บทที่ 20 ภูเขาหมื่นค่ายกล

ลู่อวิ๋นยืนมือไพล่หลังอยู่ริมทะเลสาบ มองไปที่เด็กสาวชุดชายในทะเลสาบอย่างเงียบๆ

หลังจากนั้นสักพัก ลู่อวิ๋นก็พูดเบาๆ "เจ้าคือผู้ว่าการเมืองฉวนสุ่ยงั้นหรือ?"

“เป็นเจ้าหน้าที่เอง”

เด็กสาวชุดชายนี้แม้ว่าจะเรียกตนเองว่าเป็นเจ้าหน้าที่ซึ่งมียศต่ำกว่า แต่ไม่มีท่าทางนอบน้อมในสีหน้า

"เจ้าต้องการฆ่าข้าใช่ไหม"

ลู่อวิ๋นถามอย่างเงียบๆ

ตอนนี้เด็กสาวชุดชายถือเขาว่าเป็นผู้ว่าราชการเฉวียนโจว กลัวว่าสิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้จะไม่เกี่ยวข้องอะไรกับนาง

เด็กสาวชุดชายขมวดคิ้วเล็กน้อย นางส่ายหน้า "ถ้าข้าต้องการฆ่าผู้ว่าราชการ ทำไมต้องใช้วิธีดังกล่าวด้วย"

เด็กสาวชุดชายถอนหายใจ "แม้ว่าเจ้าหน้าที่ระดับล่างจะเป็นเจ้าเมืองฉวนสุ่ย แต่ก็ไม่สามารถเป็นเจ้าของเมืองฉวนสุ่ยได้"

"โอ้?"

มีแววของความขี้เล่นวาบผ่านใบหน้าของลู่อวิ๋น

"เทศมณฑลฉวนสุ่ย ยังมีผู้ว่าการเทศมณฑลอีกคน เขาคือนายของเมืองฉวนสุ่ยและกระทั่งเทศมณฑลฉวนสุ่ยด้วย”

แววของความขื่นขมวาบผ่านมุมปากของนาง "เหตุการณ์ของวันนี้ อาจถูกวางแผนโดยท่านผู้ว่าการเทศมณฑลคนนั้น"

"ผู้ว่าการเทศมณฑลฉวนสุ่ยงั้นหรือ"

ลู่อวิ๋นพยักหน้าเล็กน้อย

ผู้ว่าการเมืองฉวนสุ่ยก็คือเจ้าเมืองฉวนสุ่ย และผู้ว่าการเทศมณฑลฉวนสุ่ยก็คือเซียนอย่างเป็นทางการที่ส่งมาโดยราชสำนักแดนสวรรค์หลางเสี๋ย ครอบคลุมพื้นที่การปกครองเทศมณฑลฉวนสุ่ยทั้งเทศมณฑล

พลังของผู้ว่าการเทศมณฑล ย่อมมีอำนาจมากกว่าเจ้าเมืองฉวนสุ่ย

ครั้งหนึ่ง เมืองเฉวียนโจวเองก็ยังมีผู้ว่าการเมือง แต่มาภายหลังผู้ว่าการเมืองเฉวียนโจวคนหนึ่งได้รับราชโองการแต่งตั้งให้เป็นผู้ว่าราชการเฉวียนโจว ตั้งแต่นั้นมาผู้ว่าราชการเฉวียนโจวและเมืองหลักเฉวียนโจวจึงรวมเป็นหนึ่งเดียว

ส่วนใหญ่เจ้าเมืองจะตั้งไว้เป็นหุ่นเชิดโดยเจ้าหน้าที่เซียนจากราชสำนัก มีชื่อเสียงแต่ไร้อำนาจ

เด็กสาวชุดชายตรงหน้าเขาคนนี้ ก็ยังมีผู้ว่าการเทศมณฑลของเทศมณฑลฉวนสุ่ยอยู่เหนือศีรษะ

