ตอนที่ 6 - คำสั่งรับสมัครงานและเชฟ!

บทที่ 6: คำรับสมัครและเชฟ!

[คุณได้รับแบบแปลนสำหรับคลังอาวุธระดับ 1 และคำสั่งรับสมัครเชฟ!]

ด้วย รางวัลร้อยเท่า คุณสามารถเลือกระหว่าง:

1. พิมพ์เขียวคลังแสงระดับ 1 จำนวน 100 อัน, คำสั่งรับสมัครเชฟระดับเริ่มต้น จำนวน 100 อัน

2. พิมพ์เขียวคลังอาวุธระดับ 3 1 รายการ, คำสั่งรับสมัครเชฟขั้นสูง 1 รายการ [คลังแสงระดับ 1: สามารถเสริมอาวุธระดับสีขาวได้ (ไม่จำเป็นต้องมีพิมพ์เขียว), อาวุธระดับสีน้ำเงิน (ต้องใช้พิมพ์เขียว) , อาวุธระดับสีม่วง (ต้องใช้พิมพ์เขียว) คลังแสงระดับล่าง 10 อันสามารถรวมเข้ากับรูปแบบระดับถัดไปได้]

[ คำสั่งรับสมัครเชฟระดับเริ่มต้น: หลังจากรับประทานอาหารที่ปรุงโดยเชฟมือใหม่แล้ว จะสามารถเพิ่มความเร็วและความภักดีของคนงานในท้องถิ่นได้ในช่วงเวลาที่มีผล (แอตทริบิวต์เท่านั้น คำสั่งรับสมัครเชฟหนึ่งคนสามารถรับสมัครเชฟได้เพียงคนเดียว)]

[ อาหารอันโอชะที่ทำโดยเชฟขั้นสูง: สามารถเพิ่มพลังการต่อสู้และความสามารถในการฟื้นฟูของทหารระดับสูง]

[ข้อกำหนดการรับสมัคร: บังเกอร์ระดับ 2]

"คลังอาวุธ!"

ดวงตาของ หลินเย่ เป็นประกาย

หลังจากฆ่า ซอมบี้สวิฟท์ เขามีกระสุนเหลือ 36 นัดในปืนพกและกำลังจะหมด

การปรากฏตัวของคลังอาวุธทำให้เขามีความหวัง

หลินเย่คลิกที่ข้อมูลการก่อสร้างโดยละเอียดของคลังอาวุธระดับ 3 ยิ่งอ่านยิ่งมีความสุข

คลังอาวุธระดับ 3 สามารถประมวลผลอาวุธปืนได้ รายการการผลิตที่เป็นไปได้ในปัจจุบัน ได้แก่ Desert Eagle, ปืนกลมือ M10, ปืนไรเฟิล M4A1, ปืนไรเฟิล M16, ระเบิดและกระสุนจากแต่ละซีรีส์...

ปัญหาเดียวคืออาวุธเหล่านี้ต้องการพิมพ์เขียวในการผลิต

สำหรับตัวเลือกรางวัลทั้งสอง เงื่อนไขสำหรับคลังอาวุธก็เหมือนกัน

ทุกๆ 10 คลังอาวุธระดับล่างสามารถรวมกันเป็นระดับที่สูงกว่าได้ หากรวมชุดเกราะระดับ 1 เข้าด้วยกัน 100 ชุด ก็จะสร้างคลังแสงระดับ 3

ดังนั้นความแตกต่างคือลำดับการรับสมัครพ่อครัว หมายเหตุระบุถึงความเป็นเอกลักษณ์ของคำสั่งรับสมัครงานนี้

คำสั่งจัดหางานสามารถรับสมัครคนได้เพียงคนเดียว มันแตกต่างอย่างสิ้นเชิงจากคำสั่งจัดหางานของคนงานพื้นเมือง

นี่เป็นคำถามที่เลือก

เขาต้องการปริมาณหรือคุณภาพ?

เนื่องจากเขามีประชากรจำนวนมาก หลินเย่ จึงลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนตัดสินใจเลือก

"ฉันเลือกข้อที่หนึ่ง"

แม้ว่าคลังแสงระดับ 3 จะน่าดึงดูดใจ แต่ไม่มีแบบแปลน มันก็ไร้ประโยชน์

ปัจจุบันความภักดีของคนงานพื้นเมืองมีความสำคัญต่อเขามาก เขาไม่อยากทำผิดแบบเดิมอีก ไม่ว่ายังไง เขาก็ต้องตอบสนองความต้องการพื้นฐานของเพื่อนที่ทำงานพื้นเมืองของเขา

สมบัติถูกดรอปออกมาและพิมพ์เขียว 100 อันสำหรับคลังแสน และคำสั่งรับสมัครเชฟระดับเริ่มต้น 100 อันปรากฏในหน้าเก็บของของจดหมายอารยธรรม

ทรัพยากรปัจจุบันมีดังนี้

อาหาร: เนื้อกระตุก 1 กก. กระทิงแดง 3 ลิตร

วิญญาณ: 3,900

ไม้: 20,000 [สามารถแลกเปลี่ยนโดยใช้วิญญาณในอัตรา 1:100]

