จอมโจรผู้ยิ่งใหญ่ บทที่ 545
บทที่ 545: การสวนกลับ
ปกติแล้ว บอลน้ำแข็งจะไม่ลดความเร็วเคลื่อนที่ ถ้านักเวทย์ไม่ได้แข็งแกร่งมากพอ
ที่บอลน้ำแข็งของเมเปิ้ลอันน่าจดจำสามารถลดความเร็วการเคลื่อนที่ได้ ก็เป็นเพราะคทาเวทย์มนต์ของเขา ไม้แห่งคำลวง เดิมทีมันเป็คทาเวทย์มนต์ทองระดับประณีต ซึ่งในตอนนี้ก็ได้ถูกอัพเกรดเป็นระดับทองดำแล้ว
ไม้แห่งคำลวงเป็นไอเท็มที่ดรอบลงมาจากห้องสมุดสีแดงในความยากระดับฝันร้าย อัตราการดรอบมันต่ำจนเกินไป แม้แต่การเคลียร์ครั้งแรกลูหลี่ก็ยังไม่คิดเลยสักครั้งว่าจะมีโอกาสที่จะได้รับมันมา
เมเปิ้ลอันน่าจดจำนั้นเพิ่งจะอัพเกรดคทานี้สำเร็จในเมื่อวาน นี่เป็นเอฟเฟคใหม่ที่ทำให้เขายิงบอลน้ำแข็งที่สามารถลดความเร็วการเคลื่อนที่ในระยะเวลา 60 วินาที แม้ว่าจะสร้างความเสียหายได้ต่ำ แต่การยิงแบบต่อเนื่องและลดความเร็วการเคลื่อนที่ 60 วินาทีก็แข็งแกร่งเอาเรื่อง
แน่นอนว่ามันแทบจะทำให้เป้าหมายไม่สามารถหนีไปไหนได้เลย
เขาได้เก็บงำความลับของทักษะนี้ไว้ เพื่อที่จะทำให้ลูหลี่ไม่มีทางหนีไปได้และแม้ว่าเขาจะทำได้ เมเปิ้ลอันน่าจดจำก็ยังสามารถที่จะตามไล่เขาไปได้อยู่ดี ซึ่งในความคิดของเขาแล้ว ลูหลี่นั้นไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญทั่วไป
ลูหลี่ถูกบอลน้ำแข็งอย่างต่อเนื่องและความเร็วการเคลื่อนที่ก็ได้ลดลงไป 30% หลังจากที่พยายามก้าวไปสองสามก้าว เขาก็ได้เปิดใช้เอฟเฟคพิเศษที่สองของรองเท้า
ขาเทียมของวิส ทักษะใช้งานทันที กระโดดไปข้างหน้าหรือข้างหลังได้เป็นระยะ 8 หลา ระยะเวลาคูลดาวน์ 120 วินาที
ร่างของลูหลี่ที่เคยอยู่ต่อหน้าของเมเปิ้ลอันน่าจดจำ จู่ๆก็ได้พุ่งเข้ามาหาเขา จนทำให้เขาตกใจและเกือบจะทิ้งไม้เท้าลงกับพื้น
กูว!
หลังจากที่ลูหลี่สตันเมเปิ้ลอันน่าจดจำ เขาก็ได้ยิ้มและเดินวนรอบตัวเขา
นักเวทย์พยายามที่จะแกว่งแขนไปมา แต่ว่ามันก็ไม่ตอบสนองอะไรเลย
ลูหลี่หายตัวและก็ได้ใช้ชาโดว์สไตรค์ ตามด้วยซุ่มโจมตีและเชปช็อต จากนั้นเขาก็เดินไปรอบๆนักเวทย์อีก เพื่อทำให้แน่ใจว่าเขาไม่มีทักษะหลบหนีอะไรอีก
ซึ่งในตอนนี้ ลูหลี่ั่นใจแล้วว่าเขาไม่มีทักษะอะไรเหลืออยู่เลย!
เมเปิ้ลอันน่าจดจำคิดว่าเขากำลังเล่นเกมแมวไล่จับหนูอยู่ โดยไม่ได้คิดเลยว่าลูหลี่จะเหลือทักษะหลบหนีอะไรอีกหรือเปล่า
อย่างไรก็ตาม สิ่งที่เกิดขึ้นทั้งหมดเป็นไปตามแผนของลูหลี่เลยทีเดียว เขาต้องการให้เมเปิ้ลอันน่าจดจำปลีกตัวออกจากทีมของเขาและต่อสู้ 1 v 1 กับเขา และเขายังสามารถขจัดทักษะหลบหนีของเมเปิ้ลอันน่าจดจำไปได้ทั้งหมดแล้วด้วย
ผู้ชมที่นั่งงชมอยู่ล้วนแล้วแต่ตกตะลึงกันถ้วนหน้า แต่พวกเขาไม่รู้เลยว่าการกระทำของลูหลี่เป็นแค่การแสดง
ไม่มีใครรู้จนกระทั่งตอนนี้ มันช่างทำให้ลูหลี่รู้ดึซะเหลือเกิน
หลังจากที่ติดสตันแล้ว เมเปิ้ลอันน่าจดจำก็รู้เริ่มรู้สึกลังเลใจ เขาไม่ต้องการเรียกขอความช่วยเหลือจากเพื่อนร่วมทีมของเขา เพราะพวกเขากำลังสู้กันอยู่
อย่างไรก็ตาม เขาได้ตระหนักแล้วว่าทำไมลูหลี่ถึงได้ให้เพื่อนร่วมทีมบุกเข้ามา ไม่ใช่เพื่อช่วยเขา แต่เป็นการถ่วงเวลาให้ทีมของเมเปิ้ลอันน่าจดจำไม่มาช่วยตัวเองต่างหาก ตอนนี้เขาคงได้แต่อธิษฐานว่าทักษะทั้งหมดของลูหลี่คงไม่พอที่จะฆ่าเขาได้
ในขณะที่เมเปิ้ลอันน่าจดจำกำลังฟื้นตัวจากการสตัน ลูหลี่ก็ได้ใช้มลพิษอันแสนเข้มข้น (เอฟเฟคพิเศษของสะเก็ดมลพิษ) ใส่ตัวของเมเปิ้ล
มลพิษอันแสนเข้มข้น ทักษะแสดงผลในทันที ลดเกราะและความแร็วการเคลื่อนที่ของเป้าหมายลง 25% เป็นเวลา 6 วินาที ระยะเวลาคูลดาวน์ 360 วินาที
ด้วยการลดเกราะและความเร็วการเคลื่อนที่ 6 วินาที มันทำให้เมเปิ้ลอันน่าจดจำขุ่นเคืองใจมาก ตอนนี้เขาทั้งรู้สึกถึงความสิ้นหวังและความทุกข์ทรมานจากการถูกลดความเร็วการเคลื่อนที่แล้ว แย่กว่านั้นเขาไปอีก การโจมตีของลูหลี่มักจะทั้งใบ้ทักษะและยังขัดขวางการใช้ทักษะอีก
เพื่อรักษาความเร็วต่อเนื่องในการโจมตี ลูหลี่จึงได้ใช้เสื้อคลุมของเขาอีก
ในระยะเวลาสั้นๆ เขาก็ได้เป็มอมตะและการสตันไม่มีผลต่อเขา
เมื่อนักเวทย์อยู่ใกล้กับโจรแล้ว สิ่งที่พวกเขาทำทั้งหมดก็คือการป้องกันและพยายามหนีไปให้ไกลที่สุดเท่าที่จะทำได้ อย่างไรก็ตาม ตอนที่เขาเห็นว่า HP ของเขาสูงกว่าลูหลี่พอสมควร มันก็ทำให้เขามีความหวังขึ้นมา ขอแค่คูลดาวน์แฟลชของเขามันหมดลงเอะนะ
