ต่างโลกกับเทพบริหาร ตอนที่ 207 ฮอบ!

ตอนที่ 207 ฮอบ!

ฮอบ! เป็นผู้ชายรูปร่างสมส่วนอายุยี่สิบปี ความสูงประมาณ 180 เซน ผมสีเหลืองผิวสีขาวออกไปทางเหลืองหน่อยๆ หน้าตาเองก็ดูไม่ได้เลวร้ายอะไรแต่ก็ไม่ได้เกินมาตฐานอะไรไปมากแบบพวกองค์ชายประเทศต่างๆ บนร่างกาบสวมชุดไหม้คล้ายชุดสูทที่ตัดให้พอดีกับร่างกายเป็นเนื้อผ้าสีขาวทั้งเสื้อและกางเกง

ส่วนเรื่องที่เมื่อเวโรนิก้าเห็นหมอนี่แล้วไม่สบอารณ์จนอยากเดินทางกลับมันก็มีสาเหตุอยู่ ซึ่งเรื่องทั้งหมดมันก็เป็นเพราะว่าฮอบเองก็เป็นหนึ่งในผู้ชายที่ตามเอาใจเวโรนิกิอยู่เช่นกัน แต่พอรู้เรื่องการหมั่นของเธอกับองค์ชายซิคฟรีสแห่งจักรวรรดิก็เลยหยุดไป

แต่หลังจากที่ไมล์จัดการเรื่องทั้งหมดเรียบร้อย ความพยามของฮอบมันก็เริ่มอีกครั้งโดยพยามขอเข้าพบเวโรนิก้าตลอดเวลาเพื่อพูดคุย แต่ทางเวโรนิก้าไม่ได้มีความสนใจในตัวของมันเลยแม้แต่น้อยก็เลยมีความคิดอยากกลับเมื่อเห็นหน้าแบบที่เป็นอยู่

แต่ด้วยความปลอดภัยของคนจำนวนมากคำค้ำคอของเธออยู่มันจึงไม่สามารถทำแบบที่ตัวเองคิดได้ จึงได้แต่พยามปั้นใบหน้ายิ้มแล้วตอบกลับฮอบว่า “ถ้าเป็นคำเชิญของตระกูลโอโบนอดจะให้ข้าปฏิเสธได้ยังไงละคะ”

“ฮาฮาฮา ท่านไม่ต้องเอาเรื่องตระกูลมาอ้างหรอกครับ ถ้าท่านอยากเจอกับข้าไม่ต้องมีงานอะไรข้าก็มาพบท่านได้อยู่แล้ว”

ฮอบหัวเราะแบบชอบใจแล้วพูดออกมาต่อตามที่ตัวเองคิด และนี่แหละที่เป็นนิสัยที่ทำให้เวโรนิก้าไม่ชอบใจอย่างมากเกี่ยวกับฮอบ เพราะหมอนี่มันมั่นใจในตัวเองสุดๆ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องอะไรก็ตาม

‘มันคิดได้ยังไงว่าเราอยากมาหามัน เฮ้อ~’ เวโรนิก้าคิดหลังจากที่ได้ฟังฮอบพูดออกมาเมื่อครู่ โดยระหว่างกำลังคิดก็กำมือทั้งสองเอาไว้แน่นตัวต่อยออกไปตลอดเวลา

ทางด้านจองชไนน์เดอร์ที่เห็นเหตุการณ์ทั้งหมดแล้วท่าทางของเวโรนิก้าที่กำลังแสดงออกมาก็คิดในใจเช่นกัน ‘อดทนเอาไว้นะครับองค์หญิง ถ้าท่านทำอะไรมันละก็อาจจะกลายเป็นปัญหาได้ ….ไม่สิ! ตอนนี้เราต้องรีบทำให้สถานการณ์ตอนนี้จบให้เร็วที่สุดก่อน’

หลังจากคิดได้ชไนน์เดอร์ก็เดินเข้าไปหาฮอบ

“ท่านฮอบข้าคิดว่าองค์หญิงอยู่ด้านนอกคงหนาวมากแล้ว เชิญท่านพาองค์หญิงเข้าไปด้านในคฤหาสน์ก่อนเถอะครับ”

“ออ! จริงสิขอบคุณมากเลยท่านชไนน์เดอร์ข้าทำให้คนที่ข้ารักต้องมาทนหนาวแบบนี้สะแล้วสิ ขอบคุณท่านมากจริงๆ”

ฮอบตอบรับคำพูดของชไนน์เดอร์แบบนอบน้อม และนี่เองก็เป็นนิสัยอีกอย่างของฮอบเช่นกันที่เป็นคนไม่ดูถูกคนและนอบน้อมต่อคนอื่นไม่ว่าจะเป็นใครหรือยศอะไรก็ตาม ต่างจากพวกขุนนางหรือพ่อค้าที่ร่ำรวยจำนวนมากที่คิดว่าตัวเองสูงส่ง

ถ้าเป็นพวกก่อค้าปกติที่มีอำนาจขนาดนี้โดนทหารอย่างชไนน์เดอร์พูดด้วยคงด่ากลับไปแล้ว เพราะถึงแม้ว่าชไนน์เดอร์จะมีตำแหน่งเป็นองครักษ์ของเวโรนิก้าก็จริง แต่ก็มียศเป็นเพียงทหารเท่านั้น

“ถ้างั้นองค์หญิงพวกเราเข้าไปด้านในกันเถอะครับ”

“ค่ะ”

ฮอบยืนแขนออกมาเล็กน้อยเพื่อให้เวโรนิก้าเกราะเดินเข้าไปในงาน เพราะตามปกติแล้วการที่คนยศสูงกว่าเดินเข้าไปกับเจ้าของงานแบบนี้มันเป็นเรื่องปกติสำหรับโลกนี้ แต่ว่าทางเวโรนิก้าก็เดินผ่านไปทันทีไม่ได้สนใจหรือเกราะแขนอะไร

ระหว่างที่กำลังเดินเข้างานเวโรนิก้าก็พรางคิดในใจไปด้วย ‘มันจะยื้นแขนออกมาทำไมคิดว่าเราจะเกราะแขนของมันหรือไง!’

ถึงมันจะเป็นเรื่องปกติก็ตามแต่ทางเวโรนิก้าก็ไม่ได้สนใจอะไรและเดินเข้างานทั้งแบบนั้น ทางด้านของฮอบก็มีสีหน้าไม่พอใจเล็กน้อยแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรแล้วเดินตามเธอเข้างานแบบไม่มีทางเลือก

แล้วในระหว่างที่กำลังเดินตามเวโรนิก้าเข้างานโดยมองแผ่นหลังของเวโรนิก้าที่เดินนำตัวเองอยู่ โดยระหว่างที่มองสายตาของฮอบก็จิตนาการเห็นเวโรนิก้าในร่างไร้เสื้อผ้าพร้อมกับพรางคิดในใจไปด้วย ‘อีกไม่นานหรอกยังไงเธอก็ต้องเป็นของเรา หึหึ! รอให้สงครามระหว่างมนุษย์กับพวกปีศาจเริ่มต้นก่อนเถอ ะเมื่อถึงเวลานั้นเธอเองนั่นแหละที่ต้องมาขอแต่งงานกับข้า เมื่อถึงเวลานั้นข้าจะเล่นสนุกกับร่ายกายนั่นเต็มที่แล้วโยนให้พวกทหารไปเล่นต่อเอง เล่นตัวดีนักใช่ไหม’

ถึงตอนนี้ฮอบยังไม่แสดงท่าทางอะไรออกมาก็จริง แต่ว่าความไม่พอใจกับท่าทางของเวโรนิก้าที่แสดงกับตนตลอดเวลาที่ผ่านมาก็ทำให้ฮอบเข้าใจดีว่าเธอไม่ได้สนใจหรือว่าชอบตัวเองเลยสักนิด

แต่ที่ยังพยามตามตื้ออยู่ก็เพราะว่าตระกูลโอโบนอดวางแผนเอาไว้แล้วเกี่ยวกับอนาคตของทวีปมนุษย์ และเมื่อเรื่องสงครามกับปีศาจเข้ามาเอี่ยวด้วยทำให้ตระกูลโอโบนอดก็เลยต้องเร่งแผนที่ว่างเอาไวกว่าร้อยปีให้มันเร็วขึ้น

ทางด้านของชไนน์เดอร์ที่เดินตามฮอบที่มองเวโรนิก้าด้านหน้าอยู่ก็คิดในใจเมื่อเห็นสายตาของฮอบมองเวโรนิก้าแบบนั้น ‘สายตาแบบนั้นมันเป็นสายตาพวกหื่นกระหายชัดๆ ถ้ามันไม่ใช่คนของตระกูลโอโบนอดแล้วมององค์หญิงด้วยสายตาแบบนั้นมันได้โดนเราควักลูกตาไปให้หมูกินไปแล้ว ชิ!’

แววตาที่ฮอบมองเวโรนิก้าตัวชไนน์เดอร์สามารเข้าใจได้ดีว่ามันเป็นยังไง เพราะตัวชไนน์เดอร์เจอแววตาแบบนั้นมาเยอะเวลาขุนนางต้องการรผู้หญิง แต่ว่าด้วยตำแหน่งทำให้ชไนน์เดอร์ต้องใจเย็นเอาไว้แล้วเดินตามแบบไม่มีอะไรเกิดขึ้น

แล้วในระหว่างกำลังเดินอยู่ฮอบก็ได้ลดความเร็วของตัวเองลงเพื่อให้เสมอกับชไนน์เดอร์ที่เดินตามหลัง จากนั้นก็ได้เอียงคอไปข้างหูของชไนน์เดอร์เหมือนกับคนกำลังจะกระซิบอะไรให้คนอื่นฟัง แล้วก็เริ่มถามชไนน์เดอร์ด้วยเสียงเบาๆ ว่า…