หิน: 20,000 [สามารถแลกเปลี่ยนโดยใช้วิญญาณในอัตรา 1:100]

น้ำมัน: ไม่มี [สามารถแลกเปลี่ยนโดยใช้วิญญาณในอัตรา 1:1]

พิมพ์เขียว: คลังอาวุธระดับ 1 x100, คำสั่งรับสมัครเชฟมือใหม่ x100

เนื่องจากบังเกอร์ไม่ได้รับการอัพเกรด ไม่จำเป็นต้องพิจารณาพ่อครัวมือใหม่ในขณะนั้น

หลินเย่หยิบพิมพ์เขียวสำหรับคลังอาวุธและระบบได้ส่งข้อมูลการก่อสร้างทันที

[คลังแสงระดับ 1: วัสดุที่ต้องการ: ไม้ 300 อัน, หิน 300 ก้อน]

[ทรัพยากรปัจจุบันไม่เพียงพอสำหรับการสร้างคลังอาวุธ 100 แห่ง โปรดเติมเต็มให้ทันเวลา!]

"เรื่องเล็กน้อย"

หลินเย่หัวเราะคิกคักและใช้วิญญาณซอมบี้อีก 2,000 ตัวโดยไม่ตั้งใจ และเพิ่มปริมาณไม้และหินที่เขามีเป็น 120,000

"คนงานหนึ่ง หาคนงานพื้นเมืองร้อยคนและสร้างคลังอาวุธ ณ จุดนี้ เจ้านายของคุณประสงค์ที่จะแปลงพื้นที่นี้เป็นอาณาเขตพิเศษของฉัน!"

จากนั้นเขาก็โบกมือและกองไม้และหินขนาดใหญ่ก็ปรากฏขึ้นจากอากาศ

"ตามประสงค์ พระเจ้าข้า!"

ผู้ปฏิบัติงานคนหนึ่งมีใบหน้าที่เคารพนับถือ นับเป็นโชคดีของพวกเขาที่ได้ติดตามลอร์ดผู้ใจดีและใจกว้างเช่นนี้

ในไม่ช้า คนงานพื้นเมือง 100 คนก็ถูกแยกออกจากทีม พวกเขาหยิบวัสดุทีละชิ้นและสร้างคลังอาวุธอย่างรวดเร็ว

คลังอาวุธ [0/100 เวลาที่เหลือ: 5 ชั่วโมง]

"ทุกคนตามฉันมา"

เมื่อมองไปที่อาณาเขตที่ค่อนข้างใหญ่ หลินเย่ พยักหน้าด้วยความพึงพอใจและนำคนอื่นๆ ไปที่แม่น้ำด้านล่าง

ด้านหนึ่งเป็นการยืนยันข้อมูลของคนที่เพิ่งเสียชีวิต ในทางกลับกัน เป็นการยึดครองอาณาเขตรอบแม่น้ำ

การสร้างการประมงมีความสำคัญ

เมื่อจำนวนประชากรเพิ่มขึ้น ความจงรักภักดีของคนงานพื้นเมืองก็มีความสำคัญมากขึ้น ถ้าเขาไม่ต้องการคนทรยศ เขาต้องแก้ปัญหาเรื่องอาหารโดยเร็วที่สุด

หลังจากเดินอย่างระมัดระวังเป็นเวลาสิบนาที ซอมบี้จำนวนมากขึ้นเรื่อยๆ ก็ปรากฏขึ้นบนถนนสายนี้ แต่พวกมันทั้งหมดเป็นซอมบี้ธรรมดา ในเวลาไม่กี่วินาที พวกเขาถูกทุบตีจนตายโดยคนงานพื้นเมืองหลายร้อยคน กระสุนไม่สูญเปล่า

วู้---

ในไม่ช้าวิสัยทัศน์ของทุกคนก็กว้างขึ้น

แม่น้ำใสจนสามารถมองเห็นก้นแม่น้ำได้ มีปลาสองสามตัวเล่นอยู่ในแม่น้ำ

"ท่านเจ้าข้า เราพบสุสานร้างอยู่ที่นั่น"

คนงานวันชี้ไปทางปลายน้ำและกระซิบ

"เราไปดูกันเถอะ"

หลินเย่พยักหน้า

ครู่ต่อมา เขาก้าวเข้าไปในสุสานท้ายแม่น้ำที่คนงานวันกล่าวถึง

มันมีขนาดเล็กและว่างเปล่าภายใน สามารถเห็นความสมบูรณ์ของมันได้ในแวบเดียว

"ไม่มีใครอยู่ที่นี่"

หลินเย่คร่ำครวญ นึกถึงข้อความที่เขาเห็นในช่องแคบระดับภูมิภาคและชายหนุ่มที่ตายไปแล้ว

"เจิ้งจิงเจ๋อ? ควรจะเป็นเขา มันยากที่จะบอกใจคน เนื่องจากเขาเป็นเช่นนี้ ชางเหลียงที่ขอบป่าอาจจะเหมือนกัน"

ดวงตาของเขาเป็นประกายระยิบระยับ ชั่วขณะหนึ่ง ความคิดที่น่าสะพรึงกลัวก็ปรากฏขึ้นในใจของเขา

แต่ในไม่ช้าเขาก็ระงับความคิดนี้

พร้อมกันนั้นก็มีการแจ้งเตือนมาจากระบบ

[ขอแสดงความยินดีกับผู้เล่น คุณได้ครอบครองสุสานที่ไม่มีคนอาศัยอยู่ คุณได้รับอำนาจจากบังเกอร์ เมื่อคุณกลับมาที่สุสาน คุณสามารถอัพเกรดบังเกอร์ของคุณเป็นระดับ 2 ได้!]