ส่วนลูหลี่เองก็ไม่ได้คิดว่าเขาจะฆ่าเมเปิ้ลอันน่าจดจำได้อยู่แล้ว เพราะเขาคิดแค่ว่าต้องสร้างความเสียหายให้มากที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้
ซึ่งลูหลี่จะหยุดโจมตีแค่ในตอนที่เมเปิ้ลอันน่าจดจำใช้โพลี่มอฟ ด้วยความที่ลูหลี่จะต้องใช้ทักษะเตะในการขัดขวางการใช้ทักษะของเขา
"ฉันอยากจะรู้เหลือเกินว่าใครจะตายก่อนกัน" เมเปิ้ลอันน่าจดจำกล่าว ก่อนที่เขาจะโจมตีลูหลี่พร้อมกับธาตุน้ำที่อยู่ข้างๆเขา
หลังจากที่ต่อสู้กันมาเป็นระยะเวลานาน ทั้งสองฝ่ายต่างก็ไม่ได้เหลือ HP มากนัก
"ฉันสามารถรักษาตัวเองได้นะ แล้วนายทำได้หรือเปล่า?"ลูหลี่ยิ้มออกมาในขณะที่เปิดใช้งานสร้อยคอของพาเมล่าในการฟื้นฟูเลือด 20% ในทันที
อุปกรณ์ระดับทองดำเท่านั้นที่สามารถฟื้นฟูเลือดมากมายได้
"ไอ้บ้าเอ้ย แกมันขี้โกง" เมเปิ้ลอันน่าจดจำได้แต่ด่าออกมาอย่างโกรธแค้น ก่อนที่จะสะบัดมือและใช้ทักษะแฟลช เพื่อที่อยู่ให้ห่างจากลูหลี่
เมื่อคูลดาวน์ของทักษะแฟลชได้หมดลงไป มันก็เป็นเรื่องง่ายมากสำหรับเขาที่จะหนีไป ซึ่งเขาเองก็ตั้งใจที่จะใช้เรื่องของระยะห่างและธาตุน้ำเป็นอุปสรรคอยู่แล้ว
เขาต้องการให้ธาตุน้ำลด HP ของลูหลี่ลง ส่วนเขาก็จะคอยสตันเขาไปเรื่อยๆ...
ทันใดนั้นเอง เขาก็รู้สึกว่ามีบางอย่างไม่ถูกต้อง เขามองกลับไปที่ลูหลี่และเห็นเขากำลังเคลื่อนที่ออกไป
เป็นไปได้ไหมว่าเขากำลังจะหาที่ฟื้นฟู HP และกลับมาโจมตีเขาอีกครั้ง? ถ้าเป็นอย่างนั้น ความพยายามทั้งหมดของพวกเขาจะสูญเปล่า
แต่เดี๋ยวก่อนนะ! ทำไมตัวของเขาถึงเลือดออกกันล่ะ? เลือดของเขาหายไป 100 และเขาเองก็ไม่ได้มีเลือดเหลืออยู่มากเท่าไหร่นะ
ลูหลี่ยิ้มให้กับเขาและออกจากระยะการโจมตีของธาตุน้ำไป
ของขวัญของอะรูเกิล ทักษะใช้งานในทันที สร้างคำสาปแก่เป้าหมายสร้างความเสียหาย 100 จุดต่อ 5 วินาทีเป็นระยะเวลา 300 วินาที ระยะเวลาคูลดาวน์ 30 นาที
นี้เป็นเอฟเฟคพิเศษของกางเกงระดับประณีตที่บุตรแห่งอะรูเกิลดรอบลงมา
เมเปิ้ลอันน่าจำจดได้แต่มองไปที่เพื่อนร่วมทีมของเขา พวกเขาอยู่ไกลจนเกินไปและลูหลี่ก็คงไม่มีทางที่จะให้เขาไปช่วยเพื่อนร่วมทีมอยู่แล้ว เขาได้แต่คิดถึงทักษะและเอฟเฟคพิเศษที่เหลืออยู่ ก่อนที่จะนั่งลงกับพื้นและกินขนมปังเพื่อเอาชีวิตรอด
แต่ลูหลี่จะให้โอกาสเขากินขนมปังอย่างงั้นเหรอ?
