ตอนที่แล้ว440 - กวาดล้างสิ้นซาก
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไป442 - จักรพรรดิดำคุ้มคลั่ง

441 - ดำกินดำ


กำลังโหลดไฟล์

441 - ดำกินดำ

สวีหยวนไม่ได้แข็งแกร่งสมกับที่อยู่ในอาณาจักรลึกลับที่ห้า ในความเป็นจริงเขาค่อนข้างอ่อนแอกว่าผู้บ่มเพาะอาณาจักรลึกลับที่สี่ธรรมดาด้วยซ้ำ

ในตอนที่เขาอยู่ในอาณาจักรลึกลับที่สี่ เขาไม่มีโอกาสเข้าสู่อาณาจักรลึกลับสี่สุดขั้วเหมือนเช่นบุตรศักดิ์สิทธิ์และยอดฝีมือของตระกูลนางโบราณ

มันทำให้ตลอดชีวิตของเขาไม่มีโอกาสที่จะทะลวงออกจากอาณาจักรตำหนักเต๋าได้

มิหนำซ้ำเขายังต้องพบเจอกับเย่ฟ่าน ร่างศักดิ์สิทธิ์เซียนโบราณที่ได้ชื่อว่าแข็งแกร่งมากที่สุดในบรรดาคนรุ่นเดียวกัน เพียงการลงมือไม่กี่กระบวนท่าเขาก็ถูกเย่ฟ่านหิ้วคอเหมือนลูกไก่ตัวเล็กๆ

เย่ฟ่านถือสวีหยวนไว้ในมือข้างหนึ่งและอีกมือหนึ่งของเขาฟาดฟันแส่ศักดิ์สิทธิ์กลับหลังไปอย่างรวดเร็ว เขาต้องการจะฆ่าอีกสองคนที่ดูเหมือนจะอยู่ในอาณาจักรลึกลับสี่สุดขั้ว

ใบหน้าของสวีหยวนซีดขาวและเขาพยายามดิ้นรนอย่างสิ้นหวัง เขาโจมตีแขนของเย่ฟ่านด้วยมือเปล่า ฝ่ามือของเขาเป็นสีเขียว เปรียบได้กับหยกศักดิ์สิทธิ์ที่ส่องแสงระยิบระยับ

"เลิกดิ้นรนอย่างไร้สาระได้แล้ว!"

ผิวของเย่ฟ่านมีความแข็งแกร่งเทียบเท่ากับอาวุธของผู้สูงสุดด้วยซ้ำ ทันทีที่นิ้วของสวีหยวนเจาะลงมานิ้วสีเขียวของเขาก็แตกกระจายออกจากกันคล้ายกับกระจก!

"เจ้าสามารถดิ้นรนได้อีกครั้งหากเจ้าคิดว่าข้ามีความอดทนมากพอ!"

เย่ฟ่านแสดงรอยยิ้มไม่แยแสที่มุมปากก่อนจะขว้างสวีหยวนให้กระแทกพื้นอย่างรุนแรง

โครม!

ร่างของสวีหยวนกระแทกลงกับพื้นจนแขนขาของเขาบิดเบี้ยวเสียรูปร่าง เขาพยายามดิ้นรนลุกขึ้นในขณะที่สายตาของเขาเต็มไปด้วยความโกรธแค้น

“เจ้ารู้หรือไม่ว่าข้าเป็นใคร เจ้าทำกับข้าเช่นนี้แม้แต่บรรพบุรุษของเจ้าก็ยากที่จะปกป้องเจ้าได้!” สวีหยวนยังคงพยายามยกอ้างโจรผู้ยิ่งใหญ่ขึ้นมาเป็นเกราะกำบัง

“แม้แต่ผู้สูงสุดของตระกูลจี้ก็ยังถูกข้าเผาตายไปแล้ว นับประสาอะไรกับตัวเจ้า!”

