388 - จักรพรรดิอสูรเก้าบาดแผล
388 - จักรพรรดิอสูรเก้าบาดแผล
“ทำลาย!”
ผังป๋อส่งเสียงคำราม หว่างคิ้วของเขาปลดปล่อยจันทร์เสี้ยวที่มีขนาดใหญ่กว่าเมื่อสักครู่ให้บินเข้าหาคมดาบของจักรพรรดิดำตรงๆโดยไม่หลบเลี่ยง
ปัง!
จิตใจของสุนัขสีดำตัวใหญ่สะท้านหวั่นไหว ใบหน้าของมันบิดเบี้ยวด้วยความเจ็บปวด การปะทะกันเมื่อสักครู่นี้เห็นได้ชัดว่ามันเสียเปรียบอยู่เล็กน้อย
"ฆ่า!"
เย่ฟ่านเห็นดังนั้นรีบยื่นมือช่วยเหลือโดยไม่รอช้า ทะเลสาบสีทองเล็กๆที่อยู่กลางหน้าผากของเขาขยายใหญ่ขึ้นและปลดปล่อยดวงอาทิตย์ดวงเล็กๆออกมา
"ไม่มีประโยชน์ ความสามารถของเจ้ายังคงอยู่ห่างไกลจากข้า!” ผังป๋อพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา จันทร์เสี้ยวสีเงินของเขาเปล่งประกายเจิดจ้ายิ่งกว่าเดิม
"เจ้าคิดว่าจะจัดการจักรพรรดิคนนี้ได้!"
สุนัขสีดำตัวใหญ่คำรามออกมาด้วยความโกรธ ใบมีดขนาดใหญ่ของมันพุ่งออกไปข้างหน้าเพื่อโจมตีดวงจันทร์เสี้ยวพร้อมกันกับเย่ฟ่าน
"เจิ้ง", "เจิ้ง", "เจิ้ง"...,...
สัมผัสศักดิ์สิทธิ์ของพวกเขาช่างน่ากลัวยิ่งนัก มันแทบจะไม่ใช่สัมผัสสิทธิ์ของบุคคลที่อยู่ในอาณาจักรตำหนักเต๋าแล้ว ถ้าคนธรรมดาเห็นการโจมตีของพวกเขาจะต้องอ้าปากค้างอย่างแน่นอน!
การต่อสู้แบบนี้อันตรายที่สุด และความประมาทเพียงเล็กน้อยสามารถบดขยี้จิตใจของพวกเขาให้แหลกละเอียดโดยไม่มีโอกาสผุดเกิดอีกครั้ง
แม้ว่าเย่ฟ่านกับจักรพรรดิดำจะรวมพลังกัน แต่การโจมตีที่มาจากผังป๋อก็ทำให้พวกเขาได้รับความเดือดร้อนอย่างถึงที่สุด สัมผัสศักดิ์สิทธิ์ของผังป๋อกำลังพลุ่งพล่านราวกับทะเลคลั่งที่ทำลายไม่ได้
ดวงตะวันน้อยๆของเย่ฟ่านสั่นคลอน สัมผัสศักดิ์สิทธิ์ของเขาถูกผลักดันอย่างต่อเนื่องให้ไหลกลับเข้าสู่หน้าผาก เขาไม่สามารถต่อสู้ผังป๋อในด้านสัมผัสศักดิ์สิทธิ์ได้จริงๆ
แม้ว่าจักรพรรดิดำจะโมโหและส่งเสียงคำรามอยู่ตลอดเวลา แต่สุดท้ายเขาก็ไม่สามารถเป็นคู่ต่อสู้ผังป๋อได้เช่นกัน
"มารดามันเถอะ ตัวข้ามีอายุมาเป็นแสนปีกลับถูกเด็กน้อยหลอกมาฆ่าที่นี่!"
