เทพสงครามหวนคืน ตอนที่ 48 หนึ่งหมื่นฟุต

ตูม!!!!

เสียงเหมือนกับสิ่งที่หนักมากลงมาจากฟ้ากระทบเข้ากับพื้น บริเวณที่พวกหน่วยมังกรคลั่งกำลังฝึกกันอยู่

" -เสียงอะไร? "

" -อะไรมันตกลงมาจสกฟ้า? ศัตรูเหรอ? "

เหล่าทหารที่ยืนอยู่ต่างพากันพูดออกมาด้วยน้ำเสียงสงสัย เมื่อได้ยินเสียงของที่ตกลงมา และwfhพากันหันไปมองยังจุดนั้นด้วpความสงสัยกับสิ่งที่เกิดขึ้น แต่ว่าบริเวณที่มีของตกมาตอนนี้เต็มไปด้วยเศษฝุ่นจำนวนมากทำให้ไม่สามารถเห็นของที่ตกลงมาได้ แล้วเมื่อผ่านไปได้ไม่นานก็เสียงของหยางเฉินก็พูดออกมาจากเศษฝุ่นที่พวกทหารกำลังมองกันอยู่ด้วยความสงัย " ถ้าฉันเป็นศัตรูพวกนายตายไปแล้วนะ! "

หยางเฉินพูดออกมา แล้วก็เดินออกไปจากกลุ่มฝุ่นที่มีอยู่ ' หมอนี้! เหมือนในรูปที่ทางกองบัญชาการส่งมาให้เลยไม่ผิดแน่ ' ริวเอนคิดในใจหลัจากเห็นหยางเฉินเดินออกมา และพวกทหารที่กำลังยืนอยู่เองก็กำลัทำสีหน้าตกใจที่เห็นหยางเฉินกันอยู่

" เอาละคนไหนหัวหน้าที่ชื่อ ริวเอน " หยางเฉินถามแล้วก็กวาดสายตามองพวกทหารที่กำลังจ้องมาที่ตัวเองอยู่ และในระหว่างนั้นก็มีผู้ชายยกมือขึ้นมา แล้วพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงไม่ชอบใจ " เห้ย เห้ย อยู่ๆ มาถามหาหัวหน้าแบบนี้มันหมายความว่ายังไงวะ? ก่อนที่จะไปเจอกับหัวหน้า อย่างน้อยแกก็ต้องผ่านรองหัวหน้าอย่างฉันคนนี้ก็สิ "

' มดปลวกโผ่ลมาแล้ว แต่นี้แหละแบบที่เราต้องการ หึหึ! ' หยางเฉินคิดในใจ แล้วก็ได้หันไปทาด้านหลังของตัวเองที่แองเจลล่ากำลังเดินออกมาอยู่ " แองเจลล่าไปสอนหมอนั้นให้มันรู้จุดยืนสะ"

" ค่ะ! " แองเจลล่าตอบออกมา แล้วก็หันไปทางทหารที่พดออกมาเมื่อกี้

" ฮาๆๆๆๆ- ให้ผู้หญิงมาสู้ให้เนี่ยนะ? "

" เมื่อกี้แกบอกว่าเป็นรองหัวหน้าของหน่วยขยะนี่เหรอ! " หยางเฉินพูดขึ้นพร้อมกับชี้นิ้วไปที่ชายที่พูดขึ้นเมื่อกี้ แล้วชายที่โดนถามก็ตะโกนออกมาอย่างสุดเสียงด้วยท่าทางอารมณ์เสีย " ขยะ! เมื่อกี้แกว่ายังไงนะ บอกว่าหน่วยมังกรคลั่งของเราเป็นขยะเหรอ ฉันจ้างเอียงคนนี้จะจัดการแก้ไม่ให้พูดได้เป็นครั้งที่ 2 เอง "

" หยุดก่อน!!!! " เสียงของผู้ชายอีกคนพูดขึ้นมาขณะที่หยางเฉินกำลังพูดกับทหารที่ชื่อจ้างเอียงอยู่ เสียงที่พูดออกมาก็คือเสียงของริวเอนที่ยืนดูเหตุการณ์อยู่ หลังจากที่เสียงของริวเอนพูดออกมา ทหารทุกคนก็นิ่งเงียบสงบต่างจากเมื่อกี้ที่ไม่ได้สติเพราะเจอกับเรื่องไม่คาดฝัน ' หมอนั้นสินะหัวหน้า สามารถทำให้ลูกน้องได้สติแบบนี้แปลว่าพวกนี้คงเคารพในตัวเขามากแน่ ' หยางเฉินคิดในใจขณะที่มองริวเอนที่พูดออกมา

หลังจากที่ริวเอนพูดออกมาเขาก็เดินตรวเข้าไปหาหยางเฉินที่ยืนอยู่ด้วยท่าทางเกร็งๆ พร้อมกับได้คิดในใจไปด้วย ' ผู้ชายคนนี้ดูภายนอกเป็นแค่เด็กก็จริง แต่จากประสบการณ์การต่อสู้หลายสิบปีของเรา มันสั่งอยู่ 2 อย่าง เมื่อได้เห็นเด็กนี้กับผู้หญิงคนนั้นโดดลงมาจากฟ้า ก็คือ หนีไป กับยอมแพ้ เราจะปล่อยให้เอียงมันสู้กับผู้หญินคนนั้นไม่ได้อย่างเด็ดขาด '

เมือ่ริวเอนเดินมาอยู่ด้านหน้าของหยางเฉิน เขาก็เริ่มพูดต่อ " คุณคงเป็นครูฝึกคนใหม่ที่กองบัญชาการส่งมาหาพวกเราสินะ? "

" ถูกต้อง! " หยางเฉินตอบกลับ แล้วก็พยักหน้าขึ้นลงเล็กน้อย ส่วนทางด้านแองเจลล่าที่เดินใกล้ถึงจ้างเอียง ก็ถามออกมาเพื่อยืนยันกับทางหยางเฉินด้วยใบหน้ายิ้มแบบดีใจ " นายท่านให้ทำขนาดไหนดีคะ? เอาแค่เวียบหรือเงียบไปตลอดกาลเลย"

" เหอะ! ผู้หญิงอย่างเธอนะเหรอจะทำ- "

" หยุดก่อนเอียง!!!! " ริวเอนตะโกนออกมาขณะที่จ้างเอียงกำลังพูดอยู่ แล้วก็หันไปมอจ้างเอียงด้วยแววตาจริงจัง

' สมแล้วที่เป็นหัวหน้าหน่วยความสามารถและประสบการณ์ในการวิเคราะห์สูงมาก ' หยางเฉินคิดในใจ แล้วก็หันไปพูดกับแองเจลล่าที่ยืนอยู่ " กลับมานี่ก่อนแองเจลล่า "

" ค่ะ "

หลังจากที่แองเจลล่าเดินกลับมาอยู่ด้านหลังของหยางเฉิน ริวเอนก็พูดออกมาด้วยน้ำเสียงแปลกใจ " ตามรายงานคุณน่าจะมาถึงอีก 10 นาที พร้อมกับเฮลิคอปเตอร์ของคุณเซ่ร่าไม่ใช่เหรอครับ ทำไมถึงได้มาอยู่นี้ได้ครูฝะ- "

" อย่าเรียกฉันว่าครูสิ!!! ." หยางเฉินพูดใส่ริวเอนด้านหน้าด้วยท่าทางไม่ชอบใจ แล้วก็พูดต่อ " ตอนนี้ฉันยังไม่ได้บอกพวกนายเลยนะว่าจะยอมรับว่าหน่วยขยะแบบพวกนายเป็นลูกศิษย์ ส่วนเรื่องนั้นที่ว่ามานี่ได้ยังไง ใช่สมองคิดเองก็น่าจะรู้เองไม่ใช่หรือยังไง "

' ชายคนนี้กำลังจะบอกว่าตกลงมาจากความสูงขนาดนั้น แล้วไม่ได้รับบาดเจ็บอะไรเนี่ยนะถ้าให้คิดเองที่คิดออกมาได้ก็คือแกมันตกลงมาจากเฮลิคอปเตอร์ไม่ใช่หรอยังไง ' ริวเอนคิดในใจหลังจากที่หยางเฉินพูดออกมา แล้วในขณะที่กำลังคิดอยู่เสียงของพวกทหารที่อยู่รอบๆ ก็พากันตะโกนออกมาด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ

"-มันจะมากไปแล้วนะ เรียกพวกเราว่าขยะถึงสองครั้ง"

"-หัวหน้าจัดการมันเลย ทำให้มันรู้ว่าดูถูกพวกเราแล้วมันจะเป็นยังไง "

"-จัดการมัน! จัดการมัน! จัดการมัน! " เสียงของพวกทหารโห่วร้องดังขึ้นมาเรื่อยๆ ด้วยน้ำเสียงไม่พอใจที่ตัวเองถูกเรียกว่าหน่วยขยะ แต่ทางด้านริวเอนกับยืนคิดต่อหน้าหยางเฉินด้วยเหงื่อที่ไหลออกมาจากใบหน้าด้วยความกดดัน ' จัดการบ้าบออะไรกันไอพวกบ้า! นี้พวกมันไม่ได้รู้เลยหรือยังไงว่าคนที่โดดลงมาจากความสูง 10,000 ฟุต แล้วสามารถรอดได้ต้องเป็นคนระดับไหน ขนาดเรายังโดดเต็มที่ได้แค่ 2,000 ฟุต เท่านั้นเอง ' ในระหว่างที่ริวเอนกำลังคิดอยู่หยางเฉินก็พูดออกมาอีกด้วยน้ำเสียงเหมือนกับว่าคิดอะไรออก " งั้นก็เอาแบบนี้ก็แล้วกัน "

" ครู- ไ่ม่สิ! คุณกำลังจะบอกอะไรกัแน่ " ริวเอนถามด้วยน้ำเสียงสงสัยหลังจากที่ไดยินหยางเฉินพูดออกมา