การกลับมาของฮีโร่ระดับภัยพิบัติ (The Return of the Disaster-Class Hero) ตอนที่ 8 ไอ้ตัวประหลาดออกมาแล้ว (1)
ตอนที่ 8 ไอ้ตัวประหลาดออกมาแล้ว (1)
ท่าทางของคุณหวางและชายหนุ่มกำลังสงสัย “นี่ไอ้หมอนี่เสนอตัวเองว่าจะพาเรากลับบ้านเพื่อที่มันจะได้มานอนอยู่กับเราเนี่ยนะ”
“นี่คุณ!”
“ไม่ต้องขอบคุณฉันหรอกน่า! ฉันรู้แล้วๆ” ลีกอนกล่าว
คุณหวางเอามือนวดหน้าผากของเขาเมื่อเขาเห็นรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ของลีกอน เขาก็คิดอยู่ว่ามันมีอะไรแปลกๆที่ไอ้หมอนั่นเสนอตัวว่าจะพาพวกเขากลับบ้านด้วยความยินดี
“เขาอยากจะทำแบบนี้ตั้งแต่แรกแล้วแหละ!” คุณหวางกระซิบที่หูของชายหนุ่มอย่างรวดเร็วว่า “นี่คุณแน่ใจหรอครับ เขาดูอันตรายอยู่นะครับเนี่ย”
ทั้งสองคนเคยเห็นลีกอนฆ่าหมาป่า จากนั้นพวกเขาก็เห็นว่าเขาจัดการกับอันธพาลทั้งคู่ก่อนหน้านี้ยังไง เมื่อลีกอนอ่านบทความเล่นไปเรื่อยๆพวกเขาต้องก็ต้องหยุดลีกอนไม่ให้เขารีบไปที่ชองวาแดทันที ซึ่งพวกเขาก็แทบจะหยุดเขาไม่ได้
“แล้วตอนนั้นล่ะตอนที่อยู่ร้านคาราโอเกะ นายจำได้มั้ยว่าเขาบอกว่าเขาชื่ออะไร” คุณหวางพูดกับชายหนุ่ม
“อ๋า!” ชายหนุ่มนึกถึงข่าวตอนนั้น
“คุณจำข่าวที่รายงานเกี่ยวกับลัทธิลีกอนงี่เง่านั่นได้มั้ยครับ พวกเขาดังมาก แล้วก็มีแต่คนบอกว่าให้อยู่ห่างๆคนพวกนั้น”
“แต่ว่า…” ชายหนุ่มมองไปทางลีกอน ขณะที่พวกเขากำลังคุยกัน ลีกอนก็ยืนอยู่หน้าทางเข้าวิลล่าแล้วก็มองดูเครื่องจักรบางอย่าง มันเป็นเครื่องขายสินค้าอัตโนมัติ
ชายหนุ่มที่กำลังมองลีกอนก็ต้องจำใจ “บอกตรงๆไม่ถือเลยล่ะครับ! เข้ามาเลยๆๆๆ”
“อ่า! ใช่ๆๆๆ!” คุณหวางรู้สึกโล่งใจ “รูมเมทของนายเป็นสาวกที่มีชื่อเสียงระดับสูงใช่มั้ย”
“อ่า ใช่แล้วล่ะครับ!” ชายหนุ่มตอบ
“รูมเมทนายอาจจะไล่เขาออกแน่ๆ เขาไม่ทนกับเขาแน่ถ้าชายคนนั้นไม่ใช่ลีกอนน่ะ” คุณหวางตบหลังชายหนุ่มกลับ “ยังไงก็เถอะ ดูเหมือนว่าด้านนอกนั้นจะเต็มไปด้วยความวุ่นว่ายเพราะข่าวเกี่ยวกับลีกอน ระวังตัวด้วยแล้วกัน! ถ้าเกิดอะไรขึ้นก็ติดต่อฉันได้ตลอดเลย ฉันจะโทรแจ้งตำรวจให้”
“อะไรกันครับ เขาไม่ได้ดูเป็นคนไม่ดีซะหน่อย....” ชายหนุ่มพูด
“อ้ากกกกกก!”
ทั้งสองคนตะโกนออกมาด้วยความตกใจ เมื่อมีเสียงการทำลายล้างดังขึ้นอีกครั้ง ถุงขนมมันฝรั่งทอดกรอบก็เทลงบนพื้น หลังจากที่เขาเตะตู้ขายของอัตโนมัติอีกรอบ ลีกอนก็หัวเราะอย่างสะใจ ครั้งนี้เขาได้ทำลายเครื่องขายขนมอัตโนมัติที่เซนต์ราศีธนูเป็นเจ้าของ “โอ้เยี่ยมไปเลย! ฉันได้ของมากินเล่นตอนดึกแล้วล่ะ”
คุณหวางและชายหนุ่มไม่ตอบโต้อะไรเขา
“นี่บอกว่าเขาไม่ได้เป็นคนไม่ดีงั้นหรอ นั่นเขา….” คุณหวางถามชายหนุ่ม
“เอิ่ม”
ดูเหมือนว่าพวกเขาอาจจะต้องเรียกตำรวจ
* * *
“ใครทำแบบนี้” เสียงตะโกนด้วยความโกรธดังขึ้นในห้องๆหนึ่งของโรงพยาบาลในเครือของมหาวิทยาลัยในกรุงโซล เสียงดังนั่นทำให้พยาบาลหลับตาปี๋
ผู้ป่วยที่นอนอยู่บนเตียงในโรงพยาบาลที่ห่อตัวเหมือนกับมัมมี่นั้่นไม่ใช่ใครอื่นที่ไหน นั่นคือคนที่ลีกอนพึ่งจะซัดเขาไปตอนที่เขาสูบบุหรี่บนถนน คนที่ยืนอยู่ข้างชายที่บาดเจ็บคนนี้เป็นชายชราที่กำลังคิ้วขมวด ชายชราคนนั้นถามว่า “ใคร ใครมันทำให้หลานฉันต้องเป็นแบบนี้!”
ชายชาวเกาหลีหายใจเสียงดัง “ท่านประธานครับ อย่ากังวลเรื่องหลานของท่านไปเลยครับ เดี๋ยวทางวิหารของเราจะรับผิดชอบทั้งหมดเอง เราจะดูแลเขาเองครับ...”
ชายคนนี้เป็นเจ้าหน้าที่ของวิหารราศีเมถุนอันดับหนึ่งในเกาหลี มินซองฮุน เมื่อมินซองฮุนได้รับโทรศัพท์นั้น ในฐานะที่เขาเป็นสาวกระดับ S ชื่อเล่น ฟรอสต์ เขาก็สงสัยว่าเขาได้ยินผิดไปรึเปล่า มีคนทำร้ายบุคคลที่สังกัดกับวิหารของเซนต์ราศีเมถุน วิหารราศีเมถุนอันดับหนึ่งของเกาหลีตอนกลางวันแสกๆ แต่อย่างไรก็ตาม นั่นไม่ใช่เรื่องที่สำคัญตอนนี้
“ท่านประธานครับ อย่างที่คุณคงได้ยินมา คนร้ายคนนั้นขโมยของที่สำคัญมากไปจากเขาสิ่งของอื่นๆมันก็ขโมยไปด้วยครับ” มิน ซองฮุนกล่าว
“แล้วยังไง”
“มันดูเหมือนกับไอเท็มระดับเทพ แต่จริงๆแล้วมันเป็นแค่ไอเท็มระดับ S มันเป็นของสำคัญที่เป็นสมบัติของเซนต์ของญี่ปุ่นครับ”
“ใครจะสนล่ะวะ” ชายชราตะโกน
มินซองฮุนเก็บอารมณ์จากใบหน้าของเขา แต่ใบหน้าของเขาก็กระตุกขึ้น 'ใครสนงั้นหรอ หลานชายของแกคนนี้ได้สูญเสียสิ่งของที่มีค่ายิ่งกว่าสมบัติของชาติไปนะ!'
ดูเหมือนว่าชายชราจะอ่านสายตาของเขาได้ ชายชราร่างสูงส่งเสียงเยาะเย้ย “เราให้ภาพร่างของคนร้ายแกไป แต่แกยังหาคนร้ายไม่เจองั้นหรอ แกอยากให้ฉันชดใช้ก่อนที่เจ้านั่นจะถูกจับมั้ย”
มินซองฮุนเกือบจะระเบิดเสียงหัวเราะอย่างประชดประชันออกมา เขายินดีที่จะหาผู้กระทำความผิดเพราะยังไงเขาต้องหาคนร้ายอยู่ดี อย่างไรก็ตาม... “นี่คุณอยากให้ผมเชื่อจริงๆหรอว่าพลเรือนธรรมดาๆจะรุมทำร้ายหลานของคุณน่ะ”
ที่ที่เจ้านั่นถูกโจมตีก็อยู่ภายใต้เขตอำนาจของราศีเมษของจีน ไม่มีพยานที่เชื่อถือได้ แล้วก็กล้องวงจรปิดไม่ได้จับเหตุการณ์ไว้ด้วย
'เขาอาจจะแค่ถูกคนจากวิหารคู่แข่งทำร้ายก็ได้ นี่อาจจะเป็นเรื่องที่เขาแต่งขึ้นเพื่อไม่ให้ตัวเองหน้าแตกก็เท่านั้น' มินซองฮุนคิด แม้ว่าคำให้การของหลานชายของประธานจะเป็นจริง แต่ทำไมเขาต้องบอกว่าลีกอนตัวปลอมทำร้ายเขาด้วย
“วันนี้ข่าวเกี่ยวกับวิหารเราก็ถูกกลบไปเพราะไอ้ลีกอน!” มินซองฮุนอยากจะถามหลานชายว่าทำไมเขาถึงได้โดนลีกอนจอมปลอมกระทืบเข้าให้ สิ่งที่เขาอยากพูดเกือบจะออกจากปากเขา แต่ในขณะนั้น มัมมี่ก็เย้ยหยันเขาขึ้นมา “นี่แกกล้าดียังไงที่มาอ้างว่าวิหารตัวเองเป็นวิหารอันดับหนึ่ง เฮ้ย ตอนนี้แกไม่เห็นหน้ากับขาฉันรึไง สิ่งประดิษฐ์ศักดิ์สิทธิ์ทั้งหมดที่แกให้ฉันมาป้องกันตัวมันไร้ประโยชน์!”
มินซองฮุนรู้สึกงุนงง “นี่คุณแน่ใจแล้วหรอว่าคุณได้ใช้สิ่งประดิษฐ์ศักดิ์สิทธิ์จริงๆ คุณพึ่งได้รับไอเท็มพวกนั้นไปเมื่อไม่นานนี้ เพราะแบบนั้นคุณอาจจะไม่เคยใช้มันมาก่อนเลยก็ได้”
“นี่แกหมายความว่าไง ฉันใช้ถูกแล้ว! ไอ้จอมหลอกลวงเอ้ย!”
มินซองฮุนหัวเราะออกมา เขาไม่รู้จักตัวตนของผู้ต้องสงสัย แต่ใครจะทำลายสิ่งประดิษฐ์ศักดิ์สิทธิ์ที่จักรราศีมอบให้พวกเขาได้กันล่ะ “แม้แต่เซนต์ทั้งสิบสองคนก็ยังไม่กล้าทำลายอุปกรณ์ป้องกันพวกนี้เลย ยิ่งไปกว่านั้น คุณกำลังบอกเป็นนัยว่าลีกอนตัวปลอมไม่ได้สนใจพลังของไอเท็มศักดิ์สิทธิ์เลยงั้นหรอ คุณกำลังบอกว่าเขาหักกระดูกคุณด้วยการดีดนิ้วใส่คุณงั้นหรอ นั่นหมายความว่าเขาจะต้องมีพลังทัดเทียมกับเหล่าจักรราศีที่สร้างสิ่งศักดิ์สิทธิ์เหล่านั้นขึ้นมาเลยนะ”
“อะไรนะ”
“ยิ่งไปกว่านั้น คุณบอกว่าคุณไม่รู้สึกถึงพลังของจักรราศีจากเขาเลย นั่นหมายความว่าเขาไม่ได้ตามราศีใดทั้งนั้น เพราะงั้นเขาเลยเป็นแค่คนธรรมดา มันสมเหตุสมผลยังไงที่คนธรรมดาจะสามารถทำลายพลังของสิ่งประดิษฐ์ศักดิ์สิทธิ์ได้งั้นหรอ ถ้าคุณจะแต่งเรื่องขึ้นมาคุณก็ควรทำให้มันน่าเชื่อถือมากกว่านี้หน่อยสิ”
“บางที คุณอาจจะเป็นคนที่ช่วยให้เจ้านั่นทำลายของนั้นก็ได้!” มินซองฮุนไม่รั้งรอ
“ไอ้บ้านี่”
“หยุดทั้งคู่เลย!”
เมื่อประธานโวยวายขึ้นมา ทั้งคู่ก็เงียบลง “พวกแกกำลังเถียงกันในช่วงเวลาสำคัญที่เราต้องตัดสินว่าลีกอนตายจริงหรือยังมีชีวิตอยู่งั้นหรอ!”
“!”
ท่านประธานรู้สึกหงุดหงิด ทุกวิหารและทุกประเทศทั่วโลกกำลังตึงเครียด แม้แต่หัวหน้าบริษัทขนาดใหญ่ก็ยังรอข่าวเกี่ยวกับลีกอน ยุคปัจจุบันเป็นยุคที่อันตรายเพราะมีพวกปีศาจและภัยพิบัติ ทุกคนจะต้องตกอยู่ในอันตรายถ้าไม่ใช่เพราะการปกป้องจากเซนต์สิบสองราศี ลีกอนเป็นสหายกับเซนต์ทั้ง 12 จักรราศี ไม่มีใครรู้ว่าเขาอาจจะทำอะไรได้ในยุคนี้ เขาอาจเป็นกุญแจสำคัญในการแก้ปัญหาในปัจจุบันของพวกเขาก็ได้
การดำรงอยู่ของลีกอนมีความสำคัญมาก ทุกประเทศทั่วโลกคิดแบบเดียวกัน “ถ้าเขายังมีชีวิตอยู่ เราต้องเป็นคนแรกที่จะพาเขาใช้ทริคทุกอย่างในหนังสือ แต่ถ้านั่นเป็นไปไม่ได้...”
“ไม่ว่ายังไง ฉันต้องการให้นายส่งข้อความนี้ไปที่วิหารของนาย ฉันต้องการให้นายปล่อยนายพลในวิหารของนายไปดูแลไอ้สารเลวนั่นที่มันทำให้หลานชายของฉันเป็นแบบนี้!” ประธานเรียกร้อง
“อะไรนะ คุณต้องการนายพลงั้นหรอ นี่คุณเสียสติไปแล้วรึไง” มินซองฮุนรู้สึกประหลาดใจ
นอกจากเซนต์สิบสองราศีแล้ว นายพลยังเป็นผู้ใช้พลังที่แข็งแกร่งที่สุด หากให้เปรียบเทียบ เซนต์ทั้งสิบสองคนคือพระสันตปาปา และนายพลก็คือพระคาร์ดินัล ซึ่งอยู่ใต้พระสันตปาปา แน่นอนพวกเขาเป็นแรงค์ S ทั้งหมด แต่นายพลก็เป็นที่รักของเหล่าสาวกและผู้ศรัทธาเช่นกัน
ชายชราคนนี้ต้องการให้นายพลทำอะไรกันนะ
มินซองฮุนถาม “นี่คุณรู้มั้ยว่าเขาเป็นคนแบบไหน”
“แกต้องการให้ฉันเอาเงินบริจาคทั้งหมดที่วิหารของแกได้ตอนหลายปีที่ผ่านมาคืนมั้ย” ประธานตำหนิ
ใบหน้าของมินซองฮุนไม่พอใจอย่างแปลกๆ 'มหาเศรษฐีอย่างแกไม่ได้มีอะไรดีเลยในยุคนี้'
คนรวยสามารถแข็งแกร่งได้เพียงเพราะก็แค่พวกเขาซื้อการคุ้มครองจากจักรราศี อย่างไรก็ตามมินซองฮุนต้องระลึกไว้เสมอว่าครอบครัวที่อยู่ข้างหน้าเขาเป็นผู้บริจาครายใหญ่อันดับสองของวิหารของเขา นั่นคือเหตุผลที่เขามาที่นี่แม้ว่าเขาจะเป็นผู้ใช้แรงค์ S เขามาแทนที่นายพล
“ฉันอยากจะไม่สนใจพวกเขาเลย แต่พวกเขาก็เป็นแขกของเซนต์สิบสองราศี” เขาไม่เห็นข้อเสียในการทำแบบนี้ “เอาล่ะ! เราจะจัดการกับผู้กระทำผิดเอง ยังไงเราก็ต้องกู้คืนไอเท็มศักดิ์สิทธิ์ระดับ S ที่ถูกขโมยไปอยู่ดี”
ความจริงที่ว่าคู่ต่อสู้ของเขาเป็นลีกอนตัวปลอมเป็นเหตุผลที่ดีในตัวเองที่จะเอาชนะอาชญากร ในตอนแรกวิหารของเขาไม่มีความเคารพอะไรต่อลีกอนเลย “ลีกอนก็เป็นแค่วัตถุโบราณที่กลายเป็นเทพ”
มินซองฮุนต้องจัดการปัญหานี้ก่อนที่เซนต์ของญี่ปุ่นจะรู็เรื่องนี้ เขาสามารถติดต่อนายพลได้ แต่นายพลก็ไม่จำเป็นต้องให้ความร่วมมือกับเรื่องนี้ ยังไงมินซองฮุนก็สามารถดูแลปัญหานี้ได้เพราะว่ายังไงเขายังเป็นแรงค์ S เหมือนกับนายพล
มินซองฮุนออกจากโรงพยาบาลในขณะที่เขาคิดถึงเรื่องนี้ “มันก็แค่ลีกอนตัวปลอม น่าจะใช้เวลาไม่นานในการสะสางเรื่องนี้หรอก”
แน่นอนว่าเขากำลังเข้าใจผิดครั้งใหญ่
* * *
“อ่า! คันผมชะมัดมันกำลังจะฆ่าฉัน!”
แค่เวลาผ่าไปครึ่งวันตั้งแต่หอคอยปีศาจถูกทำลาย แต่ทว่าเรื่องของทั้งโลกก็ถูกมองข้ามไป ประเด็นที่คนทั้งโลกต้องมาสนใจในตอนนี้คือการตัดผมในห้องน้ำในวิลล่าเล็กๆนี่ แต่ห้องน้ำก็สะอาดและมีอ่างอาบน้ำด้วย เป็นสถานที่ที่ลีกอนชอบเลยล่ะ แน่นอนว่าที่ไหนก็เป็นสวรรค์ทั้งนั้นถ้าให้เทียบกับหอคอยนรกนั่น
หลังจากที่เขาตัดผม เขาก็เสยผมอย่างพอใจ ปฏิกิริยาของเขาดูปกติ “ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าผมฉันยังหนาอยู่”
ร่างกายของลีกอนเสียหายไปหลายอย่างหนึ่งในนั้นก็คือผมของเขา โลกไม่รู้เรื่องนี้ แต่ทุกครั้งที่ผมเขาร่วงหลังจากเขาใช้ความสามารถ เลือดและน้ำตาของเขาก็จะไหลออกมาด้วย อย่างไรก็ตามตอนนี้สิ่งต่างๆก็ได้เปลี่ยนไปแล้ว
[ผมร่วงและเส้นผมที่บางบนหน้าผาก ได้รับการรักษาโดยพลังของการฟื้นฟูขั้นสุดยออด]
[ตอนนี้ผมของคุณแข็งแรงขึ้นแล้ว!]
“ฉันไม่รู้ว่าไอ้เจ้านี่มันคืออะไร แต่ว่าสกิลฟื้นฟูขั้นสุดยอดนี่มันเยี่ยมไปเลย”
ในเวลาเดียวกัน เขาก็ดูวิดีโอที่เล่นบนโทรศัพท์มือถือ เขาปล่อยให้มันเล่นต่อไปเพื่อทำการรวบรวมข้อมูลเพิ่มเติม มันเป็นวิดีโอใน youtube ที่เก่ามาก ซึ่งน่าจะถ่ายหลังจากที่เขาเสียชีวิต ผู้คนในวิดีโอเหล่านั้นเป็นศัตรูของเขา แต่ลีกอนกำลังสนุกอยู่ตอนนี้ เขาหัวเราะเยาะออกมา เหตุผลก็ง่ายๆ
- นี่คุณรู้เรื่องนี้มั้ย หลังจากลีกอนหายตัวไป เราพ่ายแพ้มา 3 ปีติดต่อกันแล้ว!
- ที่แย่ไปกว่านั้นคือ ราศีสิงห์ถอยทัพก่อนที่เขาจะได้เหวี่ยงดาบในการต่อสู้ครั้งล่าสุดซะอีก!
- คุณแน่ใจหรอว่าคุณเป็นวีรบุรุษที่ฆ่าเรดอาย บางคนอยากได้เงินบริจาคที่พวกเขามอบให้พวกคุณคืนแล้ว กรุณาออกมาพูดเรื่องนี้ด้วยครับ!
ลีกันหัวเราะลั่นขณะที่เขาเล่นวิดีโอซ้ำ
- ช่วยบอกเราทีว่าทำไมคุณถึงแพ้ปีศาจที่ลีกอนสามารถฆ่าได้ด้วยตัวเอง!
- ฉันบอกว่าเราจะไม่ตอบคำถามอะไรทั้งนั้น!
“ขออีกรอบๆ” สีหน้าของเซนต์ราศีสิงห์นั้นตลกมาก ลีกอนกดปุ่มเล่นซ้ำประมาณห้าสิบครั้งได้แล้ว เขารู้สึกดีมากเป็นพิเศษเลยที่เซนต์ทั้งสิบสองคนได้แต่วิ่งหนีจากปีศาจที่เขาเคยฆ่ามาก่อน เขาคิดออกแค่คำเดียว “ไอ้โง่”
ดูเหมือนพวกเขาจะคิดจริงๆว่าเรดอายเป็นศัตรูตัวเดียวที่พวกเขาจะต้องเผชิญหน้างั้นหรอ
นี่คือเหตุผลที่ลีกอนมีความสุข เป็นอย่างที่คิดพวกเซนต์สิบสองราศีได้ขายเขาเพื่อให้ตัวเองไปถึงจุดสูงสุด ดังนั้นการเห็นพวกเขากำลังแย่แบบนี้คงจะเป็นอะไรที่ดีมาก เขาสงสัยว่าพวกนั้นจะสามารถต้านทานความโกลาหลวุ่นวายที่กำลังมาหาพวกเขาได้หรือไม่
แน่นอน ยี่สิบปีผ่านไปแล้ว ดังนั้นพวกเขาก็อาจจะเปลี่ยนไป นอกจากนี้ยังมีพวกจักรราศีอีก มันคงจะดีที่สุดถ้าเขาสามารถพัฒนาพลังพิเศษบางอย่างของตัวเองได้ก่อน ทันใดนั้น!
“โอ้พระเจ้า” ชายหนุ่มเข้าไปในห้องน้ำและตะโกนออกมา “นี่คุณตัดผมหรอครับ ว้าว! บ้าไปแล้ว! เท่สุดๆไปเลยพี่!”
ชายหนุ่มที่นำเสื้อผ้ามาให้เขาเปลี่ยนในห้องน้ำรู้สึกประทับใจลีกอน
ดูไม่โทรมแล้ว อันที่จริงลุคของเขาแทบจะเหมือนกับลุคของคนดังเลย “ผมไม่อยากจะเชื่อแต่คุณมันโคตรเท่สุดๆไปเลย”
ลีกอนหัวเราะ ไม่มีทางที่เขาจะเข้าใจผิดว่าเขาเป็นปีศาจแล้วในตอนนี้ “นี่นายสั่งไก่มากินได้มั้ยอะ ฉันอยากกินมันเป็นมื้อเย็นน่ะ”
ชายหนุ่มขัดจังหวะเขาทันที “ฮ-ฮยอง! เร็วเข้าครับ วิ่งเร็ว!”
“?”
ชายหนุ่มหน้าซีดเมื่อเขามองไปข้างหลังลีกอน มีควันชั่วร้ายลอยขึ้นมาจากด้านหลังของลีกอน.. ในขณะเดียวกันก็มีเสียงดังที่คล้ายกับสัญญาณเตือนไฟไหม้ดังขึ้น
บี๊บบี๊บ!
ลีกอนยืนนิ่ง และชายหนุ่มที่กำลังหวาดกลัวก็พยายามพาลีกอนออกไป
“อย่ามัวแต่ยืนมองสิครับ! ไปกันเร็ว! คนที่อยู่ชั้นบนพึ่งจะเสียชีวิตเมื่อวานนี้เพราะ….”
จู่ๆ ลีกอนก็คว้าอะไรบางอย่างมาไว้ข้างหน้าจมูกของชายหนุ่ม
ปั้ง!
“อ้าาาาาา!”
เสียงนั้นฟังดูเหมือนเสียงของแรงระเบิดจากแรงดันอากาศ ลีกอนกางกำปั้นของเขาออก นั่นทำให้ชายหนุ่มตกใจ
ปีศาจแมลงที่ถูกบดขยี้ตกลงมาจากมือของลีกอน มองแวบเดียวก็ดูเหมือนยุง ลีกอนพูด “นี่นายจะหนีทำไมกันเล่า”
“เอ๋” ชายหนุ่มหันหัวกลับไปด้วยความประหลาดใจและพบว่าควันดำนั้นได้หายไปแล้ว มันทำให้เขาถึงกับงง
‘เขา... เขาฆ่ามันได้ด้วยหมัดเดียวงั้นหรอ’ ชายที่อยู่ข้างหน้าเขาไม่ได้ใช้สกิลศักดิ์สิทธิ์ เขาแค่เคลื่อนไหวด้วยสัญชาติญาณ แม้แต่ผู้ทำลายล้างมืออาชีพก็ยังวิ่งหนีเพราะพวกเขาไม่สามารถฆ่ามันได้ ยิ่งกว่านั้นลีกอนยังจับบางสิ่งที่มองไม่เห็นได้ด้วย!
“นี่คุณทำได้ยังไง…” ชายหนุ่มอยากจะถาม แต่ว่า...
“ฉันไม่สนเรื่องนั้นหรอก” อย่างไรก็ตาม....ลีกอนยื่นมือไปทางชายหนุ่มด้วยท่าทางหงุดหงิด
สีหน้าของลีกอนทำให้ชายหนุ่มตกใจ ดูเหมือนว่าลีกอนกำลังจะทำร้ายเขา
“อ๊าก! ผมขอโทษๆๆ! ผมไม่รู้ว่าผมทำอะไรผิดแต่อย่าทำผมเลยนะครับ” ชายหนุ่มพึมพำ
ลีกอนฉวยบางอย่างมาจากบนหัวของชายหนุ่ม “นี่!”
