ขณะที่หลิงอี้กำลังคิดเรื่องนี้ หลินซูโหรวที่กำลังกำลังดูกระดานสนทนาบนโน๊ตบุ๊คก็พูด‘อ๊ะ’ เธอรีบชี้หน้าจอและพูดกับเขา “รีบมาดูเร็ว พันธมิตรเฉวียนออกประกาศใหม่แล้ว!”

มองตามนิ้วของหลินซูโหรวไป

เขาเห็นหน้าแรกของฟอรัมมีโพสต์ใหม่ของ‘พันธมิตรผู้เล่นทั่วโลก’

เมื่อคลิกเข้าไป

—ประกาศความล้มเหลวในการควบรวมเขต66เดือนมิถุนายน —

เราเสียใจที่พบว่าผู้เล่นส่วนใหญ่ในเขต66เดือนมิถุนายนไม่เต็มใจในการตัดสินใจของเรา

เมื่อพิจารณาว่าเขตนี้เพิ่งเปิดได้ไม่ถึงสัปดาห์จึงเป็นเรื่องที่เข้าใจได้

ดังนั้นหลังจากทางเราพิจารณาและไตร่ตรองอีกครั้ง สุดท้ายจึงได้ข้อตัดสินว่าแผนการรวมเขตจะเลื่อนออกไปหนึ่งสัปดาห์

-สิ้นสุดการประกาศ-

หลิงอี้และหลินซูโหรวก็มองหน้ากันหลังจากอ่านประกาศ

“นี่พวกเขายอมถอยเหรอ?” หลินซูโหรวพูด

“ไม่ใช่ มันหมายความว่า'เราจะรวมเขตในอีกหนึ่งสัปดาห์ พวกคุณคงรู้ว่าอะไรดีหรือไม่ดี'ต่าฃหาก” หลิงอี้พูด

“ถ้าเขต66ปฏิเสธอีกครั้งพวกเขาจะไม่โกรธเหรอ?”

“ฮ่าฮ่า”

เมื่อคิดเรื่องนี้หลิงอี้ก็เริ่มหัวเราะ

ถ้าปฎิเสธอีกครั้งพันธมิตรเฉวียนคงไม่ยอมถอยแน่

บางทีพวกเขาอาจใช้มาตรการบางอย่างกับผู้เล่นเขต66

แต่มันไม่ง่ายแบบนั้นหรอก

......

ในเวลาเที่ยง ดวงอาทิตย์ส่องแสงเจิดจ้า

เสียงร้องของนกทำให้หลิงอี้ตื่นจากการนอนกลางวัน

เขาเดินลงไปชั้นล่างและเห็นหลินซูโหรวกำลังดูละครอยู่ในห้องโถง “ฉันจะออกไปข้างนอกนะ”

“อ่า...ไปไหนเหรอ”

“ไปทำธุระที่เมืองถัดไป น่าจะกลับตอนเย็นๆ”

“เดินทางปลอดภัยแล้วกัน”

“อืม”

ช่วงเช้าของวันนี้ เขาตัดสินใจว่าจะไปหาสกิล[พายุหมุน]

สกิลนี้ไม่มีขายในตลาด ถ้าเขาอยากได้มันก็ต้องไปจัดการผีเสื้อเทพสายลมด้วยตัวแอง

และบอสมอนสเตอร์เลเวล30ตัวนี้มีแค่ในดินแดนลับเท่านั้น

ตอนนี้เขากำลังไปที่ดินแดนลับระดับเริ่มต้นในเมืองถัดไป - เขาได้ยินมาว่ามีใครบางคนพบร่องรอยของผีเสื้อเทพสายลมที่นั่น

ที่เรียกว่าดินแดนลับเพราะว่า

มันเป็นปรากฏการณ์ที่เหมือนท้องฟ้าสีดำ ซึ่งจะปรากฏขึ้นที่ไหนเมื่อไหร่ก็ได้

ถ้าปรากฎการณ์ท้องฟ้าสีดำเป็นวิกฤต

ปรากฏการณ์ดินแดนลับก็คือโอกาส!

