671 - พายุใหญ่เริ่มขึ้นแล้ว 

671 - พายุใหญ่เริ่มขึ้นแล้ว

วันนี้ข่าวลามไปทั่วท้องฟ้าและแพร่กระจายอย่างรวดเร็ว ร่างเซียนศักดิ์สิทธิ์ตัดการบ่มเพาะของตัวเองและยังไม่ได้พิการอย่างสมบูรณ์

เขาทำการสังหารจ้าวฟาบุตรศักดิ์สิทธิ์สำรองของดินแดนศักดิ์สิทธิ์คฤหาสน์ม่วง ในขณะเดียวกันก็ยังโจมตีบุตรศักดิ์สิทธิ์คฤหาสน์ม่วงจนได้รับความพ่ายแพ้ต้องถอยกลับอย่างอับอาย

ในวันเดียวกันนั้นเอง หวังเฉินอี้ก็ปรากฏตัวขึ้นโดยกล่าวว่าเย่ฟ่านได้ทำลายการบ่มเพาะของตัวเองแล้ว แต่ในขณะเดียวกันด้วยยาศักดิ์สิทธิ์มากมายมันทำให้เย่ฟ่านสามารถใช้พลังระดับสี่สุดขั้วได้สิบครั้งก่อนที่พลังทั้งหมดของเขาจะสูญสลายไป

นี่เป็นแผนการที่เย่ฟ่านวางไว้ เขาต้องการถ่วงเวลาจนกว่าจะค้นพบทักษะการเคลื่อนไหวของเก้าญาณวิเศษลึกลับในหน้าผาศักดิ์สิทธิ์

เมื่อได้รับวิชาศักดิ์สิทธิ์นี้มา ต่อให้เป็นผู้สูงสุดเขาก็มั่นใจว่าฝ่ายตรงข้ามจะไม่มีทางทำอันตรายเขาได้อย่างแน่นอน

“หากข่าวดังกล่าวแพร่กระจายออกไป ผู้บ่มเพาะเหล่านั้นจะอยู่เฉยได้หรือ เจ้าตั้งใจจะทำอย่างไร?” หลี่เหอซุยกล่าว ก่อนจะเหลือบมองชายชราที่อยู่ด้านหลัง

“ถ้าพวกเขาอยากตายก็เข้ามาได้เลย!” เย่ฟ่านยิ้ม

“ศาลสวรรค์กำลังจะปรากฏตัว ข้าเกรงว่าเราจะต้องรับมือกับคนอีกมากมาย” สุนัขสีดำตัวใหญ่กล่าว

ผู้บ่มเพาะมากมายสงบลงอย่างมากและยังไม่ได้ลงมือใดๆ แต่ศิษย์หลายคนของดินแดนศักดิ์สิทธิ์ก็ปรากฏตัวขึ้นและมาเพื่อทดสอบว่าเกิดอะไรขึ้นกับเย่ฟ่าน

ไม่นานก็มีข่าวมาว่า บุตรศักดิ์สิทธิ์หยินหยางกำลังถือสมบัติลับและกระบี่หยินหยางมุ่งหน้าลงใต้เพื่อตัดศีรษะร่างศักดิ์สิทธิ์เซียนโบราณตามคำสั่งของผู้อาวุโสของสำนัก และที่ติดตามเขามาก็มียอดฝีมืออาณาจักรคู่สูงสุดอีกหลายคน

ในเวลาเดียวกัน บุคคลอาวุโสบางคนจากดินแดนศักดิ์สิทธิ์คฤหาสน์ม่วงต่างก็แฝงตัวอยู่ในสถานที่ต่างๆเพื่อลอบสังหารเย่ฟ่านเช่นกัน

………..

มีเสียงดังมากมายในเมืองโหยวเยว่ ผู้คนกำลังพูดถึงสถานะของ ร่างศักดิ์สิทธิ์เซียนโบราณ และทุกอย่างเกี่ยวกับเย่ฟ่านกลายเป็นหัวข้อที่ร้อนแรงที่สุดในวันนี้

　　

“ในที่สุดเขาก็ไม่สามารถเอาชนะตัวเองได้”

　　

“ไม่มีผู้ใดสามารถต่อต้านกฎแห่งสวรรค์และปฐพีที่เต๋าผู้ยิ่งใหญ่สร้างขึ้น”

　　

ไม่มีใครไม่เชื่อสิ่งที่หวังเฉินอี้พูด ในพื้นที่ภาคกลางของดินแดนรกร้างตะวันออกไม่มีใครสามารถเอาชนะเขาได้ในแง่ของทักษะทางการแพทย์ซึ่งได้กลายเป็นหลักฐานที่ทรงพลังที่สุด

เกือบทุกคนเชื่ออย่างนั้น เพราะไม่มีอะไรต้องสงสัยเลย แพทย์อาวุโสที่มีชื่อเสียงมากที่สุดมีความจำเป็นอะไรจะต้องโกหกพวกเขา?

　　

“จ้าวฟาโชคร้ายจริงๆ เขาต้องการขโมยอาวุธของเย่ฟ่าน แต่เขาลืมไปว่านั่นคือร่างศักดิ์สิทธิ์เซียนโบราณ ต่อให้เย่ฟ่านตกลงมาอยู่ในอาณาจักรตำหนักเต๋า มันก็แทบจะไม่มีคนในรุ่นเดียวกันจากอาณาจักรสี่สุดขั้วสามารถต่อสู้กับเขาได้”

“นั่นเป็นการรนหาที่ตายของเขาเอง หากเจ้าคิดจะปล้นสมบัติของใครเจ้าก็ต้องชั่งน้ำหนักของตัวเองให้ดีก่อน!”

　　

หลายคนกำลังพูดถึงเรื่องนี้ และพวกเขาเห็นใจจ้าวฟาเพียงเล็กน้อย และในขณะเดียวกันพวกเขาก็สงสัยเกี่ยวกับบุตรศักดิ์สิทธิ์คฤหาสน์ม่วงที่ล่าถอยและยอมรับความพ่ายแพ้หลังจากการต่อสู้เริ่มขึ้นไม่นาน เขาช่างหวาดระแวงเกินไปแล้ว

　　

“มีงานใหญ่กำลังจะเกิดขึ้น บุตรศักดิ์สิทธิ์หยินหยางจะมาถึงที่นี่ในไม่กี่วัน บางทีบุตรศักดิ์สิทธิ์คฤหาสน์ม่วงอาจไม่จำเป็นต้องตายแทนคนอื่น!”

วันที่สองข่าวนี้ออกมาสร้างความฮือฮา ผู้บ่มเพาะหลายคนต่างตั้งหน้าตั้งตารอ ในที่สุดยอดฝีมือสูงสุดแห่งจงโจวก็มาถึงแล้ว

　　

เขามาพร้อมกับกระบี่หยินหยาง โดยต้องการจะตัดศีรษะของร่างศักดิ์สิทธิ์เซียนโบราณ มันจะเป็นพายุใหญ่อย่างแน่นอน

　　

“ในที่สุดยอดฝีมือระดับสูงสุดแห่งภาคกลางก็มาถึง ตอนนี้เย่ฟ่านจะตกอยู่ในอันตรายอย่างไม่ต้องสงสัย เขาไม่มีความแข็งแกร่งเหมือนเช่นเมื่อครึ่งเดือนก่อนอีกแล้ว”

　　

“กระบี่หยินหยางเป็นสมบัติรับที่สั่นสะเทือนทั้งสวรรค์และปฐพี มันสามารถตัดภูเขา ทะเล ด้วยพลังอันไร้ขอบเขต แม้ว่าร่างศักดิ์สิทธิ์เซียนโบราณจะแข็งแกร่งก็ไม่มีทางเทียบเท่าอาวุธศักดิ์สิทธิ์อย่างแน่นอน”

　　

ผู้บ่มเพาะทั้งหมดในเมืองโหยวเยว่ กำลังคุยกันเพื่อรอให้คลื่นลูกใหญ่นี้เกิดขึ้น แต่มีข่าวว่าเย่ฟ่านและคนอื่นๆ ออกจากเมืองโบราณแล้ว

　　

“ร่างศักดิ์สิทธิ์เซียนโบราณหายไป เขากลัว? การฝึกฝนของเขาไม่ดีเหมือนเมื่อก่อน เขาก็คงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องหลีกเลี่ยง”

　　

“น่าเสียดายที่โลกนี้ใหญ่มาก แต่มันไม่มีที่ให้เขาซ่อนตัวได้ นอกจากราชาสวรรค์ผู้เฒ่าจะกลับมา ไม่อย่างนั้นเขาต้องตายแน่นอน”

　　

ทุกคนรู้ถึงพลังของนิกายหยินหยาง พวกเขาเปรียบได้กับราชวงศ์อมตะของจงโจวและเมื่อเทียบกับดินแดนศักดิ์สิทธิ์ของดินแดนรกร้างตะวันออกพวกเขามีแต่จะเหนือกว่า

　　

เย่ฟ่านและคนอื่นๆ ออกจากเมืองโหยวเยว่และมุ่งหน้าไปทางเหนืออย่างช้าๆ แน่นอนว่าจุดหมายปลายทางของพวกเขาคือหน้าผาศักดิ์สิทธิ์ที่อยู่ใกล้กับภาคเหนือ

　　

“เย่น้อยเจ้าเป็นคนที่ต้องการทำลายนิกายหยินหยางไม่ใช่หรือ? ทำไมเจ้าไม่รอให้พวกเขามาถึงก่อนล่ะ” หลี่เหอซุยถาม

　　

“ข้าไม่จำเป็นต้องรอพวกเขา ไม่ว่าอย่างไรพวกเขาก็ต้องตามมาอย่างแน่นอน แล้วทำไมพวกเราต้องรอให้เหนื่อยเปล่า” เย่ฟ่านยิ้ม

　　

“จิตใจของเจ้าอำมหิตจริงๆ” หลี่เหอซุยกล่าวด้วยความดูถูก

　　

“เจ้าพูดแบบนั้นไม่ได้ ข้าอยากสงบสติอารมณ์จริงๆ และไม่อยากสร้างปัญหาใหญ่ สิ่งสำคัญคือต้องดูว่าพวกเขาต้องการจะฆ่าข้าหรือไม่” เย่ฟ่านยิ้ม

　　

“พวกเขาต้องการฆ่าเจ้าแน่นอนเรื่องนี้ยังต้องสงสัย!?” สุนัขสีดำตัวใหญ่พึมพำ หวังว่าผู้ยิ่งใหญ่ทั้งหมดในโลกจะกระโดดเข้ามาพร้อมกันและถูกชายชราผู้บ้าคลั่งฆ่าตายในทันที

เย่ฟ่านเหลือบมองชายชราผู้บ้าคลั่งที่อยู่ข้างหลังเขา หัวใจของเขาเต้นผิดจังหวะ และเขานึกถึงความเป็นไปได้บางอย่าง “เทพ” คนนี้นิ่งเงียบอยู่ตลอดเวลา เมื่อเข้าสู่สถานการณ์พิเศษเขาจะลงมือหรือไม่?

　　

　　

“ผู้อาวุโส พวกเราไปที่หน้าผาศักดิ์สิทธิ์เพื่อค้นหาความลับทั้งเก้าและเราอาจประสบปัญหามากมาย โปรดช่วยเราในช่วงเวลาวิกฤติด้วย!”

　　

ชายชราผู้บ้าคลั่งมีท่าทางสูงส่งแม้ว่าผมเข้าของเขาจะกระเซอะกระเซิงอยู่บ้าง แต่กลิ่นอายความแข็งแกร่งของเขายังคงอยู่ที่นั่น

　　

“ผู้อาวุโสโปรดช่วยเราเมื่อถึงเวลา” เจ้าหมาดำก็กระวนกระวายเมื่อนึกถึงประเด็นสำคัญ เขารู้สึกอึดอัดไปทั้งตัว

　　

“ท่านลุง ท่านจะปกป้องพวกเราไหม” เสี่ยวหนานหนานดึงกางเกงของชายชราคนนั้น เงยก้มหน้ามองด้วยความเฉยเมยและเพียงจับจ้องเย่ฟ่านคนเดียวเท่านั้น

　　　　

………….

“เขาหนีไปได้จริงๆ ข้าผิดหวังมาก ร่างศักดิ์สิทธิ์เซียนโบราณนั้นเป็นแค่คนขี้ขลาด!” ในเมืองโหยวเยว่ บุตรศักดิ์สิทธิ์คฤหาสน์ม่วงเยาะเย้ย

　　

ผู้ชมรู้สึกหวาดกลัวเพราะตอนนี้กองกำลังแห่งนิกายหยินหยางได้มาถึงแล้ว

　　

บุตรแห่งหยินหยางมีรูปร่างสูงและสูง มีใบหน้าเหมือนหยก สวมมงกุฏสีม่วงทอง ผ้ามัดผมสีดำ และกระบี่ศักดิ์สิทธิ์ขาวดำถูกห้อยไว้ที่แผ่นหลังของเขา

　　

"พวกเขาไปทางเหนือ และตอนนี้ก็สายเกินไปที่จะตามทัน" บางคนกลัวว่าโลกจะไม่วุ่นวาย ดังนั้นพวกเขาจึงเตือนคนเหล่านี้ผ่านสัญญาณเสียง

　　

“เขาหนีจากฝ่ามือข้าไม่ได้ คราวนี้ข้ามาที่ตงหวงเพื่อตัดหัวเขา กระบี่ศักดิ์สิทธิ์หยินหยางจะไม่กลับไปหากไม่ได้ดื่มเลือด!” .

　　

จากนั้นเขาก็ขึ้นไปบนท้องฟ้า และทั้งร่างของเขากลายเป็นแผนภูมิหยินหยาง ตราตรึงอยู่ในความว่างเปล่า ก่อนจะหายตัวไปในพริบตา

　　

“บุตรศักดิ์สิทธิ์หยินหยางนี้ช่างน่าสะพรึงกลัว ร่างกายสอดคล้องกับเต๋า ความเร็วสูงสุดเช่นนี้แทบไม่เคยปรากฏขึ้นในโลก!”

　　

“สมควรที่จะเป็นบุตรศักดิ์สิทธิ์ของนิกายสูงสุดแห่งจงโจวดูเหมือนว่าเขาจะน่ากลัวกว่าบุตรศักดิ์สิทธิ์หลายคนของดินแดนรกร้างตะวันออก!”

　　

หลายคนรู้สึกหวาดกลัวในใจและพวกเขาทั้งหมดรู้สึกถึงมรดกที่น่าสะพรึงกลัวของจงโจว เพียงศิษย์รุ่นเยาว์ก็แข็งแกร่งถึงระดับนี้แล้ว ผู้อาวุโสของพวกเขาจะแข็งแกร่งแค่ไหน

　　

“ตามไปดูกัน”

　　

“เรื่องใหญ่แบบนี้พลาดไม่ได้แล้ว!”

ในที่สุดพวกเขาก็ตามเย่ฟ่านและคนอื่นๆได้ทันหลังจากเดินทางไปไกลกว่า 5,000 ลี้ สถานที่แห่งนี้อยู่ไม่ไกลจากเมืองศักดิ์สิทธิ์อีกแห่งของภาคกลางแห่งดินแดนรกร้างตะวันออก

　　

“เย่ฟ่าน ยอมรับชะตากรรมของเจ้า!” บุตรศักดิ์สิทธิ์หยินหยางคำรามและแผนภูมิหยินหยางที่ก่อตัวขึ้นบนท้องฟ้าทำให้ความว่างเปล่าพังทลายลงทันที!

　　

ด้วยแสงวาบ "ชู"

　　

เขาโผล่ออกมาขวางด้านหน้า สายตาที่เขามองเย่ฟ่านเต็มไปด้วยความอาฆาต