เทพสงครามหวนคืน ตอนที่ 49 ข้อเสนอ

" ยังไงฉันก็ได้รับข้อเสนอให้มาฝึกพวกนาย อย่างน้อยก็ควรให้โอกาศพวกนายได้แสดงฝีมือกันหน่อยก็แล้วกัน " หยางเฉินพูดออกมา แล้วก็กวาดสายตามองพวกทหารที่ยืนอยู่ด้านหลังของริวเอนที่กำลังมองตังเองด้วยแววตาโกรธเกี้ยวอยู่ และทางด้านริวเอนที่ได้ยินก็พูดออกมาด้วยน้ำเสี่ยงโล่งใจ " ถ้าคุณต้องการแบบนั้นก็ได้เลย คุณจะเลือกใครเป็นคนต่อสู้ด้วยก็ได้พวก- "

" กำลังพูดเรื่องอะไรอยู่! " หยางเฉินพูอขัดออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชาขณะที่ริวเอนกำลังพูดอยู่ ' อะไรกันเนี่ย? นี้เราพูดอะไรให้เขาไม่พอใจออกไป? ' ริวเอนคิดในใจด้วยความสงสัยหลังจากที่ได้ฟังน้ำเสียงเย็นชาของหยางเฉิน ในระหว่างนั้นหยางเฉินก็ได้พูดต่อ " นี่นายกำลังดูถูกฉันอยู่หรือไงยังกัน เลือกคน! ไม่จำเป็นหรอก สำหรับพวกนายเข้ามาพร้อมกันยังทำอะไรฉันไม่ได้เลย "

"-มันชักจะมากไปแล้วนะ!!! "

"-หัวหน้าให้พวกเราจัดการมันเลย ผมทนไม่ไหวแล้ว "

"-ปากดีตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว ต้องโดนสะบ้าง "

่

เสียงของเหล่าทหารที่ยืนอยู่พากันตะโกนออกมาอีกครั้งด้วยความโมโห แต่ในระหว่างนั้นหยางเฉินที่ยืนอยู่ก็ได้ถอนหายใจออกมาด้วยท่าท่างเหนื่อยใจ โดยส่ายหัวไปมาไปด้วยอย่างช้าๆ " เห้อ~ " แล้วก็ได้พูดต่อโดยมองไปที่ริวเอนที่อยู่ด้านหน้า " ทั้งหน่วยมีนายคนเดียวใช่ไหมที่รู้ถึงความสามารถของตัวเอง ว่าตอนนี้อยู่สถาณการณ์แบบไหน "

" คะ- คือว่า... " ริวเอนตอบออกมาด้วยน้ำเสียงอ้ำอึ้ง แล้วก็แกล้งยิ้มออกมาด้วยเพื่อกลบเกลื่อน ' ไอบ้าพวกนี้มันไม่เคยเจอคนที่พลังเหนือกว่านะสิถึงได้กล้าพูดออกมาแบบนี้ รู้งี้นน่าจะสอนความต่างชั้นด้านพลังให้พวกมันเอาไว้บ้าง ' ริวเอนคิดในใจขณะที่กำลังยิ้มให้กับหยางเฉินอยู่ จากนั้นหยางเฉินก็พูดออกมาต่อ " พวกนายเข้ามาพร้อมกันทั้งหมด 300 คน เลยก็ได้- เดี๋ยวแองเจลล่าจะเป็นคู่ต่อสู้ให้เอง- เพราถ้าเป็นฉันพวกนายจะหมดโอกาศเอา "

" เอ่ะ! " ริวเอนร้องออกมาด้วยน้ำเสียงตกใจ แล้วก็พูดต่อโดยชี้นิ้วไปทางแองเจลล่าที่ยืนอยู่ด้านหลังของหยางเฉินด้วยน้ำเสียงแปลกใจกับสิ่งที่ได้ยิน " คุณจะให้เธอสู้เหรอครับ? "

คนที่ทำหน้าแปลกใจตอนนี้ไม่ได้มีแค่ริวเอนเท่านัั้น เพราะเหล่าทหารที่กำลังยืนอยู่ต่างก็พากันทำหน้าแปลกใจไปตามกันเมื่อหยางเฉินบอกว่าแองเจลล่าจะเป็นคนสู้กับทั้ง 300 คน เพียงคนนเดียว

" มีปัญหาอะไรหรือป่าว หน้าแปลกใจแบบนั้นมันหมายความว่ายังไง " หยางเฉินพูดกับริวเอนที่ถามออกมาด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ

" ระ- เรื่องนั้นคุณแน่ใจแล้วเหรอ ว่าจะให้ผู้หญิงคน- "

" ถ้าพวกนายสามารถสร้างบาดแผลให้เธอได้แม้จะน้อยนิด ฉันจะยอมให้พวกนายเรียกฉันว่าครูฝึกก็ได้! " หยางเฉินพูดขัดออกไปขณะที่ริวเอนกำลังจะถามออกมาด้วยน้ำเสียงจริงจัง หลังจากที่ริวเอนได้ยินหยางเฉินพูดยืนยันออกมาอีกครั้ง ก็ได้คิดในใจในระหว่าางที่มองแองเจลล่าไปด้วย ' ให้สู้กับผู้หญิงคนนี้เนี่ยนะ! แถมยังให้พวกเราทั้ง 300 คน รุมเธอเข้าไปพร้อมกันอีกผู้ชายคนนี้เขาคิดอะไรอยู่.... ไม่สิ! ตอนนี้มันเป็นโอกาศของพวกเราถ้าสามารถสร้างบาดแผลให้เธอได้พวกเราก็จะมีโอกาศได้ฝึกวิชากับเขา ' หลังจากที่ริวเอนคิดในใจสักพักก็ได้พูดออกมา " ตกลงครับ แต่ว่า... ."

" แต่อะไร? " หยางเฉินถามกลับด้วยน้ำเสียงสงสัย หลังจากที่ริวเอนหยุดพูดไป

" ผมขอสู้กับเธอแค่คนเดียวเอง! " ริวเอนตอบออกมาด้วยน้ำเสียงจริงจัง แล้วก็หันไปทางแองเจลล่าที่ยืนอยู่โดยอยู่ในท่าพร้อมสู้ และก็เริ่มกระโดดไปมาเหมือนนักหมาวย แล้วก็ตั้งการ์ดขึ้นมา

" ก่อนอื่นขอยืนยันอะไรก่อนถ้านายจะสู้กับเธอแค่คนเดียว " หยางเฉินพูดออกมาขณะที่มองริวเอนกำลังอยู่ในท่าพร้อมสู้อยู่ แล้วก็คิดในใจไปด้วย ' หมอนี่คงอยากโชว์ให้ลูกน้องเห็นสินะว่าตัวเองสามารถจัดการคนเดียวได้ แล้วก็สบโอกาศที่จะหักหน้าของเราด้วย แต่ดูเหมือนว่าจะคำนวณผิดพลาดไปหน่อย ไม่สิ! เรียกหน่อยไม่ได้หรอก เพราะตอนนี้พลังของแองเจลล่าก็อยู่ระดับขั้นสูงสุดแล้ว ระดับพลังขั้นกลาง ระดับ 5 มันก็ไม่ต่างจากเด็กน้อยหรอก '

ในระหว่างที่หยางเฉินกำลังคิดอยู่ริวเอนก็หันหน้ากลับมาถาม " คุณต้องการยืนยันอะไร? .