"......."

หลินเย่พูดไม่ออก เขารู้สึกว่าระบบที่ไร้สาระนี้ขึ้นอยู่กับบางสิ่งบางอย่าง

ไม่ใช่แค่พยายามบังคับให้พวกเขาต่อสู้กับซอมบี้ แต่ยังฆ่ามนุษย์คนอื่นและเข้ายึดอาณาเขตของพวกเขาด้วยหรือไม่?

เขาส่ายหัวและถอนหายใจ เขาทิ้งคนงานพื้นเมือง 40 คนไว้ริมแม่น้ำเพื่อสร้างการประมง

ตราบใดที่การประมง 40 แห่งสร้างเสร็จ เขาก็ไม่ต้องกังวลกับการทรยศของคนงานพื้นเมืองในระยะสั้น

สำหรับตัวเขาเอง เขาได้นำคนงานพื้นเมืองที่เหลืออีก 60 คนไปยังป่า

ตอนแรกเขาต้องการจะคิดถึงธุรกิจของตัวเอง แต่เนื่องจากระบบได้พูดไปแล้ว เพื่อที่จะแข็งแกร่งขึ้นโดยเร็วที่สุด เขาทำได้แค่คิดผิดกับจางเหลียง

ถนนสู่ป่านั้นไกลกว่าแม่น้ำอย่างเห็นได้ชัด หลังจากผ่านไปกว่า 200 เมตร ระดับอันตรายก็เพิ่มขึ้น

หลินเย่สามารถเห็นซอมบี้ระดับ 1 หลายสิบตัวเดินกะเผลกไปตามถนนที่รกร้างแม้ในระยะไกล

"ถ้าฉันบังคับทางของฉัน ฉันจะพ่ายแพ้อย่างแน่นอน" หลินเย่หรี่ตาลง

"นายท่าน ซอมบี้มีกลิ่นที่ละเอียดอ่อนมาก เราสามารถใช้เลือดของเราเพื่อดึงดูดซอมบี้ไปยังพื้นที่เล็กๆ และฆ่าพวกมันทีละตัว" คนงานวันแนะนำ

"คุณแน่ใจหรือว่าจะไม่ดึงดูดซอมบี้ทั้งหมดให้เข้ามา?" หลินเย่ ถามอย่างทึ่ง

"มันใช้สร้างกับดักได้ แม้ว่าจะมีอุบัติเหตุ เราก็รับประกันได้ว่าเราจะหนีได้โดยไม่ได้รับบาดเจ็บ"

"มันจะใช้เวลานานเท่าไหร่?" ดวงตาของหลินเย่ เป็นประกาย

"กับดักนั้นเรียบง่ายมาก แค่ขุดหลุมแล้วเอาไม้แหลมคมมาเสียบ ด้วยพวกเรา 60 คนทำงานร่วมกัน เราสามารถทำให้มันเสร็จได้ภายใน 20 นาที" คนงานวันให้คำมั่น

"ตกลง ฉันจะทิ้งเรื่องนี้ไว้ให้คุณจัดการเอง หลังจากเสร็จสิ้นภารกิจ ฉันจะให้รางวัลคุณด้วยเนื้อ!" หลินเย่ยิ้ม

"พี่น้อง ได้ยินไหม ขุดกับดักแล้วฆ่าซอมบี้กลุ่มนี้ เจ้านายของเราจะตอบแทนเราด้วยเนื้อวัว!"

คนงานคนหนึ่งรวบรวมคนของเขาอย่างตื่นเต้น เมื่อชาวพื้นเมืองที่หิวโหยได้ยินสิ่งนี้ ดวงตาของพวกเขาก็เปลี่ยนเป็นสีเขียว

เนื้อวัว?

ช่วงนี้กินเนื้อได้มั้ยคะ??

โอ้ พระเจ้า พระเจ้าของพวกเขาคือสวรรค์ที่พระเจ้าส่งมาเพื่อช่วยเรา!!

ทันใดนั้น ฉากที่น่าตกใจก็เกิดขึ้น

ชาวนาพื้นเมือง 60 คนยกแขนเสื้อขึ้นและขุดดินอย่างบ้าคลั่งแต่มีความสุข ฝุ่นฟุ้งไปทุกที่

โครงการยี่สิบนาทีเสร็จสิ้นภายในสิบนาที.. ทุกคนยกมือสกปรกขึ้นและมองไปที่หลินเย่ย่างคาดหวัง