721 - บุตรศักดิ์สิทธิ์อีกคนที่ศีรษะร่วง
721 - บุตรศักดิ์สิทธิ์อีกคนที่ศีรษะร่วง
เย่ฟานได้ฆ่าและเก็บเกี่ยวชีวิตอย่างไร้ความปราณี จากนั้นสายตาของเขาก็กวาดไปรอบๆเพื่อค้นหาที่อยู่ของบุตรศักดิ์สิทธิ์อีกหลายคนในวันนี้
“จินฉีเซียวของตระกูลจินแห่งที่ทุ่งหญ้าแดนเหนือ?” เย่ฟ่านจ้องมองร่างที่แข็งแรงและมีเกล็ดทั่วร่างกายด้วยรอยยิ้ม
“บัดซบ แม้แต่บุตรศักดิ์สิทธิ์ของตระกูลจินก็มา!” เจียงฮ่วยเหรินประหลาดใจ
“ฆ่าเขาซะ!”
เย่ฟ่านกล่าว ไม่ว่าใครก็ตามที่เข้าสู่วงแหวนสังหารจะถือว่าเป็นศัตรูของเขาทั้งหมด
“บูม!” จักรพรรดิดำเคลื่อนตัวเพื่อโจมตี
แสงเลือดที่ไม่มีที่สิ้นสุดกวาดไปทั่ว ร่างสูงแตกออกในทันใด เกล็ดก็หลุดออกมา และร่างของเขาก็ถูกฉีกออกเป็นชิ้นๆ
แต่แสงนั้นผันผวนด้วยพลังศักดิ์สิทธิ์มันไม่มีเลือดสักหยดที่สาดกระเซ็นออกมาด้านนอก
“นี่คือเงาเทพในตำหนักเต๋าของเขา มันไม่ใช่ร่างกายของเขา แต่เขาแข็งแกร่งมาก แข็งแกร่งกว่าบุตรศักดิ์สิทธิ์คนสุดท้ายที่เจ้าฆ่า” หัวใจของจักรพรรดิดำเต้นระรัว
จินฉีเซียวระมัดระวังตัวมากและไม่เคยปรากฏตัวขึ้น
เขาเพียงส่งเทพในตำนานเต๋าออกมาสังเกตการณ์ และถ้าเทพของเขาตายที่นี่ พลังชีวิตของเขาจะต้องเสียหายอย่างรุนแรงอย่างแน่นอน
เลือดสาดส่องสู่ท้องฟ้า และจิตสังหารก็ไม่มีที่สิ้นสุดราวกับมหาสมุทรที่ปั่นป่วน
จากระยะไกลจะเห็นได้อย่างชัดเจนว่าค่ายกลปราศจากจุดเริ่มต้นได้กลายเป็นแผ่นเจียรขนาดใหญ่ บดขยี้เนื้อทีละชิ้นและเก็บเกี่ยวชีวิตอย่างต่อเนื่อง
ฉากนั้นน่ากลัวมาก เลือดไหลนองบนพื้นและเศษเนื้อที่สะสมอยู่บนพื้นก็เปลี่ยนให้ที่นี่กลายเป็นนรกบนดินไปอย่างรวดเร็ว
“บุตรศักดิ์สิทธิ์คฤหาสน์ม่วง!”
ดวงตาของเย่ฟานกลายเป็นเย็นชา และเขาเห็นบุตรศักดิ์สิทธิ์คนนี้อีกครั้ง ฝ่ายตรงข้ามสวมหมวกบนศีรษะ ใบหน้าติดหนวดปลอมมีน้ำเต้าสีดำขนาดใหญ่บนหลัง และเหยียบไปที่ศพของคนอื่น
“ชิ้ง!”
เย่ฟานดึงกระบี่ศักดิ์สิทธิ์หยินหยางออกมาและก้าวไปข้างหน้า
“ครืน!”
ราวกับว่าเขากำลังเคลื่อนภูเขา กระบี่ศักดิ์สิทธิ์หยินหยางพุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้า!
“เคร้ง!”
เย่ฟานคว้ากระบี่และฟันลงอย่างแรง บุตรศักดิ์สิทธิ์คฤหาสน์ม่วงก็โจมตีด้วยค้อนไม้ในมือของเขา แสงที่วุ่นวายส่องสว่างวูบวาบ และทั้งสองก็ปะทะกัน ทำให้เกิดเสียงอึกทึก
“บูม!”