“พูดไปก็ไม่มีประโยชน์ หาทางฆ่ามันดีกว่า!” เย่ฟ่านการส่งสัญญาณเสียง
"สัมผัสศักดิ์สิทธิ์ของเขาเต็มไปด้วยพลังไม่มีวี่แววของความอ่อนล้า นี่ไม่ใช่วิญญาณของคนตายอย่างแน่นอน เขาไม่ใช่คนที่พวกเราจะฆ่าให้ตายได้" สุนัขสีดำตัวใหญ่ยิ้มเยาะ
"เขาดูเหมือนจะไม่สามารถเคลื่อนไหวได้นี่อาจเป็นโอกาสของเรา” เย่ฟ่านกล่าว
“ใช้หม้อวิเศษของเจ้า!” สุนัขสีดำตัวใหญ่ก็เห็นความผิดปกติเช่นกัน
ตอนนี้พวกเขาอยู่ในหม้อวิเศษ เย่ฟ่านไม่ได้มีความตั้งใจที่จะลดการป้องกันของเขาดังนั้นสิ่งที่เขาทำได้คือปลดปล่อยเตาเทพอัคคีออกมา
ตัวเตามีความโปร่งใสราวกับผลึก เมื่อมันลอยออกมาจากทะเลแห่งความทุกข์สีทองมันก็บินไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว
ทันใดนั้นแสงศักดิ์สิทธิ์ห้าสีก็กระจายออกไปทุกทิศทุกทาง คลื่นไฟที่น่ากลัวปกคลุมร่างกายของผังป๋อไว้ทั้งหมด
“ฮึ่ม”
ผังป๋อแค่นเสียงอย่างเย็นชาพร้อมกับตบฝ่ามือออกไปข้างหน้า
“แครง”
การโจมตีครั้งนี้รุนแรงอย่างยิ่ง เตาเทพอัคคีของเย่ฟ่านที่ว่ากันว่าแข็งแกร่งที่สุดยังถูกทุบจนบิดเบี้ยวเสียรูปทรงในการโจมตีเพียงครั้งเดียว
"ทรงพลังมาก!"
เย่ฟ่านตกใจ เขาควบคุมเตาเทพอัคคีให้ลอยขึ้นไปสูงเหนือพื้นดินสามสิบวาและให้มันกดทับลงมาข้างล่างอีกครั้ง
ผังป๋อยังคงสงบนิ่งเหมือนเดิม ทันใดนั้นภาพธรรมของยักษ์ทองแดงตัวหนึ่งก็ปรากฏออกมาจากร่างกายของเขา
“บูม”
เสียงดังบาดหูอย่างยิ่ง พื้นที่นี้สั่นไหวอยู่ครู่หนึ่ง เตาเทพอัคคีปรากฏรอยฝ่ามือขนาดใหญ่ขึ้นอย่างชัดเจน
"ร่างเนื้อนี้ได้เข้าสู่อาณาจักรลึกลับที่สี่แล้ว!"
เย่ฟ่านสะท้านใจ ในเวลาเพียงไม่กี่ปี ร่างกายของผังป๋อก็แข็งแรงจนถึงระดับนี้แล้ว
“ข้าเดาว่าเขาสามารถต่อสู้กับราชาเผิงน้อยปีกทองในอาณาจักรเดียวกันโดยไม่เสียเปรียบแน่ๆ!” สุนัขสีดำตัวใหญ่ก็มีสีหน้าบิดเบี้ยวเช่นกัน
“ตอนนี้เจ้าเชื่อแล้วหรือยังว่าเขามีคัมภีร์จักรพรรดิอสูรผู้ยิ่งใหญ่!” เย่ฟ่านกระตุ้น
“ถ้าเขาขยับไม่ได้พวกเราก็มีโอกาสจริงๆ!” จักรพรรดิดำกล่าวด้วยดวงตาที่เปล่งประกาย
แต่ในขณะที่มันยังพูดไม่จบ ผังป๋อซึ่งไม่เคยขยับห่างออกจากแท่นบูชาจู่ๆก็บินเข้าหาพวกเขาในทันที
“หนี!” จักรพรรดิดำตะโกน
เย่ฟ่านขับหม้อวิเศษบินไปมาในห้องโถงใหญ่เพื่อหลบหนีจากฝ่ามือขนาดมหึมาของผังป๋อ พร้อมกันนั้นธงค่ายกลหลายร้อยผืนก็บินลงมาปิดกั้นร่างกายของพวกเขาอยู่ตลอดเวลา
ธงนับร้อยที่ปกคลุมท้องฟ้าและซ่อนโลก ไม่เพียงแต่จะปิดกั้นสถานที่นี้ แต่ยังพอจะปกป้องพวกเขาได้
ธงทุกอันสลักด้วยอักขระเต๋าลึกลับ สุนัขสีดำตัวใหญ่เตรียมมาอย่างดีเพียงเพราะมันได้คำนวณถึงสถานการณ์ที่ร้ายแรงที่สุดไว้ตั้งแต่แรกอยู่แล้ว
"ค่ายกลของเจ้าทรงพลังจริงๆ แต่มันจะอยู่ได้นานแค่ไหน" เย่ฟ่านถาม
"ตราบใดที่ผู้สูงสุดไม่ลงมือด้วยตัวเอง!” จักรพรรดิดำมั่นใจ
ผังป๋อไม่ไล่ตามต่อ เขามองทั้งสองคนด้วยรอยยิ้มก่อนจะบินกลับไปบนแท่นบูชาอีกครั้ง
ทั้งสองคนมองเห็นความผิดปกติครั้งนี้อย่างรวดเร็ว เย่ฟ่านไม่รอช้า เปลวไฟที่เขาสะสมไว้ในเตาเทพอัคคีถูกปลดปล่อยออกมาทั้งหมด!
