ตอนที่ 418

ตอนที่ 418

ผู้เฝ้าประตูเหวี่ยงกระบองไฟฟ้าหลายครั้ง แต่ความยาวของกระบองไฟฟ้ามีจำกัดและไม่สามารถโดนซุนเจิ้งคังได้

“มานี่หน่อย ให้ฉันตีสักสองสามครั้ง แล้วฉันจะพิจารณาปล่อยแกออกไป” คนเฝ้าประตูวางกระบองไฟฟ้าทิ้งและเยาะเย้ย “ถ้าทนเจ็บแบบนี้ไม่ได้ แล้วจะออกไปช่วยลูกสาวได้ยังไง”

เมื่อได้ยินสิ่งที่ชายคนนั้นพูด ซุนเจิ้งคังก็ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง และปีนขึ้นไปที่ประตูเหล็กทันที

เมื่อเห็นซุนเจิ้งคังคลานเข้ามาอย่างเชื่อฟัง ชายคนนั้นก็ยิ้ม

เมื่อมองไปที่ซุนเจิ้งคังที่อยู่ใกล้มือ ผู้เฝ้าประตูก็เพิ่มพลังของกระบองไฟฟ้าและกระทุ้งแก้มซุนเจิ้งคัง

“อ๊ากก”

ซุนเจิ้งคังกระตุกไปทั้งตัว และเริ่มมีฟองสีขาวปรากฏขึ้นในปากของเขา

คนอื่นๆ ในห้องที่เฝ้าดูท่าทางที่น่าสังเวชของซุนเจิ้งคัง ดูเหมือนจะรู้สึกว่าพวกเขาจะได้รับการปฏิบัติแบบเดียวกันในอนาคตอันใกล้ และร่างกายของพวกเขาก็สั่นสะท้านโดยไม่ได้ตั้งใจ

ในเวลานี้ คนเฝ้าประตูอีกคนเลิกคิ้วขึ้นและพูดว่า “เอาล่ะพอแล้ว เขาจะตายถ้ายังทำต่อไป”

“ตายก็ตาย จะกลัวอะไร วันนี้ฉันเป็นเทพเจ้าที่นี่” นายประตูบอกเช่นนั้น แต่เขาดึงกระบองไฟฟ้ากลับ

ขณะนี้มีวัตถุทดลองน้อยลงเรื่อย ๆ วัตถุทดลองแต่ละชิ้นมีค่ามาก

ร่างกายของซุนเจิ้งคังยังคงกระตุก แต่เขาไม่ลืมสิ่งที่คนเฝ้าประตูสัญญาไว้ เขาหันศีรษะเล็กน้อยและหันไปทางนายประตู เนื่องจากปัญหาแสงทำให้เขาไม่เห็นนายประตูอย่างชัดเจน เขาถามเบาๆ “คุณปล่อยฉันออกไปได้ไหม?”

“ฮิฮิ ไร้เดียงสาจริงๆ ฉันแค่บอกว่าฉันกำลังพิจารณาปล่อยแกออกไป แต่ฉันไม่ได้สัญญาว่าจะปล่อยแกออกไปนี่นา” นายประตูหัวเราะเยาะ

“เอาล่ะ อย่าพูดไร้สาระกับเขา ท่านนายพลต้องการร่างทดลอง รีบหาร่างทดลองแล้วส่งไปที่นั่น ถ้าช้ากว่านี้ เราจะถูกลงโทษ” นายประตูอีกคนกระตุ้น

ยามเฝ้าประตูดูเหมือนจะนึกถึงบทลงโทษในห้องทดลอง และร่างกายของเขาก็สั่นสะท้านโดยไม่ได้ตั้งใจ เขาเปิดไฟฉายและมองเข้าไปข้างในทีละคน

คนข้างในได้ยินคนเฝ้าประตูพูดว่านายพลต้องการตัวทดลอง จากการสนทนาก่อนหน้านี้ พวกเขารู้สถานการณ์ของตนเองแล้ว ทุกคนซ่อนใบหน้าของตนไว้ข้างหลังคนอื่นด้วยความสยดสยอง เพราะกลัวจะถูกเลือกให้เป็นร่างทดลอง

“นั่งลงให้ฉัน ใครถอยคนละก้าว เลือกใครก็ได้” นายประตูมองไปที่ฝูงชนและตะโกน

ฝูงชนตกตะลึงกับเสียงตะโกนอันดังของผู้เฝ้าประตู และพวกเขาก็อยู่กับที่และไม่กล้าขยับเขยื้อน

คนเฝ้าประตูส่องใบหน้าของทุกคนด้วยไฟฉายทีละคน และใบหน้าที่หวาดกลัวของพวกเขาก็สว่างขึ้นอย่างชัดเจน และในที่สุดพวกเขาก็ส่องไฟฉายไปที่ใบหน้าของซุนเจิ้งคัง

หลังจากได้พัก ผิวที่หมองคล้ำของซุนเจิ้งคังก็ฟื้นตัวขึ้นเล็กน้อย

“เขา?” นายประตูถามนายประตูอีกคน

นายประตูอีกคนมองไปที่ใบหน้าซีดเซียวของซุนเจิ้งคังเพราะเสียงคลิก แล้วขมวดคิ้ว “ร่างกายของเขาไม่ค่อยดีนัก ฉันเกรงว่าจะไม่เป็นไปตามข้อกำหนดของท่านนายพล”

“ไม่เป็นไร เขาใกล้จะหายดีแล้ว ไม่น่าจะมีปัญหาอะไร” นายประตูกล่าวอย่างมีมนุษยธรรม

“โอเค เอาตัวมา”

“ฉันแค่สัญญาว่าจะปล่อยแกออกไป แต่มันเป็นไปไม่ได้ที่จะปล่อยแกออกไปโดยตรง ตอนนี้มีโอกาสแล้ว ถ้าแกผ่านการทดลองสำเร็จ แกอาจมีโอกาสได้ออกไปพบลูกสาว” นายประตูคุกเข่าลงและกล่าวกับซุนเจิ้งคังเบา ๆ .

ก่อนที่ซุนเจิ้งคังจะทันได้ตอบกลับ คนเฝ้าประตูก็เปิดประตูเหล็กพร้อมกุญแจ เดินไปอย่างระมัดระวัง และดึงซุนเจิ้งคังออกมา

อีกคนหนึ่งถือปืนกลมือและชี้ไปที่ผู้คนในมุมเพื่อป้องกันไม่ให้พวกเขาเข้ามารุม

อาจเป็นเพราะปืนกลมือในมือของผู้เฝ้าประตู หรืออาจเป็นเพราะพวกเขาโชคดีที่ไม่ถูกทำการทดลอง ทุกคนมองดูซุนเจิ้งคังถูกพาตัวไปอย่างเงียบ ๆ

ประตูเหล็กปิดลง ทั้งห้องตกอยู่ในความมืดและความเงียบ

ครั้งนี้ทุกคนโชคดีที่ไม่ใช่ร่างทดลอง แต่ครั้งนี้ยังทำให้ทุกคนรู้สถานการณ์ของตัวเองอย่างชัดเจน

โชคดี แต่ก็น่ากลัวเช่นกัน

จริงอย่างที่มีคนกล่าวไว้ว่าสามารถเลือกฆ่าตัวตายเพื่อหลุดพ้นจากความทุกข์ยากไร้มนุษยธรรมนี้ได้หรือไม่?

ฆ่าตัวตาย

ไม่มีใครสามารถทำได้ในตอนนี้ ไม่มีใครจะเลือกสิ่งนี้เมื่อไม่ใช่ตาของเขา

หลังจากที่ประตูเหล็กปิดลง ซุนเจิ้งคังก็ถูกคนเฝ้าประตูสองคนหามเหมือนสุนัขที่ตายแล้วไปยังเตียงผ่าตัด จากนั้นจึงมัดด้วยสายรัด

ห้องทดลองพิเศษของหลี่ไห่เฟิง

มีคนอยู่ที่นี่แล้วเพื่อเตรียมการ หลี่ไห่เฟิงเดินไปรอบ ๆ ห้องปฏิบัติการในเสื้อคลุมสีขาว

“คุณไม่ได้พาคนมาที่นี่ด้วยตัวเองเหรอ ทำไมช้าจัง”หลี่ไห่เฟิงถามพันเอกอี้ที่ประตู

“คงจะมาในอีกไม่ช้า” ผู้พันอี้พยักหน้า

หลี่ไห่เฟิงถามหลายครั้งในห้องทดลอง

ในขณะนี้ ผู้พันอี้เห็นเตียงผ่าตัดยกมาจากอีกฝั่งของทางเดิน

“เร็วเข้า ท่านนายพลรออยู่ข้างในนานแล้ว” พันเอกอี้รีบเร่ง

ผู้เฝ้าประตูสองคนพาซุนเจิ้งคังไปที่ทางเข้าห้องปฏิบัติการ ผู้พันอี้หยิบเตียงผ่าตัดจากพวกเขาแล้วผลักเข้าไป

“เตรียมเขาให้พร้อม” หลี่ไห่เฟิงเหลือบมองไปที่ซุนเจิ้งคังและพบว่าใบหน้าของซุนเจิ้งคังไม่ค่อยดีนัก

นี่เป็นเพราะซุนเจิ้งคังถูกไฟฟ้าดูดโดยนายประตูด้วยกระบองไฟฟ้าหลายครั้งแล้ว ยังไม่คลาย ดังนั้นเขาจึงดูเฉื่อยชาเล็กน้อย

ด้วยคำสั่ง แพทย์ที่อยู่ข้างๆ เขารีบผลักดันให้ซุนเจิ้งคังทำการทดสอบข้อมูลต่างๆ ซึ่งใช้เป็นข้อมูลพื้นฐาน

แม้ว่าหลี่ไห่เฟิงจะใช้มนุษย์ทำการทดลองกับมนุษย์ แต่เขาก็ยังจริงจังกับการทดลองมาก

การเตรียมข้อมูลต่าง ๆ จะช่วยค้นหาทิศทางความล้มเหลว

ซุนเจิ้งคังตื่นขึ้นขณะที่หมอกำลังตรวจร่างกายต่างๆ

เขามองดูเสื้อคลุมแล็บสีขาวรอบตัวเขาด้วยความกลัว เขารู้สึกว่าเขาไม่ควรมาทำการทดลองนี้

เป็นเพียงการทดลองไม่ใช่ให้เขาตัดสินใจ

ซุนเจิ้งคังรู้แล้วว่านายประตูหลอกเขา แม้ว่าการทดลองจะสำเร็จ แต่เขาก็ไม่สามารถหลบหนีได้

ไม่ ฉันต้องหนี ลูกสาวของฉันยังรออยู่ข้างนอก

เขานึกภาพไม่ออกเลยว่าจะเกิดอะไรขึ้นถ้าลูกสาวของเขารู้ว่าเขาหายตัวไป?

แม้ว่าเขากำลังคำนวณข้อมูลต่างๆ ร่างกายของซุนเจิ้งคังยังคงถูกมัดไว้อย่างแน่นหนา ซุนเจิ้งคังพยายามดิ้น แต่เขาหนีไม่รอด

เขาล้มเลิกการต่อสู้และให้ความร่วมมือกับงานตรวจของแพทย์ แต่เขามุ่งความสนใจไปที่สภาพแวดล้อมโดยรอบ โดยคิดว่าเขาควรจะหนีจากสถานที่นี้อย่างไร

สำหรับความร่วมมือของซุนเจิ้งคังแพทย์ที่รับผิดชอบการตรวจก็ง่ายขึ้นมาก และขั้นตอนการตรวจทั้งหมดก็รวดเร็วมาก