ตอนที่ 004 แผนการทำเงิน
เมื่อได้ยินที่ซูแคนพูด ลู่กั๋วเฉียงก็ตะโกนออกมาเสียงดัง
"15 หยวน! !"
"พระเจ้าช่วย..."
ในยุคนี้พนักงานเงินเดือนส่วนใหญ่ได้เงินเดือนละ 30 หยวน
พวกใช้แรงงาน ทำงานรับจ้าง อย่างมากก็ได้เดือนละ 10 หยวน
แต่วิทยุเครื่องนี้สามารถขายได้ 15 หยวน
พวกที่ไม่มีการศึกษาทำงานรับจากไปวันๆ หรือพวกที่ถูกหลอกมาทำงานในเมือง ก็ได้แค่ 10 หยวนต่อเดือน
แต่วิทยุเครื่องนี้ราคา 15 หยวน ซึ่งเท่ากับครึ่งหนึ่งของเงินเดือนพนักงานประจำเลยนะ...
ลู่กั๋วเฉียงตัวสั่นด้วยความกลัว
ซูแคนชี้ไปที่วิทยุและพูดว่า
"ในห้างสรรพสินค้าวิทยุเครื่องใหม่ราคาจะอยู่ที่ 30 หยวน แต่วิทยุมือสองนี่ราคา 15 หยวน ราคาถูกกว่าครึ่งต่อครึ่ง"
"หลังจากปฎิรูปประเทศ ข้าวของเครื่องใช้ก็ขึ้นราคาเป็นจำนวนมาก ซึ่งจะซื้ออะไรต้องวางแผนและคิดให้ดีก่อนจะซื้อ"
"วิทยุ โทรทัศน์ เสื้อผ้า ของกิน ของใช้ต่างๆตอนนี้ก็มีราคาที่สูงขึ้นมาก"
"แต่ตอนนี้ฉันมีวิทยุที่สามารถใช้งานได้เหมือนเครื่องปกติ แถมราคาถูกกว่าครึ่งหนึ่ง"
"ถ้าแกมีเงิน 15 หยวน แกจะซื้อไหม"
ซูแคนมองไปที่ลู่กั๋วเฉียงและถาม
"ซื้อ....."
ลู่กั๋วเฉียงมองไปที่วิทยุอย่างตื่นเต้น เขาพยักหน้าลงและพูดว่า
"ในละแวกนี้ มีเพียง 1-2 บ้านเท่านั้นมีวิทยุ"
ถ้าเขามีเงิน 15 หยวน เขาก็จะซื้อมันแน่นอน
ซูแคนมองไปที่ดวงตาของลู่กั๋วเฉียง และพูดด้วยรอยยิ้ม
"จากนี้ไป แกต้องเป็นคนรวบรวมวิทยุที่ถูกทิ้งมา ถ้ามีคนเก็บได้ก่อนแก แกต้องไปซื้อต่อพวกนั้นด้วยเงิน 1-2 หยวนต่อเครื่อง"
ลู่กั๋วเฉียงพยักหน้าและพูดว่า
"เข้าใจแล้วครับ จากนี้ไปผมจะรับผิดชอบในการหาวิทยุมาให้พี่ซ่อมเอง ..."
"ห้ะ!!"
เมื่อซูแคนได้ยิน เขาแทบจะกระอักเลือดออกมา
"ฉันซ่อม ! ! "
ซูแคนชี้นิ้วมาที่ตัวเอง มันคิดว่าฉันเป็นเทวดามาซ่อมของให้มันเหรอวะ? คนระดับฉันเนี่ยนะจะซ่อมวิทยุมือสองเพื่อขาย
ถ้าจะซ่อมขายฉันไม่ซ่อมของราคาถูกแบบนี้หรอก...
ซูแคนเกือบจะเตะลู่กั๋วเฉียงแล้ว ยังดีเขาสงบสติอารมณ์ได้ก่อนแล้วจึงพูดต่อ
"แกเก็บวิทยุมา แล้วก็หาคนอื่นมาซ่อมมัน จากนั้นแกก็เอาวิทยุพวกนั้นไปขายซะ..."
ซูแคนพูดแบบเก็บอารมณ์
ลู่กั๋วเฉียงผงะและพูดว่า
"พี่ชาย…พี่พูดเล่นปะเนี่ย? ในบรรดาคนที่ผมรู้จัก มีแค่พี่คนเดียวนะที่รู้วิธีซ่อมวิทยุเครื่องนั้น แล้วผมจะไปหาคนที่ซ่อมเป็นมาจากไหนกัน!"
"โถ่ ไอ้โง่เอ๊ยย!!"
ซูแคนด่าลู่กั๋วเฉียง
"เอ่อ!!"
ลู่กั๋วเฉียงช็อคกับที่อยู่ๆซูแคนตะโกนด่าเขาแต่เขาไม่รู้ว่าทำไม แต่เขาไม่รู้สึกโกรธชายหนุ่มที่อายุน่าจะน้อยกว่าเขาสักสองถึงสามปีเลยแม้แต่นิดหน่อย เขากลับรู้สึกดีอีกต่างหาก
เขารู้สึกว่านี่คือโอกาสสำหรับเขาและครอบครัว หากเขาคว้าโอกาสนี้ไว้ได้ไม่แน่เขาอาจจะได้เป็นใหญ่เป็นโตในอนาคตก็เป็นได้
"นี่เงิน 300 หยวน..."
ซูแคนหยิบเงิน 300 หยวนจากกระเป้าโยนให้ลู่กั๋วเฉียงและพูดว่า
"แกไปหาเช่าที่แถวนี้ เก็บรวบรวมวิทยุ และหาคนมาซ่อมมันซะ"
"โห! งะ..งะ..เงินเยอะจัง..."
ลู่กั๋วเฉียงก็ตาค้างในทันที เมื่อเห็นเงิน 300 หยวนในอ้อมแขนของเขา...
เงินมากขนาดนี้ เขาไม่เคยเห็นมาก่อนเลยในชีวิต...
"พี่ชาย!!"
ลู่กั๋วเฉียงพูดด้วยความตกใจพร้อมทั้งหันหน้ามามองที่ซูแคนด้วยสายตาที่ซาบซึ้ง
"พี่...นี่...เงิน...."
ลู่กั๋วเฉียงอุทานเป็นเสียงสั่นๆ
"ไม่เป็นไร นี่คือทุนเริ่มต้น แต่แกต้องคอยทำตามที่ฉันพูดทุกอย่าง"
ซูแคนมองที่ลู่กั๋วเฉียงและพูดอย่างช่วยไม่ได้…
โชคดีที่เขาได้กลับมาเกิดใหม่ เขาอยากเริ่มต้นชีวิตของเขาและครอบครัวใหม่ ไม่อยากให้ตระกูลซูต้องมาทนทุกข์กับความยากลำบากอีก นั่นคือสิ่งที่เขาจะทำตอนนี้
ซูแคนจุกจนพูดไม่ออก...
แต่นี่ก็เป็นโอกาสอันดีที่จะทำเงินมากมายมหาศาล โดยไม่ต้องใช้ชื่อเสียงจากตระกูลซูเลยแม้แต่นิดเดียว
"พี่ชาย!!"
เมื่อเห็นหน้าซูแคนทำหน้าตาไม่ค่อย เขาก็รับรู้ได้ทันทีถึงภาระอันหนักอึ้งของซูแคน ลู่กั๋วเฉียงก็เลยถอนหายใจเฮีอกใหญ่ เขาจะหาคนมาซ่อมวิทยุได้ยังไงกัน?
เขาตัดสินใจกัดฟันถาม
"พี่ครับ ผมจะหาคนซ่อมวิทยุได้ยังไง!"
ซูแคนมองไปที่ลู่กั๋วเฉียงและบอกว่า
"ง่ายมาก..."
"แกไปที่มหาวิทยาลัยชิงหวา และมหาวิทยาลัยปักกิ่งนะ จากนั้นแกมองหาคนจากคณะวิทยาศาสตร์ บอกไปว่าจะให้ค่าซ่อมวิทยุ 2 หยวนต่อหนึ่งเครื่อง คนพวกนั้นน่ะยอมทำทุกอย่างเพื่อเงินทั้งนั้นแหละ.. ."
"นั่นแหละที่แกต้องทำ..."
ลู่กั๋วเฉียงช็อคเมื่อได้ยิน
มุมปากของซูแคนยิ้มอย่างมีชั่วร้าย ไม่ว่ายุคสมัยไหน นักศึกษาของมหาวิทยาลัยชิงหวา และมหาวิทยาลัยปักกิ่งนั้นล้วนแล้วแต่เป็นหัวกะทิทั้งนั้น
ในปี 1979 ไม่กี่ปีหลังมีการสอบแข่งขันเข้ามหาลัย นักศึกษาของสองมหาลัยนี้ขึ้นชื่อเรื่องเป็นคนขยันที่สุดในมหาวิทยาลัยของจีนแล้ว
หลังจากสอบเข้าได้ เชื่อได้เลยว่าต้องมีนักศึกษาบางคนมาจากครอบครัวที่ยากจนหรือมีเงินไม่เยอะพวกนั้นแค่เงินซื้อกางเกงขายาวยังลำบากเลย
ดังนั้น ในราคา 2 หยวนสำหรับค่าซ่อมวิทยุ บอกได้เลยหาได้ไม่ยากแน่นอน