เมื่อเย่ฟ่านปล่อยเปลวเพลิงเขามีข้อกังวลอยู่บ้าง นั่นคือร่างกายของผังป๋อ
แต่ผลที่ได้ทำให้เขาตกใจ ผังป๋อยิงแสงศักดิ์สิทธิ์อันน่าทึ่งในดวงตาของเขา พวกมันเป็นเหมือนมังกรเงินสองตัวพุ่งขึ้นไปบนฟ้าและเขาตะโกนออกมาด้วยเสียงดังกึกก้อง
"จักรพรรดิอสูรเก้าบาดแผล กระบวนท่าสุดท้ายดับสังหาร!"
ลำแสงสีเงินสองเส้นที่ถูกยิงออกมาจากดวงตาของเขากลายเป็นมังกรขนาดใหญ่ที่ยื่นฝ่ามือเข้าหาหม้อศักดิ์สิทธิ์ของเย่ฟ่าน!
“นี่คือ…” เย่ฟ่านตกตะลึงเป็นอย่างมาก
เปลวไฟสีดำของเขาถูกกรงเล็บของมังกรฉีกออกเป็นเส้นทาง และกรงเล็บของมังกรนั้นก็ยื่นเข้าหาพวกเขาในทันที
“ทักษะลับของจักรพรรดิอสูร” สุนัขสีดำตัวใหญ่อุทานอย่างตื่นเต้น
“ข้าพูดไปนานแล้ว ร่างกายของเขามีคัมภีร์โบราณของจักรพรรดิอสูร”
"ถูกต้อง มีเพียงจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่แห่งเผ่าพันธุ์อสูรเท่านั้นที่สามารถสร้างอะไรแบบนี้ได้ ภาพธรรมศักดิ์สิทธิ์! รีบเข้าไป ภาพธรรมนี้ไม่ได้แข็งแกร่งอย่างที่คิด” สุนัขสีดำร้องออกมา
"พวกเจ้ากำลังรนหาที่ตาย!"
ผังป๋อนั่งไขว่ห้างอยู่บนแท่นบูชาในขณะที่มังกรสีเงินทั้งสองตัวของเขาเคลื่อนไหวอยู่บนท้องฟ้า
"พัฟ"
ความว่างเปล่าแตกสลายคล้ายกับใยแมงมุม เปลวไฟสีดำของเย่ฟ่านที่พุ่งไปด้านหน้านั้นถูกทำลายจนหมดสิ้น!
"เฉียงเฉียง!"
ในเวลาเดียวกันกรงเล็บของมังกรสีเงินก็กระแทกเตาเทพอัคคีของเย่ฟ่านให้กลายเป็นดินโคลนติดหนึบอยู่กับพื้นไม่สามารถบินขึ้นได้อีก
“ญาณวิเศษสวรรค์ของจักรพรรดิอสูรน่ากลัวเกินไปแล้ว” สุนัขสีดำตัวใหญ่พึมพำ
เย่ฟ่านเรียกเตาเทพอัคคีกลับคืนมา เขารู้สึกปวดหัวจริงๆมันไม่มีวิธีการใดเลยที่เขาจะจัดการกับผังป่อได้
สุนัขสีดำตัวใหญ่กัดฟันและพูดว่า "พวกเราไม่มีวิธีการอื่นแล้วเจ้าต้องใช้หม้อวิเศษของเจ้า ปราณปฐพีต้นกำเนิดมีคุณสมบัติปราบปรามญาณวิเศษทุกสิ่ง พวกเราควรใช้ของสิ่งนี้!"
เย่ฟ่านก็พยักหน้าเห็นด้วย หลังจากนั้นพวกเขาก็เดินออกมาจากหม้อพร้อมกับควบคุมให้มันบินไปทางผังป๋อ
"วัตถุที่ยอดเยี่ยม!" ผังป๋อมีดวงตาที่เปล่งประกายสดใส เขาหัวเราะแล้วกล่าวขึ้นว่า
"นี่เป็นของขวัญที่ยอดเยี่ยมจริงๆ ต่อให้ใช้เวลาหลายแสนปีก็ไม่มีทางที่จะค้นหาพวกมันเจอ ข้าขอรับของขวัญชิ้นนี้ไว้ก็แล้วกัน!"
“เร็ว ลงมือเดี๋ยวนี้!” เย่ฟ่านตะโกนออกมา
ในขณะเดียวกันเขาก็ควบคุมหม้อวิเศษให้บินลงไปด้านล่างเพื่อให้มันกระแทกเข้าใส่แท่นบูชาโดยตรง