พวกมันเป็นพื้นที่พิเศษที่เกิดขึ้นในโลกนี้และมีระดับเหมือนกับแผนที่โดยแบ่งเป็นระดับเริ่มต้น ระดับกลาง ระดับสูง และระดับสุดท้าย

ในดินแดนลับระดับเริ่มต้นมีแค่มอนสเตอร์เลเวล1-30เท่านั้น

แน่นอนว่าผู้เล่นที่มีเลเวลไม่เกิน30เท่านั้นที่สามารถเข้าได้

หลังจากนั้นครึ่งชั่วโมง

หลิงอี้ลงมาจากแท็กซี่เมื่อมาถึงสวนสาธารณะชิงเหอของเมือสุ่ยมู่ เขาเห็นทางเข้าดินแดนลับลอยอยู่ในอากาศซึ่งอยู่ห่างออกไป100เมตร

มันเป็นรูแสงสว่างไสวรูปวงรี สูงสิบเมตรกว้างห้าเมตร ลอยอยู่ในอากาศเหนือพื้นดินหนึ่งถึงสองเมตร

แถบแสงคลื่นสีชมพูล้อมรอบรูรับแสงทำให้ดูเหมือนอยู่ในฝัน

นี่คือสวนสาธารณะใจกลางเมืองสุ่ยมู่ ที่แห่งนี้มีผู้คนมากมายมาออกกำลังกายทุกวัน

เมื่อหลิงอี้เดินตรงไปที่ทางเข้าของดินแดนลับ คนที่อยู่รอบๆก็หันมามองเขา

“ว้าว เขาเป็นผู้เล่นด้วย อายุยังน้อยอยู่เลย” ผู้หญิงสองคนที่อยู่ด้านข้างคุยกันและมองหลิวอี้ด้วยความอิจฉา

“มาอีกคนแล้ว ฉันไม่รู้ว่าเขามาเพื่ออะไร แต่ดินแดนลับยี้ไม่ปลอดภัยเลย…”

“ไม่เป็นไรหรอก คนธรรมดาอย่างพวกเราแค่ดูแลตัวเองก็พอ”

เมื่อหลิงอี้มาถึงทางเข้าของดินแดนลับและกำลังจะกระโดดเข้าไป คุณปู่ผมขาวที่นั่งบนเก้าอี้ไม้ข้างๆใช้ไม้เท้าหยุดเขาไว้ “หนุ่มน้อย!”

“หืม?” หลิงอี้มองที่ชายชรา

แม้ว่าปู่ผมขาวจะใช้ไม้เท้า แต่ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยพลัง ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยสดใส

บางทีเขาอาจจะลุกขึ้นมาวิ่งได้เป็นกิโลโดยไม่มีปัญหา

“อย่างดินแดนลับเลย ฉันได้ยินมาว่าไม่กี่วันที่ผ่านมามีคนชั่วเข้าไปที่นั่นเพื่อหลบหนีการจับกุม”

ชายชราผมขาวส่ายหัวแล้วพูดอีกครั้งว่า “ฉันขอแนะนำว่าอย่างเข้าไปดีกว่าถ้าเธอไม่แข็งแกร่งมากพอ”

เมื่อได้ยินคำพูดนี้

หลิงอี้จึงตอบกลับด้วยรอยยิ้ม “คุณปู่ไม่ต้องป่วง ฉันรู้ตัวว่ากำลังทำอะไรอยู่”

พอพูดจบเขาก็กระโดดเข้าไป

เมื่อเห็นแบบนั้นชายชราผมขาวก็ถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้ “เฮ้อ คนหนุ่มที่มั่นใจในตัวเองมากเกินไป”

เมื่อคนอื่นที่อยู่รอบข้างเห็นชายหนุ่มเข้าไป เขาก็พูดติดตลกว่า “ฮ่าฮ่า ฉันกระเข้าไปแล้ว แต่ส่วนใหญ่ฉันจะนอนอยู่แถวนั้น”

“บางทีอาจจะหายตัวไปทันทีเลย”

“…”

อีกด้านหนึ่ง

ตอนที่หลิงอี้ที่เดินผ่านม่านแสงขารู้สึกว่ากำลังดินผ่านม่านน้ำ

ก่อนที่เขาจะได้สัมผัสกับความรู้สึกนี้อย่างละเอียด เสียงของคนอื่นก็ลอยเข้าหูเขา

“โย่ เจ้าหนุ่ม นายต้องการแผนที่ดินแดนลับไหม!?”

หลิงอี้กระพริบและเริ่มมองบริเวณโดยรอบ

ดินแดนลับเริ่มต้นแห่งนี้มีชื่อว่า‘ป่าสีเขียว’เนื่องจากมีพืชพันธุ์อุดมสมบูรณ์

สิ่งที่ดึงดูดสายตาคือทุ่งหญ้าเขียวขจีใต้แสงแดด ต้นไม้ยักษ์ที่มีเติบโตล้อมรอบตัวพวกเขา มันสูงตระหง่านขึ้นฟ้าจนไม่เห็นยอดของมัน

อากาศชื้นและร้อนอบอ้าว

เขาได้ยินเสียงนกร้องอยู่ใกล้ๆและได้กลิ่นหญ้าบนพื้น

ในเวลานี้

บนพื้นหญ้าทางเข้าของดินแดนลับ มีกลุ่มพ่อค้าตั้งแผงขายของอยู่

คนที่เรียกเขาในตอนนี้คือคนที่ใกล้สุดทางขวามือ

“เอาสิ”

“แผ่นล่ะ10เหรียญทอง...ขอให้โชคดีขอให้โชคดี”

หลังจากการซื้อแผนที่เสร็จ หลิงอี้ก็หยิบแผนที่มาและกำลังจะจากไป

นักธุรกิจคนอื่นที่อยู่ด้านข้างต่างพากันตะโกนเรียกเมื่อเห็นคนหนุ่มหยิบ10เหรียญทองออกมาจ่าย

“น้องชาย ฉันมียาดีๆด้วยนะ การมีหนึ่งขวดหมายความยิ่งปลอดภัยมากขึ้น!”

“คุณต้องการไอเทมหลบหนีไหม? ต้องการหรือเปล่า?”

“ยันต์อัญเชิญมอนสเตอร์เลเวล30ชั่วคราว หนึ่งใบแค่500เหรียญทอง! 500เหรียญทองเท่านั้น!”

“….”

หลิงอี้ส่ายหัวและเดินตรงไปทางป่า

นักธุรกิจกลุ่มนี้ก็เลิกสนใจเช่นกันเมื่อเห็นว่ามีผู้เล่นคนอื่นเข้ามา นักธุรกิจกลุ่มนี้จึงตะโกนใส่พวกเขาอีกครั้ง

ผู้เล่นที่ต่ำกว่าเลเวล30ถึงจะเข้าดินแดนลับได้

ดังนั้นหลิงอี้จึงไม่กลัวที่จะเจอคนรู้จักและไม่ได้ปิดบังใบหน้าเมื่อเข้ามา

เขามาที่นี่ด้วยจุดประสงค์เดียวเท่านั้น

หาตัวผีเสื้อเทพสายลมและฆ่ามันเพื่อรับสกิล[พายุหมุน]

ถ้ามีคนอื่นอยู่ด้วยก็แค่หาอะไรมาปิดหน้าหรืออะไรทำนองนั้น เดิมทีเขามีความคิดแบบนี้

แต่เมื่อเดินไปในป่าจนมาถึงจุดที่ไม่มีใครอยู่ เขาก็ซื้อ[หน้ากากไร้ลักษณ์]จากร้านค้า