722 - มีหนึ่งก็ต้องมีสอง
722 - มีหนึ่งก็ต้องมีสอง
“อา...”
เสียงกรีดร้องยังคงดำเนินต่อไป และค่ายกลการสังหารของจักรพรรดิโบราณนั้นไม่มีใครเทียบได้ในโลก
มันกลายเป็นแผ่นเจียรขนาดใหญ่ที่จับต้องได้และบดขยี้สิ่งมีชีวิตทั้งหมดที่อยู่ในค่ายกลอย่างต่อเนื่อง
"อา..."
ไม่มีใครหนีพ้นได้ ค่ายกลโบราณนั้นเหมือนกับลมฤดูใบไม้ร่วงที่พัดผ่าน มันเป็นเหมือนเครื่องบดเนื้อขนาดใหญ่อย่างแท้จริง
ผู้ที่แข็งแกร่งหลายคนหรือแม้แต่ยอดฝีมือระดับผู้สูงสุดล้มตายเป็นใบไม้ร่วง แม้แต่พวกเย่ฟานที่ยืนอยู่ตรงกลางค่ายกลก็ยังเหม็นคาวซากศพของมนุษย์จนแทบไม่สามารถอดกลั้นได้
บนพื้นถนนของเมืองโบราณเต็มไปด้วยโคลนสีแดงจากเลือดเนื้อและสีขาวของกระดูกผสมปนเป ดินแดนแห่งนี้กลายเป็นนรกอันไม่สิ้นสุดที่ทำให้ทุกคนหวาดกลัวไม่สามารถมองตรงๆได้
เย่ฟานเดินไปข้างหน้าศพของบุตรศักดิ์สิทธิ์คฤหาสน์ม่วงและดึงน้ำเต้าดำออกจากหลังของเขา นี่ก็เป็นสมบัติล้ำค่าเช่นกัน
"เฮ้ ค้อนไม้เน่าๆนี้...ทำมาจากวัสดุเดียวกันกับน้ำเต้านั้นหรือเปล่า!" เจียงฮ่วยเหรินเห็นความผิดปกติได้อย่างรวดเร็ว
เย่ฟานยัดด้ามค้อนไม้เข้าไปในปากน้ำเต้า สิ่งที่น่าแปลกใจคือพวกมันกลับผสานกันได้อย่างไร้ร่องรอย แท้ที่จริงแล้วนี่ก็คือของวิเศษชุดหนึ่งนั่นเอง
“ยอดเยี่ยมจริงๆ ไม่คิดว่าจะได้รับของวิเศษแบบนี้!”
จักรพรรดิดำยืนขึ้น ดวงตาของมันดุร้าย และก็พร้อมที่จะคว้ามันอีกครั้ง
“เจ้าไปทำหน้าที่ของเจ้าได้แล้ว” เย่ฟ่านเหลือบมองไปด้านข้าง
หลายคนตกตะลึง น้ำเต้าดำนี้มีต้นกำเนิดที่ดีอย่างแน่นอน เจ้าของเดิมของมันจะต้องมีพลังที่ไม่สามารถจินตนาการได้
“บุตรศักดิ์สิทธิ์คฤหาสน์ม่วงอาจเพิ่งได้รับน้ำเต้านี้มาไม่นาน มันเป็นสมบัติที่หายากจริงๆ แม้แต่จุกน้ำเต้าก็ยังสามารถใช้เป็นอาวุธสังหารที่น่ากลัว เขาอาจไม่เข้าใจคุณค่าที่แท้จริงของมันด้วยซ้ำ!” จักรพรรดิดำกล่าว
พวกเขาสองสามคนพลิกดูไปมาชั่วขณะหนึ่ง แต่ไม่พบความแปลกพิเศษอะไร นอกจากความแข็งแกร่งแล้วน้ำเต้านี้ยังสามารถใช้ประโยชน์อะไรได้?
