(ฟรี) บทที่ 33 เข้าเรียนห้อง A ด้วยคะแนนเต็ม

สิบนาทีที่ในสำนักงานของผู้อำนวยการเงียบเป็นเป่าสาก*

(鸦雀无声 สำนวนจีน เงียบกริบจนไม่มีเสียงอะไรเลย)

หัวหน้าฝ่ายการสอนยังไม่ได้ใช้ปากกาสีแดงในมือสักครั้งเดียว เขามีท่าทางเคร่งขรึมและจ้องมองที่กระดาษข้อสอบทางซ้ายทีขวาที แล้วในที่สุดก็พูดขึ้นว่า "รอเดี๋ยวก่อน ฉันไปดูกล้องวงจรปิดแปปนึง"

ส่วนครูคนอื่นๆ ต่างก็พากันจ้องมองด้วยความสงสัย

"ดูกล้องวงจรปิดทำไหมกัน?"

ครูประจําชั้นห้อง C หยิบกระดาษข้อสอบของเฉียวเนี่ยนขึ้นมาดูก่อน

หัวหน้าฝ่ายการสอนยืนบังบางส่วนของกระดาษ ดังนั้นเขาไม่เห็นด้วยซ้ำว่าในกระดาษเขียนคำตอบยังไง

ครูคนอื่นๆ ก็ก้าวไปตรงหน้าด้วยความสงสัย และดูพร้อมกัน

ตัวเลือกปรนัย...ก็ถูกทั้งหมด

เติมคำในช่องว่าง...ก็ถูกทั้งหมด

พวกเขามองดูคำตอบมาตรฐานข้างๆ ในขณะที่เปรียบเทียบคําตอบของเฉียวเนี่ยนบนกระดาษข้อสอบด้วย ยิ่งมองเท่าไหร่ก็ยิ่งตกใจมากขึ้นเท่านั้น ยิ่งมองก็ยิ่งสงสัยในสายตาของตัวเอง

ถูกทั้งหมด!

ดูอีกรอบก็ถูกทั้งหมด!

ยังไงก็ถูกทั้งหมด!

ทํายังไงถึงตอบให้ถูกทุกข้อได้

ครูหลายคนสีหน้าเปลี่ยนไป และหันไปมองเฉียวเนี่ยน

ใบหน้าที่สวยงามของเฉียวมีท่าทางเมินเฉย และก็ไม่ได้มองไปที่การตรวจกระดาษข้อสอบอีกด้วย นัยน์ตาของเธอดูเหมือนจะเชื่อมั่นในตัวเอง เลยไม่สนใจที่จะมองด้วยซ้ำ

ก้มหน้าลง ดูเหมือนว่ากำลังตอบกลับข้อความทางโทรศัพท์

[เจียงหลี: เนี่ยนเนี่ยน พี่ชายรองมีงานชั่วคราว คืนนี้ไม่อยู่ เลิกเรียนแล้วอย่าไปไหน ฉันวานให้คุณชายวั่งไปรับเธอ]

เฉียวเนี่ยนเพิ่งตอบกลับข้อความเขา

เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นอีกครั้ง

[เย่วั่งชวน: สอบเป็นยังไงบ้าง?]

เฉียวเนี่ยนคิ้วขมวดเล็กน้อย ดวงตาสีเข้มมองไปที่โทรศัพท์แล้วตอบกลับข้อความ

ช่องแชทข้อความว่างไม่นาน ก็ถูกตอบกลับด้วยข้อความอื่นอย่างรวดเร็ว

[เย่วั่งชวน: อยากไปห้อง A ไหม ฉันช่วยเธอคุยกับโรงเรียนได้นะ]

เฮ้อ~ เฉียวเนี่ยนหรี่ตาลง ดวงตาสีเข้มสวยจ้องมองไปที่หน้าจอโทรศัพท์มือถือเพื่อให้แน่ใจว่าตัวเองตอบกลับไปแบบธรรมดา ไม่ได้แสดงอะไรเป็นพิเศษเลย

เท่าที่เธอรู้โรงเรียนอันดับที่หนึ่งของวงแหวนรอบนอกมีกฎที่เข้มงวด และการที่ให้เธอย้ายมาชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 ก็ถือว่าเป็นกรณีพิเศษแล้ว เขามีภูมิหลังยังไงกันนะ ถึงสามารถทำให้เธอเข้าเรียนห้องไหนก็ได้?

