉวียนโจว"

วัยรุ่นในชุดดํามีแววเยาะเย้ยบนใบหน้า

ลู่อวิ๋นขมวดคิ้วเล็กน้อย

"ไม่มีสิทธิ์ที่จะถอดถอนงั้นหรือ?"

จากนั้นแล้ว ลู่อวิ๋นก็เงยหน้าขึ้น "ขออีกครั้งว่าเจ้าเป็นใคร มีสิทธิ์มายุ่งเรื่องเฉวียนโจวของข้าด้วยงั้นหรือ"

"ข้าคือราชทูตของจักรพรรดิแห่งสวรรค์ ในนามของจักรพรรดิแห่งสวรรค์ เป็นเรื่องปกติที่ข้าจะมีคุณสมบัติในการแทรกแซงการแต่งตั้งและถอดถอนเจ้าหน้าที่เซียนของเฉวียนโจว" วัยรุ่นชุดดำยิ้มหยันและกล่าวว่า "ยิ่งไปกว่านั้นเทศกาลฉวนเหอครั้งนี้ ก็ขึ้นอยู่กับข้าที่จะตัดสินใจ ไม่ใช่เจ้า”

สีหน้าของโม่อีดูย่ำแย่เล็กน้อย

นางไม่คาดคิดว่าจะมีราชทูตปรากฏตัวขึ้นในเมืองฉวนสุ่ยอย่างทันทีทันใด

"มีราชทูตของจักรพรรดิสวรรค์ในเมืองเฉวียนโจวด้วย"

หลังจากครุ่นคิดอยู่พักหนึ่ง ลู่อวิ๋นก็กล่าวขึ้น

"เจ้ากำลังพูดถึงเฟิงหลีงั้นหรือ"

วัยรุ่นในชุดดำหัวเราะ "เจ้าขยะนั่นเป็นเพียงคนที่รัชทายาทส่งมา ไม่สามารถถือเป็นทูตพิเศษของจักรพรรดิแห่งสวรรค์ได้ และข้าได้รับโองการจากจักรพรรดิแห่งสวรรค์ แต่งตั้งเป็นทูตพิเศษที่แท้จริงของจักรพรรดิสวรรค์”

"ได้"

ลู่อวิ๋นพยักหน้า "เนื่องจากข้าตอนนี้ไม่สามารถถอดถอนเทศมณฑลฉวนสุ่ยนี้ได้ในตอนนี้ งั้นการหมั้นหมูป่าตัวนั้นกับหลีโหย่วไฉ อำนาจนี้น่าจะยังคงอยู่"

"เจ้าต้องการหมั้นหมายหมูป่ากับหลีโหย่วไฉด้วยงั้นหรือ"

ตอนนี้ ถึงคราวที่วัยรุ่นชุดดำต้องตกตะลึง ดวงตาของเขาเบิกกว้าง มองไปที่ลู่อวิ๋นอย่างเหลือเชื่อ

"หลีโหย่วไฉต้องการหมั้นเจ้าเมืองฉวนสุ่ยกับผู้ว่าการเทียนเหอ ในกรณีนั้น ข้าจะเป็นนายหมั้นหมายหมูป่ากับเขา"

ลู่อวิ๋นกล่าวขึ้นมาอย่างเหมาะสมและถูกต้อง "ไม่ ข้าไม่มีอำนาจนี้ ใช่ไหม ถ้าข้าไม่มีอำนาจนี้… เช่นนั้นแล้ว…?”

ลู่อวิ๋นคิดอย่างระมัดระวังชั่วระยะเวลาหนึ่ง จากนั้นเขาก็พูดอย่างจริงจังว่า "ถ้าเช่นนั้นข้าก็จะระดมทหารสวรรค์เต่าดำทั้งหมดนับล้านจากภาคเหนือของซินเจียง ใครกล้าปฏิเสธ ข้าจะตายไปพร้อมกับเขา"

ระหว่างที่พูด ด้านบนของตราเคลื่อนทัพในมือของลู่อวิ๋นก็มีแสงสีทองจางๆ เปล่งออกมา

"คนของตระกูลลู่เคี่ยวจริงๆ"

วัยรุ่นชุดดำมีสีหน้าขี้เล่นบนใบหน้า "แค่ก ในกรณีนั้น ข้าจะไม่เข้าไปแทรกแซงในเรื่องนี้ อย่างไรก็ตามวันที่ผู้ว่าการเทศมณฑลฉวนสุ่ยแต่งงานกับหมูป่า อย่าลืมเรียกหาข้า"

