King X King เมื่อได้เกิดเป็น องค์รัชทายาทลำดับสุดท้าย ตอนที่ 50 ยิงปืนนัดเดียวได้นก ... ตัว

" ยินดีที่ได้พบคะท่านดรารอน์ เนสก้าเล่าเรื่องของท่านให้ฉันฟังทุกวันเลย "

เนเรน่าที่กำลังนั่งเก้าอี้ฝั่งตรงข้ามของผมพูดออกมาด้วยใบหน้ากำลังยิ้มแบบสดใส หึหึ! รอยยิ้มแบบนี้ไม่ได้เห็นมานานขนาดไหนแล้วนะ ตั้งแต่ที่ออกมาจากวังรอยยิ้มแบบนี้ของเอรีน่ากับเวโรนิก้าเราก็ไม่ได้เห็นเลยน่าคิดถึงจัง

" ท่านแม่คะอย่าพูดเรื่องนั้นตอนนีี้สิ! "

เนสก้าพูดออกมาด้วยท่าทางกำลังโมโหในท่าทางแบบที่กำลังเขิลอาย อันที่จริงมนก็เป็นเรื่องปกติของเด็กผู้หญิงนั่นแหละที่จะชอบเด็กผู้ชายที่อยู่ด้วยกัน แต่ว่ามันก็เป็นเพียงความรู้สึกของเด็กเท่านั้นอีกไม่นานก็หาย ผมก็เลยไม่ได้พูดจาอะไรทำร้ายจิตใจเธอออกไป หรือปฏิเสธความรู้สึกของเธอ

" อ่าวทำไมละจะ- ก็เห็นพูดถึงท่านดรารอน์ทุกวันหลังจากกลับบ้านทุก- "

" หยุดเลยนะค่า~ !!! "

" ก็ได้จ่ะ ก็ได้จ่ะ ฮุฮุ! "

เป็นแม่ที่ชอบแกล้งลูกจริงๆ แต่แบบนี้ก็แปลว่าเธอใส่ใจดูแลเนสก้สอย่างมากด้วยช่นกันทั้งสองคนถึงได้สนิทกันแบบนี้ ผมที่มองทั้งสองคนคุยกันอยู่คิดในใจแล้วในระหว่างที่กำลังคิดอยู่ เนเรน่าก็หันมาทางผมและถามออกมา

" แล้วท่านดรารอน์มีเรื่องอะไรจะคุยกันฉันคะ- ถ้าบอกว่าจะมาขอเนสก้าออกจากบ้านไปเป็นภรรยาฉันคนนี้็คง... "

" ท่านแม่!!! "

เนเรน่าถามออกมาแล้วก็พูดออกมาต่อด้วยน้ำเสียงพูดเล่นเพื่อจะแกล้งเนสก้าอีกครั้ง แล้วเสียงของเนสก้าที่นั่งอยู่ข้างๆกับเธอก็ตะโกนออกมา จากนั้นผมก็เริ่มพูดออกไป

" ผมไม่ได้มาพูดเรื่องนั้นหรอกครับ "

" แล้วท่านมีธุระอะไรกับฉันกันคะ? "

" วอเตอร์!

เมื่อผมพูดชื่อของวอเตอร์ออกไปสีหน้าของเนเรน่าที่กำลังยิ้มแบบสนุกอยู่ก็เปลี่ยนเป็นใบหน้าจริงจังขึ้นมาทันที ราวกับว่าเธอในตอนนี้เปลี่ยนเป็นคนละคนไปเลย จากนั้นเธอก็หันหน้าไปทางเนสก้าที่กำลังมองไปมองมาระหว่างผมกับเธออยู่ แล้วพูดใส่เธอไป

" เนสก้าลูกช่วยไปเก็บฟืนหลังบ้านให้แม่หน่อยสิ แม่ตัดเอาไว้ยังไม่ได้เก็บเลย "

" ตะ- แต่ว่า... "

" เธอไปเถอะฉันอยู่กับแม่เธอสองคนได้ "

" คะ- ค่ะ... "

เนสก้าตอบออกมาด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง และเธอก็เริ่มเดินไปยังหลังบ้านทันทีโดยในระหว่างที่กำลังเดินก็หันกลับมามองทางผมกับเนเรน่าไปด้วย แต่ผมก็ได้แต่ยิ้มด้วยใบหน้าปั้นยิ้มขณะที่เธอกำลังเดินไป

