เทพสงครามหวนคืน ตอนที่ 15 ความต้องการ

" ปล่อย? ทำไมฉันต้องฟังสิ่งที่แกบอกด้วย " หยางเฉินพูดออกมา แล้วก็ยิ้มแบบอ่อนๆ

ตอนนี้ทุกคนที่กำลังเดินเข้าโรงเรียนต่างพากันมองไปที่หยางเฉินกับเย่หมู่ด้วยความแปลกใจ "...เฉิน พอเถอะ " รั่วรัวเดินเข้ามาจับแขนของหยางเฉิน และก็พูดออกมาด้วยน้ำเสียงเบาๆ

จากนั้นหยางเฉินก็ปล่อยมือของเย่หมู่ออกไป และพูดต่อ " อย่าได้มายุ่งกับฉันอีก ถ้ามีรอบหน้าฉันหักแขนแกแน่ "

เย่หมู่ที่โดนปล่อยแขนนั้นก็ยืนฟังด้วยท่าทางไม่พอใจ แล้วทางหยางเฉินกับรั่วรัวก็เดินเข้าโรงเรียนไป ' หนอย! แกกับฉันได้เห็นดีกันแน่ ' เย่หมู่คิดในใจขณะจ้องไปที่หยางเฉินที่เดิินอยู่ด้านหน้า แล้วก็เอามือหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา

" พวกแกมารวมตัวกันที่โรงเรียนเย็นนี้ " เย่หมู่พูดผ่านโทรศัพท์พร้อมกับใบหน้าที่ยิ้มแบบมีนัย

...

....

.....

ภายในห้องเรียน

หลังจากที่หยางเฉินเดินเข้ามาก็ถูกทุกคนหันมองด้วยสีหน้าแปลกใจ ' มองแบบนี้มันหมายความว่ายังไง ' หยางเฉินคิดด้วยความแปลกใจ เพราะหลังจากที่เขาได้เดินเข้าห้องมาทุกคนก็มองตัวเองด้วยความแปลกใจกันหมดแต่หยางเฉินก็ไม่ได้สนใจอะไร และเดินไปนั่งเก้าอี้ที่ประจำแบบปกติ

ติงต่อง! ติงต่อออง !

เสียงจากลำโพงดังขึ้นมา และก็มีเสียงของผู้หญิงพูดต่อ " ปี 3 หยางเฉิน ช่วยมาที่ห้องผู้อำนวยการด้วยคะ ปี 3 หยางเฉิน ช่วยมาที่ห้องผู้อำนวยการด้วยคะ "

' เห้อออ~ รอบนี้มันเรื่องอะไรอีกละเนี่ย ' หยางเฉินคิดในใจหลังจากที่เสียงประกาศจบไป แล้วก็ลุกขึ้นเดินตรงไปที่ประตูหน้าห้องเพื่อเดินทางไปที่ห้องผู้อำนวยการ

...

.....

.......

ณ ห้องผู้อำนวยการ

ภายในห้องตอนนี้มีคนกำลังยืนอยู่ 2 คน คนที่ 1 เป็นผู้ชายตัวอ้วนผมสีขาวเล็กน้อยปนกับผมสีดำใส่แว่นสวมเสื้อชุดสูทสีนำตาล ชายคนนี้ชื่อว่า หมิงหยวน เป็นผู้อำนวยการของโรงเรียนแห่งนี้ส่วนอีกคนเป็นผู้ชายใส่ชุดสูทสีขาวผมสีดำสนิทรูปร่างสมส่วนอายุประมาณ 40 ปี มีรอยย่นบนใบหน้าเล็กน้อยชื่อว่า หยางริ๋ว

" ตระกูลหยางต้องการให้เด็กนั้นออกจากโรงเรียนนี้สะ " หยางริ๋วพูดออกมาขณะที่หันหน้าคุยกับหมิงหยวนอยู่

" เรื่องนั้นคุณต้องคุยกับเขาเอาเองเพราะทางโรงเรียนเราเป็นโรงเรียนมีชื่อ การจะไล่เด็กออกมันคงเป็นไปไม่ได้นอกจากเจ้าตัวจะยอมออกเอง "

ในระหว่างที่ทั้งสองคนกำลังยืนคุยกันอยู่นั้นเสียงเคราะประตูก็ดังขึ้น

ก๊อก ก๊อก ก๊อก !

" เข้ามาได้ " หมิงหยวนตะโกนออกไปหลังจากที่เสียงประตูดังขึ้น 3 ครั้ง แล้วประตูก็เปิดออกทันทีที่หยางเฉินเปิดประตูเข้ามาก็เข้าใจเรื่องทั้งหมดทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น

' แบบนี้เอง เราลืมไปได้ยังไงกันเนี่ย ตอนนี้มันตรงกับช่วงเวลานั่นพอดีเลย ' หยางเฉินคิดในใจหลังจากที่เห็นหยางริ๋วยืนอยู่ในห้องกับผู้อำนวยการ และเรื่องที่หยางเฉินคิดได้ก็คือ...