ลู่อวิ๋นรู้ชัดเจนว่า หากเด็กสาวชุดชายนี้ต้องการสังหารเขา ไม่จำเป็นต้องลำบากขนาดนั้น เพียงนิ้วเดียวของนางก็เพียงพอที่จะขยี้ลู่อวิ๋นให้ตายได้

"เจ้ารู้ได้อย่างไรว่าข้าอยู่ที่นี่"

ลู่อวิ๋นถามอีกครั้ง

"ท่านผู้ว่าราชการจะถือตราทางการของเฉวียนโจวไว้กับตนเอง สามารถควบคุมพลังฟ้าดินของเฉวียนโจว ทุกเมืองในเฉวียนโจวจะถูกควบคุมโดยตราทางการเฉวียนโจว ตราบใดที่ผู้ว่าราชการนำตราทางการนั้นเข้ามาในเมือง ผู้ว่าการหรือเจ้าหน้าที่ในเมืองจะพบเห็นเขา"

เด็กสาวชุดชายอธิบาย

"แต่สำหรับเรื่องในวันนี้ เจ้าหน้าที่ระดับล่างอยากชวนนายท่านมาที่จวนจริงๆ แต่ข้าไม่อยากล้ำหน้า ทำให้ 'หลีโหย่วไฉ' วางแผนเล่นงานข้า”

เด็กสาวชุดชายถอนหายใจเบาๆ

“หลีโหย่วไฉงั้นหรือ?”

ลู่อวิ๋นตื่นตะลึง ชื่อนี้น่าสนใจ

"หลีโหย่วไฉเป็นผู้ว่าการเทศมณฑลของเทศมณฑลฉวนสุ่ย"

เด็กสาวชุดชายโบกมือนาง สะพานสายรุ้งก็ตกลงมาที่เท้าของลู่อวิ๋น

ลู่อวิ๋นมีสีหน้าประหลาดใจ จากนั้นก็ก้าวขึ้นไปบนสะพานสายรุ้ง และในทันที เขาก็ถึงตัวเด็กสาวชุดชายนี้

"นี่คือวิธีการที่แท้จริงของเหล่าเซียน เด็กสาวชุดชายนี้ดีกว่าผีทั้งสี่ตนของข้า ไม่รู้ว่านางแข็งแกร่งขนาดไหน”

ลู่อวิ๋นแอบชมอยู่อย่างลับๆ ในใจ

กลิ่นหอมสดชื่นสง่างามโชยมาจากเด็กสาวชุดชาย สดชื่นจนลู่อวิ๋นอดไม่ได้ที่จะรู้สึกสดชื่นไปด้วย

"ถ้าเช่นนั้นเจ้ามองหาข้า ต้องการสิ่งใดงั้นหรือ?"

ลู่อวิ๋นนั่งตรงข้ามกับเด็กสาวชุดชาย เขามองนางอย่างระมัดระวัง

"ข้าชื่อโม่อี"

เด็กสาวชุดชายครุ่นคิดอยู่พักหนึ่ง ก่อนกล่าวชื่อของตนเอง

"อืม… เป็นชื่อที่ดี"

ลู่อวิ๋นไออย่างกระอักกระอ่วน ยับยั้งคำนี้ไว้เป็นเวลานาน

"ข้ากำลังมองหาท่านผู้ว่าราชการ ข้าต้องการทำข้อตกลงกับนายท่าน"

โม่อีคิดอยู่อีกสักพักหนึ่งก่อนที่จะพูดว่า "ข้าจะช่วยให้เจ้าผ่านความยากลำบากนี้ ปกป้องเจ้าที่เทศกาลฉวนเหอ และนายท่านจะต้องช่วยข้าจัดการกับหลีโหย่วไฉ"

"นี่ไม่ใช่ข้อตกลงของข้า"

ลู่อวิ๋นส่ายหน้า "แม้จะไม่มีเจ้า ก็ไม่มีใครฆ่าข้าได้"

โม่อีเงียบ

"หลีโหย่วไฉเป็นเจ้าหน้าที่เซียนของราชสำนักแดนสวรรค์หลางเสี๋ย และเป็นลูกน้องของข้า… หากจัดการกับเขา จะไม่มีอะไรดีสําหรับข้า"

ลู่อวิ๋นกล่าวต่อ

"แต่หลีโหย่วไฉต้องการฆ่าเจ้า"

โม่อีกัดริมฝีปากของนาง

"คนที่ต้องการฆ่าข้ามีมากมาย เพิ่มเขาอีกหนึ่งไม่นับว่ามาก"

ลู่อวิ๋นหัวเราะ

โม่อีเงียบ เริ่มครุ่นคิดอะไรบางอย่างในใจ

นางในตอนนี้เป็นเพียงผู้ว่าการที่ว่างเปล่า ไม่มีอำนาจอะไรมากมายอยู่ในมือ

"ในเมื่อเจ้าคือผู้ว่าการเมืองฉวนสุ่ย เจ้ารู้หรือไม่ว่าที่ไหนมีสุสานเซียนโบราณบ้าง?"

ทันใดนั้น ลู่อวิ๋นก็ถาม

“สุสานเซียนโบราณงั้นหรือ?”

โม่อีตกตะลึง จากนั้นนางก็พูดว่า "หลังจากมหาสงครามของเหล่าเซียนเมื่อหนึ่งแสนปีก่อน สุสานเซียนก็ปรากฏอยู่ทุกที่ในโลกเซียน พื้นที่เขตแดนของเมืองฉวนสุ่ย แน่นอนว่าก็มีสุสานเซียนโบราณ"

ลู่อวิ๋นตาเป็นประกาย

ตอนนี้ทุกสิ่งที่ลู่อวิ๋นได้รับมา ทั้งหมดมาจากสุสานเซียนโบราณ

และสิ่งที่ตอนนี้ลู่อวิ๋นต้องการก็คือ ทูตแห่งสังสารวัฏที่มีความสำเร็จที่โดดเด่นในด้านค่ายกล

เกือบเป็นไปไม่ได้ที่คนที่ยังมีชีวิตอยู่จะกลายเป็นทูตแห่งสังสารวัฏ ดังนั้นลู่อวิ๋นจึงต้องไปที่สุสานโบราณเพื่อเสี่ยงโชค

"แล้วสุสานเซียนโบราณนี้อยู่ที่ไหนกัน"

ลู่อวิ๋นถามอย่างเร่งรีบ

ระหว่างทางที่มา ลู่อวิ๋นได้สังเกตอย่างระมัดระวัง… ยกเว้นสุสานเซียนโบราณในภูเขาชื่อฉวนแล้ว เขาไม่พบสุสานเซียนอื่นอีก

"สุสานเซียนโบราณนั่นอันตรายเกินไป จะเป็นการดีกว่าถ้าเจ้าไม่ไป”

โม่อีเงียบ จากนั้นก็กล่าวขึ้น "อย่างไรก็ตาม ข้ามีสถานที่อื่นที่จะมีประโยชน์สำหรับเจ้า"

"สถานที่ที่มีประโยชน์งั้นหรือ?"

ลู่อวิ๋นมึนงง

ค่ายกลขนาดใหญ่ "ดาวกระบวยหิมะทลาย“ที่สวนหลังจวนของข้าเป็นค่ายกลระดับเซียน ค่ายกลวิถีของดาวกระบวย เกิดมาจากอารยธรรมเซียนโบราณ แม้ว่าเซียนเข้ามา ถ้าไม่ตายก็จะต้องต้องลอกหนังออกชั้นหนึ่ง แต่เจ้าเป็นแค่ผู้ฝึกยุทธ์เซียนระดับหลอมปราณ กลับสามารถเดินออกมาได้อย่างง่ายดายโดยไม่เป็นอันตราย… แสดงให้เห็นว่าเจ้าเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านค่ายกล”

โม่อีพูดอย่างจริงจัง "สถานที่ซึ่งข้าพูด มันถูกปกคลุมด้วยชั้นของค่ายกล ถ้าเจ้าสามารถทำลายค่ายกลของที่นั่นได้ เจ้าก็จะได้รับสมบัติในนั้น"

"เจ้ากำลังพูดถึงภูเขาหมื่นค่ายกลงั้นหรือ"

ลู่อวิ๋นคิ้วขมวดเล็กน้อย

ในพื้นที่ของเทศมณฑลฉวนสุ่ย มีภูเขาที่น่ากลัวอย่างยิ่ง ชื่อภูเขาหมื่นค่ายกล ภูเขาลูกนี้ตั้งแต่ตีนเขาขึ้นไปถึงยอดเขา ห่อหุ้มไปด้วยชั้นค่ายกล เป็นสถานที่ต้องห้ามอันดับหนึ่งสำหรับเทศมณฑลฉวนสุ่ย

ลู่อวิ๋นมีประสบการณ์และความทรงจำของยู่หยิง เป็นเรื่องปกติที่จะรู้จักชื่อของภูเขาหมื่นค่ายกล

"ภูเขาหมื่นค่ายกล ก่อนที่จะมีการจลาจลของสุสานเซียนโบราณที่เหนือกว่าระดับจักรพรรดิ นับว่าเป็นสถานที่ต้องห้าม เซียนทองคำไร้ทางเข้าออก ทำไมเจ้าจึงให้สมบัติของมันแก่ข้า?"

ลู่อวิ๋นส่ายหน้า

"ข้าจะไปกับเจ้า หลังจากเจ้าได้รับของในที่แห่งนั้น เจ้าจะต้องช่วยข้าจัดการกับหลีโหย่วไฉ"

โม่อีพูดอย่างจริงจัง

"เจ้ารู้ไหมว่าสมบัติในภูเขาหมื่นค่ายกลคืออะไร"

ลู่อวิ๋นจิตใจหวั่นไหว

ครั้งหนึ่งยู่หยิงก็เคยได้เข้าไปสำรวจภูเขาหมื่นค่ายกลเช่นกัน แต่นางพึ่งภาพทิวทัศน์การปรุงยาเพื่อทำลายค่ายกลสามสิบหกหลังติดต่อกัน จากนั้นนางก็ล่าถอยด้วยความพ่ายแพ้และเกือบตาย

ฟังเสียงของโม่อี นางดูเหมือนจะรู้ว่ามีอะไรอยู่ในภูเขาหมื่นค่ายกล

"หนึ่งแสนปีก่อน มีบันทึกไว้ในโบราณที่ยังหลงเหลืออยู่คัมภีร์ของวิถีเซียน มีสิ่งประดิษฐ์เซียนที่ถือกำเนิดขึ้นจากฟ้าดินที่ตรงกลางระหว่างฟ้าดินชื่อ 'โลกแห่งค่ายกล' ซึ่งมีวิถีแห่งค่ายกลนับไม่ถ้วนบรรจุอยู่ในนั้น ภูเขาหมื่นค่ายกลนั้นก็เหมือนกับจะเป็นเศษเสี้ยวของค่ายกลในโลกแห่งค่ายกล"

"หลังจากข้าได้ทำการคำนวณ ภูเขาหมื่นค่ายกลควรจะก่อรูปขึ้นหลังจากที่ 'โลกแห่งค่ายกล' ในตำนานตกลงไปยังที่แห่งนั้น"

โม่อีพูดต่อไปอีกว่า "เนื่องจากเจ้าคือปรมาจารย์ค่ายกล เมื่อรวมกับสมบัติของข้า หากเจ้าและข้าร่วมมือกัน บางทีเจ้าอาจจะได้รับ 'โลกแห่งค่ายกล' ก็ได้"

ลู่อวิ๋นมองโม่อีอย่างจริงจัง "เจ้าเคยได้ยินคำว่า “หาหนังจากเสือไหม(1)”

โม่อีในตอนแรกนั้นตกตะลึง จากนั้นนางก็กล่าวว่า "ถ้าเจ้าไม่เชื่อข้า เราสามารถลงนามในสาบานเลือดได้"

สาบานเลือดนั้น จะเป็นการสาบานด้วยเลือดและจิตวิญญาณของตนเอง หากล่วงละเมิด มันจะตีกลับ กลืนกินแก่นเลือดจนแห้งตาย

"เช่นนั้นก็ลงชื่อสาบานเลือด"

ลู่อวิ๋นพยักหน้า

สำหรับสิ่งที่เรียกว่า โลกแห่งค่ายกล นั้น ลู่อวิ๋นก็สนใจเช่นกัน

ค่ายกลกับฮวงจุ้ย หนึ่งเหรียญที่มีสองด้าน ในบรรดาค่ายกลนั้นยังมีรูปแบบฮวงจุ้ยจำนวนมากที่ลู่อวิ๋นไม่เคยได้พบเห็นมาก่อน

"ท่านผู้ว่าการ ท่านผู้ว่าการ! ท่านผู้ว่าการเทศมณฑลมาถึงแล้ว!"

หลังจากลู่อวิ๋นและโม่อีได้ลงนามในสาบานเลือดแล้ว เสียงของผู้ชายที่เหมือนกับเป็ดก็ดังมาจากระยะไกล

โม่อีขมวดคิ้วเล็กน้อย ร่องรอยของความไม่พอใจปรากฏขึ้นบนใบหน้าของนาง

"ที่ของเจ้าแห่งนี้ถูกจับตามองด้วยงั้นหรือ"

ทันใดนั้น ลู่อวิ๋นก็รู้สึกว่าโม่อีนี้มีชะตากรรมเดียวกับเขา

“อือ”

โม่อีพยักหน้าเล็กน้อย "ที่แห่งนี้เป็นพื้นที่ของราชสำนักแดนสวรรค์หลางเสี๋ย ข้าต้องปฏิบัติตามกฎของราชสำนักแดนสวรรค์หลางเสี๋ย"

ลู่อวิ๋นไม่ค่อยเข้าใจในสิ่งที่โม่อีพูด เป็นไปได้หรือไม่ว่านางสามารถฝ่าฝืนกฎของราชสำนักแดนสวรรค์หลางเสี๋ยได้ด้วย?

นอกจากนี้เนื่องจากกฎของราชสำนักแดนสวรรค์หลางเสี๋ยนี้ จึงทำให้ลู่อวิ๋นสามารถอยู่รอดได้มาจนถึงทุกวันนี้

"นายท่านโม่อี เชิญ!"

หลังจากรอเป็นเวลานาน เจ้าของเสียงเป็ดไม่ได้ยินคำตอบจากโม่อี เขาจึงตะโกนอีกครั้ง แน่นอน เขาไม่กล้าเดินเข้าไปในสวนหลังบ้านของจวนผู้ว่าการ… ค่ายกลดาวกระบวยหิมะทลายนี้ ลู่อวิ๋นสามารถผ่านได้ง่ายๆ แต่หากคนอื่นกล้าเข้า เกรงว่าพวกเขาจะถูกหั่นเป็นชิ้นๆ ทันที

คนที่นำลู่อวิ๋นเข้ามาก่อนหน้านี้ เห็นได้ชัดว่าเป็นสายลับที่หลีโหย่วไฉจัดวางไว้ข้างๆ โม่อี

"หลีโหย่วไฉอยากเจอข้า เห็นได้ชัดว่าไม่มีเจตนาดี … เขาคงคิดว่าเจ้าตายในที่แห่งนี้แล้ว"

สีหน้าของโม่อีไม่ได้เปลี่ยนไปมากนักตั้งแต่ต้นจนจบ

"ข้าก็อยากเจอท่านผู้ว่าการเทศมณฑลคนนี้ที่กล้าวางแผนร้ายต่อข้าอยู่เช่นกัน ข้าไม่รู้ว่าเมื่อเขาเห็นข้ายังมีชีวิตอยู่ เขาจะทำหน้าแบบไหน”

ลู่อวิ๋นยิ้มหยัน "ข้าจะไปกับเจ้าด้วย"

—-------------------------------------------------------------

(1) 与虎谋皮 หาหนังจากเสือ สำนวน หมายถึง ทำสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ ทำสิ่งที่ขัดต่อผลประโยชน์ของตนเอง