(ฟรี) บทที่34 ฉันไม่ได้เอาเธอไว้ในสายตา

เธอรีโพสต์แล้วรีโพสต์อีก มีหลายคนที่ตอบกลับโพสต์แสดงถึงความไม่เชื่อ ในหน้าที่4 ก็มีข้อความใหม่จากเจ้าของโพสต์

[โพสต์98: นักเรียนที่ย้ายมาใหม่สอบได้คะแนนเต็มจริงๆ ฉันไปที่สำนักงานกิจการวิชาการเพื่อหาครูเพื่อรับสื่อการเรียนและเห็นเกรดของนักเรียนที่ย้ายมาด้วยตาของฉันเอง ป.ล.: นักเรียนที่ย้ายมาใหม่ก็สวยมากเช่นเดียวกัน!!! ]

จ้าวจิ้งเวยรีโพสต์หลายครั้งมาก หลังจากอ่านโพสต์สุดท้าย เธอก็ตกตะลึงในมือถือโทรศัพท์ไว้และถามเฉียวเชินด้วยความประหลาดใจ

"เชินเชิน วันนี้พี่สาวเธอก็มาสมัครที่โรงเรียนด้วย?"

เฉียวเชินทิ้งเรื่องของเฉียวเนี่ยนไว้ข้างหลังตั้งนานแล้ว ภายในใจตอนนี้คิดถึงแต่ตัวเองที่เป็นสนใจในเรื่องเรียนต่อที่มหาวิทยาลับศิลปะการแสดง เธอก็แทบอดทนรอให้ถึงห้องเรียนไม่ไหวจนใจแทบไม่อยู่กับเนื้อกับตัว: "น่าจะใช่ มีอะไรเหรอ?"

จ้าวจิ้งเวย: "เธอไม่ใช่บอกว่าคะแนนพี่สาวของเธอไม่ดีเหรอ? ในโพสต์ของโรงเรียนมีโพสต์นึงบอกว่านักเรียนที่ย้ายมาใหม่สอบได้คะแนนเต็ม คงไม่ใช่เฉียวเนี่ยนหรอกนะ!"

เฉียวเชินหยุดเดินกะทันหัน และหันหลังกลับไปมองอย่างควบคุมตัวเองไม่ได้ แล้วคว้าโทรศัพท์ของอีกฝ่ายขึ้นมา: "ไหนให้ฉันดูสิ"

จ้าวจิ้งเวยเห็นสีหน้าของเฉียวเชินยิ่งดูก็ยิ่งน่าเกลียดมากขึ้น เธอจึงพูดเบาๆ ว่า: "คงไม่ใช่เฉียวเนี่ยนหรอก ถ้าเป็นเขาจริงๆ ตอนม.ต้นก็คงสอบเข้าโรงเรียนมัธยมอันดับหนึ่งได้แล้ว คงไม่ต้องย้ายโรงเรียนมาหรอก คงเป็นโรงเรียนหาเด็กเรียนเก่งเข้ามามากกว่า ..."

ใบหน้าของเฉียวเชินกลายเป็นสีแดงด้วยความโกรธ มือของเธอกำโทรศัพท์ไว้แน่น จนอยากจะทุบโทรศัพท์ของจ้าวจิ้งเวย

เมื่อมองไปที่จ้าวจิ้งเวย เธอก็รู้สึกลำบากใจอยู่พักนึง แต่ก็ไม่กล้าถามอีกฝ่ายกลับ

พอดีกับ มีคนหนึ่งเดินมาจากด้านหน้าของเธอ

ชายคนนั้นสวมเสื้อฮู้ดที่ยาวถึงต้นขาของเขา และกางเกงขาสั้นที่ควรสวมไว้ด้านล่างนั้นเผยให้เห็นขาเรียวสวยและขาวทั้งสองข้าง ใบหน้าที่สวยงามนั้นดูบอบบางกว่าเฉียวเชินมาก ทั้งตัวถูกปกคลุมไปด้วยนิสัยบ้าระห่ำสามส่วน ทั้งสวยทั้งเท่

"เฉียวเนี่ยน" จ้าวจิ้งเวยรีบคว้ามือของเฉียวเชินอย่างรวดเร็ว

แน่นอนว่าเฉียวเชินเห็นเฉียวเนี่ยนเดินเข้ามาหาพวกเขาสองคน เธอยิ้มอย่างไม่เต็มใจแล้วเรียกคนที่เข้ามาว่า "พี่สาว"

เฉียวเนี่ยนไม่ได้มองไปที่ทั้งสองคนที่ขว้างทางเดิน และพูดตรงๆ ว่า "หลีกทาง!"

ใบหน้าของเฉียวเชินเปลี่ยนเป็นสีม่วงทันที เธอหันไปด้านข้าง และจ้องมองดูคนหยิ่งทะนงที่เดินเข้าไปในห้องเรียนของห้อง A ที่อยู่ถัดจากห้อง B

ดวงตาของจ้าวจิ้งเวยมองตรงๆ อ้าปากกว้าง และพึมพํากับตัวเอง: "ในโพสต์นั้นพูดถึงคือเฉียวเนี่ยนจริงๆ ด้วย…ทำไมถึงคะแนนดีขนาดนั้น ..."

"..."

เฉียวเชินรู้สึกอารมณ์เสีย ไม่อยากตอบอีกฝ่ายเลย

ใช่แล้ว เธอจําได้ว่าตอนที่อยู่ประถมคะแนนของเฉียวเนี่ยนก็ดีมาก สอบได้ที่หนึ่งทุกครั้ง แต่เมื่อเริ่มเรียนมัธยมต้นคะแนนของอีกฝ่ายก็เปลี่ยนเป็นธรรมดา แต่ทุกครั้งที่มีการสอบปลายภาคเธอมักจะให้เฉียวเนี่ยนช่วงเกร็งข้อสอบจนเธอสอบได้…

...

ทุกคนในห้อง A กำลังพูดคุยเกี่ยวกับการมาของนักเรียนใหม่ เป็นเรื่องยากที่นักเรียนห้องA จะไม่ได้เรียน และรวมตัวกันเพื่อพูดคุย

## ???????

จนกระทั่งเฉียวเนี่ยนผลักประตูแล้วเดินเข้ามา

เด็กชายในชั้นเรียนต่างก็ตกตะลึง และมองไม่ละสายตา

เชี้ยเอ้ย* เพื่อนร่วมชั้นคนใหม่ก็สวยเกินไป เทียบกับเฉียวเชินจากห้องB ได้เลย!

(卧槽 [wò cáo] คือการใช้ตัวอักษรที่มีเสียงพ้องแทนคำจริงๆ ที่หยาบโลน แปลว่า เชี้ยเอ้ย*)

หญิงสาวก็มองเฉียวเนี่ยนอย่างสงสัย

เฉียวเนี่ยนมองหาตำแหน่งที่จะนั่ง เมื่อกรรมการนักเรียนอย่างเสิ่นชิงชิงเห็นก็โบกมือเรียกเธอ: "นักเรียนใหม่ เธอนั่งข้างฉันก็ได้ ข้างฉันไม่มีคนนั่ง"

เฉียวเนี่ยนถือกระเป๋าเดินเข้ามา เธอวางกระเป๋าไว้บนโต๊ะข้างๆ ของเสิ่นชิงชิง ดึงเก้าอี้ให้เลื่อนออกและนั่งลง

"สวัสดี ฉันชื่อเสิ่นชิงชิง"

เฉียวเนี่ยนยื่นมือพิเศษออกมาตรงหน้า เล็บมืออวบอ้วนสีขาวนวลถูกตัดแต่งอย่างเรียบร้อยจนกลมและน่ารัก ประกอบกับใบหน้ากลมที่เหมือนลูกแพร์น้อยนั้นปรากฏรอยยิ้มที่มุมปากของเธอ มันทำให้เธอดูบริสุทธิ์และน่ารักอย่างสุดจะพรรณนา คนอื่นๆ ต่างมองเธอด้วยความชื่นชม

"เธอคือเฉียวเนี่ยนใช่ไหม ฉันเห็นในโพสต์ของโรงเรียนแล้ว เธอเก่งมากเลย"