728 - หินจักรพรรดิ
728 - หินจักรพรรดิ
เมื่อได้ยินคำพูดของจักรพรรดิดำ ผู้อาวุโสไท่ซ่างของดินแดนศักดิ์สิทธิ์คฤหาสน์หยกก็เดินเข้ามาและกล่าวด้วยความกังวลใจว่า
“วิสุทธิชนท่านนี้พวกเรารู้ดีว่ามันมีความเสี่ยงมากแค่ไหน แต่เราไม่มีทางเลือกอื่น…”
พวกเขารู้ดีถึงทุกสิ่งโดยธรรมชาติ แต่ความลับบางอย่างไม่สามารถบอกคนนอกได้
“พวกเจ้าไม่รู้อะไรเลยต่างหาก!”
สุนัขสีดำตัวใหญ่เยาะเย้ยและกล่าวว่า “ในสมัยนั้นมีดินแดนศักสิทธิ์ที่ทำแบบเดียวกันกับพวกเจ้า แต่พวกเขาเป็นอย่างไร? ถูกทำลายจนกลายเป็นเถ้าถ่านไปแล้วไม่ใช่หรือ?
ถ้าตอนนั้นจักรพรรดิอู๋เป่ยผู้ยิ่งใหญ่ไม่ลงมือสังหารวิญญาณศักดิ์สิทธิ์คนนั้นด้วยตัวเอง เจ้ารู้หรือไม่ว่าจะมีภัยพิบัติยิ่งใหญ่มากแค่ไหนเกิดขึ้น”
หัวใจของเย่ฟ่านสั่นไหว ไม่น่าแปลกใจที่สุนัขสีดำตัวใหญ่เห็นหินก้อนนี้ก็อุทานด้วยความตกใจ แท้ที่จริงแล้วมันเคยมีอดีตอันลึกซึ้งกับวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ที่ออกมาจากหินต้นกำเนิด
“หินก้อนนี้ได้รับการชำระให้บริสุทธิ์โดยผู้อมตะโบราณ และในปีต่อๆ มา พวกเรายังได้กล่อมเกลามันด้วยคัมภีร์ที่ผู้อาวุโสทิ้งไว้…”
ผู้อาวุโสทะเลสาบหยกล้วงจดหมายออกมาให้พวกเขาดู ท่าทีของนางชัดเจนว่าไม่ฟังคำพูดของจักรพรรดิดำ
“เรื่องมันลึกลับมากยิ่งกว่านั้น และข้ารู้คัมภีร์โบราณที่เจ้าเอ่ยอ้างมาเป็นแบบไหน แม้แต่ผู้อาวุโสสิ่งมีชีวิตอมตะของเจ้าก็ยังยากที่จะควบคุมวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ได้ นับประสาอะไรกับพวกเจ้าในปัจจุบัน...”
จักรพรรดิดำครุ่นคิด และมันยังคงพยายามหว่านล้อมให้ทุกคนเลิกล้มความหวังนี้
“ข้าไม่สนหรอกว่ามันจะเป็นวิญแบบไหน ถ้ามันกล้าทำตัวดื้อด้านข้าจะฆ่ามันเอง!” วานรกล่าวอย่างดื้อรั้น
ผู้อาวุโสของทะเลสาบหยกพูดไม่ออก แต่พวกเขาไม่ได้ปฏิเสธ เพราะพวกเขาต้องการเลือดของวานรตัวนี้เพื่อหล่อเลี้ยงหินจักรพรรดิ
เย่ฟ่านไม่พูดอะไรมาก ทะเลสาบหยกมีจักรพรรดิโบราณที่เป็นบรรพบุรุษอย่างแท้จริงดังนั้นพวกเขาต้องมีความสามารถในการจัดการด้วยตัวเองอย่างแน่นอน
วานรกรีดข้อมือของตัวเองและหลั่งเลือดสีแดงสดซึ่งปลดปล่อยแสงศักดิ์สิทธิ์ที่น่าอัศจรรย์ ดวงตาของชายผู้นี้เต็มไปด้วยพลังและเลือดทุกหยดเป็นเหมือนเตาหลอมศักดิ์สิทธิ์ที่เต็มไปด้วยเปลวเพลิงที่โหมกระหน่ำ
เย่ฟ่านลงมือและใช้ทักษะต้นกำเนิดสวรรค์ปาดหินแปลกๆ อย่างต่อเนื่องพร้อมกับแกะสลักลวดลายอันซับซ้อนลงไปในเนื้อหิน
“ควับ!”
หลังจากที่เลือดของวานรหยดลงมา มันก็ซึมเข้าไปอย่างรวดเร็ว และถูกหินจักรพรรดิดูดเข้าไปด้วยทวารทั้งเก้ารู มันสั่นเล็กน้อยและความเร็วในการกลืนแก่นแท้ในโลหิตก็เริ่มเร็วขึ้น
"ทารกในครรภ์ศักดิ์สิทธิ์กำลังจะตื่นขึ้นแล้ว..." เปลือกตาของสุนัขดำเบิกกว้างด้วยความกลัว
“หมาน้อยเจ้าไม่ต้องกลัว พี่ใหญ่จะต้องปกป้องเจ้า” เสี่ยวหนานหนานปลอบมันด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวล
“มันจะถือกำเนิดขึ้นมาเมื่อไหร่” เย่ฟ่านถาม
“หากไม่มีอุบัติเหตุเกิดขึ้น มันสามารถมีชีวิตขึ้นมาภายในห้าพันปี” สตรีศักดิ์สิทธิ์ทะเลสาบหยกตอบอย่างนุ่มนวล
“ห้าพันปี…”
หลี่เหอซุย เจียงฮ่วยเหริน และคนอื่นๆ มองหน้ากัน
ข่าวนี้น่าทึ่งจริงๆ แม้ว่าระยะเวลาห้าพันปีจะยาวนาน แต่มันก็เป็นเพียงส่วนเล็กๆเท่านั้นในประวัติศาสตร์อันยิ่งใหญ่ของดินแดนศักดิ์สิทธิ์ และพวกเขาก็อาจจะมีชีวิตอยู่จนถึงเวลานั้น?
เห็นได้ชัดว่าดินแดนศักสิทธิ์อื่นๆ รู้ข่าวอยู่แล้ว ไม่เช่นนั้นทะเลสาบหยกจะไม่ยอมให้พวกเขามาที่นี่และเปิดเผยความลับของตัวเองออกไป
“ห้าพันปีเราไม่สามารถอยู่ได้นานขนาดนั้น บางทีกระดูกของพวกเราอาจถูกฝังอยู่ในดินแล้ว เรื่องนี้ไม่เกี่ยวข้องกับเราอีกต่อไป” จักรพรรดิดำถอนหายใจ
“ข้าเชื่อว่ายุคอันยิ่งใหญ่กำลังจะมาถึง เมื่อวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ตนนี้ตื่นขึ้นมันเพียงพอที่จะปกป้องชาวมนุษย์จากราชาโบราณที่กำลังจะกลับมา แต่ขึ้นอยู่กับว่ามันสมัครใจหรือไม่”
วานรศักดิ์สิทธิ์ไม่มีความตระหนี่ มันปลดปล่อยเลือดจำนวนมากเพื่อหล่อเลี้ยงวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ที่อยู่ในหิน
“พี่วานรตรงไปตรงมาจริงๆ” เจียงฮ่วยเหรินพึมพำ
“ข้าต้องการจะใช้ทักษะการเกิดใหม่เพื่อทำให้ตัวเองแข็งแกร่งขึ้นอยู่แล้ว ดังนั้นสิ่งที่อยู่ในร่างกายของข้าไม่ว่าอย่างไรมันก็ต้องถูกทำลายทั้งหมดอยู่ดี เสียเลือดเพิ่มขึ้นอีกนิดหน่อยก็ไม่เห็นจะเป็นไรไป”
วานรกล่าวตรงๆและทำให้ผู้คนในทะเลสาบหยกตกตะลึงเล็กน้อย
ความแวววาวของหินประหลาดนั้นส่องประกาย ทวารทั้งเก้าเปิดออกพร้อมกันและดูดซับเลือดศักดิ์สิทธิ์ทั้งหมดที่หยดลงมาด้วยความเร็วมากยิ่งขึ้น
"ขอสัมผัสได้ไหม"
เสี่ยวหนานหนานกระพือขนตา น้ำเสียงของนางเต็มไปด้วยความหวัง
“ไม่เป็นไร ลองแตะดู”
สุนัขสีดำตัวใหญ่มีประกายในดวงตาที่แปลกประหลาด
หนานหนานเอื้อมมือเล็กๆ ออกและสัมผัสหินเบาๆ ทันใดนั้นหินแปลกๆที่เคยสั่นสะเทือนอย่างรุนแรงก็หยุดนิ่งอยู่กับที่ราวกับหวาดกลัวอะไรบางอย่าง
หัวใจของเย่ฟ่านสั่นไหว เด็กหญิงตัวเล็กๆเป็น "ทารกศักดิ์สิทธิ์"
ดูเหมือนจักรพรรดิดำจะให้นางสัมผัสหินก้อนนี้เพราะเจตนาลึกซึ้ง และตอนนี้มันก็อุทานด้วยความตื่นเต้นว่า
"สัมผัสอีกครั้ง!"
