เทพสงครามหวนคืน ตอนที่ 14 รายงาน

" เกิดอะไรขึ้น! " หวังเฟ่ยถามเสี่ยวไป่ที่กำลังยืนอยู่ด้านหน้าด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียด ภายในห้องตอนนี้บรรยกาศเต็มไปด้วยความเงียบสงบทั้งหวังเฟ่ย และหวังหลินต่างก็รอฟังสิ่งที่เสี่ยวไป่กำลังจะพูดออกมา

" ปรมจารย์หยาง... จัดการกับปรมจารย์ฟู่ได้แล้วครับ "

" ...วะ ว่าไงนะ " หวังเฟ่ยถามย้ำอีกครั้งด้วยน้ำเสียงกระอึกกระอัก " อย่างที่คุณได้ยินไปครับปรมจารย์ฟู่แพ้ให้กับเขาแล้ว แถมยังแพ้ในการโจมตีเดียวอีกด้วย " เสี่ยวไป่ตอบย้ำอีกครั้งด้วยน้ำเสียงจริงจัง

' มันเป็นเรื่องจริงเหรอเนี่ยปรมจารย์ฟู่เป็นถึงผู้ฝึกต้นระดับสูงกลับแพ้ให้กับหยางเฉินในการโจมตีเดียว ผู้ชายคนนั้นมีพลังอยู่ระดับไหนกัน ' หวังเฟ่ยคิดในใจด้วยความสงสัยแต่ในระหว่างนั้นเสียงของหวังหลินก็พูดออกมา " คุณปู่แบบนี้มันจะไม่อันตรายเหรอ ปรมจารย์ฟู่คนนั้นเป็นลูกศิษย์ของ ปรมจารย์จ้าวหมิง ที่ว่ากันว่าพลังของเขาอยู่ในขั้นสูงสุดแล้วนะ "

' ที่หลินพูดมาก็ถูก ตอนนี้อาจารย์ของเขาไปอยู่ขั้นสูงสุดที่บนโลกมีเพียงไม่กี่คน แบบนี้หยางเฉินต้องเจองานหนักแล้วละ ไปเล่นเหยีบนวดเสือขนาดนั้น ' หวังเฟ่ยคิดด้วยความหนักใจพร้อมกับเห็นเรื่องที่จะเกิดขึ้นเพราะการที่ลูกศิษย์โดนทำร้ายแบบนี่ถ้าอาจารย์ไม่มาจัดการให้คนอื่นก็จะดูถูกป่าวๆ เพราะงั้นไม่ว่ายังไงปรมจารย์จ้าวหมิงก็ต้องมาจัดการกับหยางเฉินอย่างแน่นอน

....

.....

.......

2 วันผ่านไป

ณ บ้านหมอกสรรค์ของหยางเฉิน

ตอนนี้รั่วรัวกำลังยืนมองหน้าห้องของหยางเฉินด้วยสองจิตสองใจว่าควรทำยังไงดี ' จะเข้าไปดีไหมนะ เฉินอยู่ในนั้นมาสองวันแล้วข้าวกับน้ำก็ไม่ได้กินแถมทางโรงเรียนก็บอกมาว่า ถ้าไม่ยอมมาโรงเรียนวันนี้จะไล่ออก ยังไงวันนี้เฉินก็ต้องไปแต่ว่าเขาบอกห้ามเข้าไปรบกวน เห้ออ~ ' รั่วรัวคิดในใจขณะยืนอยู่หน้าประตู

ในระหว่างที่รั่วรัวกำลังยืนหนักใจอยู่นั้นประตูห้องก็เปิดออกช้าๆ และคนที่ยืนอยู่หลังประตูก็คือหยางเฉิน ' หืม~ รั่วรัวมายืนทำอะไรตรงนี้ละเนี่ย? ' หยางเฉินคิดในใจที่เปิดประตูออกมาก็เจอกับรั่วรัวทำหน้าดีใจอยู่ แล้วเธอก็พูดออกมา " ออกมาจนได้นะ- วันนี้ไม่ว่ายังไงนายก็ต้องไปโรงเรียนเพราะตอนนี้ทางโรงเรียนจะไล่นายออกอยู่แล้ว '

" อื้ม! " หยางเฉินตอบพร้อมกัพยักหน้าเล็กน้อยแสดงให้เห็นว่าเข้าใจแล้ว ' อะไรท่าทางตอบกลับแบบนั้นมันหมายความว่ายังไงนี่เรามายืนรอตั้งแต่เช้าแล้วนะ ชิ! ' รั้วรัวคิดในใจเมื่อเห็นน้ำเสียงและท่าทางธรรมดาที่หยางเฉินตอบออกมา

" ว่าแต่... ฉิงฉิงอยู่ไหน? " หยางเฉินพูดขึ้น แล้วก็หันมองทางซ้ายมองทางขวาไปด้วยจากนั้นก็หันไปหยุดมองรั่วรัวที่ยืนอยู่แต่เธอก็ไม่ได้ตอบอะไร แถมกำลังทำท่ากำลังโกรธอยู่ด้วยโดยใช้มือกอดอกเอาไว้ แล้วทำหน้าบูดเหมือนกับแก้มอมลูกมะนาวอยู่ ' กำลังโกรธอะไรอีกละนั้น ' หยางเฉินคิดด้วยความสงสัยขณะมองไปที่รั่วรัวอยู่ และถามออกไป

" โกรธอะไรอยู่? "

" ไม่ได้โกรธ.. " รั่วรัวตอบออกมาด้วยน้ำเสียงขอไปทีจากนั้นเธอก็เดินไปที่ประตูทางออก

' ไม่ผิดแหงกำลังโกรธอยู่ชัดๆ เป็นแบบนั้นมาตั้งแต่เด็กแล้ว เวลาเธอโกรธหรือไม่พอใจอะไรจะทำหน้าแบบนั้นตลอดหึหึ!ดูออกง่ายเกินไปแล้วยัยนี่ '

_________&____&________

ณ โรงเรียนไฮเออร์

โรงเรียนแห่งนี้คือโรงเรียนที่หยางเฉิน และรั่วรัวศึกษาอยู่ ' สุดท้ายก็โดนลากตัวมาจนได้สินะ เห้อ~ ' หยางเฉินคิดในใจขณะที่ยืนอยู่หน้าประตูโรงเรียน

" ฟังนะอันดับแรกนายต้องไปรายงานตัวก่อนแล้วก็ บลาๆ บลาๆ บลาๆ " รั่วรัวอธิบายขั้นตอนต่างๆ ให้กับหยางเฉินฟังแต่หยางเฉินก็ไม่ได้สนใจที่จะฟังมากนัก เพราะสำหรับผู้ฝึกตนอย่างเขาโรฝเรียนมันไม่ได้มีความหมายอะไรเลยที่ต้องมายืนแบบนี้ก็เพราะรั่วรัวบอกว่ายังไงก็ต้องมาเท่านั้น

' เห้อออ~ วันนี้กะจะออกมาเอาโสมพันปีที่ตระกูลหวังสะหน่อย ทำไมเราต้องมาโรงเรียนด้วย ' หยางเฉินคิดในใจขณะที่ฟังรั่วรัวอธิบายอยู่แต่ในระหว่างนั้นก็มีเสียงของผู้ชายก็ดังขึ้นมา " นั้นมันไอไก่อ่อนไม่ใช่เหรอ "

เมื่อได้ยินเสียงหยางเฉินก็หันไปมองตามเสียงที่พูดออกมาแล้วก็เจอกับเย่หมู่ที่กำลังยืนยิ้มอยู่ ' มันนี่เอง ' หยางเฉินคิดในใจเมื่อเห็นเย่หมู่ยืนอยู่

" แล้วแกทำไมถึงมาอยู่กับเทพธิดาของโรงเรียนอย่างรั่วรัวได้ละเนี่ย " เย่หมู่พูดออกมาแล้วก็ใช้มือมาเกราะที่คอของหยางเฉิน แล้วก็ได้เอียงสายตาไปทางรั่วรัวเล็กน้อย

" เย่หมู่ปล่อยมือออกจากเฉินเดี๋ยวนี้นะ " รั่วรัวตะโกนใส่เย่หมู่ที่กำลังเกราะคอของหยางเฉินอยู่ด้วยน้ำเสียงกำลังโมโห " ปล่อย- ฮาๆๆๆ " เย่หมู่พูดออกมาด้วยน้ำเสียงพูดเล่นและก็หัวเราะออกมา

" มีอะไรน่าตลก! แล้วก็เอามือสกปรกออกไปได้แล้ว " หยางเฉินพูดขึ้นพร้อมกับจับมือของเย่หมู่ที่กอดคออยู่ออก

โอ้ย!!!

เสียงของเย่หมู่ร้องออกมาด้วยความจับปวดขณะที่โดนหยางเฉินบีบมืออยู่ " ...กะ แกปล่อยสิวะ โอ้ย!..!! " เย่หมู่พูดออกมาด้วยน้ำเสียงเจ็บปวด และร้องออกมา ' ไอบ้านี้มันมีแรงเยอะขนาดนี้เลยเหรอ '