ตัวเธอในตอนนี้ต้องรู้แล้วแน่ว่าตอนนี้ผมมีเรื่องที่ไม่อยากให้เธอได้ยิน ในะหว่างที่กำลังคุยกับแม่ของเธอเพราะเธอเป็นเด็กฉลาด เลยแกล้งทำเป็นไม่รู้แล้วก็เดินออกไปแบบนั้น และเมื่อเนสก้าเดินออกจากบ้านไปเนเรน่าก็เริ่มพูดออกมาก่อนทันที ด้วยใบหน้าจริงจัง และน้ำเสียงไม่พอใจ

" ท่านรู้เรื่องนี้อยู่แล้วสินะ ถึงได้หลอกให้เธอไปทำงานด้วยแบบนั้น "

เริ่มมาก็เล่นคำถามหนักเลยแหะ! แต่กลับอดีตราชาแบบเราแล้วคำถามพวกนี้มันก็ผ่านสบายๆ

" ผมพึ่งรู้เมื่อวันนี้ตอนไปเจอกับวอเตอร์ ที่บ้านของเขามา "

" ท่านกำลังพูดเล่นอะไรอยู่ ระยะห่างจากบ้านของท่านบารอนกับหมู่บ้านแห่งนี้มันต้องใช้เวลาเดินทางอย่างน้อยก็ 2 วัน เรื่องแบบนั้นมันจะเป็นไปได้ยังไง "

มันไกลขนาดนั้นเลยเหรอ? เขตปกครองของวอเตอรมันใหญ่ขนาดไหนกัน แต่เรื่องนั้นช่างมันก่อนยังไงตอนนี้ก็ต้องแก้ปัญหาตรงหน้าก่อน

" อาจารย์พาผมไปที่นั้นด้วยเวทย์เคลื่อยย้าย แล้วก็พา- "

" ท่านจะบอกว่ามีคนที่มีพลังเวทย์อยู่ระดับชั้นสูงเป็นอาจารย์ของท่าน ทั้งๆที่ท่านเป็นลูกขุนนางที่หนีการต่อสู้ภายในตระกูลมาแท้ๆ ทำไมถึงได้มีอาจารย์แบบนั้นได้? "

" รู้ลึกจังเลยนะครับ ทั้งๆที่เคยเป็นแค่เมดรับใช้แท้ๆ ทั้งเรื่องของผมและเรื่องของขุนนาง "

" นั่นไม่ใช่คำตอบที่ฉันถามไปคะ ท่านช่วยตอบคำถามเมื่อคู่ด้วย "

เนเรน่าพูดออกมาด้วยน้ำเสียงแข็ง ชิ! รู้สึกว่ามันจะไม่หมูแบบที่คิดเอาไว้แล้วสิ เธออาจจะเป็นพวกที่ทำงานแทนวอเตอร์ก็ได้ถ้ามีความรู้ขนาดนนี้

สำหรับขุนนางบางคนในประเทศนี้ ไม่สิ! อาจจะโลกนนี้ด้วยซ้ำ มีบางส่วนที่อ่านหนังสือไม่ออก หรือไม่ก็ไม่อยากทำงานเลยจะมีคนรับใช้ใกล้ตัวเป็นคนจัดการเรื่องต่างๆให้ ทั้งเรื่องการเงิน การเก็บภาษีและยังมีเรื่องอื่นๆ อีกมากมาย ซึ่งเนเรน่าเองก็คงจะเป็นคนจัดการให้กับวอเตอร์แน่นอน!

" พูดไปตอนนี้คุณอาจจะไม่เชื่อนะ แต่วผมไม่ได้มีเจตนาไม่ดีกับพวกคุณ และที่มาวันนี้ก็มาเพื่อตัวของเนสก้าเองด้วย "

" เลี่ยงไม่ตอบคำถามที่ถามสินะคะ " ' เด็กคนนี้เก่งจริงๆ ขนาดพวกขุนนางที่เราเคยเจรจาแทนท่านวอเตอร์ยังไม่สามารถหลีกเลี่ยงคำตอบได้แบบนี้เลย แบบนี้มันเกินเด็กไปแล้วถึงจะเป็นลูกของขุนนางก็เถอะ! '

ตอนนี้ทั้งผมแล้วก็เนเรน่าต่างก็มองหน้ากันโดยยังไม่มีใครพูดอะไรออกมา เมื่อเวลาผ่านไปสักพีกเนเรน่าก็ถามออกมา

" ถ้างั้นขอถามเหตุผลที่ท่านมาที่นี่เพื่อพบกันฉันหน่อยก็แล้วกัน? "

สำเร็จ!

หึหึ! ทันทีที่เธอยอมฟังเราพูดก็เท่ากับว่าเธอยอมรับเราแล้ว เท่านี้เงื่อนไขการเจรจาก็สำเร็จไป 1 ข้อ ตอนนี้เราได้เปรียบในการพูดคุยกับเธอแล้ว

" ก่อนอื่นต้องขอถามก่อนคุณรู้ไหมว่าตอนนี้เนสก้าพลังเวทย์อยู่เท่าไหร่แล้ว? "

" 10,243 จุด แล้วเธอก็มีความสามารถในการใช้ธนูที่สุดยอดอีกด้วย "

" แปลว่ารู้หมดเลยสินะครับ "

" ค่ะ! ก็เธอเป็นลูกเพียงคนเดียวที่สำคัญที่สุดในชีวิตของฉันนี่คะ "

มันก็ถูกที่เธอพูดมา! แต่เมื่อรู้ขนาดนั้นแล้วทำไมยังไม่พาเนสก้าไปหาวอเตอร์เพื่อฝึกเพิ่ม ด้วยพลังระดับเธอเมื่อไปเป็นทหารต้องได้ยศสูงอย่างแน่นอน แล้วชีวิตของพวกเธอสองแม่ลูกก็จะดีขึ้นทันที ถึงแม่ว่าจะไมอยากให้เนสก้ายุ่งกับพวกขุนนางแต่เป็นทหารต้องมีชีวิตดีกว่านี้แน่..... แต่ก็ช่างเถอะ ขนาดตัวเรายังไม่อยากเป็นราชาเลยจะไปว่าคนอื่นก็ไมไ่ด้หรอก

" งั้นก็ถึงตาของผมที่ต้องบอกข้อเสนอบ้างแล้ว "

" เชิญคะ "

เนเรน่าตอบออกมาด้วยน้ำเสียงปกติ แต่ตอนนี้แค่ดูก็รู้แล้วว่าที่กำลังกลัวอยู่ เพราะท่าทางของเธอตอนนี้กำลังสั่นอยู่ไม่น้อย ที่พูดออกมาได้แบบนั้นก็คงกลั้นใจพูดออกมา เพราะเธอเองกรู้ว่าถ้าวอเตอร์รู้ที่เธออยู่ต้องมาเอาตัวเนสก้าไปจากเธอแน่ ถึงได้กำลังกลัวอยู่แบบนั้น ถึงผมจะไม่มีความคิดทำแบบนั้นก็เถอะ

" คุณกับเนสก้าย้ายไปอยู่ที่บ้านของผมสะ โดยผมจะจ้างให้คุณเป็นคนทำงานบ้านในเรื่องต่างๆ และจะไม่ส่งตัวเนสก้าให้กับวอเตอร์ "

" เอ่ะ!!! "

เนเรน่าร้องออกมาด้วยน้ำเสียงตกใจ แล้วเธอก็พูดออกมาต่อในขณะที่กำลังเอามือทั้งสองปิดปากอยู่ด้วยสีหน้าตกใจ จากนั้นก็เริ่มพูดออกมา

" ท่านพูดจริงเหรอ? ท่านจะไม่ส่งเนสก้าให้กับท่านวอเตอร์ใช่ไหม? "

" แน่นอน! "

" งั้นก็ตกลงคะ "

เนเรน่ารีบตอบออกมาด้วยน้ำเสียท่าทางดีใจ หลังจากที่ผมพูดออกไป ง่ายกว่าที่คิดเอาไว้แหะ ในตอนแรกนึกว่าเธอจะไม่ยอมไปอยู่กับเราสะอีกแล้วดันทุรังอยู่นี่ต่อแล้วขอร้องเราไม่ให้ส่งตัวเนสก้าให้วอเตอร์ยๆ แต่แบบนี้มันก็ดีไม่คิดเลยว่าจะยอมง่ายขนาดนี้ แถมยังไม่ถามเรื่องค่าจ้างอีก! หุหุ!

" ถ้างั้นก็ย้ายได้เลย เพราะบ้านของผมตอนนี้มีห้องเหลืออยู่เยอะมากพอสมควรไปเลือกเขาอยู่ได้เลย แล้วก้เริ่มทำงานเช่นพวกงานบ้านแล้วก็ทำอาหารได้เลย "

" ค่ะ! "

หึหึ! นี่แหละที่เขาเรียกว่ายิงปืนนัดเดียวได้นกสอง-ไม่สิ! มันไม่ใช่ได้แค่สองตัว เราได้หลายตัวเลยต่างหาก ได้ทั้งเนสก้าไปอยู่ด้วยเพื่อดูแลการฝึกของเธออย่างใกล้ชิด ได้คนทำอาหารให้กินแถมยังได้คนดูแลบ้านให้อีก ขอแค่มีเงินชีวิตก็สบายขึ้นจริงๆ เงินจงเจริญ!!!

2 วันต่อมา

ณ ห้องอาหารภายในบ้านของดรารอน์

ตอนนี้ทุกอย่างมันก็เป็นอย่างที่ผมคิดเอาไว้ ด้านหน้าของผมตอนนี้มีอาหารหลายชนิดเรียงรายกันอยู่ที่ดูแล้วมันน่ากินมากๆ ซึ่งนี่ก็เป็นฝีมือของเนเรน่าทั้งหมด ภายในห้อตอนนี้ที่มุมห้องก็มีเนเรน่ากับเนสก้ากำลังยืนก้มหน้าลงเล็กน้อยอยู่ ส่วนบนโต๊ะอาหารก็มีคนทั้งหมด 3 คน ซึ่งก็มีผม เดฟีเรียแล้วก็เทเลอร์พวกเราทั้ง 3 คน กำลังนั่งหันหน้าเข้าหากันมองอาหารด้าหน้าอยู่

และด้านหลังของเทเลอร์ก็มีทหารผู้ชาย 1 คน ที่ชื่อว่า ซิค เป็นผู้ชายตัวไม่ใหญ่มากผมสีแดงสวมฟ้าคลุมสีดำปิดบังร่างกายของตัวเองเอาไว้ กำลังยืนก้มหน้าอยู่ด้านหลังของเทเลอร์เล็กน้อย ซึ่งเขาคนนี้ก็คือคนที่วอเตอร์ส่งมาคุ้มกันเทเลอร์นั่นเอง และพลังของผู้ชายคนนี้ก็อยู่ชั้นสูงของจอมเวทย์อีกด้วย สำหหรับทหารแถบชนบทแบบนี้นับว่าพลังของเขาคนนี้เกินมาตฐานอย่างมาก!

" เจ้าหนูวันนี้จะออกไปล่าสัตว์อสูรไหม? "

เดฟีเรียที่กำลังตักกับข้าวเข้าจานอยู่ถามออกมา

" ครับ "

" งั้นวันนี้ก็พาเทเลอร์ไปด้วยก็แล้วกัน และกลับมาคอยมาเรียนพร้อมกัน "

นั่นไง! สุดท้ายก็โยนงานมาทางนี้คิดเอาไว้แล้ว-

" สุดยอดเลยนะครับที่จะได้ล่าสัตว์อสูรพร้อมกับท่านอาจารย์แบบนี้ ข้ายังไม่เคยออกไปล่าพวกมันเลยเหมือนกัน! "

เทเลอร์ที่กำลังนั่งฟังอยู่พูดออกมาด้วยท่าทางดีใจ พร้อมกับใบหน้ายิ้มออกมาแบบตื่นเ้น จากนั้นเดฟีเรียก็หันไปพูดกับเขาทันทีด้วยน้ำเสียงไม่พอใจเลกน้อย

" เจ้ากำลังพูดเรื่องอะไร? ทำไมคนระดับข้าต้องไปล่าสัตว์อสูรแบบนั้นด้วย "

" ก็เมื่อกี้.... ระ- หรือว่าไปแค่ท่านดรารอน์!!!! "

เทเลอร์พูดออกมาด้วยน้ำเสียงตกใจมองมาทางผม ขอโทษด้วยละกันที่มันเป็นฉัน! แต่ระดับยัยนั้ก็คงไม่มาล่าสัตว์อสูรแบบนี้หรอก แล้ววันนี้ก็ทำใจเอาไว้ได้เลย วันนี้ฉันจะเล่นนายให้หนักเลยเทเลอร์ หึหึ! ผมคิดในใจขณะที่กำลังมองหน้าของเทเอลร์ที่กำลังทำหน้าตกใจมองมาทางผมอยู่

เกล็ดความรู้ : เนสก้า !

ในเวลานี้เนสก้ายังไม่รู้ว่าตัวเองเป็นใคร เพราะดรารอน์กับเนเรน่ายังไม่ได้บอกเธอว่าเธอเป็นลูกของขุนนาง และการที่ดรารอน์ให้งานกับเนเรน่าก็ทำให้เนสก้ารู้สึกขอบคุณดรารอน์มากกว่าเดิมอีก ซึ่งตอนนี้เธอเองก็ยังไม่รู้เหมือนกันว่าเทเลอร์เป็นพี่ของเธอ!!!