สตรีศักดิ์สิทธิ์ทะเลสาบหยกพูดไม่ออก สุนัขตัวนี้ช่างอุกอาจเกินไป แม้แต่อาจารย์ของนางก็ไม่ทำในสิ่งที่ไร้มารยาทถึงขนาดนี้?
“เจ้าจะกลัวอะไรเมื่อนางโตขึ้นทะเลสาบหยกของเจ้าก็เปรียบเสมือนได้รับความคุ้มครองจากจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่อีกคน...”
สุนัขสีดำตัวใหญ่กล่าวโดยไม่ได้ตั้งใจ ดังนั้นมันจึงรีบหยุดคำพูดทันที
ในเวลานี้แสงศักดิ์สิทธิ์ที่งดงามก็เปล่งประกายออกมา ร่างกายของหนานหนานปลดปล่อยแสงเจิดจ้าราวเกือบทารกศักดิ์สิทธิ์ในตำนาน
“เร็ว หยุดนาง!”
ผู้อาวุโสไท่ซ่างแห่งทะเลสาบหยกรู้สึกประหลาดใจและอยากจะหยุดไม่ให้เหตุการณ์นี้เกิดขึ้น นางรู้แล้วว่าจักรพรรดิดำมีเจตนาเช่นไร
ในขณะนี้หินแปลกๆ ที่มีเก้าทวารกำลังคายพลังงานแก่นแท้ไหลเข้าสู่แขนของเสี่ยวหนานหนาน
“เร็วเข้า หยุดนาง อย่าให้นางดูดซับหินจักรพรรดิ!”
ผู้อาวุโสทะเลสาบหยกตะโกนด้วยความกลัว เย่ฟ่านก็พยายามดึงหนานหนานออกห่างจากหินจักรพรรดิ
“เจ้าเป็นอะไรหรือไม่?”
เย่ฟ่านกังวลใจมาก เขาก้าวไปข้างหน้าแต่เขากลับถูกพลังศักดิ์สิทธิ์เจ็ดสีกระแทกจนปลิวออกไปด้านหลัง
“มันกัดข้า”
หนานหนานเจ็บปวดมาก ดวงตาของนางเริ่มมีน้ำตาไหลออกมา
“นี่มันเรื่องอะไร?” หลี่เหอซุยถามด้วยความเป็นห่วง
หินจักรพรรดิส่องประกายเจิดจ้าและไม่มีทางที่จะหยุดการเชื่อมต่อกับหนานหนาน พลังงานศักดิ์สิทธิ์อันน่ากลัวไหลทะลักเข้าสู่ร่างกายของเด็กหญิงตัวน้อยราวกับคลื่นทะเลที่บ้าคลั่ง
“มันกัดข้าไม่ยอมปล่อย”
หนานหนานไร้เดียงสามากและนางร้องไห้ไม่หยุด
“พวกเจ้ารีบหาทางเร็ว” อู๋จงเทียนกล่าว
คนของทะเลสาบหยกพูดไม่ออกและมีความโกรธอยู่ในใจ ในเวลานี้หินจักรพรรดิกำลังถ่ายทอดพลังศักดิ์สิทธิ์เข้าสู่ร่างกายของตุ๊กตากระเบื้องเคลือบตัวน้อยนี้
“รีบพานางออกมา” ผู้อาวุโสระดับผู้สูงสุดของทะเลสาบหยกอุทานด้วยความโกรธ
“น้องสาวเจ้าถอยออกห่างด้วยตัวเองได้หรือไม่”
สตรีศักดิ์สิทธิ์แห่งทะเลสาบหยกนั่งลงและพยายามหลอกล่อให้หนานหนานเดินออกมาเอง เพราะในบรรดาผู้คนทั้งหมดไม่มีผู้ใดสามารถช่วยเหลือนางได้
“หากหินจักรพรรดิก้อนนี้ไม่ถูกทำลายมันจะกลายเป็นภัยพิบัติครั้งใหญ่สำหรับดินแดนศักดิ์สิทธิ์ทะเลสาบหยก ดังนั้นพวกเจ้าควรให้นางดึงพลังออกมาทั้งหมดดีกว่า!” จักรพรรดิดำกัดฟันและดูตื่นเต้น
“อย่าพูดไร้สาระ”
เย่ฟ่านชำเลืองมองไปทางด้านข้าง หากเหตุการณ์ยังคงเป็นเช่นนี้ต่อไปพวกเขาจะไม่สามารถออกจากทะเลสาบหยกได้
“ข้าก็อยากจะออกไปเหมือนกัน แต่มันกัดฝ่ามือข้า”
หนานหนานทำหน้าบึ้งแล้วถอยกลับด้วยกำลัง แต่มือของนางติดอยู่ที่นั้น