วัยรุ่นชุดดำคนนี้อดหัวเราะไม่ได้ เขาไม่ได้สนใจคำขู่ของลู่อวิ๋นที่มีต่อเขา

"พอจะเปลี่ยนเป็นแม่หมูได้ไหม"

หลีโหย่วไฉพูดอย่างน่าสงสาร "เปลี่ยนเป็นแม่หมู ข้ายังสอนให้มันฝึกยุทธ์ได้ ข้าจะเปลี่ยนแม่หมูให้กลายเป็นอสูรตัวน้อยที่เหมือนดอกไม้…”

"ไม่!"

ลู่อวิ๋น โม่อีและวัยรุ่นชุดดำพูดขึ้นพร้อมกัน

หลีโหย่วไฉมีแววของความหวังฉายผ่านบนใบหน้า

"เดิมทีข้าเพียงมาที่นี่เพื่อที่จะเชื้อเชิญเจ้าเมืองฉวนสุ่ย แต่ไม่ได้คาดคิดว่าผู้ว่าราชการเฉวียนโจวมาแบบกะทันหันด้วย”

วัยรุ่นชุดดำไอ แล้วเปลี่ยนเรื่อง "คราครั้งนี้เป็นข้าที่เป็นคนเชิญเจ้าเมืองฉวนสุ่ย"

"เจ้างั้นหรือ?”

โม่อีขมวดคิ้วเล็กน้อย

มีคนอยากยืมมือนางสังหารลู่อวิ๋น เดิมทีโม่อีคิดว่าเป็นหลีโหย่วไฉ

แต่ในตอนนี้ ดูจากสิ่งที่หลีโหย่วไฉทำ ไม่ควรจะเป็นเขา มิฉะนั้น หลีโหย่วไฉนี้จะไม่รู้จักลู่อวิ๋น และกระโดดลงไปในหลุมที่ลู่อวิ๋นขุดไว้โดยไม่กระพริบตาได้อย่างไร

"เป็นไปได้หรือไม่ว่างานหมั้นหมายนี้จัดขึ้นโดยทูตพิเศษของจักรพรรดิแห่งสวรรค์ด้วย"

โม่อีเริ่มระวังตัว

"เทศมณฑลฉวนสุ่ยปกครองเจ็ดเมืองอยู่ภายใต้การปกครองของตนเอง เวลานี้เจ็ดผู้ว่าการมาถึงแล้ว อืมมม เราไปดูภูเขาหมื่นค่ายกลกันเถอะ”

ในระหว่างการพูดคุย บนใบหน้าของวัยรุ่นชุดดำก็เผยสัมผัสของความตื่นเต้น

"ไปที่ภูเขาหมื่นค่ายกลงั้นหรือ"

ลู่อวิ๋นขมวดคิ้วเล็กน้อย เขากำลังปรึกษาหารือเรื่องภูเขาหมื่นค่ายกลกับโม่อี แต่ไม่ได้คาดหวังว่า ทูตพิเศษของจักรพรรดิแห่งสวรรค์ ก็จะไปที่ภูเขาหมื่นค่ายกลด้วย

"ตกลง"

โม่อียังคงลังเล แต่ลู่อวิ๋นพยักหน้าเห็นด้วย "ทูตพิเศษของจักรพรรดิแห่งสวรรค์สั่ง ผู้ใต้บังคับบัญชามิกล้าที่จะไม่ปฏิบัติตาม"

"เจ้าก็จะไปด้วยงั้นหรือ"

วัยรุ่นชุดดำได้ยินสิ่งที่ลู่อวิ๋นพูด เขาตกตะลึงไปครู่หนึ่ง

"ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นในภูเขาหมื่นค่ายกล ข้าจะระดมกองทัพเต่าดำหลายล้านคน ข้าไม่เชื่อว่ากองทัพเต่าดำหนึ่งล้านคนจะไม่สามารถฝ่าภูเขาหมื่นค่ายกล”

ลู่อวิ๋นกล่าวขึ้นมาอย่างเหมาะสม "นอกจากนี้ ข้าก็ยังสนใจสมบัติของที่แห่งนั้น"

"นับว่าเจ้าโหดเหี้ยม"

วัยรุ่นชุดดำหดคอของเขา

—-------------------------------------------------------------------------

(1) 盼星星盼月亮 ขอพรจากเดือนดารา สำนวน ความคาดหวังที่เป็นไปไม่ได้