จอมมารผู้กู้โลก ตอนที่ 20 ควบคุม

" ท่าทางแบบนั้นมันหมายความว่ายังไงจอมมาร ฉันเข้าใจถูกแล้วใช่มั้ย "

" ใช่ เจ้าเข้าใจถูกแล้วสาเหตุที่พวกสมาคมพ่อค้าพวกนั้นสามารถควบคุมเมืองได้ มันก็เป็นเพราะอาหารและพวกมันก็ได้ชื่อว่าสมาคมพ่อค้า ถ้าเจ้าเมืองหรือประเทศไหนต่อต้านหรือไม่พอใจกับการกระทำของพวกมันละก็ พวกมันก็จะปิดการขนส่งอาหารทั้งหมดที่ส่งำปเมืองนั้น "

" ออ แบบนี้เอง " เอมิเลียพูดออกมา แล้วเธอก็ก้มหน้าลงไปดูบนแผนที่อีกครั้ง

เอมิเลียที่กำลังมองไปที่แผนที่ แล้วเธอก็ดวาดสายตาไปมา

...

....

.....

หลังจากที่เธอมองแผ่นที่สักพัก เธอก็เงยหน้ากลับมามองทางผม แล้วก็ถามออกมาโดยใช้นิ้วชี้ลงไปในแผนที่ด้านหน้าด้วย

" ตามที่นายวงกลมเอาไว้รู้สึกว่าพื้นที่ ส่วนใหญ่ที่โดนพวกสมาคมพ่อค้าควบคุมอยู่ มันจะเป็นทางตอนใต้และทางตอนเหนือของ อณาจักรมนุษย์สินะ แล้วทำไมทางส่วนกลางของอณาจักรถึงแทบไม่มีเมืองหรือประเทศที่โดนพวกนี้ควบคุมเลยละ "

" เห้อออ " เสียงของผมถอนหายใจออกไป แบบค่อยๆ แล้วก็พูดต่อ

" ก็อย่างที่ข้าบอกไป เจ้าจำได้มั้ยที่ข้าบอกว่า โบสถ์เป็นพวกชักใยสงครามอยู่เบื้องหลัง "

" อิ้ม " เอมิเลียตอบออกมา และพยักหน้าเล็กน้อย

" นั้นแหละที่ทำให้ข้าสับสนอยู่ "

" สับสน??? นายกำลังสับสนเรื่องอะไรอยู่อีก " เอมิเลียถามออกมา ด้วยน้ำเสียงสงสัย

เมื่อเห็นเธอกำลังสงสัยอยู่ ผมก็เอามือชี้ลงไปในแผนที่ด้านหน้าที่ตรงอณาจักรส่วนกลาง

" เธอเห็นตรงนี้มั้ย "

" อื้ม " เอมิเลียมองตามนิ้วของผมแล้วเธอก็ถามออกมา

" ที่พวกสมาคมพ่อค้าไม่ควบคุมเมืองส่วนกลางนั้นมันมีสาเหตุอยู่ เพราะเมืองในอณาจักรส่วนกลางนั้นต่างก็มีโบรถ์ตั้งอยู่ "

หลังจากที่ผมพูดออกไปเอมิเลียก็มองลงมาในแผนที่ด้านหน้าด้วยสีหน้าจริงจัง

' จริงด้วย!!! ทุกประเทศ..

ไม่สิ!!!

ต้องเรียกว่า ทุกเมืองที่อยู่ในอณาจักรส่วนกลางต่างก็มีโบสถ์ตั้งอยู่ ถ้างั้นสาเหตุที่พวกสมาคมพ่อค้า ไม่ควบคุมเมืองในอณาจักรส่วนกลางเป็นเพราะ โบสถ์งั้นหรอ ' เอมิเลียคิดพร้อมกับมองไปยังแผนที่ไปด้วย ผ่านไปสักพักเธอก็หันหน้ามองไปที่ราเดีย

" งั้นนายจะบอกว่า ที่พวกสมาคมพ่อค้า ไม่เข้าควบคุมประเทศทางอณาจักรส่วนกลางเป็นเพราะโบสถ์สินะ "

" ใช่แล้ว และนั้นแหละที่มันทำให้ข้าสงสัยอยู่ ว่าทำไมเรื่องมันถึงเป็นแบบนี้ "

" นายกำลังสงสัยอะไร??? "

หลังจากที่เอมิเลียถามออกมา ผมก็ใช้นิ้วชี้ลงไปบนแผนที่ด้านหน้าอีกครั้ง แต่คราวนี้ผมชี้ไปยังจุดที่เป็นตำแหน่งของโบรถ์ตั้งอยู่ แล้วก็พูดออกไป

" ก็เรื่องระหว่างโบสถ์กับพวกสมาคมพ่อค้า ยังไง ข้าคิดว่าพวกนี้น่าจะไม่ใช่พวกเดียวกัน

แต่ว่า...

มันก็ยังมีเรื่องขัดใจอยู่อีกอย่าง " ผมมองไปที่เอมิเลียแล้วก็ตอบเธออีกไป

จากนั้นผมก็เอามือขึ้นมาจับที่คางตัวเอง พร้อมกับคิดไปด้วย ' ถ้าพวกสมาคมพ่อค้ากับโบรถ์เป็นคนละพวกกัน แล้วทำไมพวกนี้มันถึงหลีกเลี่ยงซึ่งกันและกันละ พวกที่ขักใยโลกมันต้องกำจัดทุกอย่างที่เป็นภัยต่อตัวเองสิ ' ผมยืนคิด ในขณะที่กำลังมองตรงไปยังแผนที่อยู่

....

.....

......

หลังจากที่ผมยืนคิดสักพัก เอมิเลียที่กำลังมองผมอยู่ก็ถามออกมา

" นี่ สรุปเรื่องขัดใจมันเรื่องอะไร นายพูดออกมาแล้วก็ยืนเงียบไปสักพักแล้วนะ "

" อะ... อ่า " ผมตอบออกไปด้วยน้ำเสียงค่อย

" ไม่มีอะไรหรอก ตอนนี้เรื่องนั้นมันยังไม่ใช่เรื่องเร่งด่วนที่พวกเราต้องคิด "

" ห่ะ!!! งั้นก็ได้ " เอมิเลียพูดออกมาด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ

หลังจากที่เธอพูดจบเธอก็เดินออกไปจากห้อง ด้วยท่าทางที่กำลังโมโห พอเธอเดินออกไปแล้วผมก็มองลงไปในแผนที่ด้านหน้าอีกครั้ง ' ถ้ามันเป็นแบบที่เราคิดเอาไว้ ที่โบสถ์กับสมาคมพ่อค้าเป็นคนละกลุ่มกันละก็เราต้องใช้ประโยชน์กับพวกมันได้แน่ ' ผมนั่งคิดแล้วก็ยิ้มที่มุมปากแบบมีนัย อยู่นั่งห้องคนเดียว

~~~~~~~~~•~~•~~~~~~~~

วันต่อมา

ตอนนี้ผมกำลังยืนอยู่ด้านนอกคฤหาสน์ แล้วก็มีเอมิเลียกับวิเวียร์ยืนอยู่ข้างๆผม วันนี้ผมต้องเดินทางไปในหมู่บ้านเพื่อทำความรู้จักรกับหัวหน้าหมู่บ้าน แล้วก็ทำแผนที่จุดสำคัญต่างๆของหมู่บ้านแห่งนี้ด้วย

และที่ผมเอาวิเวียร์ไปด้วยมันก็เพราะว่า เธอสามารถที่จะวาดแผนที่ได้ เพราะเมื่อก่อนที่เธอเป็นลูกขุนนาง เธอก็พอเรียนมาอยู่บ้าง

ส่วนสาเหตุที่เอาเอมิเลียไปด้วยนั้น มันก็เป็นเพราะตอนเช้าที่พวกเรานั่งกินข้าวกัน ผมยืนคิดแล้วก็นึกถึงเรื่องเมื่อเช้า

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

" ห่ะ!!! นี่นายจะออกไปด้านนอกแล้วทิ้งฉันเอาไว้ที่นี่งั้นเหรอ " เอมิเลียที่นั่งอยู่ด้านหน้าของผม ที่บนโต๊ะเต็มไปด้วยอาหารพูดออกมาด้วยท่าทางไม่พอใจ

" ข้าก็แค่ออกไปเจอกับหัวหน้าหมู่บ้าน แล้วก็ทำแผนที่เอง " ผมตอบออกไป แล้วก็ตักซุปเข้าปากแบบช้าๆ

" งั้นฉันจะไปด้วย เพราะไม่รู้ว่าจอมมารอย่างนายจะทำอะไรกับคนในหมู่บ้านไหมฉันต้องออกไปด้วย "

' เห้ออออ เหนื่อยใจกับยัยนี้จริงๆ นี้มองว่าเราจะไปทำอะไรคนในหมู่บ้านจริงๆ งั้นหรอ จะบ้าตาย!!! ' ผมคิดพร้อมกับมองไปที่เอมิเลียด้านหน้าของผม หลังจากที่ผมนั่งคิดผมก็ตอบเธอออกไป

" เอาเถอะๆ ถ้าจะไปมันก็ได้แหละ "

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

และนั้นก็เป็นเรื่องราวทั้งหมด ที่ทำให้เอมิเลียต้องเดินทางเข้าไปในหมู่บ้านกับผม