ตอนที่แล้ว446 - สังหารอย่างต่อเนื่อง
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไป448 - ดาบวชิระ

447 - สามต่อหนึ่ง


กำลังโหลดไฟล์

447 - สามต่อหนึ่ง

ดาบวัชระราวคือแหวนสีเงินที่ลอยอยู่บนศีรษะของชายหนุ่มซึ่งยืนอยู่ตรงกลาง

เย่ฟ่านจ้องมองโดยไม่กระพริบตา เขาไม่รู้ว่ามันคือดาบวัชระในตำนานโบราณจากอีกฟากหนึ่งของทะเลดวงดาวหรือไม่ แต่หัวใจของเขาสั่นสะเทือนด้วยความหวาดกลัวเล็กน้อย

“เจ้ากล้าหาญมาก หลังจากที่ฆ่าใครบางคนแล้วเจ้ายังทิ้งชื่อของตัวเองไว้ด้วย ช่างเย่อหยิ่งไม่รู้จักที่ต่ำที่สูงยิ่งนัก!” ชายผู้มีน้ำเต้าขวดทองกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา

เย่ฟ่านไม่กล้าประมาท เขามีความรู้สึกสามคนนี้มีความแข็งแกร่งมากกว่ายอดฝีมือของดินแดนศักดิ์สิทธิ์แสงโชติช่วงคนอื่นๆที่เขาฆ่าเมื่อไม่กี่วันก่อน

“ถึงเวลาตายของเจ้าแล้วเด็กน้อย!”

น้ำเต้าสีทองเริ่มสั่นสะเทือนเบาๆ ชายหนุ่มคนนั้นพุ่งเข้าหาเย่ฟ่านพร้อมกับพลังศักดิ์สิทธิ์ที่ร่างกายของเขาระเบิดขึ้นอย่างรุนแรง

“คชา!”

เมื่อน้ำเต้าสีทองตกลงมา พื้นดินเบื้องล่างก็ระเบิดเป็นพื้นที่ขนาดใหญ่ เนื่องจากน้ำเต้าสีทองมีน้ำหนักมากมายมหาศาลนั่นเอง

ความกดดันที่มองไม่เห็นแผ่ซ่านไปทั่วอากาศ มันทำให้เย่ฟ่านรู้สึกราวกับว่าเขากำลังเดินอยู่ในพื้นที่ที่เต็มไปด้วยดินโคลนทำให้ยากแก่การเคลื่อนไหว

นี่คือพลังที่น่าอัศจรรย์ น้ำเต้าทองคำเปรียบได้กับภูเขาใหญ่นั้นยังไม่กระแทกลงใส่พื้นด้วยซ้ำ แต่พลังของมันกลับบดขยี้บรรยากาศโดยรอบราวกับว่าผู้สูงสุดปรากฏตัวขึ้น

บนศีรษะของเย่ฟ่านหม้อที่สร้างจากปราณปฐพีต้นกำเนิดปกป้องเขาจากความกดดันนั้น เขายืนอยู่คนเดียวบนพื้นสีแดงสด ในขณะที่แส้ศักดิ์สิทธิ์ของเขาชี้ไปยังคนทั้งสาม

“มาเริ่มกันเถอะ!” นี่คือคำพูดแรกของเย่ฟ่าน

เมื่อสิ้นเสียงฝ่ามือสีทองของเขาก็ตบไปข้างหน้าก่อให้เกิดคลื่นยักษ์สีทองสาดเข้าหาน้ำเต้าด้วยพลังกดดันที่ไม่แพ้กัน

"เจิ้ง" "เจิ้ง" "เจิ้ง"

น้ำเต้าสีทองสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง ในช่วงเวลาเดียวกันนั้นคมดาบสีทองนับร้อยเส้นก็บินเข้าหาเย่ฟ่าน

"ชี่", "ชี่", "ชี่"

นี่เป็นการโจมตีธรรมดาแต่น่ากลัวอย่างยิ่ง คมดาบพวกนี้มีความคมกล้าไม่เป็นรองการโจมตีของราชาเผิงน้อยปีกทองที่เย่ฟ่านเคยพบ

แสงดาบสีทองส่องผ่านสวรรค์และพิภพ โดยมีเป้าหมายอยู่ที่เย่ฟ่านซึ่งกำลังต่อต้านการโจมตีจากน้ำเต้าขนาดใหญ่

เย่ฟ่านไม่ได้ถอยหลัง เขายังคงยืนอยู่ตรงนั้นและฝ่ามืออีกข้างของเขาก็ปัดขึ้นไปบนท้องฟ้า

ปัง ปัง ปัง!

แสงดาบนับร้อยที่พุ่งเข้ามาถูกเย่ฟ่านปัดกระแทกออกไปทันที

“ซิ่ว”

ชายหนุ่มผู้ครอบครองน้ำเต้าสีทองสูดลมหายใจเข้าไปอย่างหนาวเหน็บ!

ปราณปัฐพีต้นกำเนิดนั้นพิเศษจริงๆ มันสามารถป้องกันปราณกระบี่ที่หนาแน่น ซึ่งทำให้เย่ฟ่านสามารถต่อสู้กับพวกเขาได้โดยไม่จำเป็นต้องใช้อาวุธ

ทันใดนั้นปราณดาบที่เดิมมีเพียงไม่กี่ร้อยเพิ่มจำนวนขึ้นกลายเป็นนับหมื่นเส้นอย่างรวดเร็ว

"เจิ้ง" "เจิ้ง" "เจิ้ง"

ฝนดาบที่ไร้ขอบเขตโหมกระหน่ำเข้าใส่เย่ฟ่านโดยไม่เปิดโอกาสให้เขาหยุดพัก

แม้ว่ามันจะเป็นไปไม่ได้ที่ปราณดาบพวกนี้จะทะลวงการป้องกันของปราณปฐพีต้นกำเนิด แต่มันก็มีอำนาจในการคุกคามเย่ฟ่านโดยไม่เปิดโอกาสให้เขามีเวลาตอบโต้

“บูม”

เย่ฟ่านคว่ำหม้อวิเศษและปราณปฐพีต้นกำเนิดก็ทะลักออกมากลายเป็นหมอกสีดำเหลืองที่ครอบคลุมเข้าหาน้ำเต้าสีทอง

ชายหนุ่มเจ้าของน้ำเต้าใบหน้าเปลี่ยนไปเล็กน้อย เขารู้ดีว่าน้ำเต้าของเขาไม่มีทางเทียบได้กับปราณปฐพีต้นกำเนิด หากเกิดการปะทะกันจริงๆมันอาจจะทำให้ของวิเศษของเขาได้รับความเสียหาย

เมื่อคิดได้ดังนั้นเขาก็ไม่รอช้า ชายหนุ่มรีบเรียกน้ำเต้าสีทองให้ย่อส่วนลงเพื่อหลบหลีกการโจมตีของปราณปฐพีต้นกำเนิด

แม้ว่าเขาจะประสบความสำเร็จในการหลีกเลี่ยงความเสียหายของอาวุธวิเศษ แต่คมดาบนับหมื่นเส้นที่ลอยอยู่บนท้องฟ้าไม่ได้โชคดีแบบนั้น

"ซ่า!"

หมอกสีดำเหลืองครอบคลุมเข้าหาคมดาบสีทอง ในทันทีที่เกิดการสัมผัสแสงดาบพวกนั้นก็ถูกย่อยสลายกลายเป็นฝุ่นผงโดยไม่อาจหลีกเลี่ยงแม้แต่น้อย

ชายหนุ่มผู้ครอบครองน้ำเต้ารีบทะยานเพื่อให้สามารถหลบรอดจากรัศมีสีดำเหลือง เขาหันหน้าไปมองอีกสองคนที่ร่วมทางมาด้วยกันและกล่าวว่า

“ร่างเซียนโบราณแข็งแกร่งมาก หากไม่ร่วมมือกันเกรงว่าเขาอาจจะหนีไปได้”

ชายหนุ่มรูปงามที่ครอบครองพัดขนนกห้าสีเดินเข้ามาด้วยรอยยิ้ม เขาไม่ได้รู้สึกว่าเย่ฟ่านมีความแข็งแกร่งอะไรขนาดนั้น เขาโบกพัดขนนกเบาๆและกล่าวว่า

"ด้วยของวิเศษที่อาจารย์มอบให้ ต่อให้เขาแข็งแกร่งมากกว่านี้ก็เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะรอดชีวิต ศิษย์น้องเจ้าประมาทเกินไปแล้ว"

ชายหนุ่มเจ้าของน้ำเต้าสีทองมีดวงตาดุร้ายและคำรามออกไปด้วยความโกรธ

"หากไม่ใช่กลัวว่าอาวุธวิเศษของอาจารย์จะได้รับความเสียหาย ข้าสามารถเอาศีรษะของเขามาได้ภายในเวลาหนึ่งก้านธูป!"

“เลิกอวดดีได้แล้ว พวกเราควรจัดการให้จบๆไป” ชายหนุ่มผู้ครอบครองดาบวัชระตักเตือนด้วยสีหน้าจริงจัง

“อย่ากังวลไปเลย เด็กน้อยคนนี้เพียงอยู่ในอาณาจักรตำหนักเต๋าชั้นสี่ แม้ว่าเขาจะสามารถต่อสู้กับยอดฝีมืออาณาจักรสี่สุดขั้วได้ แต่ข้าไม่เชื่อว่าพลังศักดิ์สิทธิ์ของเขาจะอยู่ได้นานขนาดนั้น”

ชายหนุ่มเจ้าของน้ำเต้าคือผู้บ่มเพาะที่อ่อนแอที่สุดในทั้งสามคน เขาไม่สามารถเข้าสู่อาณาจักรลึกลับสี่สุดขั้วมันทำให้เขาเกิดแผลในใจอยู่ตลอดเวลา

และตอนนี้เมื่อเห็นรอยยิ้มเย้ยหยันของชายหนุ่มพัดขนนกเขาจึงเกิดปมด้อยอย่างรุนแรง!

"คุยกันพอหรือยัง พวกเจ้าจะเข้ามาพร้อมกันก็ได้!"

เย่ฟ่านกล่าวด้วยความรำคาญ พร้อมกับฟาดแส้ศักดิ์สิทธิ์ไปที่ชายหนุ่มผู้ครอบครองน้ำเต้าที่อยู่ใกล้เขามากที่สุดอย่างรวดเร็ว

"บังอาจ!"

ชายหนุ่มผู้ครอบครองน้ำเต้าตะโกนด้วยความโกรธก่อนที่เขาจะผลักดันน้ำเต้าสีทองของเขาเพื่อต้านรับการโจมตีของเย่ฟ่าน

"อะไร!"

“อา...”

จู่ๆเขาก็ส่งเสียงร้องด้วยความเจ็บปวด ทะเลสัมผัสศักดิ์สิทธิ์ของเขาถูกโจมตีอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย ในขณะที่น้ำเต้าสีทองขนาดใหญ่ของเขาก็ถูกดึงดูดเข้าหาเย่ฟ่านพร้อมกับลดขนาดลงอย่างรวดเร็ว

“บัฟ!”

น้ำเต้าสีทองถูกมือของเย่ฟ่านบีบจนแหลกละเอียดจนกลายเป็นเพียงเศษทองเหลืองไร้ค่า!

จากนั้น เย่ฟ่านปล่อยให้หม้อวิเศษลอยอยู่บนศีรษะในขณะที่เขาเดินเข้าหาชายหนุ่มที่นอนอยู่บนพื้น

“บังอาจ!”

ชายหนุ่มอีกสองคนจากดินแดนศักดิ์สิทธิ์แสงโชติช่วงตะโกนด้วยความโกรธ

ควับ!

ชายหนุ่มน้ำเต้าสีทองถูกแส้ของทุบจนร่างกายแยกออกจากกัน โดยไม่มีโอกาสส่งเสียงร้องขอความเมตตาด้วยซ้ำ

“พวกเจ้าก็ด้วย!”

เย่ฟ่านเหวี่ยงแส้ศักดิ์สิทธิ์กวาดไปทางคนสองคนที่กำลังพุ่งเข้ามา อย่างไรก็ตามชายหนุ่มทั้งสองคนได้เตรียมการไว้แล้ว ทันทีที่เย่ฟ่านเคลื่อนไหวอาวุธวิเศษของพวกเขาก็โจมตีออกไปเช่นกัน

“ปัง!”

ดาบวัชระส่องแสงเจิดจ้า แสงสีเงินวาววับราวกับภูเขายักษ์กระแทกเข้าหาแส้ศักดิ์สิทธิ์ด้วยพลังอันหาที่เปรียบไม่ได้

ในเวลาเดียวกันพัดห้าสีก็เปลี่ยนเป็นคมดาบห้าเส้นที่ครอบคลุมเข้าหาร่างกายของเย่ฟ่านอย่างพร้อมเพรียง

ปัง!

เย่ฟ่านปิดกั้นการโจมตีด้วยหม้อวิเศษ ถึงกระนั้นเขาก็ถูกกระแทกจนกระเด็นออกไปเกือบร้อยวา ความแข็งแกร่งของชายหนุ่มทั้งสองนี้ไม่ใช่สิ่งที่เจ้าของน้ำเต้าสีทองจะเทียบได้

เมื่อเย่ฟ่านตั้งหลักได้ ทันใดนั้นเขาก็พ่นอะไรบางอย่างออกมาจากปาก

ของสิ่งนั้นบินขึ้นสู่ท้องฟ้ากลายเป็นแผนภูมิเต๋าที่เคลื่อนที่ราวกับสายฟ้า มันพุ่งเข้าหายอดฝีมือจากดินแดนศักดิ์สิทธิ์แสงโชติช่วงด้วยพลังทำลายล้างที่น่าสะพรึงกลัว!

"พัฟ"

แผนภูมิเต๋าชิ้นเล็กๆกลายเป็นคมมีดที่ไม่มีอะไรเทียบได้ มันบินไปข้างหน้าพร้อมกับตัดแขนชายหนุ่มที่ครอบครองพัดขนนกห้าสีจนขาดออกจากร่าง!

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด