ตอนที่ 8-35 สัจจะลึกซึ้งแห่งธาตุดิน

ราตรีเหมือนน้ำที่เย็นเฉียบ

สายลมเย็นยามดึกพัดอย่างกะทันหัน  กลุ่มของสเตลห์ถูกกำจัดไปก่อนหน้านั้นแล้ว  ตอนนี้เหลืออยู่แต่เพียงสเตลห์คนเดียว

ด้านลินลี่ย์ยังคงมีลินลี่ย์บีบี แฮรุ ซาสเลอร์และห้าพี่น้องบาร์เกอร์

ฝ่ายตรงข้ามมีแต่เพียงสเตลห์

แต่ไม่ต้องสงสัยตอนนี้ฝ่ายของลินลี่ย์อยู่ในสถานะที่อ่อนแอกว่า  แม้แต่จะหนีก็เป็นเรื่องยาก

“ผลกระทบของสนามพลังโน้มถ่วงมีดินเป็นพื้นฐาน ยิ่งอยู่ห่างจากพื้นอิทธิพลของเวทก็น้อยลง” ลินลี่ย์รู้ดีเมื่อนักสู้ระดับเซียนต้องบินให้เหนือกว่าระดับพื้นพวกเขาจะไม่รู้สึกถึงสนามพลังโน้มถ่วงเลย”

ตอนนี้สเตลห์ฉวัดเฉวียนอยู่ในระยะราวๆสิบเมตรเหนือภาคพื้น

“แม้ว่าเขาจะได้รับผลกระทบจากพลังโน้มถ่วง  แต่ส่วนใหญ่ก็ราวๆสองเท่าจากแรงโน้มถ่วงปกติ” ลินลี่ย์พิจารณาเงื่อนไขของพวกเขาอย่างรวดเร็วราวสายฟ้าและหาวิธีให้พวกเขามีชีวิตรอด

ซาสเลอร์พูดเบาๆ  “ลินลี่ย์, นักสู้ระดับเซียนสามารถบินได้  แต่เหมือนกับอสูรเวทบินมาก  แม้ว่าพวกเขาจะสามารถบินได้ด้วยความเร็วสูงแต่ความสามารถในการเลี้ยวและความคล่องแคล่วว่องไวบางทีอาจไวกว่านักสู้ระดับเก้าหนึ่งเท่าหรือสองเท่าก็ได้

เหตุผลนี้ง่ายมาก

ก็เหมือนเมื่อมนุษย์วิ่งสุดฝีเท้า  พวกเขาสามารถวิ่งเป็นแนวตรงได้ง่ายมาก  แต่ถ้าพวกเขาต้องเลี้ยวซ้ายกะทันหัน  จากนั้นเลี้ยวขวาทันที แล้วถอยหลังและไปข้างหน้า ถ้าโชคดีอาจทำความเร็วได้สามในสี่ของความเร็วสูงสุด

ลินลี่ย์เข้าใจเหตุผลนี้  แต่เขายังไม่คิดในตอนนี้ ตอนนี้ที่เขาต้องทำก็คือความคิดที่วาบขึ้นมาในใจของลินลี่ย์

“อะไรกัน เจ้าต้องการต่อต้านงั้นหรือ?”  สเตลห์ควงกระบี่เปื้อนเลือดสีเขียว

“บีบี แฮรุ อย่าเพิ่งออกจากพื้นที่สนามพลัง”ดวงตาสีทองเข้มของลินลี่ย์จ้องมองสเตลห์ในอากาศ “นักสู้ระดับเซียนแข็งแกร่งทรงพลังมาก แต่เขาก็เป็นนักรบคนหนึ่ง เขาไม่มีทางต่อต้านผลของสนามพลังโน้มถ่วง ถ้าเขาต้องการ เขาสามารถอยู่ในอากาศได้ เมื่อเขามาถึงพื้น ความเร็วของเขาจะตกลงครึ่งหนึ่งหรือสามในสี่ส่วน  ถึงตอนนั้นเขาไม่มีทางไวกว่าข้า   เขาไม่มีทางไวกว่าเจ้า”

บีบีและแฮรุทั้งสองคำรามเบาๆ

แต่ซาสเลอร์ขมวดคิ้ว  ความเร็วของเขาไม่เร็วขนาดนั้น

“ให้เราเผชิญหน้ากับเขาเอง เราห้าพี่น้องจะไม่ยอมให้ตัวพวกเราเองเป็นภาระถ่วงของท่านผู้มีพระคุณ”  พี่น้องบาร์เกอร์ร้อง กล้ามเนื้อของห้าพี่น้องเริ่มเป็นระลอกและขยายใหญ่ทำให้พวกเขาดูเหมือนเป็นอสูรเวทที่น่ากลัว

ลินลี่ย์ควงดาบหนักอดาแมนเทียมในมือของเขาจ้องมองสเตลห์ในกลางอากาศ  “ไม่ต้องรีบร้อน”

สเตลห์ไม่รีบร้อนลงมือได้แต่จ้องมองพวกเขาอย่างใจเย็น ในฐานะนักสู้ระดับเซียนชั้นสูงเขาจะกังวลเรื่องไม่สามารถจัดการกับคนเหล่านี้ได้ยังไง?

“ความเร็ว?”

ดวงตาที่คมของสเตลห์จ้องมองลินลี่ย์อย่างเย็นชา  “กลยุทธของเจ้าอาจใช้ได้กับพวกที่เพิ่งเข้าสู่ระดับเซียน  แต่น่าเสียดาย...ข้าเป็นนักสู้ชั้นเซียนมาหลายร้อยปีแล้ว เด็กน้อย ระดับเซียนไม่ง่ายเหมือนที่เจ้าคิด  ระดับเซียนไม่ได้ใช้พลังแรงป่าเถื่อนจำเป็นต้องมีความเข้าใจระดับลึกซึ้ง”

ลินลี่ย์ยืนอยู่หน้าทุกคนดาบในมือของเขาเล็งไปที่สเตลห์อย่างเย็นชา

กลยุทธ์นี้เป็นตัวเลือกเดียวที่เขาใช้ได้  เมื่อเผชิญหน้ากับความเร็วของระดับเซียนเขาไม่มีที่ให้หนี เงื่อนไขประการเดียวที่คืออยู่ในสนามพลังโน้มถ่วง   เพียงแค่นั้นทำให้เขามีโอกาสรอดชีวิต

“ควั่บ!”

สเตลห์พุ่งเข้าหาลินลี่ย์เหมือนธนูหลุดจากแล่ง  ชุดดำของเขาสะบัดปลิวตามลม อย่างไรก็ตามกระบี่ยาวในมือของเขามีแสงสีทองครอบคลุมและฟันใส่ลินลี่ย์ด้วยความเร็วตามธรรมดา

แต่เมื่อเขาสะบัดกระบี่ของเขาออกมารังสีเยือกเย็นดูเหมือนจะครอบคลุมไปทั่วลาน

ลินลี่ย์รู้สึกเหมือนกับว่าเขาเข้าไปอยู่ในดินแดนน้ำแข็งรอบตัวเขาถูกรังสีน้ำแข็งแช่ทั้งหมด ขณะเดียวกันทั่วทั้งบริเวณดูเหมือนจะถูกรังสีกักเอาไว้ด้วยพลังที่ไม่อาจต้านทานได้

ระดับ ‘กำหนด’

“หืม”ดาบหนักอดาแมนเทียมในมือของลินลี่ย์เริ่มเคลื่อนไหวช้าๆ

ดวงตาของสเตลห์เจิดจ้าขึ้นทันที

“ควั่บ” กระบี่ยาวเย็นยะเยือกดุจน้ำแข็งของเขากรีดฝ่าอากาศเพิ่มความเร็วเป็นสิบเท่า  ในพริบตาเดียวก็เข้ามาใกล้ร่างลินลี่ย์

ดาบหนักอดาแมนเทียมของลินลี่ย์เป็นเหมือนปลาในน้ำกวาดผ่านอากาศอย่างคล่องแคล่วป้องกันกระบี่ยาวน้ำแข็งเอาไว้ได้

หนึ่งรวดเร็วอีกฝ่ายหนึ่งช้า

แต่สิ่งที่แปลกก็คือดาบกระบี่ทั้งสองตัดกัน

“ครืนนน”ไม่มีเสียงอื่นเมื่อดาบหนักอดาแมนเทียมและกระบี่ยาวน้ำแข็งปะทะกัน  อากาศสั่นสะเทือนทันที ตาสีทองเข้มของลินลี่ย์ยังคงจ้องคู่ต่อสู้อย่างเยือกเย็น

สัจจะลึกซึ้งแห่งธาตุดิน– คลื่นสามชั้น!