" นายอาจตายได้นะเพราะเธอคนนั้นอยู่ระดับขั้นสูงสุด "

" เหอะ! นี่คุณคิดว่าจะหลอกผมได้เหรอ คนที่อยู่ระดับขั้นนั้นนะจะมาเป็นคนติดตามทำไม " ริวเอนตอบออกมาด้วยน้ำเสียงไม่เชื่อ แล้วก็หันกลับไปทางแองเจลล่าอีกครั้ง

" ให้ฉันทำยังไงดีคะ นายท่าน! ฆ่าไปเลย หรือเอาไว้ก่อน " แองเจลล่าถามออกมาด้วยน้ำเสียงเหมือนกับว่ากำลังดีใจ

" เบาๆ มือหน่อยก็แล้วกัน ฉันยังอยากเห็นการต่อสู้แบบกลุ่มของพวกนี้อยู่ ถ้าหัวหน้าตายไปมันจะยุ่งยากเอา " หยางเฉินตอบด้วยน้ำเสียงเหนื่อยใจ จากนั้นแองเจลล่าก็เดินเข้าไปหาริวเอนที่กำลังยืนตั้งท่าอยู่ทันที โดยเดินเข้าไปแบบปกติเหมือนกับลังเดินเล่นอยู่พ้อมกับใบหน้ากำลังยิ้มอยู่ ' หน่อย! ยัยผู้หญิงคนนี้กำลังดูถูกเราชัดๆ ' ริวเอนคิดในใจด้วยอารมณ์กำลังโมโห แล้วปล่อยหมัดซ้ายออกไป

ตุ๊บ!

เสียงหมัดของริวเอนกระทบกับอากาศก่อนเข้าไปถึงตัวของแองเจลล่า ' เอ่ะ! หมายความว่ายังไงกันเนี่ยทำไมหมัดของเราถึงหยุดกลางอากาศ ไม่สิ! หมัดของเราไม่ได้หยุดกลางอากาศ แต่กำลังสัมผัสกับอะไรอยู่นี่มัน.... พลังบ้าอะไรกันเนี่ย? ' ริวเอนคิดในใจด้วยความแปลกใจ หลังจากที่ปล่อยหมัดออกไปแต่ไม่ถึงตัวของแองเจลล่า

' นี่เธอสามารถใช้โล่ลมปราณได้ด้วยเหรอเนี่ย ถ้างั้นเผ่านางฟ้าที่อยู่บนโลกเมื่อ 1,000 ปี ที่แล้ว ก็คงเป็นพวกที่แข็งแกร่งและมีเคล็ดวิชาพอตัวสินะ ' หยางเฉินคิดในใจขณะที่มองการต่อสู้ของทั้งสองคนอยู่

ตุ๊บ! ตุ๊บ! ตุ๊บ!

เสียงหมัดของริวเอนโจมตีใส่แองเจลล่าเรื่อยๆ แต่ทุกการโจมตีก็ไม่เข้าถึงตัวแองเจลล่าเลยแม้แต่ครั้งเดียว ' บ้าเอ่ย! นี่มันเรื่องบ้าอะไรกันเนี่ยเหมือนกับกำลังต่อยกำแพงอยู่เลย ผู้หญิงคนนี้ทำอะไรอยู่เนี่ย ' ริวเอนคิดในใจขณะที่กำลังต่อยอยู่ และในระหว่างนั้นพวกทหารที่ยืนอยู่ก็พากันตะโกนออกมาด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ

" -หัวหน้าทำอะไรอยู่ไม่กล้าต่อยผู้หญิงเหรอ "

"-รีบๆ จัดการได้แล้วพวกมันดูถูกพวกเราไว้เยอะนะครับอย่าใจอ่อนสิ "

"-หัวหน้าเอาจริงหน่อย!!!! "

เสียงทหารตะโกนออกมากันอย่างต่อเนื่อง แต่ทางริวเอนก็ต่อยอย่าต่อเนื่องเหมือนกันแต่หมัดก็ไม่ถึงตัวแองเจลล่าเลยสักหมัด จนเวลาผ่านไปสักพักแองเจลล่าก็พูดออกมา " งั้นพอแค่นี้แหละ สมแล้วที่เป็นหัวหน้าของทีมขยะเหมือนที่นายท่านพูดออกไป เมื่อกี้คิดว่าจะทำให้สนุกได้สะอีก " เมื่อพูดจบแองเจลล่าก็ใช้มือสัมผัสทีกลางตัวของริวเอน

ตูม!!!