เย่ฟ่านเลิกให้ความสนใจกับสวีหยวน เขาเคลื่อนที่เข้าหายอดฝีมืออาณาจักรลึกลับที่สี่สองคนที่ยังมีชีวิตอยู่ คนพวกนี้มีความแข็งแกร่งมากกว่าสวีหยวนดังนั้นเขาจึงคิดจะจัดการปัญหาที่อาจเกิดขึ้น

ยอดฝีมืออาณาจักรลึกลับที่สี่คนหนึ่งส่งเสียงคำรามด้วยความโกรธ ร่างกายของเขาเปลี่ยนเป็นกิเลนสีดำพร้อมกับตะปบกรงเล็บเข้าหาเย่ฟ่าน

“พัฟ”

เย่ฟ่านไม่ได้เปิดโอกาสให้ฝ่ายตรงข้าม กระบี่สีทองพุ่งออกมาจากหน้าผากของเขาและตัดร่างกายของกิเลนสีดำให้ขาดเป็นสองท่อนทันที

“บูม!”

ผู้ฝึกตนอาณาจักรลึกลับที่สี่คนสุดท้ายยิงลำแสงสีแดงเข้าหาเย่ฟ่าน แต่ก่อนที่เขาจะมีโอกาสลงมือมากกว่านั้นร่างกายของเขาก็แตกเป็นเสี่ยงๆเช่นกัน

"ปัง!"

คนที่ลงมือโจมตีคือตู้เฟย สถานการณ์ตอนนี้เลยเถิดมากเกินไปแล้ว ต่อให้เขาไม่คิดจะตอแยความขัดแย้งกับสวีหยวนก็ทำไม่ได้

นิ้วทั้งสิบของสวีหยวนหักสะบั้น เลือดสีเขียวของเขาไหลออกมาไม่หยุดมันเป็นภาพที่ดูน่ากลัวเล็กน้อย กระดูกนิ้วของเขาถูกทำลายและเขาไม่สามารถใช้กำลังของเขาได้อีกต่อไป

“ปล่อยข้าไปแล้วข้าจะบอกความลับบางอย่างกับเจ้า” สวีหยวนกล่าวอย่างเคร่งขรึม

“ปา!”

เย่ฟ่านตบใบหน้าของสวีหยวนและเยาะเย้ยออกมาว่า

“เจ้ากำลังจะบอกว่าเจ้าเป็นหลานชายของสวีเทียนเซี่ยงอย่างนั้นหรือ? เรื่องนี้ข้ารู้ตั้งนานแล้ว!”

"เจ้า..."

ใบหน้าของสวีหยวนซีดขาวและตัวสั่นด้วยความโกรธ แต่เขาก็ควบคุมอารมณ์อย่างรวดเร็วก่อนจะพูดว่า

"ข้าไม่ได้หมายความอย่างนั้น ข้าอยากจะคุยกับพวกเจ้าดีๆ พวกเราเป็นสหายกันไม่ได้หรือเหตุไฉนจึงต้องเป็นศัตรูด้วย"

"ทำไมเจ้าไม่พูดเรื่องนี้ในตอนที่ยังมีโอกาส"

“ปา!”

เย่ฟ่านตบเขาอีกครั้งแล้วพูดว่า "ตอนนี้เจ้ายังต้องการให้ข้าคุกเข่าเพื่อประคองปราณปฐพีต้นกำเนิดให้เจ้าหรือไม่?”

"พวกเราเลิกราความขัดแย้งกันได้หรือไม่ เหตุไฉนพวกเราไม่พูดกันฉันมิตร"

เสียงของสวีหยวนค่อยๆสงบลง เขารู้ว่าชายที่อยู่ข้างหน้าเขากล้าที่ยั่วยุแม้แต่ดินแดนศักดิ์สิทธิ์ หากเขายังคงมีท่าทีเช่นเดิมก็มีโอกาสสูงที่เขาจะถูกทุบตีจนตาย

“อย่างที่คำโบราณพูด”ไม่ต่อยตีไม่รู้จัก“แต่น่าเสียดายที่ข้ายังทุบตีเจ้าไม่หนำใจ”

เย่ฟ่านกระแทกสวีหยวนจนกระเด็นออกไปไกลกว่าสิบวา

สวีหยวนมีสภาพน่าสังเวชอย่างยิ่ง ตอนนี้กระดูกทั่วร่างกายของเขาแทบจะแหลกสลายหมดแล้ว

"พัฟ"

สวีหยวนกระอักเลือดคำใหญ่ เขาพยายามดิ้นรนสองสามครั้ง แต่สุดท้ายก็ไม่สามารถลุกขึ้นยืนได้ เขานอนหอบหายใจอยู่เล็กน้อยก่อนจะพยายามปั้นรอยยิ้มและกล่าวว่า

"มาคุยกันดีๆ… จริงๆแล้ว…ข้า…ก็ไม่ชอบผู้คน…..ในดินแดนศักดิ์สิทธิ์…..เราร่วมมือกันได้ ”

เย่ฟ่านจะเชื่อสิ่งที่เขาพูดได้อย่างไร ตู้เฟยกล่าวว่าชายผู้นี้ไม่เคยปล่อยวางความแค้นใดๆทั้งสิ้น

เขาเป็นลูกหลานของโจรผู้ยิ่งใหญ่ ในขณะเดียวกันพี่ชายของเขาก็มีความแข็งแกร่งไม่น้อย หากปล่อยเขาไปในวันนี้ สุดท้ายคนที่จะได้รับอันตรายก็ต้องเป็นเย่ฟ่านและตู้เฟย

“ปา”

เย่ฟ่านตบหน้าสวีหยวนอีกครั้ง ก่อนที่ฝ่ามือสีดำขนาดใหญ่ของเขาจะแทงเข้าหากระดูกหน้าผากของสวีหยวนอย่างรวดเร็ว!

“ปัง!”

ในขณะนั้นฝ่ามือของตู้เฟยก็พุ่งเข้ามาปิดกั้นการโจมตีของเย่ฟ่าน

“เรื่องนี้ทำไม่ได้ หากฆ่าเขาแม้แต่ปู่ของข้าก็ไม่มีปัญญาช่วยเหลือ!” ตู้เฟยมีสีหน้าร้อนรนเต็มไปด้วยความลำบากใจ

“พี่ตู้ช่วยด้วย พวกเราเป็นพี่น้องกัน เจ้าคงไม่มองดูข้าถูกคนอื่นฆ่าตายแบบนี้” สวีหยวนวิ่งเข้าหาตู้เฟยด้วยใบหน้าขาวซีดไร้สีเลือด

“ปัง!”

เย่ฟ่านเตะสวีหยวนขึ้นไปกลางอากาศ หลังจากที่ตกลงมาเย่ฟ่านยังคงกระทืบซ้ำอีกหลายสิบเท้า

“พอ…แล้ว…เมตตา…ด้วย”

สวีหยวนกระอักเลือดและพยายามกรีดร้องขอความเมตตาอย่างสิ้นหวัง

เขาเติบโตขึ้นมาโดยไม่มีใครกล้าทำให้เขาขุ่นเคืองใจแม้แต่น้อย แม้ว่าเขาจะไม่มีพรสวรรค์อะไรเลย แต่ด้วยการประคบประหงมของสวีเทียนเซี่ยงเขาก็ยังบุกฝ่ามาถึงอาณาจักรลึกลับที่ห้า

แต่วันนี้เขากลับถูกเด็กน้อยคนหนึ่งทุบตีจนได้รับบาดเจ็บสาหัส และเขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าวันนี้จะรอดชีวิตไปได้หรือไม่

หลังจากที่เย่ฟ่านตบสวีหยวนอีกครั้งเขาก็รู้สึกเบื่อหน่าย เขาเดินไปนั่งที่เก้าอี้ของสวีหยวนและกล่าวว่า

“ข้าจะให้โอกาสเจ้าสักครั้ง ต้นกำเนิดทั้งหมดของเจ้ามีเท่าไหร่ก็เอามันออกมา หากว่ามันมีมากพอเจ้าก็สามารถไปจากที่นี่ได้”

“ไม่มีปัญหา ไม่มีปัญหาแม้แต่น้อย”

สวีหยวนที่นอนอยู่บนพื้นได้ยินเช่นนั้นก็รีบกระโดดขึ้นมาด้วยความตื่นเต้นราวกับว่าสิ่งที่เขาได้รับเมื่อครู่นี้เป็นเพียงอาการบาดเจ็บเล็กน้อย

เขารีบวิ่งเข้าไปในกระโจมอย่างรวดเร็ว ไม่กี่ลมหายใจต่อมาเขาก็นำต้นกำเนิดประมาณ 800 จินออกมาด้วย

