448 - ดาบวชิระ

448 - ดาบวชิระ

ชายหนุ่มที่ครอบครองพัดขนนกไม่ได้มีความแข็งแกร่งทางร่างกายเหมือนกับกู่หลี่เถียน

แม้ว่าเขาจะอยู่ในอาณาจักรสี่สุดขั้วแต่นั่นก็เป็นเพียงพลังศักดิ์สิทธิ์ที่อยู่ในทะเลแห่งความทุกข์ของเขาเท่านั้น

"ชัว!"

โลหิตสีแดงสาดกระจายขึ้นสู่ท้องฟ้า ชายหนุ่มพัดขนนกกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด การเปลี่ยนแปลงนี้เกิดขึ้นอย่างกะทันหันเกินไปและเขาไม่เคยคิดว่าเย่ฟ่านจะมีไพ่ลับที่น่ากลัวเช่นนี้อยู่

"บูม"

เย่ฟ่านกระตุ้นเก้าญาณวิเศษลึกลับเพื่อเพิ่มพลังการต่อสู้ของตัวเองขึ้นสิบเท่า ฝ่ายตรงข้ามสองคนอยู่ในอาณาจักรสี่สุดขั้ว โดยเฉพาะดาบวัชระลึกลับซึ่งไม่ทราบว่ามีความลึกลับมากแค่ไหน

พัดขนนกก็มีพลังอำนาจทำลายล้างสูงส่งไม่น้อย แม้ว่าเจ้าของของมันจะหมดความสามารถในการต่อสู้ดิ้นรนแล้วแต่มันยังคงสร้างพายุลูกใหญ่เข้าโจมตีเย่ฟ่านด้วยตัวเอง

เย่ฟ่านซึ่งเพิ่มพลังการต่อสู้ของตัวเองขึ้นสิบเท่ายืนอยู่ท่ามกลางพายุเหมือนหอกศักดิ์สิทธิ์ที่ปักลึกลงไปในพื้นดิน พายุอันบ้าคลั่งจากพัดขนนกไม่สามารถทำอันตรายต่อเขาได้

“เฉียง เฉียง”

เย่ฟ่านเดินฝ่าเข้าไปในพายุอย่างช้าๆท่ามกลางเศษขนนกที่เป็นเหมือนใบมีดอันบ้าคลั่ง

บัพ!

กำปั้นสีทองขนาดใหญ่ของเย่ฟ่านกระแทกเข้าหาชายหนุ่มที่ครอบครองพัดขนนกซึ่งยังไม่สามารถลุกขึ้นจากพื้นได้และพายุลูกใหญ่ที่กำลังโหมกระหน่ำอย่างบ้าคลั่งก็หยุดลงในทันที!

เย่ฟ่านต่อสู้อย่างหนักและฆ่าศัตรูที่ทรงพลังถึงสองคน

เขาต้องการขัดเกลาฝีมือตัวเองด้วยการจัดการกับยอดฝีมือที่เก่งกาจสิบคนเหล่านี้และสถานการณ์ก็เลวร้ายมาก สุดท้ายมันทำให้เขาต้องกระตุ้นพลังศักดิ์สิทธิ์ขึ้นสิบเท่า

ในขณะนั้นดาบวัชระโบยบินเข้ามาอย่างรวดเร็ว ชายหนุ่มคนสุดท้ายดูเหมือนจะไม่ได้มีความสัมพันธ์ที่ดีกับศิษย์พี่ศิษย์น้องของเขา เขามองดูทั้งสองคนตายโดยไม่ช่วยเหลืออะไร

“เคร้ง”

หม้อศักดิ์สิทธิ์ของเย่ฟ่านปะทะกับดาบวชิระส่งเสียงดังสนั่น คลื่นกระแทกทอดยาวออกไปกว่าสิบลี้

"มันเป็นวัตถุศักดิ์สิทธิ์หรือ?" เย่ฟ่านตกใจเป็นอย่างมาก

“ชั้วะ”

เขารีบถอยห่างไปไกลกว่า 100 วาโดยมีหม้อวิเศษลอยอยู่เหนือศีรษะ

“บูม”

ดาบวัชระไล่ตามมาติดๆพร้อมทั้งเกิดการปะทะกันอย่างต่อเนื่องกับหม้อวิเศษของเขา

เย่ฟ่านไม่เคยต่อสู้กับของวิเศษที่มีอำนาจถึงขนาดนี้ แม้ว่าเขาจะเคยเห็นอาวุธเต๋าสุดขั้วของเอี๋ยนหรูหยู แต่เขาก็ไม่เคยต่อสู้กับนางโดยตรง

ดังนั้นอาวุธชิ้นนี้จึงถือเป็นอาวุธที่มีความแข็งมากที่สุดนับตั้งแต่ที่เขาพบเจอมาด้วยตัวเอง

หลังจากการปะทะกันครั้งนี้ ยอดฝีมือจากดินแดนศักดิ์สิทธ์แสงโชติช่วงก็หยุดลงชั่วครู่ เขาถือดาบวชิรที่เคยเป็นแหวนซึ่งตอนนี้เปลี่ยนมาเป็นดาบยาวพร้อมกับจับจ้องไปยังเย่ฟ่านด้วยสายตาเย็นชา

"เราประเมินเจ้าต่ำไป ตำหนักเต๋าชั้นที่สี่ของร่างเซียนโบราณไม่ใช่สิ่งที่ยอดฝีมือธรรมดาจะสามารถต่อสู้ได้ "

“เจ้าชื่ออะไร” เย่ฟ่านถาม

“หยางอี้”

“ข้าตั้งใจว่าจะฆ่าพวกเจ้าทั้งสิบคนด้วยตัวเอง” เย่ฟ่านกล่าวอย่างไม่ใส่ใจ

“เจ้าคิดว่านี่เป็นยุคเซียนโบราณหรือไง” หยางอี้เกรี้ยวกราดและใช้ดาบชี้หน้าเย่ฟ่าน

"ไม่ว่าตอนนี้จะเป็นยุคโบราณหรือไม่ ยอดฝีมือของพวกเจ้าห้าคนก็ตายแล้ว”

“อะไรนะ! เจ้าฆ่าไปแล้วห้าคน! ก่อนที่เราจะมาที่นี่ก็มีเพียงกู่หลี่เถียนเพียงคนเดียวไม่ใช่หรือ?” หยางอี้รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย

“เจ้าจะเป็นคนที่หก”

“นี่มันเหนือความคาดหมายของข้าจริงๆ แม้ว่าร่างเซียนรกร้างโบราณจะเกิดมาผิดยุคสมัยแต่ก็ยังมีความแข็งแกร่งเหลืออยู่” การแสดงออกของหยางอี้เริ่มเย็นชาลงเรื่อยๆ

เย่ฟ่านอ้าปากและพูดว่า “ข้าสงสัยบางอย่าง ข้าต้องการขอคำแนะนำจากเจ้า”

"อะไร?" หยางอี้ถามเขาอย่างเฉยเมย

“เจ้าไปเอาดาบนี่มาจากไหน มันกำเนิดมาจากอะไร?” เย่ฟ่านจ้องมองที่เขา

“เจ้าหมายถึงอะไร?”

เย่ฟ่านกล่าวว่า

" อาวุธชนิดนี้แข็งแกร่งเป็นอย่างมาก วันนี้ข้าเจอมันเป็นครั้งแรกและแม้แต่หม้อวิเศษของข้าก็ไม่สามารถทำลายมันได้"

"ฮึ่ม"

หยางอี้พ่นเสียงอย่างเย็นชาและเยาะเย้ย

"อย่าคิดว่าด้วยวัตถุศักดิ์สิทธิ์ของเจ้า เจ้าจะสามารถพิชิตอาวุธทุกอย่างบนโลกได้”

“ดูแล้วดาบของเจ้าคงจะมีประวัติศาสตร์มากมายจริง ๆ” ดวงตาของเย่ฟ่านเป็นไปด้วยความโล�

“แน่นอนว่านี่คือสมบัติลับที่บรรพบุรุษมอบให้ข้า เพื่อแลกกับสิ่งนี้คำขอเดียวของเขาคือให้ข้าฆ่าเจ้าด้วยตัวเอง!” เสียงของหยางอี้เย็นชา

"ดาบนี้เป็นสมบัติของบรรพบุรุษเจ้า!" หัวใจของเย่ฟ่านสั่นไหว

“ไม่ใช่! นี่เป็นอาวุธของข้า มันเป็นอาวุธที่หล่อหลอมขึ้นภายในหม้อมังกรเต๋าและสร้างจากแก่นแท้เงินที่ยิ่งใหญ่”

หัวใจของเย่ฟ่านเต้นกระหน่ำ แก่นแท้เงินยิ่งใหญ่คืออะไร? มันเป็นวัตถุดิบระดับสูงสุดในการสร้างอาวุธแน่นอน

คนคนนี้แม้ว่าจะไม่ใช่บุตรศักดิ์สิทธิ์แสงโชติช่วงแต่ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเขาจะต้องเป็นหนึ่งในผู้ที่มีโอกาสเป็นบุตรศักดิ์สิทธิ์แสงโชติช่วงคนใหม่มากที่สุด

ไม่เช่นนั้นเขาไม่มีทางได้รับของวิเศษที่น่ากลัวถึงระดับนี้ 9+*-+

ในอดีตเย่ฟ่านเคยเข้าไปในเขตเปลวเพลิง เหล็กศักดิ์สิทธิ์ที่นักพรตอีกาใช้ในการหลอมสร้างอาวุธก็อยู่ในระดับเดียวกันนั่นเอง

ดาบวัชระนี้มีลักษณะแคบยาว เมื่อจะทำการเก็บรักษามันสามารถม้วนตัวกลายเป็นแหวน มันไม่ได้หรูหรามากนักแต่พลังของมันไม่ต้องสงสัยเลยว่ามีความแข็งแกร่งมากแค่ไหน

"บรรพบุรุษของเจ้าคงให้ความคาดหวังกับเจ้ามาก? น่าเสียดายที่เจ้าต้องตายที่นี่"

เย่ฟ่านถูกล่อลวงด้วยความโลภ นี่คืออาวุธที่มีความแข็งแกร่งจนน่าเหลือเชื่อ หากเขาสามารถย่อยสลายมันและเอามาเสริมความแข็งแกร่งให้กับหม้อวิเศษของเขา พลังการต่อสู้ของเขาจะทะยานขึ้นสู่อีกระดับทันที

“ข้าได้ยินมาว่าหม้อมังกรเต๋าของดินแดนศักสิทธิ์แสงโชติช่วง ไม่ค่อยได้ออกมาสู่โลกภายนอก มีผู้คนจำนวนน้อยนิดที่รู้ว่ามันเป็นอาวุธเตาสุดขั้วที่แข็งแกร่งที่สุดในดินแดนรกร้างตะวันออก?”

หยางอี้แค่นเสียงอย่างหนักและพูดว่า

"เจ้ารู้มากจริงๆ!"

เย่ฟ่านอยากรู้อยากเห็นแล้วเรื่องนี้มาก อาวุธศักดิ์สิทธิ์ของดินแดนศักดิ์สิทธิ์แสงโชติช่วงนั้นคือหม้อขนาดใหญ่ มันเป็นสิ่งของชนิดเดียวกันกับอาวุธวิเศษของเขาดังนั้นเขาจึงต้องการทำความเข้าใจมันมากขึ้น

แม้ว่าจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่ของดินแดนศักดิ์สิทธิ์แสงโชติช่วงจะเสียชีวิตไปนานแล้ว แต่ดินแดนศักดิ์สิทธิ์ของพวกเขายังคงดำรงอยู่มานับแสนปี และของวิเศษชิ้นนี้ได้ถูกเสริมพลังด้วยวัตถุศักดิ์สิทธิ์ 11 ครั้ง

นี่เป็นผลจากความพยายามร่วมกันของปรมาจารย์ศักดิ์สิทธิ์แสงโชติช่วง 28 คน

กว่าห้าหมื่นปีมาแล้วที่อาวุธเต๋าสุดขั้วถูกวางไว้บนภูเขาของดินแดนศักดิ์สิทธิ์แสงโชติช่วงและไม่เคยถูกเคลื่อนย้ายไปที่ไหนมาก่อน

มันทนต่อลม ฝน สายฟ้า พร้อมทั้งดูดซับแก่นของดวงอาทิตย์ดวงจันทร์และพลังของดวงดาวทำให้มันกลายเป็นอาวุธระดับสูงสุดเพียงหนึ่งเดียวของดินแดนรกร้างตะวันออก

อาวุธชิ้นนี้มีระดับสูงส่งกว่าอาวุธเต๋าสุดขั้วชิ้นอื่น เพราะมันมีจิตวิญญาณของตัวเองและปรมาจารย์ศักดิ์สิทธิ์แสงโชติช่วงก็ไม่สามารถใช้งานมันได้

ทันใดนั้น เย่ฟ่านรู้สึกถึงบรรยากาศที่อันตรายมาก ลางสังหรณ์เลวร้ายจูโจมจิตวิญญาณของเขาอย่างรวดเร็ว

เขาเคลื่อนที่ราวกับสายฟ้าพร้อมทั้งถอยห่างออกไปหลายสิบนี้ในทันที

“สายไปแล้ว!”

หยางอี้เยาะเย้ย เขาจะมีความสุขเสมอเมื่อมองเห็นดาบวชิระของเขาตัดร่างกายของศัตรูออกเป็นสองส่วน