633 - ความลับของดินแดนปิดผนึก

1943 - ความลับของดินแดนปิดผนึก

จากสิ่งที่เขาพูดในที่สุดสิ่งมีชีวิตในทั้งแคว้นอาจถูกกลืนกินโดยสิ่งมีชีวิตตัวเดียวพลังงานแก่นแท้ของสิ่งมีชีวิตทั้งหมดถูกรวมอยู่ที่สิ่งมีชีวิตตัวนั้นทำให้พวกมันแข็งแกร่งขึ้นอย่างรวดเร็ว

ในขณะเดียวกันก็มีอันตรายอยู่เบื้องหลังเช่นกัน จากมุมมองบางอย่างอาจหมายความว่าพวกมันแข็งแกร่งขึ้นจากการกินเพียงครั้งเดียว

“เมื่อพวกเขาพัฒนาจิตสำนึกที่แท้จริงความสามารถในการกลืนกินสิ่งมีชีวิตอื่นก็จะหายไป พวกเขาจะกลายเป็นเพียงสิ่งมีชีวิตธรรมดา” ผู้อาวุโสของอาณาจักรเซียนกล่าวพร้อมกับถอนหายใจ

อย่างไรก็ตามสิ่งนี้ยังคงทำให้คนอื่นๆสูดลมหายใจเข้าไปอย่างหนาวเหน็บ วิธีสร้างผู้เชี่ยวชาญแบบนี้มันน่ากลัวแค่ไหน?

“มันสามารถสร้างได้แค่ทหารระดับต่ำเท่านั้นผู้ที่แข็งแกร่งอย่างแท้จริงไม่สามารถสร้างได้เว้นแต่จะมีสายเลือดพิเศษหรือการวิวัฒนาการที่โชคดี” ผู้อาวุโสของอาณาจักรเซียนปลอบโยนทุกคน

สือฮ่าวไม่ได้เข้าใกล้สถานที่แห่งนี้ แต่เขาอยู่ในแคว้นอื่นและเขากำลังสำรวจอยู่ห่างไกลจากสถานที่แห่งนี้มาก เพราะว่าเขารู้ว่าสิ่งมีชีวิตของอาณาจักรเซียนนั้นมีประสาทสัมผัสที่ดี

และเขามั่นใจว่าผู้บัญชาการเหล่านั้นจะต้องมีบางคนที่เป็นสิ่งมีชีวิตอมตะ!

อย่างไรก็ตามเขายังสามารถรู้บางสิ่งบางอย่างจากการที่ผู้อาวุโสคนนั้นใช้กระจกส่องเข้าไปในความมืด

โฮ่ว!

เสียงคำรามที่สั่นสะเทือนโลกก็ดังขึ้น ในความมืดมีใครบางคนเดินออกมา นี่คือผู้อาวุโสที่มีผมกระเซิงทั้งตัวปกคลุมไปด้วยเลือดร่างกายปลดปล่อยแสงสีทองออกมาอย่างไม่สิ้นสุด

“ปรมาจารย์นิกายประตูวัชระเขาได้กินราชาสัตว์ร้ายและสิ่งมีชีวิตอื่นๆอย่างต่อเนื่องตอนนี้เขากลายเป็นผู้แข็งแกร่งอาณาจักรปลดปล่อยตนเองขั้นสูงสุดแล้ว”

ทำเอาหลายคนตะลึง

พวกเขาเห็นฉากนี้เป็นการส่วนตัว เป็นเพราะศิษย์ของนิกายเหล่านั้นต่างหลั่งน้ำตาออกมาด้วยความเศร้าโศก

“มีบางอย่างไม่ถูกต้องดูสิหีบลึกลับนั้นบินมาหยุดอยู่เหนือศีรษะของเขาชั่วครู่ นี่เป็นการให้ประโยชน์แก่เขาหรือไม่” มีคนร้องเตือน

ในความมืดแม้แต่หมอกก็กระจัดกระจายไปจนทุกคนสามารถมองเห็นได้ชัดเจน

หีบลึกลับที่ปลดปล่อยประกายแสงเก้าสีลอยอยู่เหนือศีรษะของปรมาจารย์นิกายประตูวัชระทำให้ร่างกายของเขาสั่นสะท้าน

“นี่คือการสร้างบุคคลสำคัญทำให้เขากลายเป็นผู้รับใช้ระดับสูงสุดโดยเร็วที่สุดหรือไม่” ใครบางคนพูดพร้อมกับขมวดคิ้ว

ผู้อาวุโสของอาณาจักรเซียนคนนั้นก็แสดงสีหน้าจริงจัง สิ่งมีชีวิตที่ถูกเลือกประเภทนี้อาจสร้างสายเลือดพิเศษสามารถพัฒนาต่อไปกลายเป็นภัยคุกคามที่ไม่สิ้นสุด

“มันอาจจะเป็นการจัดการของสิ่งมีชีวิตแห่งความมืดที่แท้จริงซึ่งอยู่ข้างหลัง? หรือจะบอกว่านี่เป็นการเลือกของหีบใบนั้นเอง?” เขาพูดกับตัวเองเบาๆ

จากนั้นเขาก็สั่งการไปยังผู้บัญชาการกองทหารของอาณาจักรเซียน

“กำจัดเขาซะ!”

“ว่ากันว่าซือถูก็เกิดขึ้นจากสิ่งมีชีวิตเหล่านี้ นี่เป็นเหตุผลของความแข็งแกร่งของเขาหรือไม่?” ผู้บัญชาการที่อยู่ใกล้ๆผู้อาวุโสกล่าวเบาๆ

ผู้ที่อยู่ใกล้เคียงได้ยินสิ่งนี้อย่างชัดเจน ทุกคนเบิกตากว้างด้วยความตกใจแน่ใจว่าได้ยินไม่ผิด

"อะไร?!"

“มีความลับประเภทนี้จริงหรือ!”

“นี่คือต้นกำเนิดของสิ่งมีชีวิตอีกด้านหรือไม่? มันซับซ้อนขนาดนี้เลยเหรอ” คนเหล่านั้นตกใจกลัวพวกเขาทั้งหมดรู้สึกว่าหนังศีรษะของพวกเขามึนงง

“เรื่องแบบนี้ไม่สามารถพูดจาเพ้อเจ้อได้!” ผู้อาวุโสคนนั้นตะคอกออกมาเบาๆ

สายตาของเขาจดจ้องไปยังสิ่งมีชีวิตทุกคนเป็นความหมายว่าไม่ให้เรื่องนี้รั่วไหลออกไป

“ ผู้อาวุโสพวกเราทุกคนรู้ดีว่าพายุแห่งความมืดนี้เป็นเพียงมุมหนึ่งของความวุ่นวายที่แท้จริง ในอนาคตข้างหน้าจะมีความทุกข์ยากเพียงใดนั้นมีเพียงการอนุมานจากปรมาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่เมื่อครั้งอดีต

ตอนนี้เมื่อบางสิ่งบางอย่างเกิดขึ้นแล้วพวกเราก็อยากจะทราบเรื่องให้ถึงที่สุด บางทีในอนาคตไม่ไกลนี่พวกเราอาจจะตายพวกเราไม่ต้องการเป็นปีศาจงมงายที่ตายอย่างไม่รู้เรื่อง " ปรมาจารย์นิกายของสามพันแคว้นกล่าวเบาๆด้วยความเคารพ

“มันจะทำให้พวกเจ้าหวาดกลัวและตื่นตระหนกไปเท่านั้น!” ผู้อาวุโสของอาณาจักรเซียนกล่าว

“พวกเราทุกคนรู้ดีว่าเมื่อพวกเรามาแล้วจะไม่สามารถกลับอาณาจักรเซียนได้อีก ดังนั้นหากผู้อาวุโสมีเรื่องปิดบังก็จงกล่าวออกมาไม่เช่นนั้นข้าจะยอมรับไม่ได้!” ผู้บัญชาการกองทัพกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา

“เราย้อนกลับไปไม่ได้แล้วเหรอ?”

"ทำไม? เป็นไปได้ไหมที่เราทุกคนจะต้องตายที่นี่”

ทหารทุกคนล้วนตกตะลึงเช่นเดียวกัน

ใบหน้าของพวกเขาซีดเผือดรู้สึกเหมือนกับตัวเองถูกอาณาจักรเซียนทอดทิ้ง

ในตอนที่พวกเขามาที่นี่พวกเขาได้ยินว่าการต่อสู้ครั้งนี้ไม่ได้ยากเย็นเกินไปไม่ใช่หรือ?

เมื่อพวกเขาออกจากอาณาจักรเซียนผู้คนจำนวนมากก็มาส่งพวกเขาพร้อมกับรอยยิ้ม ผู้คนจากตระกูลของพวกเขาก็ยังรอคอยการกลับไป

“บางทีพวกเจ้าอาจจะยังไม่รู้ ต่อให้เป็นราชาอมตะหากได้ต่อสู้กับสิ่งมีชีวิตแห่งความมืดแล้วพวกเขาจะไม่มีทางกลับสู่อาณาจักรเซียนได้ตลอดกาล” ผู้บัญชาการกองทหารกล่าวด้วยดวงตาเป็นประกาย

“พวกเขาทั้งหมด…ตายแล้วหรือ?”

“ไม่! มีบางคนที่ยังมีชีวิตอยู่พวกเขายังคงซ่อนตัวอยู่ในโลกใบนี้ อย่างไรก็ตามพวกเขาไม่มีคุณสมบัติที่จะกลับไปยังดินแดนเซียนอีกต่อไปทำได้เพียงอาศัยอยู่ในโลกนี้เท่านั้น” เสียงของแม่ทัพผู้ยิ่งใหญ่กำลังสั่นสะท้าน

"ทำไม?" ทหารคนหนึ่งถามด้วยความยากลำบาก

“พวกเขาทั้งหมดอยู่ในดินแดนปิดผนึก!” ผู้บัญชาการตอบ

สิ่งมีชีวิตในอาณาจักรเซียนไม่เข้าใจ ทำไมพวกเขาถึงกลับบ้านไม่ได้? มีหลายคนในหมู่พวกเขาที่ไม่รู้จักดินแดนปิดผนึกในโลกนี้

อย่างไรก็ตามสิ่งมีชีวิตจากเก้าสวรรค์สิบพิภพล้วนมีใบหน้าซีดเผือดพวกเขาเข้าใจและรู้ซึ้งเป็นอย่างดีว่าสิ่งมีชีวิตในดินแดนปิดผนึกนั้นน่ากลัวแค่ไหน

ต่อให้เป็นผู้แข็งแกร่งระดับเมิ่งเทียนเจิ้งที่ได้ชื่อว่าทรงพลังมากที่สุดในเก้าสวรรค์สิบพิภพก็ยังไม่เคยย่างกรายเข้าไปในดินแดนปิดผนึกแม้แต่ครั้งเดียว!

“นี่คือต้นกำเนิดของสิ่งมีชีวิตในดินแดนปิดผนึกอย่างนั้นหรือ”

ปรมาจารย์นิกายที่มีสถานะค่อนข้างสูงในสามพันแคว้นถอนหายใจ เฉพาะวันนี้ข่าวสารที่พวกเขาได้รับนั้นถือได้ว่าสั่นสะเทือนจิตใจของพวกเขาอย่างแท้จริง

ในโลกนี้มีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่รู้ว่าแท้ที่จริงแล้วผู้คนจากดินแดนปิดผนึกมีต้นกำเนิดแบบไหน อาจบางทีมีเพียงผู้นำระดับสูงของตระกูลอมตะเท่านั้น

“ถ้าพวกเขายังมีชีวิตอยู่ทำไมพวกเขาถึงกลับไปอาณาจักรเซียนไม่ได้” หนึ่งในผู้นำของอาณาจักรเซียนถาม

เนื่องจากพวกเขายังอยู่ในโลกนี้ทำไมพวกเขาถึงกลับบ้านไม่ได้?

พวกเขาเพิ่งมาถึง แต่พวกเขาก็ไม่ได้ต้องการอยู่ที่นี่ตลอดกาล โลกใบนี้มีแร้นแค้นมากเกินไป กฎของเต๋าที่ยิ่งใหญ่ก็ไม่สมบูรณ์ไม่เหมาะกับการบ่มเพาะ

มันไม่สามารถเปรียบเทียบกับอาณาจักรเซียนของพวกเขาได้เลย