ไม่อย่างแน่นอน เมเปิ้ลอันน่าจดจำมองไปที่ลูหลี่ที่หยิบหน้าไม้ออกมาด้วยความโกรธ
มันเป็นเรื่องยากมากสำหรับโจรและนักรบที่จะสร้างความเสียหายด้วยหน้าไม้ให้สูงได้ แต่เขาแค่ต้องการยิงไม่ให้เมเปิ้ลอันน่าจดจำกินขนมปังก็เท่านั้นเอง
เขาตัดสินใจที่จะลากให้เมเปิ้ลอันน่าจดจำตายให้ได้
เมเปิ้ลอันน่าจดจำไม่ได้มีทางเลือกมากนัก นอกจากใช้ทักษะโล่และฟื้นฟูเลือดของตัวเอง
ลูหลี่ยังคงยิงไปที่หลังของเขาเรื่อยๆ ซึ่งมันสร้างความเสียหายทีละเล็กละน้อยและก็ทำให้ติดเอฟเฟคพิเศษของหน้าไม้ด้วย
ส่วนการต่อสู้ที่สะพานเองก็ค่อนข้างรุนแรงพอสมควร แม้ว่าผู้เล่นสี่คนจากสมาคมวัดมาจินไม่ได้แข็งแกร่งเทียบเท่ากับมูนไลท์และคนอื่นๆ แต่พวกเขาก็ยังสามารถปกป้องพื้นที่บนสะพานและยังคงยืนอยู่ในตำแหน่งเดิมได้อีก นั้นแสดงให้เห็นเลยว่าพวกเขามีฝีมือมากเลยทีเดียว
ทั้งสองฝ่ายต่างก็ฮีลเลือดและสร้างความเสียหายได้สูงมาก มันแทบจะเท่ากันเลยทีเดียว
"ยังไงนายก็ไปไม่ถึงทีมของนายหรอกน่า อีกตั้ง 60 เมตรแหนะ ฉันเกรงว่านายคงจะต้องอยู่ที่นี้กับฉันยาวเลยนะ "ลูหลี่พูดเย้าแหย่
"นายมันน่ารำคาญซะจริงๆเลยนะ" เมเปิ้ลอันน่าจดจำกล่าว เขาพยายามที่จะหลบการยิงจากของลูหลี่เพื่อรักษาเลือดของตัวเองและในขณะนั้นก็พยายามวิ่งไปหาทีมของตัวเองด้วย อย่างไรก็ตาม เขาไม่ได้ขอความช่วยเหลือจากทีมของเขา เพระะหากเขาไปขอความช่วยเหลือจากทีมของเขา ทีมของเขาจะต้องพ่ายแพ้อย่างแน่นอน
"เฮ้ ทำไมนายไม่เห็นอวดดีเหมือนกับตะกี้เลยล่ะ หรือว่าฉันให้โอกาสนายมากเกินไป "ลูหลี่กล่าวออกมา เพื่อที่พยายามจะก่อกวนทางจิตวิทยา
"ตั้งแต่แรกเลยสินะ" เมเปิ้ลอันน่าจดจำแค่นเสียงอย่างเย็นชา
"โอ้ เกี่ยวกับวงสีดำใต้ตานี้นะเหรอ? ฉันทำมันขึ้นมาด้วยความสนุกเอง "ลูหลี่ระเบิดเสียงหัวเราะออกมา
ในไม่ช้านัก ผู้เล่นจากสมาคมวัดมาจินก็รู้ถึงสถานการณ์ของพวกเขาในตอนนี้ ครั้งก่อนหน้านี้ลูหลี่ก็ใช้แค่แผนลากมอนสเตอร์มา แม้ว่าจะผ่านไปไม่นานนัก แต่ก็ดูเหมือนว่าลูหลี่จะมีไพ่ที่เหนือขึ้นมาอีก
ในตอนนั้นเองลูหลี่็ได้โผล่มาเบื้องหลังเขาและจัดการเขา ช่างโชคร้ายที่เมเปิ้ลอันน่าจดจำไม่สามารถกลับไปช่วยเพื่อนร่วมทีมของตัวเองได้
หลังจากสูญเสียสมาชิกไปแล้วคนหนึ่ง ลูหลี่ก็ได้ทรุดตัวลงกับที่ๆเขายืนอยู่ในขณะที่สมาชิกที่เหลือของสมาคมวัดมาจินต่างก็มุ่งหน้ามาหาเขา แม้ว่าเขาจะไม่รอดจนจบการแข่งขัน แต่เขาก็ยังชนะการแข่งขันครั้งนี้อยู่ดี เพราะสมาชิกทีมคนอื่นๆของเขาก็ยังคงมีชีวิตรอดอยู่
สมาคมเปียเรสวิตี้ สมาคมจักรวรดิวายุ สมาคมสวรรค์ชั้นเจ็ดและสมาคมกฏแห่งดาบได้เข้าสู่รอบชิงชนะเลิศ