"นักเรียนเฉียวเนี่ยน"

เฉียวเนี่ยนไม่ได้ตอบกลับทันที หัวหน้าฝ่ายการสอนตรวจสอบกระดาษข้อสอบเสร็จแล้วก็เรียกเธอเข้าไปหา เธอจึงนำโทรศัพท์เก็บเข้าในกระเป๋าสะพายของตัวเอง แล้วเดินเข้าไปหา

...

จู่ๆ โพสต์นิรนามก็ปรากฏขึ้นในแถบโพสต์ของโรงเรียนอันดับหนึ่ง

[ว้าว นักเรียนที่ย้ายมาใหม่เข้าเรียนห้อง A ด้วยคะแนนเต็ม! ]

เมื่อโพสต์ปรากฏขึ้นครั้งแรกมีเพียงไม่กี่คนที่ให้ความสนใจกับมัน พอเริ่มมีผู้คนตอบรับมากขึ้นเรื่อยๆ โพสต์นั้นจึงค่อยๆ เริ่มติดอันดับหนึ่งในสามของแถบโพสต์ของโรงเรียน

[โพสต์7: เจ้าของโพสโม้แล้ว คําถามในข้อสอบของโรงเรียนของพวกเรามันเพี้ยนไปแล้วจะสอบได้คะแนนเต็มได้ยังไงกัน ]

[โพสต์8: ถ้าใครในโรงเรียนเราสอบได้คะแนนเต็ม ผมจะถ่ายทอดสดกินอึ*! ]

[โพสต์9: ความคิดเห็นข้อบน ถ้าเกิดเรื่องเหนือความคาดหมายขึ้น ไม่ต้องกังวล พวกฉันจะช่วยสนับสนุน ]

[โพสต์10: เห็นด้วย+1]

...

[โพสต์ 27: ปกป้องเจ้าของโพสต์ พวกเขาทั้งหมดกำลังด่าคุณ แต่วางใจเถอะ ฉันจะไม่ด่าคุณ ฉันจะอยู่นิ่งๆ ดูคุณพูดตอแหล ]

เฉียวเชินที่อยู่บนทางเดินไปตึกเรียน ส่วนจ้าวจิ้งเวยกำลังเล่นโทรศัพท์มือถืออยู่ข้างๆ เธอ โพสต์อันดับหนึ่งที่ได้รับความนิยมมากที่สุดในแถบโพสต์ของโรงเรียนคือเฉียวเชินเข้าเรียนต่อด้านศิลปะการแสดง เธอกำลังปัดความคิดเห็นล่าสุด พร้อมกับสรรเสริญเยินยอเฉียวเชิน

"เชินเชิน โพสต์ของเธอเป็นที่นิยมมาก สมแล้วที่เป็นดอกไม้ประจำโรงเรียน คนติดตามเยอะมาก"

เฉียวเชินยิ้มอย่างเย่อหยิ่ง "ยังดี ที่ทุกคนสนใจก็คือคิลปะการแสดง"

ศิลปะการแสดงเทียบเท่ากับนักศึกษาศิลปะในมหาวิทยาลัยชิงต้า มหาวิทยาลัยปักกิ่ง ซึ่งเป็นหนึ่งในมหาวิทยาลัยที่มีชื่อเสียงที่สุดในปักกิ่ง ไม่น่าแปลกใจเฉียวเชินจะรู้สึกภาคภูมิใจมาก!

จ้าวจิ้งเวยรู้ว่าคะแนนของเฉียวเชินที่ดีที่สุด ภายในใจจึงรู้สึกอิจฉาที่พ่อแม่ของอีกฝ่ายรวย ขณะที่เธอส่องโพสต์ของเฉียวเชินอยู่ ก็มีโพสต์ใหม่เกิดขึ้นใต้โพสต์ของเฉียวเชิน เธอตกตะลึงอยู่ครู่นึง ใบหน้าเต็มไปด้วยความคาดไม่ถึง: "นี่คืออะไร?"

นักเรียนที่ย้ายมาใหม่สอบได้คะแนนเต็มงั้นเหรอ?

ลูกสาวจอมปลอมของตระกูลเฉียวเชินไม่ใช่ย้ายมาที่โรงเรียนมัธยมอันดับหนึ่งเหรอ?