พื้นผิวของมันแข็งแกร่งมากแม้แต่นิ้วของเย่ฟานก็ไม่สามารถสร้างรอยขีดข่วน
ตอนนี้ศัตรูที่อยู่ด้านหน้ากลายเป็นเนื้อสับจนหมดแล้ว เหลือผู้คนเพียง 3-4 คนเท่านั้นที่ยังคงดิ้นรนด้วยความสิ้นหวัง
เย่ฟานสงบมาก ดวงตาของเขาไม่มีความปั่นป่วนและเฝ้าดูกระบวนการสังหารทั้งหมดด้วยรอยยิ้ม
“น่าเสียดายที่มีบุตรศักดิ์สิทธิ์เพียงสองคน…” เขากำลังมองหาที่อยู่ของบุตรศักดิ์สิทธิ์อีกคนที่สร้างบาดแผลอยู่กลางหลังของเขา
คนที่รอดชีวิตไม่จำเป็นต้องเป็นคนที่มีอำนาจมากที่สุด ค่ายกลการสังหารปราศจากจุดเริ่มต้นนั้นไม่สมบูรณ์และมีเพียงมุมเดียวเท่านั้น
ในบางสถานที่ ความพินาศนั้นน่ากลัวถึงขีดสุด ในขณะที่ในบางพื้นที่พลังสังหารก็ค่อนข้างอ่อนแอ
“ตรงนั้นเอง!”
ด้วยแสงวาบในดวงตาของเย่ฟาน เขาเดินเข้าหากองซากศพของผู้คนนับสิบ ตรงนั้นมีชายชราคนหนึ่งกำลังซ่อนตัวโดยทำทีว่าตายไปแล้ว
ร่างของเขาผสมกับโคลนเลือดและถูกฝังไว้ด้านล่างทำให้ยากที่จะมองเห็น
อย่างไรก็ตามเย่ฟ่านใช้ดวงตาศักดิ์สิทธิ์และเมื่อมองแวบเดียว เขาก็เห็นว่าฝ่ายตรงข้ามยังมีชีวิตอยู่ และพลังชีวิตนั้นยังแข็งแกร่งเป็นอย่างมาก
เย่ฟานเดินไปข้างหน้าโดยไม่พูดอะไร กระบี่หยินหยางที่เหลือเพียงครึ่งท่อนของเขากวาดออกไปในทันที!
“แปรง!”
ที่แท้ฝ่ายตรงข้ามก็คือบุตรศักดิ์สิทธิ์ต้นกำเนิดศิษย์รุ่นหลังของเทพธิดาเมฆชมพู เขากลายเป็นแสงสีเขียวพยายามหลบหนีออกจากค่ายกล
“พี่เย่ เข้าใจผิดแล้ว”
บุตรศักดิ์สิทธิ์ต้นกำเนิดอ้าปากและต้องการจะพูดอะไรบางอย่าง แต่เย่ฟ่านกระตุ้นพลังศักดิ์สิทธิ์อันยิ่งใหญ่ขึ้นมาโดยไม่เปิดโอกาสให้ฝ่ายตรงข้ามเปิดเผยตัวตนของตัวเอง
“เคร้ง!”
กระบี่เล่มนี้ผ่าท้องฟ้า เมฆดำด้านบนก่อตัวอย่างเข้มข้นก่อนที่สายฟ้าเส้นใหญ่จะตกลงมาพร้อมกัน
“บูม!”
ฝ่ามือของบุตรศักดิ์สิทธิ์ต้นกำเนิดใสราวกับผลึก ในมือของเขามีกล่องไม้โบราณที่บรรจุไว้ด้วยวิญญาณอันน่ากลัวของสิ่งมีชีวิตอมตะ
ทันทีที่เขาเปิดกล่องขึ้นวิญญาณชั่วร้ายนั้นก็พุ่งเข้าหาเย่ฟ่านอย่างรวดเร็ว
กล่องโลหิตอสูรสวรรค์!
ในอดีตอสูรสวรรค์ใช้เลือดอสูรของตัวเองเป็นสร้างเป็นอาวุธศักดิ์สิทธิ์ที่น่ากลัวเพื่อมอบให้ลูกหลานของมันปกป้องตัวเอง และเลือดของอสูรสวรรค์ก็มีความสามารถในการบดขยี้ศัตรูทั้งหมด
“ปัง!”