บุตรศักดิ์สิทธิ์คฤหาสน์ม่วงเสียหลักกระเด็นออกไป เพียงการปะทะกันครั้งแรกเขาก็ได้รับบาดเจ็บสาหัส และตอนนี้เขากำลังพยายามฝืนลุกขึ้น
แต่ค้อนไม้ในมือของเขาช่างน่ากลัวจริงๆ มันทำให้กระบี่ศักดิ์สิทธิ์หยินหยางแตกได้ ซึ่งทำให้ผู้คนรู้สึกเหลือเชื่อ
“ปัด”
เย่ฟานฟาดฟันอีกครั้ง แสงกระบี่และเมฆดำบนท้องฟ้าเกือบจะเชื่อมต่อกัน
“ในเมื่อเจ้ามาแล้วก็อย่าหวังว่าจะได้กลับไปอีก…”
บุตรศักดิ์สิทธิ์คฤหาสน์ม่วงรู้สถานะของเขาไม่สามารถเปิดเผยตัวตนได้อย่างแน่นอน และมันทำให้เขาไม่สามารถใช้ทักษะได้อย่างเต็มที่
หากตัวตนของเขาถูกเปิดเผยและสิ่งมีชีวิตอมตะคนนั้นต้องการล้างแค้นให้เย่ฟาน ต่อให้เป็นบรรพบุรุษดินแดนศักดิ์สิทธิ์คฤหาสน์ม่วงก็ไม่สามารถต่อต้านหายนะครั้งนี้ได้
“ข้าไม่สนใจหรอกว่าเจ้าเป็นใคร ถ้าเจ้ากล้ามาที่นี่ก็แสดงว่าเจ้าเตรียมตัวจะตายอยู่แล้ว!”
เย่ฟ่านตะโกนเสียงดังโดยไม่เปิดโอกาสให้บุตรศักดิ์สิทธิ์คฤหาสน์ม่วงเปิดเผยสถานะของตัวเอง
"เฉียง" "เฉียง"
กระบี่ศักดิ์สิทธิ์หยินหยางหนักกว่าภูเขาและกระบี่ทุกเล่มที่ฟาดฟันลงมาทำให้บุตรศักดิ์สิทธิ์คฤหาสน์ม่วงกระอักเลือดไม่หยุด เขาเปิดปากพูดอะไรบางอย่าง แต่ไม่มีโอกาส
ถ้าไม่ใช่เพราะค้อนไม้ในมือของเขาและน้ำเต้าดำที่เขาถืออยู่นั้นมีความแข็งแกร่งไม่ธรรมดา ป่านนี้ศีรษะของเขาคงถูกตัดลงมาแล้ว
“บุตรศักดิ์สิทธิ์เหล่านี้ล้วนมีความแข็งแกร่งไม่ธรรมดา หากพวกเขาไม่ถูกกำจัดในวันนี้ภัยคุกคามในอนาคตของข้าคงไม่สิ้นสุดอย่างแน่นอน”
เย่ฟ่านขมวดคิ้ว เขาไม่รู้ว่าอีกฝ่ายได้ค้อนไม้เน่าๆ มาได้อย่างไร แต่เห็นได้ชัดว่านี่ไม่ใช่สมบัติของดินแดนศักดิ์สิทธิ์คฤหาสน์ม่วงอย่างแน่นอน
เขาอาจจะได้รับมันมาจากกลุ่มพันธมิตรที่ก่อตั้งขึ้นเพื่อสังหารเย่ฟานเป็นการเฉพาะ
“จบแล้ว!”
ในท้ายที่สุดเย่ฟ่านก็กวาดกระบี่ออกไป แขนของเขาลุกโชนไปด้วยพลังศักดิ์สิทธิ์อันน่ากลัว!
“เดี๋ยวก่อน” บุตรศักดิ์สิทธิ์คฤหาสน์ม่วงกรีดร้องอย่างสิ้นหวัง
เย่ฟานฟันศีรษะของบุตรศักดิ์สิทธิ์คฤหาสน์ม่วงตกลงพื้นในกระบี่เดียว เลือดสีแดงสดสาดกระจายขึ้นสู่ท้องฟ้า และร่างที่ไม่มีหัวก็ตกลงไปในแอ่งเลือด!
"อา..."
วิญญาณของบุตรศักดิ์สิทธิ์คฤหาสน์ม่วงกรีดร้องด้วยความเศร้าโศกและไม่เต็มใจ
"เย่ฟ่าน..."
แสงสีม่วงลายเส้นพุ่งเข้ามาด้วยความโกรธแค้น
“พอดีเลยข้าจะส่งเจ้าเป็นเพื่อนร่วมทางกับบุตรศักดิ์สิทธิ์ของพวกเจ้าเอง”
เย่ฟานกวาดกระบี่ออกไปหลายร้อยครั้งและยอดฝีมือจากดินแดนศักดิ์สิทธิ์คฤหาสน์ม่วงหลายสิบคนก็ถูกบดขยี้กลายเป็นหมอกเลือด
“ข้าไม่อยากรู้ว่าเจ้าเป็นใคร สำหรับข้าพวกเจ้าก็แค่เศษสวะเท่านั้น!”
เขายืนตรง ถือกระบี่ศักดิ์สิทธิ์ชี้ไปที่กลุ่มคนที่อยู่ข้างหน้าด้วยรอยยิ้มอันบ้าคลั่ง
เย่ฟานหันกระบี่ศักดิ์สิทธิ์หยินหยางสับลงไปที่ศีรษะและร่างกายของบุตรศักดิ์สิทธิ์คฤหาสน์ม่วงเพื่อทำลายการเกิดใหม่ของฝ่ายตรงข้าม
และก็เป็นตามที่เขาคาดคำนวณ มีเสียงกรีดร้องของวิญญาณดังขึ้นด้วยความสิ้นหวัง ในครั้งนี้บุตรศักดิ์สิทธิ์คฤหาสน์ม่วงตายอย่างสนิทไม่มีโอกาสได้รับการช่วยเหลืออย่างแน่นอน
บุตรศักดิ์สิทธิ์คฤหาสน์ม่วงคือบุตรศักดิ์สิทธิ์คนแรกของตงหวงที่ถูกเย่ฟานสังหาร
แม้ว่าความตายของเขาดินแดนศักดิ์สิทธิ์คฤหาสน์ม่วงจะแสร้งทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ แต่พายุแห่งความโกลาหลครั้งใหญ่ก็เป็นสิ่งที่ไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้!
ค้อนไม้เน่าๆ ผุพังไม่มีอะไรพิเศษ ไม่มีร่องรอยของความเป็นอาวุธอาวุธ หากว่าคนธรรมดามองเห็นจะไม่มีใครหยิบมันขึ้นมาใช้งานด้วยซ้ำ
แต่มันเป็นค้อนไม้ที่มีความโดดเด่นมาก มันแข็งแกร่งจนถึงขนาดทำลายกระบี่ศักดิ์สิทธิ์หยินหยางอย่างง่ายดาย
เมื่อเย่ฟานถือมันไว้ในมือ เขาก็รู้สึกเบาและโปร่งสบายราวกับกำลังถือฟืนแห้งชิ้นหนึ่ง
“บูม”
เขากระแทกนิ้วอย่างแรง และไม้ผุพังก็ส่งเสียงคำรามอย่างกึกก้อง แต่ไม่ว่าอย่างไรพลังของเย่ฟานก็ไม่สามารถสร้างรอยขีดข่วนให้กับมันด้วยซ้ำ
“ปัง”
เขาถือค้อนไม้โบกไปมาทำให้ความว่างเปล่าสั่นสะเทือน และหลุมดำขนาดใหญ่ได้ปรากฏขึ้นในความว่างเปล่า
“สมบัติอะไร มันมีพลังยิ่งกว่ากระบี่หยินหยาง!” เย่ฟ่านประหลาดใจมาก
“นี่มันต้องเป็นสมบัติศักดิ์สิทธิ์แน่ๆ”
สุนัขสีดำตัวใหญ่เดินเข้ามา ดวงตาของมันส่องประกายสดใส และยื่นมือไปข้างหน้าด้วยความโล�
เย่ฟ่านรู้นิสัยของมันตั้งแต่แรกอยู่แล้วดังนั้นเขาจึงรีบซ่อนค้อนไม้ไว้ด้านหลังพร้อมกับส่งเสียงหัวเราะเบาๆ
“ของอย่างนี้ใครดีใครได้”
เจียงฮ่วยเหริน อู๋จงเทียนและคนอื่นๆก็เข้ามาเช่นกัน และพวกเขาประหลาดใจเมื่อเห็นค้อนที่อยู่ในมือถือเย่ฟาน
อาวุธชิ้นนี้คือสิ่งประดิษฐ์ศักดิ์สิทธิ์ระดับครึ่งก้าวเต๋าสุดขั้วอย่างไม่ต้องสงสัย
“บุตรศักดิ์สิทธิ์คฤหาสน์ม่วงตายแล้ว…”
คนอื่นๆ อีกหลายคนรู้ว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องใหญ่ เขาคืออนาคตของของดินแดนศักดิ์สิทธิ์และเขาถูกเย่ฟ่านใช้กระบี่สับจนแหลกละเอียดกลายเป็นเนื้อบด
ดินแดนศักดิ์สิทธิ์คฤหาสน์ม่วงจะปล่อยให้เรื่องนี้จบลงง่ายๆได้อย่างไร?
