442 - จักรพรรดิดำคุ้มคลั่ง
442 - จักรพรรดิดำคุ้มคลั่ง
"ท่านปู่...รีบฆ่าพวกมัน" สวีหยวนร้องออกมาอย่างตื่นเต้น
"สวีเทียนเซี่ยง ... " ตู้เฟยอุทานด้วยความตื่นตระหนก
“ปล่อยหลานข้า” สวีเทียนเซี่ยงกล่าวอย่างเย็นชา
เขาปรากฏตัวออกมาด้วยสัมผัสศักดิ์สิทธิ์แต่ถึงจะอย่างนั้นพวกเย่ฟ่านก็รู้สึกกดดันเป็นอย่างมาก
"ข้าไม่ต้องการที่จะเป็นศัตรูกับหลานชายของเจ้า แต่เขาไม่ยอมปล่อยข้าไป เมื่อครู่เจ้าก็ได้ยินแล้วเขาต้องการให้เจ้าฆ่าเรา เพราะนิสัยแบบนี้ข้าถึงต้องฆ่าเขา”
เย่ฟ่านถือแส้ศักดิ์สิทธิ์ในขณะที่ยืนอยู่บนปากหม้อปราณปฐพีต้นกำเนิด
“เจ้าจะฆ่าหลานชายของข้าจริงหรือ?” ชายชรายังคงถามอย่างงุนงงและปล่อยความกดดันออกมา
“ครืน”
ทันใดนั้นเย่ฟ่านก็ลงมือทันที แม้กระทั่งเผชิญหน้ากับสวีเทียนเซี่ยงผู้ที่ได้ชื่อว่ามีความแข็งแกร่งมากกว่าราชามังกรเขียวเขาก็ยังไม่กลัว
“วูบ เคร้ง เคร้ง”
แส้ศักดิ์สิทธิ์ฟาดออกไป สัมผัสศักดิ์สิทธิ์ของสวีเทียนเซี่ยงไม่สามารถทำอะไรได้เว้นแต่ตัวเขาจะมาถึงที่นี่ในทันที
“ปัง!”
แส้ศักดิ์สิทธิ์ปะทะกันอย่างรุนแรงและกระแทกเจดีย์สีทองให้กระเด็นออกไป ตู้เฟยรีบถอยหลังเพื่อหลบหลีกแรงปะทะอันบ้าคลั่ง
“นี่มันสมบัติลับอะไร!?”
ร่างที่เกิดจากสัมผัสศักดิ์สิทธิ์ของโจรผู้ยิ่งใหญ่ลำดับสามสวีเทียนเซี่ยงได้รับความเจ็บปวดอย่างรุนแรงก่อนจะสลายหายไปทันที
เย่ฟ่านไม่ตอบและยังคงโบกแส้ศักดิ์สิทธิ์ต่อไป
“บูม!”
“เจ้าคิดว่าจะจัดการกับสัมผัสศักดิ์สิทธิ์ของสวีเทียนเซี่ยงได้หรือไม่!” ตู้เฟยรู้สึกประหลาดใจ เขาไม่ได้คาดหวังว่าเย่ฟ่านจะกล้าได้กล้าเสียขนาดนี้
“โจมตีก่อนย่อมได้เปรียบ ข้าคิดว่าเขากระตือรือร้นที่จะปกป้องหลานชายของเขา บางทีเขาอาจจะพลั้งเผลอเปิดเผยตัวตนออกมา”
เย่ฟ่านตรวจสอบเจดีย์โบราณอย่างระมัดระวัง โดยกลัวว่าจะมีสิ่งแปลกปลอมอยู่ในนั้น
“ในเมื่อความแค้นถูกกระตุ้นขึ้นแล้วพวกเราจำเป็นต้องลงมือให้ถึงที่สุด”
“อย่าฆ่าข้า...”
สวีหยวนไม่รู้ว่าสัมผัสศักดิ์สิทธิ์ของปู่ของเขาจะยังอยู่ในเจดีย์หรือไม่
ตู้เฟยถอนหายใจและกล่าวว่า "สวีเทียนเซี่ยงน่ากลัวจริงๆ เพียงสัมผัสศักดิ์สิทธิ์ของเขาก็มีความกดดันถึงขนาดนี้แล้ว หากตัวตนของเขาปรากฏขึ้นไม่รู้ว่าจะน่ากลัวแค่ไหน"
หลังจากตรวจสอบอย่างถี่ถ้วนแล้ว นอกจากเจดีย์ทองคำก็ไม่มีอะไรอื่นอีก เย่ฟ่านโยนมันให้ตู้เฟยโดยกล่าวว่า
“เจดีย์ทองคำโบราณนี้ไม่เลว เจ้าเก็บไปซะ” ศีรษะของตู้เฟยสั่นเหมือนระฆังแล้วปฏิเสธอย่างเด็ดขาด
"นี่คือของวิเศษของสวีเทียนเซี่ยง หากผู้ใดบังอาจใช้มัน คนคนนั้นจะถูกเขาไล่ล่าไปสุดขอบโลก "
“ข้าคิดว่าสุนัขตัวนั้นจะไม่ปฏิเสธอย่างแน่นอน” เย่ฟ่านหัวเราะคิกคัก
“เจ้าอยากฆ่าเขาจริงๆเหรอ” ตู้เฟยขมวดคิ้ว เขารู้สึกว่าการฆ่า สวีหยวนเป็นเรื่องที่ทำใจได้ยากลำบาก
“มีทางเลือกที่ดีกว่านี้หรือเปล่า เจ้าก็รู้ดีว่านิสัยของเขาเป็นเช่นไร หากปล่อยเขาไปแล้วรับรองว่าเขาจะต้องสร้างความเดือดร้อนให้ข้าไม่หยุดหย่อน” เย่ฟ่านกล่าว
“อย่าฆ่าข้า ข้าสัญญาว่าจะไม่ปรากฏตัวให้เจ้าเห็นหน้าอีกตลอดชีวิต!” สวีหยวนตะโกน
ในขณะนี้เขาเต็มไปด้วยความกลัว และชีวิตของเขาอยู่ระหว่างการตัดสินใจของอีกฝ่าย
ตู้เฟยคิดอยู่ครู่หนึ่งและพูดว่า "ข้าคิดว่าพวกเราไม่ควรฆ่าเขาทันที หากเราทำเช่นนั้นสวีเทียนเซี่ยงจะตามล่าแม้กระทั่งปู่ของข้า เราควรหาวิธีจับตัวเขาไว้ก่อน อย่างน้อยๆก็ใช้ในการต่อรองได้”
"ตกลง" เย่ฟ่านพยักหน้า
แต่มันเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะเปิดเตาเทพอัคคี ถ้าเขาไม่ได้อยู่ในสนามพลังเขาจะไม่กล้าเปิดมันอย่างแน่นอน
บุตรศักดิ์สิทธิ์แสงโชติช่วง ราชาเผิงน้อยปีกทองและเหยาซีมีความสามารถไม่เป็นรองเขา แต่หากจะใช้เจดีย์โบราณสีทอง เขาก็ยังรู้สึกกังวลเล็กน้อย
ตู้เฟยไม่คิดจะเสียเวลา เขาจับสวีหยวนโยนเข้าไปในหม้อกลืนสวรรค์ของเขาอย่างรวดเร็ว
"นั่นคือ...!"
สุนัขสีดำตัวใหญ่ที่อยู่ในระยะไกลรีบวิ่งเข้ามาด้วยดวงตาที่ดุร้ายอย่างยิ่ง มันกลายเป็นสายฟ้าสีดำและพุ่งเข้าหาตู้เฟยอย่างรุนแรง
“เจ้าบ้า เจ้าสุนัขตัวนี้มันบ้าไปแล้ว!” ตู้เฟยตะโกน เขาพบว่าสุนัขสีดำตัวใหญ่กำลังโกรธจัดและต้องการต่อสู้กับเขา
เย่ฟ่านรีบกระโดดเข้าไปคว้าตัวจักรพรรดิดำแล้วกล่าวว่า
"เจ้าเป็นอะไรไป ทำไมเจ้าถึงคลั่งขึ้นมาได้?"
สุนัขตัวใหญ่สีดำหอบหายใจอย่างแรง ดวงตาของมันจ้องเขม็ง
“เจ้าไปเอาของนี้มาได้ยังไง”
“เจ้าหมาบ้านี่เป็นของเลียนแบบ ไม่ใช่ของจริง” ตู้เฟยรู้สึกไม่ได้รับความเป็นธรรมอย่างยิ่ง
"ข้ารู้ว่ามันเป็นของเลียนแบบ แต่ถ้าไม่มีของแท้เจ้าจะคัดลอกมาได้อย่างไร" สุนัขสีดำตัวใหญ่มีอารมณ์แปรปรวน และร่างกายที่ใหญ่โตของมันก็สั่นเล็กน้อย
ตู้เฟยเอียงศีรษะของเขาเพื่อมองดูมันให้ชัดๆและพูดว่า
"เรื่องนี้โทษเจ้าไม่ได้เพราะว่าเจ้าเพิ่งคลานออกมาจากหลุมศพ ทุกคนในภาคเหนือไม่ว่าใครต่างก็รู้ว่าปู่ข้าเป็นคนเก็บหม้อกลืนสวรรค์โบราณที่ไม่สมบูรณ์มา มิหนำซ้ำเขายังช่วยสร้างของเลียนแบบให้ข้าด้วย”
“โอ้ววว...” สุนัขดำตัวใหญ่หอนด้วยความโกรธแค้นและเศร้าโศก
“บ้าไปแล้ว เด็กคนนั้นจะเป็นปู่ของเจ้าได้อย่างไร?”
"ไอ้หมาบ้า เจ้าว่าไงนะ?" ตู้เฟยรู้สึกไม่มีความสุขและพูดว่า "อะไรคือความผิดปกติ ปู่ของข้าได้หม้อกลืนสวรรค์โบราณมาหลายร้อยปีแล้ว
“โอ้ววว...!”
สุนัขตัวใหญ่สีดำหอนเหมือนสุนัขป่าอีกครั้ง มันรู้สึกตื่นเต้นเป็นอย่างมากในขณะที่วิ่งรอบภูเขาหลายสิบรอบด้วยความเร็วราวกับสายฟ้า
“จบแล้ว สุนัขบ้าตัวนี้กำลังบ้าคลั่งถึงขีดสุด”
เย่ฟ่านรู้ดีว่าจักรพรรดิดำมีความหลงใหลที่ไม่อาจปล่อยวางได้ ไม่ว่าของสิ่งใดที่มันต้องการมันจะต้องใช้ทุกวิถีทางเพื่อแย่งชิงมาเป็นของตัวเอง
“ปู่ของเจ้าไปได้มันมาได้ยังไง” หลังจากผ่านไปหนึ่งชั่วยาม สุนัขสีดำตัวใหญ่ก็ค่อยๆสงบลงและถามอย่างชั่วร้าย
"มันถูกฝังอยู่ในดิน" ตู้เฟยพูดความจริง
“คนในภาคเหนือรู้เรื่องนี้ดี ปู่ของข้าโชคดีจริงๆ เขาพบหม้อข้างแม่น้ำโบราณที่แห้งแล้ง บังเอิญว่าเป็นหม้อกลืนสวรรค์จากยุครกร้างโบราณ”
“โฮ่ง โฮ่ง โฮ่ง…”
สุนัขดำตัวใหญ่ทนไม่ไหวจริงๆและเริ่มวิ่งไปรอบๆภูเขาอย่างบ้าคลั่ง
“ปู่ของเจ้าพบมันที่ไหนนะ” สุนัขดำตัวใหญ่ถามอีกครั้งหลังจากผ่านไปอีกหนึ่งชั่วยาม
“ดูเหมือนเจ้าจะบ้าไปแล้วจริงๆ!” ทั้งสองคนมองดูมันด้วยสายตาแปลกๆ
สุนัขดำตัวใหญ่กำลังคุ้มคลั่งอย่างถึงที่สุด มันไม่ใช่แค่เจ็บที่หัวใจ แต่ยังรวมถึงตับและปอดด้วย ในตอนนี้มันส่งเสียงหอนและคำรามด้วยความเจ็บปวดอย่างถึงที่สุด
“ไร้เหตุผลมาก จะให้จักรพรรดิคนนี้ทนได้อย่างไร! ในสมัยโบราณหม้อปีศาจกลืนสวรรค์นี้สร้างเรื่องราวสะเทือนฟ้าสะเทือนดินอะไรไว้บ้าง!”
มีบันทึกว่าจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่แห่งยุคเซียนรกร้างโบราณ ก่อนสิ้นอายุขัยเขาได้ใช้วิญญาณดั้งเดิมของเขาเป็นไฟ เนื้อของเขาเป็นดินเหนียวและเสริมด้วยวัตถุศักดิ์สิทธิ์ที่ไม่มีที่สิ้นสุดในตำนาน
เขาเผาตัวเองกลายเป็นหม้อดินโดยทิ้งอาวุธเต๋าสุดขั้วชิ้นนี้ไว้ให้ลูกหลานของเขา แต่ตอนนี้มันกลับอยู่ในมือของคนอื่น?
"ไม่ว่าจะอย่างไรสุดท้ายเขาก็ตายไปแล้ว!" สุนัขสีดำตัวใหญ่ถอนหายใจด้วยความเศร้าโศกแต่มันก็ยอมรับเรื่องนี้มานานแล้ว
หลังจากนั้นจักรพรรดิดำก็อธิบายให้ทั้งสองคนทราบว่าหม้อปีศาจกลืนสวรรค์นี้ถูกสร้างขึ้นจากทองคำโลหิตหงส์และรากปราณปฐพีต้นกำเนิดเช่นเดียวกับหม้อวิเศษของเย่ฟ่าน
วัตถุมงคลชนิดนี้มีค่าและหายากมาก แม้ว่าจะผ่านไปนับแสนปีก็อยากจะค้นพบได้สักชิ้น
มีจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่หลายคนในโลกนี้ที่ไม่อาจสรรหาวัตถุดิบในการสร้างอาวุธเต๋าสุดขั้วได้ก็เพราะพวกเขาไม่อาจหาวัตถุดิบได้เพียงพอ