"น้อยเกินไปมันไม่สามารถแลกกับชีวิตขอเจ้าได้" เย่ฟ่านพูดอย่างเฉยเมย

สวีหยวนรู้สึกโกรธเกรี้ยวอย่างยิ่ง เขาสาปแช่งเย่ฟ่านอยู่ในใจแต่ไม่กล้าพูดออกมา เขาปั้นหน้าให้ดูน่าสงสารและกล่าวว่า

"ถึงแม้ข้าจะร่ำรวยแต่ก็ไม่มีทางที่ข้าจะพกต้นกำเนิดมากมายมาด้วย ถ้าเจ้าต้องการข้าจะกลับไปเอาที่บ้านมาให้"

“เจ้าคิดจะให้ปู่ของเจ้ามาจัดการข้าอย่างนั้นหรือ” เย่ฟ่านเย้ยหยัน

"ไม่มีเรื่องแบบนั้นแน่นอน!"

"ถ้าเจ้าอยากรอด ก็ไปเอาต้นกำเนิด 200,000 จินมาให้ข้าเดี๋ยวนี้ หากเจ้าไม่มีเจ้าก็เตรียมตัวตายได้" เย่ฟ่านกล่าวด้วยท่าทางไม่แยแส

“เจ้า…”

ดวงตาของสวีหยวนเปลี่ยนเป็นสีดำ ความโกรธแค้นของเขาพุ่งทะยานถึงขีดสุด

“ข้ากวาดล้างกลุ่มโจรทั้งหมดที่อยู่ในบริเวณนี้แล้ว และกลุ่มโจรแต่ละกลุ่มจะมีต้นกำเนิดอยู่ประมาณ 20,000 จิน หากเจ้าที่เป็นหัวหน้าพวกเขาบอกว่าตัวเองไม่มีต้นกำเนิด 200,000 จิน เจ้าก็เตรียมตัวตายได้เลย!”

ภายใต้การจ้องมองของเย่ฟ่าน สวีหยวนไม่กล้าซุกซ่อนอะไรอีก เขารีบหยิบต้นกำเนิดทั้งหมดที่เขามีออกมาด้วยใบหน้าที่บิดเบี้ยวอย่างถึงที่สุด

ทั้งเนื้อทั้งตัวของสวีหยวนมีต้นกำเนิดอยู่ 20,000 จิน นี่คือขีดจำกัดของเขา และต่อให้ค้นหามากแค่ไหนเย่ฟ่านก็ไม่อาจจะรีดไถเพิ่มได้แม้แต่จินเดียว

ในเวลานี้ตู้เฟยก็นำเจดีย์โบราณทองคำเข้ามาและกล่าวว่า

"นี่เป็นอาวุธที่สวีเทียนเซี่ยงสร้างขึ้นด้วยตัวเอง อาวุธชิ้นนี้มีพลังอำนาจอย่างยิ่ง หากเรานำไปขายน่าจะแลกเปลี่ยนกับต้นกำเนิดได้ประมาณสามหมื่นจิน"

เจดีย์โบราณสีทองอร่ามงามสง่า ไม่นานมานี้เย่ฟ่านใช้แส้ศักดิ์สิทธิ์โจมตีมันหลายครั้งแต่มันไม่เสียหายแม้แต่น้อย เห็นได้ชัดว่าวัสดุที่ใช้สร้างมันขึ้นมานั้นยอดเยี่ยมแค่ไหน

“เจดีย์โบราณนี้มีภูมิหลังบางอย่างจริงๆ…” เย่ฟ่านพยักหน้า จากนั้นมองไปที่สวีหยวนและกล่าวว่า

“เจ้ามีต้นกำเนิด 20,000 จิน และเจดีย์นี้ก็มีมูลค่าประมาณ 50,000 จิน หากเจ้าไม่มีอะไรเพิ่มเติมเจ้าก็เตรียมตัวตายได้แล้ว”

"บูม"

ทันใดนั้นเจดีย์โบราณสีทองก็สั่นไหว แสงสีทองถูกยิงออกมาจากชั้นห้าของเจดีย์ก่อนที่แสงสีทองเหล่านั้นจะรวมตัวกันกลายเป็นชายชราคนหนึ่ง

"สหายน้อยเมตตาสักครั้งได้หรือไม่"

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด