ตอนที่ 115 หักกระดูก

เย่เทียนตอบอย่างเรียบนิ่ง!

เมื่อเช้าเขาอุตส่าไว้หน้าพวกเขา แต่ตอนนี้พวกเขากลับมาตบหน้าเขา

ตอนนี้เขายิ่งอารมณ์ไม่ดีอยู่แถมไม่มีที่ให้ระบายด้วย แต่พวกปรสิตตระกูลเซียวก็ยังมายั่วโมโหเขาอีกครั้ง

พวกเขาคิดว่าพอตกเย็นแล้วพวกเขาจะได้รับการอภัยงั้นเหรอ?

ไม่มีทาง!

มือขวาที่กำข้อมือเซียวไค่แน่นขึ้นเรื่อยๆ จนกระทั่งเซียวไค่ร้องออกมา

“อ๊าาา...เจ็บเจ็บเจ็บ...มันเจ็บนะ ฉันผิดไปแล้วคุณเย่ปล่อยฉันทีเถอะ ถึงยังไงฉันก็เป็นลูกพี่ลูกน้องของเซียวหรงนะ โอ๊ยยย...”

เซียวไค่ทนความเจ็บต่อไปไม่ไหวจึงหันไปหาพ่อ “พ่อมัวทำอะไรอยู่ รีบขอความเมตาจากคุณเย่ให้ผมเร็ว ถ้าปล่อยไว้แบบนี้ต่อไปลูกพ่อได้มือหักแน่”

ลุงสองมองเย่เทียนอย่างเขร่มขรึม เขาไม่รู้จะพูดยังไงดีกับมหาเทพที่บดขยี้ตระกูลเซียวให้ตายได้ภายในไม่กี่นาที

สุดท้ายเขาก็ไม่เต็มใจจริงๆที่จะให้เย่เทียนบีบข้อมือลูกชายจนหัก เขาสูดหายใจเข้าลึกแล้วเปลี่ยนกลยุทธ์โดยการไปขอร้องน้องชายแทน “น้องชายน้องสะใภ้ นอกจากคุณเย่เป็นสามีของหรงหรงแล้วเขายังเป็นลูกเขยของพวกเธอด้วย วันนี้เขาทำร้ายเซียวไค่ของฉันเขาจะทำให้ตระกูลเซียวขุ่นเคืองเอานะ ถ้าคุณย่าถามขึ้นมาครอบครัวเธอคงอธิบายอะไรไม่ได้แน่”

พ่อเซียวได้ยินสิ่งที่พี่สองพูด เขาและภรรยาจึงมองหน้ากันแล้วมองเซียวหรง ที่รู้สึกหงุดหงิดมากกับเซ๊ยวไค่ “เอ่อ...หรงหรง ลูกช่วย...”

เซียวหรงรู้ว่าพ่อแม่ของเธอต้องการให้เธอพูดกับเย่เทียนให้ปล่อยเซียวไค่ที่มักจะปากไวเท่านั้น แต่เธอไม่ต้องการมีส่วนร่วนร่วมเรื่องนี้ด้วย

นอกจากนี้ด้วยสถานะและทรัพย์สินของเย่เทียน เมื่อเขาพูดว่าตัวเองเป็นหนึ่งไม่ใช่สอง จะมีสักกี่คนที่ไม่กลัวตายแล้วไปสู้กับมหาเทพคนนี้ เกรงว่าเย่เทียนสามารถฆ่าคนด้วยเงินได้ด้วยซ้ำ

อันธพาลน้อยเซียวไค่ที่หาเรื่องอยู่ทั้งวันก็สมควรแล้วที่จะโดนแบบนี้

แค่เห็นเย่เทียนมาเย็นนี้เธอก็มีความสุขแล้วและเธอก็ไปยืนดูอยู่ข้างๆ

เซียวหรงแอบขยิบตาให้พ่อแม่และขอให้พวกเขาไม่เข้าไปยุ่งเรื่องนี้ ไม่อย่างนั้นคงจะมีคนติดไฟโดยไม่ได้ตั้งใจ

แล้วจู่ๆทำไมเย่เทียนถึงกลับมาบ้านเซียว?