“อ้าา!” เมื่อเขาเห็นรูปปั้นนางฟ้าที่ลีกอนดึงออกมาจากลิ้นชักด้านบน ชายหนุ่มรู้สึกอึดอัดมากด้วยเหตุผลบางอย่าง
“นี่ฉันไม่ได้บอกนายให้กำจัดของแบบนี้ไปหรอ” จริงๆแล้วลีกอนได้ทำลายสิ่งของต่างๆ ในบ้านก่อนหน้านี้
“เฮ้ นี่อะไรน่ะ”
“นี่อะหรอ อ่า! อย่างที่คุณคิดนั่นแหละ ตาดีหนิครับ! นี่เป็นไอเท็มศักดิ์สิทธิ์ลิมิเต็ดเอดิชั่นของเซนต์สิบสองราศีน่ะครับ ผมซื้อมันมาสามหมื่นเก้าพันเก้าร้อยวอนจากโฮมชอปปิ้งครับ”
“ทิ้งมันไปซะ!”
แคร๊ก!
“อ้ากกกกก!”
ลีกอนได้ทำลายสิ่งศักดิ์สิทธิ์จากเซนต์สิบสองราศีอย่างโหดเหี้ยม สิ่งของเหล่านั้นเป็นสิ่งของขยะที่ใช้ไสยศาสตร์และพวกหมอผีผสมรวมกัน อย่างไรก็ตาม เหมือนว่าเขาจะรู้สึกเสียใจกับการกระทำของเขาเมื่อกี้นี้ ลีกอนเลยไม่ได้ทำลายไอเท็ม “รีบโยนมันทิ้งไปซะ ไอเท็มพวกนี้มันทำให้มีโอกาสที่พวกปีศาจจะปรากฏตัวขึ้นมาได้เลยนะ”
“อะไรกัน ไอเท็มพวกนี้เป็นของศักดิ์สิทธิ์ระดับสูงที่เซนต์พัฒนาขึ้นเลยนะครับ ยิ่งไปกว่านั้น เซนต์ที่โด่งดังสุดสวยคนนั้นยังจูบมันด้วย!” ชายหนุ่มอธิบาย
“บ้าเอ้ย! มันไม่ใช่แบบนั้นซะหน่อย!”
แคร๊ก!
“อ้าาาาาาาา!” ชายหนุ่มร้องออกมาด้วยความสิ้นหวังเมื่อเขาเห็นลีกอนขว้างรูปปั้นอย่างไร้ความปราณี
ลีกอนมองหาสิ่งของชำระล้างขณะที่เขาทำเสียงจิ๊กออกมาจากลิ้นของเขา “เชื่อฉันเถอะน่า! โยนทิ้งไปให้หมด ของทั้งหมดนั่นเป็นของหลอกลวงทั้งนั้นแหละ”
มีวิธีอื่นในการกำจัดปีศาจที่บุกรุกเข้ามา แต่พวกเซนต์สิบสองราศีนี่กลับขายแต่ไอเท็มระดับหมอผีเพื่อมาป้องกันปีศาจเนี่ยนะ
“นี่ ตั้งใจฟังฉันให้ดีๆนะ หน้ากากนี้เป็นของศักดิ์สิทธิ์ที่จะคอยเฝ้ามองคนที่ซื้อมัน” ลีกอนพูด
“อะไรนะครับ”
“กล่องดนตรีนี้ก็มีสกิลในการเก็บรวบรวมข้อมูลส่วนบุคคลของคนที่ซื้อ”
“ห๊ะ”
“นาฬิกานี่ก็เรียกพวกปีศาจออกมาได้จริงๆ!”
“จริงเหรอครับ แล้วทำไมคุณถึงทิ้งหุ่นจำลองของเซนต์ทั้งสิบสองราศีล่ะครับ” ชายหนุ่มอ้อนวอนลีกอน
"ใครสนกันเล่า! พวกมันก็ถูกจำลองตามพวกขยะมานั่นแหละ เพาะงั้นก็ทิ้งมันไปซะ!”
“!?”
แคร๊ง!
เมื่อลีกอนทำลายไอเท็มชั่วร้ายทั้งหมด ก็มีบางอย่างปรากฏขึ้นต่อหน้าต่อตาเขา
[คุณลักษณะของ 'บุรุษผู้พิชิตทุกสรรพสิ่ง' ได้เปิดใช้งาน]
[คุณต้องการยืนยันแอตทริบิวต์หรือไม่]