สเตลห์เพียงแต่รู้สึกถึงพลังสั่นสะเทือนแปลกประหลาดผ่านเข้ามาในตัวเขาขณะที่มีคลื่นพลังโจมตีที่ลึกแข็งแกร่งโจมตีหัวใจเขาอย่างรุนแรง

“บึ้ม!”

เสียงที่น่ากลัวระเบิดออกมาจากสเตลห์ขณะที่ปราณสีเงินของเขาระเบิดออกมาจากทั่วร่างทุกตำแหน่งของสเตลห์  รัศมีปราณยุทธยิงออกไปยังอาคารรอบๆ เหมือนเข็ม

“ระวัง!”  ลินลี่ย์ตะโกนลั่น ใช้ปราณเลือดมังกรในร่างของเขาระเบิดพลังออกไปด้วยเพื่อพยายามปกป้องห้าพี่น้องบาร์เกอร์ที่อยู่ด้านหลังของเขาแต่แม้จะทำเช่นนั้น เขาก็ไม่สามารถป้องกันได้ทุกคนเนื่องจากปราณเข็มสีเงินกระทบใส่ร่างของห้าพี่น้อง “ฉัวะ”โลหิตพุ่งออกจากร่างของพวกเขาหลายสาย แต่ห้าพี่น้องนับว่ารอดแล้ว

“พลังป้องกันที่น่าทึ่ง”  ลินลี่ย์ระบายลมหายใจอย่างทึ่ง

โชคดีที่สเตลห์บังเอิญระเบิดปราณยุทธของเขาให้กระจายไปทุกทางนี่คือเหตุผลที่พี่น้องบาร์เกอร์ไม่เสียชีวิตแม้ว่าจะได้หลั่งเลือดได้รับบาดแผลก็ตาม

สำหรับซาสเลอร์ที่ข้างหน้าเขาคืออัศวินที่กวัดแกว่งทวนยักษ์สวมเกราะหนักสีดำ  นี่คือแม่ทัพอัศวินดำหนึ่งในสามภูตพรายที่ระดับเก้าชั้นสูงที่อยู่ใต้บังคับบัญชาของเขา

“บึ้ม!”

กำแพงที่อยู่ใกล้พังทลายทั้งหมดแม้แต่คฤหาสน์ที่อยู่ใกล้ๆ ก็ยังได้รับผลกระทบ สั่นสะท้านแทบตายจากแรงระเบิดรอบด้านของปราณยุทธระดับเซียน

“อ๊า..”

“ช่วยด้วย!”

ชาวบ้านที่อยู่ใกล้เคียงทุกคนเริ่มต้นกรีดร้องแรงระเบิดเช่นนั้นปลุกคนในเมืองเดโกได้ค่อนข้างน้อย  แต่ประชาชนที่อยู่ใกล้ๆเริ่มหนีออกไปจากบ้านของพวกเขา

กลุ่มของลินลี่ย์เพียงแต่จ้องมองสเตลห์ในกลางอากาศอย่างเคร่งเครียด

รอยเลือดเล็กน้อยสามารถเห็นได้ที่ริมฝีปากของของสเตลห์ สเตลห์ปาดเลือดออกและจ้องมองลินลี่ย์อย่างทึ่ง  ในที่สุดเขาถอนหายใจ  “ลินลี่ย์,ข้าคาดไม่ถึงเลยว่าเจ้าอยู่เหนือระดับกระตุ้นพลังของฟ้าและดินได้   น่าชื่นชม น่าชื่นชมอย่างแท้จริง”

การใช้พลังของฟ้าและดินซึ่งรู้กันในนามว่า‘กำหนด’นี่คือระดับที่นักสู้ระดับเซียนเข้าถึงกัน

“เขารับการโจมตีของข้านี้โดยไม่ทันตั้งตัวและยังไม่ได้รับบาดเจ็บหนักอีกด้วย” ลินลี่ย์หนาวเหน็บในใจมากขึ้น

สเตลห์จ้องมองลินลี่ย์  เขาถอนหายใจ “ลินลี่ย์, ข้ารู้สึกว่าช่างน่าเสียดาย ระดับความเข้าถึงและเข้าใจที่เจ้ามีเท่ากับนักสู้ระดับเซียนชั้นสูงทั้งหมดกล่าวโดยทั่วไปเหตุผลที่ระดับเซียนชั้นสูงทั้งหมดไม่สามารถบรรลุระดับเซียนได้เป็นเพราะระดับความเข้าใจและความเข้าถึงของพวกเขาไม่เพียงพอ  แต่สำหรับเจ้า ความจริงกับตรงกันข้าม  เจ้ามีความเข้าใจในระดับสูงแต่ปราณยุทธของเจ้ายังไม่เพียงพอ

ลินลี่ย์เองเข้าใจเหตุผลข้อนี้ดี

“เพราะอัจฉริยะอย่างเจ้าต้องมาตายอย่างนี้น่าเสียดายจริงๆ”

ตาของสเตลห์เป็นประกายคมกล้าและดุร้ายอีกครั้ง  เขาพูดด้วยเสียงที่เยือกเย็น  “ลินลี่ย์ ดังนั้นเพื่อเป็นการให้เกียรติเจ้า ข้าจะใช้การโจมตีที่ทรงพลังที่สุดของข้าจัดการเจ้า  โลกเยือกแข็ง”

“ความจริง เจ้าคิดจริงๆหรือว่าสนามพลังโน้มถ่วงจะสร้างผลกระทบให้กับข้าได้?” สเตลห์และจากนั้นร่างของเขาเริ่มเปล่งรัศมีเงินที่น่ากลัว  สเตลห์ดูเหมือนจะเปลี่ยนแปลงตัวเองเหมือนกับเป็นพระอาทิตย์ ขณะที่แสงสีเงินแผ่ครอบคลุมพื้นที่หลายร้อยตารางเมตร

“สนามพลังโน้มถ่วงของข้า?”  ลินลี่ย์พบกับความประหลาดใจที่แก่นธาตุดินที่เขาใช้สร้างสนามพลังโน้มถ่วงถูกแสงสีเงินกำจัดไปอย่างสิ้นเชิง

ภายในพื้นที่หลายร้อยเมตรถูกครอบคลุมด้วยสนามพลังแสงสีเงิน

“อายุยี่สิบเอ็ดปีก็สามารถถึงระดับนั้นได้”  สเตลห์ยังคงถอนหายใจเช่นกัน หลายๆคนไม่สามารถเข้าสู่ระดับเซียนได้ แม้ว่าจะฝึกหนักเป็นร้อยปีก็ตาม  แต่ลินลี่ย์?

เขาอายุเพียงยี่สิบเอ็ดปี  ก็ยังมีความเข้าใจในระดับสูงขนาดนั้น

“บีบี แฮรุ เตรียมหนี”  ลินลี่ย์พูดในใจ

“เจ้านาย” บีบีเริ่มกระวนกระวายเพิ่มขึ้น

“อย่าลังเล!”  ลินลี่ย์คำรามในใจอย่างโกรธเคือง

บีบีและแฮรุคำรามด้วยความโกรธ  แต่พวกมันไม่มีทางเลือกอื่น ตอนนี้ทั้งห้าพี่น้องบาร์เกอร์และซาสเลอร์ไม่รู้จะพูดอะไร

ลินลี่ย์ยืนอยู่หน้าทุกคนจ้องมองสเตลห์

“ทางเลือกประการเดียวของข้าคือใช้วิชาระดับสูงสุดของสัจจะลึกซึ้งแห่งธาตุดินซึ่งข้ายังไม่เชี่ยวชาญ” ตาสีทองเข้มของลินลี่ย์จ้องเขม็งอยู่ที่ศัตรูของเขา  ดาบหนักอดาแมนเทียมอยู่ในมือของเขา

คลื่นสามชั้นของเคล็ดสัจจะลึกซึ้งแห่งธาตุดินเป็นแค่เพียงพื้นฐาน

คลื่นสามชั้นที่พื้นฐานที่สุดนี้  ลินลี่ย์สามารถปลดปล่อยพลังได้ถึง 100% เนื่องจากเป็นพลังโจมตีระดับสูง  ลินลี่ย์จึงไม่ได้มั่นใจมากนัก  แต่ตอนนี้ เขาไม่มีทางเลือก ได้แต่ใช้ออกทันที

“นอกจากสัจจะลึกซึ้งแห่งธาตุดินแล้ว  ข้ายังมีวิชาอันตรายอีกอย่างหนึ่ง”ตาของลินลี่ย์เริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดง

“โกรวววว!”

ลินลี่ย์ค้อมตัว  ทันใดนั้นเกล็ดมังกรคลุมขาเขาและระเบิดพลังพุ่งออกจากพื้นเหมือนหินก้อนมหึมาพุ่งใส่สเตลห์ในกลางอากาศ

“กลับลงไป” สเตลห์สะบัดกระบี่ลงใส่ลินลี่ย์อย่างเย็นชา

“อ๊า!!!”  ทันใดนั้นลินลี่ย์ร้องโหยหวน ดาบหนักอดาแมนเทียมในมือขวาฟันใส่สเตลห์ด้วยพลังและความโกรธอย่างรุนแรง  ขณะเดียวกัน มือซ้ายของเขามีประกายแสงสีม่วงงดงาม

อาวุธเทพ –เทพกระบี่เลือดม่วง

ช่วงเวลาที่เขาชักกระบี่เลือดม่วงออกมา ลินลี่ย์ส่งพลังวิญญาณเข้าไปกระตุ้นพลังที่น่ากลัวน่าหวาดหวั่นของมัน  ทั่วตัวกระบี่เลือดม่วงตอนนี้อาบไปด้วยแสงสีแดงราวกับโลหิต

“บึ้ม!”

ลินลี่ย์กลายเป็นศูนย์กลางคลื่นพลังสีแดงแสงที่น่ากลัวคลุมตัวลินลี่ย์ทั้งหมด แม้แต่คนที่อยู่ห่างออกไปร้อยเมตรยังร้องด้วยความหวาดหวั่นขวัญผวา  ห้าพี่น้องบาร์เกอร์เริ่มกลัวจนตัวสั่น

“อา!!!”

แม้แต่หัวใจของซาสเลอร์ก็เต็มไปด้วยความหวาดกลัว  จากระยะไกล คนที่มองเห็นลินลี่ย์ในอากาศมีรังสีแดงน่าหวาดหวั่นครอบคลุม  ทุกคนรู้สึกว่าเขาต้องเป็นเทพมารที่ไม่มีใครกล้าต่อต้านกบฏ

แล้วสเตลห์ที่อยู่ใกล้ลินลี่ย์มากที่สุดเล่า?

สเตลห์รู้สึกหวาดกลัวรังสีที่ครอบคลุมร่างของเขา รังสีที่น่ากลัวนี้ยังน่ากลัวยิ่งกว่ารัศมีที่เปล่งออกมาจากตัวไดลินราชันย์เทือกเขาอสูรศักดิ์สิทธิ์เสียอีก  รังสีที่หนาแน่นซึมเข้าไปในร่างกายของเขากระแทกกระทั้นจิตและวิญญาณของเขาโดยตรง

“ฆ่า!”

“ฆ่า!”

เสียงสวดประหลาดดังขึ้นในใจของเขาไม่หยุด

สเตลห์รู้สึกเหมือนกับว่าเขากลับไปเป็นเด็ก  เมื่อเขาเป็นขอทานน้อย  เขารู้สึกถึงความกลัวในเวลานั้นเมื่อแต่ละวันเขาจะถูกหวดโดยหัวหน้าของคนพวกนั้น

แต่หัวใจของนักสู้ระดับเซียนมีความเด็ดเดี่ยวมาก

“อา..” สเตลห์ข่มความหวาดหวั่นที่เขารู้สึก และปล่อยปราณเงินในร่างให้ระเบิดออกมาภายใต้สถานการณ์แบบนี้ สเตลห์กระตุ้นพลังได้เพียงครึ่งเดียว

“ตาย!”

ตาของลินลี่ย์กลายเป็นสีแดงและฟันดาบหนักอดาแมนเทียมใส่สเตลห์อย่างหนัก

บึ้ม  บึ้ม บึ้ม!

ดาบหนักอดาแมนเทียมปะทะใส่กระบี่ยาวของสเตลห์สามครั้ง แต่ละครั้งแขนขวาของลินลี่ย์จะชาจากแรงสะเทือนจนถึงจุดที่มือของเขาเริ่มแตก

“ควั่บ!”

“ควั่บ!”

ในเวลาเดียวกันกับที่ดาบหนักอดาแมนเทียมโจมตีสามครั้ง  กระบี่เลือดม่วงก็ฟันใส่สิบครั้งด้วยเช่นกันพลังโจมตีที่แปลกประหลาดแต่ละครั้งฟันใส่ตำแหน่งเดียว  แม้ว่าปราณยุทธของสเตลห์จะหนาแน่นมาก  แต่แรงฟันครั้งที่แปดก็สามารถทะลวงได้ฟันครั้งที่เก้าและสิบก็ทะลุกล้ามเนื้อของสเตลห์แต่ร่างของเขายังเต็มไปด้วยปราณที่หนาแน่นเช่นกัน

ลินลี่ย์ไม่สามารถยืนอยู่ในกลางอากาศได้  หลังจากใช้พลังฟันไปถึงสิบครั้งเขาเริ่มร่วงลงพื้น

“ฮื่ม”

ตาของสเตลห์กลับคืนสู่ความเย็นชา ถูกนักสู้ระดับเก้าต้อนจนอยู่ในสภาพนั้นเป็นเรื่องที่น่าอดสู  สเตลห์คำราม “โลกเยือกแข็ง”

ขณะที่ร่วงลงมาลินลี่ย์เห็นว่าในท้องฟ้า  เงากระบี่สะท้อนเหมือนกระจกแบ่งออกเป็นสอง  ในพริบตา มันก็มาถึงร่างของเขา  ช่วงเวลานี้..เงากระบี่ลวงตานี้เหมือนจะกวาดไปทั้งโลก ในโลกของลินลี่ย์ สิ่งที่คงอยู่คือกระบี่ลวงตานี้

ลินลี่ย์ไม่มีเวลาป้องกัน

ซาสเลอร์ห้าพี่น้องบาร์เกอร์ และคนที่กำลังมองอยู่แต่ไกลรู้สึกว่าอุณหภูมิรอบๆลดลงฮวบฮาบอย่างน่ากลัว น้ำแข็งเริ่มเกาะที่คิ้วของพวกเขา

ขณะเดียวกันกระบี่ยาวในมืองของสเตลห์แทงใส่หัวใจของลินลี่ย์

แต่ลินลี่ย์ไม่ทันตั้งตัว  กระบี่ยาวกำลังจะ...

“เจ้านาย!”

“พี่ใหญ่!”

แฮรุกับบีบีอสูรเวททั้งสองนี้ได้แต่มองลินลี่ย์ถูกฆ่าอย่างจนใจ

(ต่อไปนี้ขอแก้นะครับ  บีบีจะเรียกลินลี่ย์ว่า “พี่ใหญ่”ภาษาจีนในคำว่า เล่าต้า เพราะบีบีทำสัญญาเสมอภาคจึงมีความเป็นพี่น้องกับลินลี่ย์,   ส่วนแฮรุจะเรียกลินลี่ย์ว่า “เจ้านาย”ภาษาจีนว่า จู่เริ่น เพราะทำสัญญายอมรับความเป็นเจ้านายครับ)