เขากลับมาบ้านเซียวแค่ครั้งเดียวตั้งแต่เขาพัฒนาตัวเอง นั่นเป็นตอนที่เธอได้รับคำสั่งให้เอาน้ำล้างเท้าไปให้เขา ตอนนั้นเซียวหรงโกรธมาและไม่ได้ลงมือทำตาม เย่เทียนจึงเดินจากไปและไม่เคยกลับมาอีกเลย

ตอนนี้ยังมีตัวสร้างปัญหาอย่างผางเหว่ยอยู่ข้างๆด้วย..

ต้องรู้ก่อนว่าผางเหว่ยเป็นไซจูเก๋อในห้างสรรพสินค้า มันไม่ไร้ประโยชน์ที่ปฎิบัติต่อเย่เทียนด้วยความเคารพ ประโยชน์ที่เย่เทียนมอบให้เขาหรือบริษํทผางนั้นน่าอัศจรรย์อย่างมาก

ผางเหว่ยเป็นเหมือนผู้ติดตามตัวน้อย การที่เขาตามหลังเย่เทียนมาที่บ้านของเธอหมายความว่ายังไง?

เรื่องนี้คงต้องรอให้เย่เทียนจัดการปรสิตตระกูลเซียวเสร็จก่อนถึงจะได้รู้

มันเกิดอะไรขึ้น เขาพาผางเหว่ยมาให้กำลังใจเหรอ?

หรือว่าที่เย่เทียนพูดเมื่อเช้านี้จะเป็นความจริง?

และคนที่จะโจมตีบริษัทเซียวคือผางเวห่ยงั้นเหรอ?

หรือเขามีจุดประสงค์อื่นแอบแฝงด้วย?

เซียวหรงเงียบไปเนื่องจากเย่เทียนกับผางเหว่ยไม่เผยจุดประสงค์แท้จริงที่มาคืนนี้เธอจึงเลือกที่จะรอดู

เย่เทียนมองพ่อตากับแม่ยายที่ลังเลจะพูดและเซียวหรงที่ตัดสินใจไม่เข้ามายุ่งเรื่องนี้ เขาหักข้อมือที่จับอยู่ดัง‘กร๊อบ’จากนั้นก็ปล่อยข้อมือเซียวไค่ที่อ่อนยวบเหมือนเส้นก๋วยเตี๋ยว!

เซียวไค่ที่โดนเย่เทียนหักข้อมือกะทันหันก็กรีดร้องด้วยความเจ็บปวดแล้วเป็นลมล้มไป ห้องอาหารครอบครัวเซียวจึงถูกปกคลุมด้วยความเงียบ

ลุงสองมองลูกชายที่เป็นลมด้วยความเจ็บปวด เขาจ้องเย่เทียนอย่างดุเดือดแต่ก็ไม่กล้าพูดอะไรและกัดฟันด้วยความโกรธแค้นต่อครอบครัวของเซียวหรง

เมื่อเห็นเรื่องจบลงลุงสองก็ขยิบตาให้พวกเขาเข้ามาช่วย ขั้นแรกให้เอาเซียวไค่ออกจากห้องอาหารแล้วส่งไปรักษาที่โรงพยาบาลก่อน

ในใจเขายังคงอธิษฐานต่อพระเจ้าว่าอย่าให้ข้อมือที่หักของเซียวไค่นั้นสูญเปล่าเลย

“เย่ คุณเย่ เราต้องขอโทษคุณด้วยจริงๆ พวกเราขอตัวก่อนนะ เชิญพวกคุณทานอาหารต่อไปอย่างมีความสุขเถอะ”

ก่อนที่ลุงเซียวจากไปเขาก็ไม่ลืมทักทายเย่เทียนโดยไม่เห็นเป็นศัตรู แต่เขาลืมไปว่านี่เป็นบ้านของน้องชายเขา

“พี่สองพี่สะใภ้หรงหรงใจเย็นๆก่อนนะ ตอนแรกเราตกลงกันว่าจะมาเยี่ยมพวกเธอเท่านั้น แต่ใครจะรู้ว่าสารเลวเซียวไค่จะทำให้คุณเย่ขุ่นเคืองอีกครั้ง”

ป้าสองอธิบายให้พี่สองพี่สะใภ้และหลานสาวอย่างหรงหรงฟังว่าทำไมพวกเขาถึงมาที่บ้านเซียวเย็นนี้และหันไปพูดขอโทษเย่เทียนทันที

“คุณเย่ พี่ใหญ่ของฉันเป็นคนหยาบคายที่ไม่ได้รับการศึกษา ที่ตบคุณเมื่อเช้านี้เขาไม่ได้ตั้งใจอย่างแน่นอน พวกเราก็โตๆกันแล้วดังนั้นเลิกแล้วต่อกันเถอะนะ สำหรับสารเลวเซียวไค่ที่ไม่มีอะไรมาปิดปากได้จนทำให้คุณเย่ขุ่นเคือง ฉันที่เป็นป้าขอสร้างสันติให้เขาและฉันจะชดเชยให้คุณเอง ที่สำคัญคือข้อมือเซียวไค่ถูกคุณหักไปแล้วนั่นถือว่าเป็นบทเรียนเหมือนกัน จากนี้ไปเราก็เป็นครอบครัวที่รักกันเหมือนเดิม หลังเดินออกจากห้องอาหารไปแล้วห้ามพูดถึงเรื่องนี้อีกเด็ดขาด”

เซียวหนานลูกชายคนเล็กของครอบครัวป้าสองตอบกลับคำแนะนำของแม่ทันที “ครับ ผมจะเชื่อฟังแม่”

เซียวเฟิงเซียวหลันและเซียวจินพยักหน้าแสดงให้เห็นว่าพวกเขาเข้าใจ เมื่อพวกเขาเดินออกจากห้องอาหารนี้พวกเขาต้องลืมทุกอย่างที่เกิดขึ้น

เมื่อปรสิตตระกูลเซียวสถานการณ์ไม่อำนวย พวกเขาจึงรีบสาวเท้าโดยหวังว่าจะออกจากห้องอาหารโดยเร็วที่สุดเพื่อหนีไปจากบ้านเซียวหรง และในอนาคตถ้าพวกเขาเจอเย่เทียนก็ต้องหลีกเลี่ยงไปให้ไกลที่สุดด้วย

“นั่งลงกินข้าวกันเถอะ!”เย่เทียนดูสมาชิกตระกูลเซียวที่หายตัวไปราวกับกระแสน้ำ ในขณะที่เซียวหรงและพ่อแม่ของเธอยังตะลึงอยู่ในความเงียบ ผางเหว่ยที่โดนทักแล้วก็รีบนั่งลงกินข้าวทันที!

ผางเหว่ยเป็นคนธรรมดาและมีความรับผิดชอบเสมอไม่ว่าไปที่ไหนก็ตาม แต่เมื่อได้ยินเย่เทียนเรียกเขาให้นั่งกินอาหารเย็นแล้วเขาจะสุภาพต่อไปได้ยังไง ก้นใหญ่ๆนั่งลงตรงที่เซียวหรงเคยนั่งมาก่อน เขาหยิบชามข้าวแล้วคีบกับข้าวใส่จานกินทันที

เย่เทียนที่หน้าตาบูดบึ้งก็นั่งกินด้วยความหิวเช่นกัน

เนื่องจากเขานั่งบนที่นั่งหลักซึ่งเคยเป็นที่ที่พ่อเซียวนั่งมาก่อน ดังนั้นตรงหน้าเขาจึงมีชามข้าวที่มีข้าวเต็มชามอยู่ตรงหน้า เขาทำตามผางเหว่ยโดยการตักอาหารเข้าปาก ระหว่างกินก็คิดอะไรเพลินจนกินเสร็จ!