กระบี่ของเย่ฟานทรงพลังมากเพราะตอนนี้เขาเพิ่มพลังศักดิ์สิทธิ์ของตัวเองขึ้นถึงสิบเท่า ในเวลานี้ทุกคนที่อยู่ในค่ายกลแทบจะถูกสังหารจนหมดแล้ว มันไม่มีความจำเป็นใดๆที่เขาจะปกปิดตัวเองอีกต่อไป
พลังของเขาตอนนี้เทียบได้กับบุตรศักดิ์สิทธิ์สิบคนรวมกัน และแน่นอนว่าบุตรศักดิ์สิทธิ์ต้นกำเนิดเพียงคนเดียวไม่สามารถป้องกันการโจมตีครั้งนี้ได้
“บูม!”
"อั่ก”
บุตรศักดิ์สิทธิ์ต้นกำเนิดกระอักเลือด กระดูกทั้งหมดในร่างกายของเขาถูกบดขยี้จนแหลกละเอียด ในขณะนั้นเขากรีดร้องด้วยความสิ้นหวังว่า
"เจ้าทำไม่ได้ ข้าคือ... "
"บูม!"
เย่ฟานไม่ให้โอกาสเขาพูด พลังการต่อสู้ของเขาพุ่งสูงขึ้นถึงสิบเท่า และค้อนไม้ได้ทำลายความว่างเปล่าและพุ่งเข้าหาฝ่ายตรงข้ามอย่างรวดเร็ว
"เจ้า..." บุตรศักดิ์สิทธิ์ต้นกำเนิดกระอักเลือด
“บูม!”
เย่ฟานใช้ค้อนไม้ทุบเข้าไปที่หีบโลหิตอสูรสวรรค์ แสงที่วุ่นวายได้กักขังทะเลเลือดที่ไม่มีที่สิ้นสุด และอาวุธทั้งสองก็เกาะติดกัน
ในเวลานี้พลังอันน่ากลัวได้หายไปแล้ว บนพื้นมีเพียงบุตรศักดิ์สิทธิ์ต้นกำเนิดเท่านั้นที่พยายามดิ้นรนเอาชีวิตรอด
“ปัง!”
เย่ฟานยื่นมือสีทองใหญ่ของเขาออกมาแล้วกระแทกไปข้างหน้า ทำให้ปราณทำลายล้างบดขยี้ทุกสิ่งทุกอย่างในบริเวณใกล้เคียง
“กร็อบ”
บุตรศักดิ์สิทธิ์ต้นกำเนิดกระดูกหักทั้งหมด หน้าอกของเขายุบลงไปจากการโจมตีของมือสีทองขนาดใหญ่!
“อ๊าก!”
ร่างกายของเขาแข็งแกร่งไม่ธรรมดา แม้ว่าตอนนี้เขากำลังจะตายอยู่แล้วแต่ก็ไม่ใช่ว่าเย่ฟ่านจะฉีกเขาออกเป็นชิ้นๆได้อย่างง่ายดาย
ในตอนนั้นเองที่วิญญาณดั้งเดิมของบุตรศักดิ์สิทธิ์ต้นกำเนิดรีบพุ่งออกมาและต้องการหลบหนี
แต่ทะเลสีทองระหว่างคิ้วของเย่ฟ่านเปลี่ยนเป็นหม้อวิเศษสีทองพุ่งไปข้างหน้าและทุบทำลายวิญญาณดั้งเดิมนั้นจนแหลกละเอียดเป็นฝุ่นผง
บุตรศักดิ์สิทธิ์แห่งดินแดนรกร้างตะวันออกอีกคนร่วงหล่น อนาคตของดินแดนศักดิ์สิทธิ์ต้นกำเนิดก็ถูกกำจัดด้วยวิธีนี้
เย่ฟ่านสังหารบุตรศักดิ์สิทธิ์สองคนในวันเดียว ซึ่งเพียงพอที่จะเขย่าโลก และในขณะเดียวกันก็ทำลายผู้แข็งแกร่งจำนวนมาก พร้อมกับตัดศีรษะพวกเขาทั้งหมด
สิ่งนี้จะทำให้เกิดคลื่นมหึมาในอนาคต เพราะดินแดนศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลายที่ส่งยอดฝีมือเข้ามาสังหารตัวเขาในวันนี้จะไม่มีทางละเว้นเรื่องนี้อย่างแน่นอน!
“เหยาซีอยู่ที่ไหน เซียงอี้เฟยอยู่ที่ไหน พวกเขาก็มาที่นี่ด้วย...”
เย่ฟ่านขมวดคิ้วเบาๆ