ต่างโลกกับเทพบริหาร ตอนที่ 208 ข่าวลือ

ตอนที่ 208 ข่าวลือ

“…นี่ๆ ท่านหัวหน้าองครักษ์ พอดีว่าช่วงนี้ข้าได้ยินข่าวลืออะไรที่มันหนาหูเข้ามา แล้วข้าก็ไม่เชื่อเรื่องพวกนั้นหรอกนะ เพียงแต่ว่าข้าต้องการยืนยันมันให้แน่ใจเท่านั้นว่ามันเป็นเรื่องจริงหรือเปล่า…”

เสียงที่ถามออกมาของฮอบเป็นเสียงที่เบามาก ทำให้คนที่ได้ยินก็มีเพียงแต่ชไนน์เดอร์ที่โดนถามเท่านั้น

หลังจากที่ได้ฟังชไนน์เดอร์ก็ถามกลับทันที

“ท่านมีเรื่องอะไรอยากจะถามข้า?”

“ก็เรื่องของบารอนไมล์กับองค์หญิงไงล่ะ ข้าได้ยินมาว่าองค์หญิงนอนกับบารอนนั่นไปแล้วเป็นเรื่องจริงงั้นเหรอ”

ฮอบถามเกี่ยวกับข่าวลือที่ตัวเองได้ยินมาทั้งหมด เพราะถึงแม้ว่าข่าวที่ตัวเองได้รับมมาโอกาสผิดพลาดแทบไม่มีเลยด้วยซ้ำ แต่ว่าตอนนี้ก็ยังไม่เชื่อแบบสนิทใจว่าเรื่องที่ได้ยินมาเลยมาถามชไนน์เดอร์แบบนี้

‘ออ! มันกำลังเป็นกังวลเรื่องแบบนี้อยู่สินะ ตามจริงในเวลาแบบนี้เราต้องช่วยปกป้องชื่อเสียงขององค์หญิงไว้ในฐานะองครักษ์ แต่ว่าถ้าทำแบบนั้นก็ไม่สนุกนะสิ หึหึ!’ ชไนน์เดอร์คิดหลังจากที่เข้าใจคำถามที่ฮอบถามกับตน ตามจริงแล้วถ้ามีคนถามแบบชไนน์เดอร์ต้องช่วยเวโรนิก้ารักษาชื่อเอาไว้ แต่ครั้งนี้ความคิดของชไนน์เดอร์มันต่างออกไปเพราะอยากทำลายความหวังของฮอบด้วย

จากนั้นชไนน์เดอร์ก็ตอบตามความจริงออกไป โดยใส่สีเติมไข่เข้าไปด้วยเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างเวโรนิก้ากับไมล์ที่มันเกิดขึ้นเพิ่มเข้าไปพอสมควร

‘บัดซบมันเป็นแบบนี้ไปได้ยังไง ชิ ชิ ชิ ชิ’ ในใจของฮอบเต็มไปด้วยความรู้สึกเจ็บใจ มือทั้งสองกำเอาไว้แน่นเพราะความรู้สึกโกรธที่รู้ว่าเวโรนิก้าไม่ใช้ผู้หญิงบริสุทธิ์ให้ตนทำลายจิตใจอีกต่อไปแล้ว ‘คนที่ได้ยัยองค์หญิงจอมหยิ่งมันต้องเป็นเราแท้ๆ ถ้าคนที่ได้ไปเป็นเพียงบารอนธรรมดาเราคงฆ่าตายไปแล้ว แต่ดันกลายเป็นบารอนตัวปัญหาที่ตระกูลของเราบอกว่าห้ามเข้าไปยุ่งสะได้ ชิ!’

ความคิดของฮอบตอนนี้ถึงมันจะเต็มไปด้วยความเจ็บใจก็จริง แต่ทว่าด้วยอำนาจของบารอนไมล์ที่มีกำลังทหารแสนแข็งแกร่งแล้วละก็ ต่อให้เป็นตระกูลโอโบนอดก็ยังไม่ใช่คู่มือในเวลาแบบนี้ จึงต้องอดทนความรู้สึกเอาไว้

ทางด้านของชไนน์เดอร์ที่เห็นฮอบกำลังอารม์เสียก็กำลังแสยะยิ้มแบบชอบใจ พร้อมความคิดที่ว่า ‘สมน้ำหน้ามัน!’

…

….

…..

ภายในคฤหาสน์

เมื่อเวโรนิก้าเดินเข้ามาในห้องก็พบกับพวกขุนนนางและพวกพ่อค้าจำนวนมากกำลังกินเลี้ยงกินอยู่ บรรยากาศในห้องประดับไปด้วยของสวยงามมากมายที่พื้นเองก็มีพรมสีแดงวางเอาไว้

มีโต๊ะมากมายตั้งเอาไว้ด้วยผ้าคลุมสีขาวแสดงให้ถึงความหรูหรา ตามทางเดินก็มีทั้งผู้ชายทั้งผู้หญิงสวมชุดคนรับใช้ขาวดำเดินเสิร์ฟน้ำให้พวกแขกในงานกันอยู่

แต่ทว่าเมื่อเวโรนิก้าเดินเข้างานพวกคนในงานทั้งหมดต่างมองไปที่เธอทันที แล้วพากันเดินเข้าใส่แบบไม่สนใจอะไรเพราะที่พวกนี้มางานเลี้ยงวันนี้เป้าหมายก็เพราะเวโรนิก้าทั้งนั้น

‘เพราะแบบนี้ไงเราถึงได้ไม่ชอบงานเลี้ยงอะไรพวกนี้’ เวโรนิก้ายืนคิดด้วยความรู้สึกเหนื่อยใจขณะกำลังมองพวกผู้คนที่กำลังเดินเข้ามาหาตัวเธอ แต่ถึงจะอยากตะโกนออกมาว่า [อย่าเข้ามา] เธอก็ไม่สามารถทำได้ เพราะมันจะกลายเป็นการสร้างปัญหาให้กับตัวเองแล้วราชวงศ์เปล่าๆ ก็เลยทำให้เธอต้องแสดงใบหน้าปั้นยิ้มแบบกำลังดีใจมองพวกผู้คนที่เดินเข้ามาหาแทน

เมื่อเดินมาถึงเหล่าคนที่เดินมาถึงก็พากันเริ่มพูดทันทีว่า

“-องค์หญิงได้โปรดช่วยพวกเราด้วยเถอะครับ”

‘อยู่ๆ มาบอกให้ช่วยแล้วจะให้เราตอบอะไร?’

“-ใช่แล้วครับองค์หญิง ถ้ายังใช้กฎหมายตามที่บารอนไมล์ออกมาแบบนี้มีหวังพวกเราทำธุรกิจไม่ได้กำไรอะไรกันแน่ ท่านช่วยใช้อำนาจของท่านคุยกับบารอนไมล์ได้ไหม”

‘ออ! กำลังพูดถึงเรื่องกฎหมายเจ้าปัญหาที่ออกมาสินะ แต่มันจะไม่มีกำไรได้ยังไงพวกแกได้กำไรต่อเดือนก็แทบคืนทุนกันแล้วไม่ใช่หรือไง ไอ้ไม่มีกำไรนี้มันก็เกินจริงไปหน่อยนะคิดว่าฉันโง่คิดอะไรไม่เป็นเลยหรือไง เฮ้อ~’

“-ได้โปรดเถอะครับองค์หญิง ตระกูลของข้าลงทุนกับเมืองนี้ไปเยอะถ้าเกิดเรื่องแบบนี้ตระกูลของข้ามีสิทธิ์ล่มสลายได้เลย”

‘ตระกูลของแกถ้าลงทุนไม่คิดหน้าคิดหลังขนาดนั้นก็ล้มสลายไปเถอะ ชิ!’

เวโรนิก้าทำได้เพียงแต่เพียงพวกคนที่พูดกับเธอพูดแล้วยิ้มกลับไปเท่านั้น โดยพยามไม่พูดสิ่งที่เธอคิดออกไป

‘เป็นแบบที่ท่านบารอนพูดจริงๆ คุยกับพวกนี้มันไร้สาระ’ เวโรนิก้าคิดถึงคำพูดของไมล์ก่อนที่จะออกมา แต่ตอนนี้เธอรู้ตัวก็สายไปแล้วทำได้แต่เพียงยืนฟังปัญหาของพวกเห็นแก่ตัวอย่าง ขุนนาง พ่อค้าหรือนายทุนที่กำลังพูดอยู่เพียงเท่านั้น

จนเวลาผ่านไปได้ไม่นาน

“พวกท่านพ่อได้แล้ว องค์หญิงไม่ได้มีอำนาจสิทธิ์ขาดอะไรขนาดนั้น!”

เสียงของฮอบก็ดังขึ้นมาพร้อมกับเอาตัวมาขวางด้านหน้าของเวโรนิก้าเอาไว้ โดยระหว่างที่ยืนขวางอยู่ฮอบก็พรางคิดในใจด้วย ‘ถึงยัยนี่ไม่บริสุทธิ์แล้วก็ไม่เป็นอะไรยังไงก็ยังเอามาเล่นได้อยู่ ยังไงตอนนี้ก็ต้องทำแต้มเอาไว้ก่อนเพราะถ้าไม่มีบารอนไมล์เธอจะได้คิดว่าเราสามารถเป็นที่พึ่งได้’

เมื่อฮอบออกหน้าให้พวกคนที่รัวคำถามใส่เวโรนิก้าก็เดินออกไปกันจนหมด

“ขอบคุณมากเลยนะคะ ถ้าไม่ได้ท่านเข้ามาช่วยข้าคงหูชาแน่เลย” เวโรนิก้ายิ้มแบบสดใสขณะกำลังพูดขอบคุณ แต่ในใจกลับ ‘ไอ้หมอนี่มันคงกำลังพยามทำแต้มของตัวเองอยู่สินะ เราปฏิเสธไปเป็นร้อยครั้งแบบทางอ้อมแล้วแท้ๆ ต่อให้เป็นคนโง่ขนาดไหนมันก็ต้องรู้บ้างสิ แต่ช่างเถอะ ยังไงก็ใช้มันเป็นโล่ป้องกันในงานนี้ได้อยู่กับมันหน่อยแล้วกัน’

และแล้วงานเลี้ยงก็ดำเนินต่อไปโดยระหว่างงานก็มีคนเดินมาคุยเรื่องกฎหมายให้เวโรนิก้าคุยกับไมล์ต่อตลอดเวลา แต่เวโรนิก้าก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรและสามารถเดินทางกลับคฤหาสน์ของไมล์ได้แบบไม่มีปัญหาอะไรหลังจากจบงานเลี้ยง