(ฟรี) บทที่ 25 มากันทั้งครอบครัว

ในคลินิกผู้เชี่ยวชาญโรคผิวหนังหนานย่วน พร้อมกับปู่เจียง และคนอื่นๆ ที่ยืนเรียงแถวอยู่ข้างใน

เจียงจงจิ่นและเจียงจงหนานสองพี่น้องก็อยู่ที่นี่ด้วย

เมื่อเห็นพวกเขาเดินจับมือกันเข้ามา

เจียงจงหนานเป็นคนพูดคนแรก "เนี่ยนเนี่ยน ฉันขอโทษ พอดีอาสะใภ้รองและพี่สาวเธอมีธุระจึงมาด้วยไม่ได้ เธอไม่เป็นไรนะ?"

ปู่เจียงและเจียงจงจิ่นรู้สึกกังวลมากที่สุด ชายชรายืนขมวดคิ้วอย่างรวดเร็ว และดวงตาที่แข็งกร้าวเหล่านั้นจ้องไปที่ร่างของเฉียวเนี่ยนโดยไม่ขยับไปไหน

"มานี่เร็วๆ ให้ปู่ดูหน่อย เจียงหลีบอกปู่ว่าหลานตกน้ำ มันทำให้ปู่ตกใจมาก ไม่เป็นไรใช่ไหม?"

เจียงจงจิ่นเป็นหนอนหนังสือ และก็เป็นคนที่จริงจังที่สุด พูดสิ่งที่อยู่ในใจอย่างตรงไปตรงมา: "ครั้งต่อไปที่ลูกเจอเรื่องแบบนี้อีก อย่าลงไปเอง ความปลอดภัยของตัวเองเป็นสิ่งสำคัญที่สุด!"

"พี่ใหญ่"

เจียงจงหนานเหลือบมองไปที่พี่ชายคนโตของเขาที่กำลังทำท่าทางพูดไม่ออกบอกไม่ถูก คนที่หลานสาวตัวน้อยช่วยชีวิตในครั้งนี้เป็นนายน้อยของตระกูลเย่ และคุณชายวั่งก็ยังอยู่ที่นี่ ถ้าเขาพูดออกมาตรงๆ มันจะดีจริงเหรอ?

แต่เขาเข้าใจความรู้สึกของพี่ชายคนโตที่มีต่อลูกสาว

มันไม่ง่ายเลยที่ครอบครัวพวกเขาจะพาเฉียวเนี่ยนกลับมาได้ ถ้าหากเกิดอะไรขึ้น ราวกลับท้องฟ้าในบ้านถล่มลงมา !

ตระกูลเจียงไม่ได้ร่ำรวยเท่าตระกูลเย่ ก็ไม่ต้องการให้ญาติของตัวเองสละชีวิตเพื่อให้ได้รับความโปรดปราน

ปู่เจียงปู่และเจียงจงจิ่นดึงเฉียวเนี่ยนเข้ามาใกล้ๆ มองสำรวจแล้วสำรวจอีก เมื่อพวกเขาเห็นบาดแผลที่คอของเธอที่ถูกเด็กน้อยข่วน พวกเขาต่างก็รู้สึกทุกข์ใจมาก

"ดูสิ ที่คอของหลานได้รับบาดเจ็บ เจียงหลีก็นะ ทำไมไม่รีบพาหลานไปโรงพยาบาล อากาศก็ร้อน แถมหลานก็เปียกน้ำ ถ้าแผลติดเชื้อควรจะทำยังไง?" ปู่เจียงพูดตำหนิเจียงหลี แต่แท้จริงแล้วแค่รู้สึกปวดใจที่เห็นแผลของเฉียวเนี่ยน

เฉียวเนี่ยนแตะคอ เธอไม่คุ้นชินกับความรู้สึกที่ถูกรายล้อมไปด้วยผู้คนแบบนี้ "มันเป็นแค่แผลเล็กๆ ไม่น่าจะติดเชื้อ"

ปู่เจียงเหลือบมองเธอด้วยความโกรธ ทั้งทนไม่ได้ที่จะตำหนิเธอ แล้วรีบถามหัวหน้าแผนกโรคผิวหนังซึ่งถูกเรียกมาข้างๆ เขาอย่างเร่งรีบ

"หัวหน้าแผนกถาน รบกวนคุณช่วยดูแผลที่คอของหลานสาวฉันให้หน่อย"

"ผู้อาวุโสเจียง คุณเกรงใจเกินไปแล้ว!" สีหน้าของหมอดูตื่นตระหนก คงไม่เป็นการกล่าวเกินจริง สำหรับห้องที่เต็มไปด้วยผู้คนจากผู้อำนวยการมาต้อนรับ ส่วนเขาเป็นแค่หัวหน้าแผนกเล็กๆ จะไปเทียบกับผู้อำนวยการได้ยังไงล่ะ

"คุณหนูเฉียว เชิญนั่งตรงนี้" เขารีบขอให้เฉียวเนี่ยนนั่งลง และหยิบไฟฉายขึ้นมาตรวจสอบรอบๆ คอของเฉียวเนี่ยนที่มีรอยขีดข่วนอย่างละเอียด

## ???????

คอของหญิงสาวมีสีขาวเหมือนหิมะ สีขาวราวกับน้ำนม จึงทำให้ดูเหมือนว่ารอยขีดข่วนที่คอนั้นร้ายแรง

ในฐานะหนึ่งในผู้เชี่ยวชาญด้านโรคผิวหนังในประเทศ อาการบาดเจ็บเล็กๆ น้อยๆ นี้ ก็เหมือนกับการเล่นพ่อแม่ลูก แต่เนื่ยงจากสายตาหลายคู่ที่กำลังจ้องมองมาที่เขา จึงมีเหงื่อบางๆ ก็ปรากฏบนหน้าผากของเขา

หลังจากตรวจสอบด้วยไฟฉายแล้ว เขายังหยิบแว่นขยายทางการแพทย์ขึ้นมาตรวจดูอีกครั้ง เพื่อให้แน่ใจว่าแผลของเฉียวเนี่ยนนั้นอักเสบจากน้ำเพียงเล็กน้อยเท่านั้น หลังจากที่ทุกอย่างเรียบร้อยดีแล้ว เขาก็เงยหน้าขึ้นและถอดแว่นตาออก เดินมาบอกทุกคนรอบตัวของเขา

"อาการบาดเจ็บของคุณหนูเฉียวไม่ใช่เรื่องใหญ่ จากการเปียกน้ำทำให้แผลอักเสบนิดหน่อย ผมจะสั่งยาแก้อักเสบให้เธอ เดี๋ยวให้พยาบาลล้างแผลด้วยแอลกอฮอล์และเช็ดแผลก็ไม่เป็นไรแล้ว"

ปู่เจียงยังรู้สึกไม่สบายใจ: "ตรวจสอบอีกครั้งไหม? แบบทำซีทีสแกน?"

เจียงจงจิ่นก็ไม่สบายใจเช่นเดียวกัน และพูดย้ำอีกทีว่า: "เนี่ยนเนี่ยนตกลงไปในน้ำ และฉันก็ไม่รู้ว่าได้ไปชนอะไรที่ไหนมาหรือเปล่า ดังนั้นตรวจซีทีสแกนน่าจะดีที่สุด"

เจียงจงหนานรีบพูดทันทีว่า "งั้นเดี๋ยวฉันใหเจียงหลีไปทำเอกสารให้ "

เฉียวเนี่ยน: "..."

โชคดีที่แพทย์ได้ให้ความมั่นใจซ้ำแล้วซ้ำเล่าว่าเธอไม่จําเป็นต้องทำซีทีสแกน เธอสบายดี การทำซีทีสแกนเป็นอันตรายต่อสุขภาพของมนุษย์ และเป็นการดีที่สุดที่จะไม่ทำซีทีสแกนโดยไม่จำเป็น

ตระกูลเจียงตกลงอย่างไม่เต็มใจที่จะปฏิเสธการทำซีทีสแกน

ในที่สุดเจียงหลีก็พาเฉียวเนี่ยนไปหาพยาบาลเพื่อเช็ดแผลที่คอ