389 - ผู้ยิ่งใหญ่เช่นกัน
389 - ผู้ยิ่งใหญ่เช่นกัน
“บูม”
แรงระเบิดอันมากมายมหาศาลกระจายไปทั่วโลกใบเล็กๆ แท่นบูชาที่เป็นที่นั่งของผังป๋อแหลกละเอียดกลายเป็นขี้เถ้า แต่ผังป๋อยังคงนั่งอยู่ตรงนั้นคล้ายกับไม่ได้รับผลกระทบอะไร
"เจ้าสาระเลวนี้ตายยากตายเย็นจริงๆ!" จักรพรรดิดำสาปแช่งด้วยความโกรธเมื่อมองเห็นผังป๋อถือหม้อวิเศษของเย่ฟ่านไว้ในมือ
หม้อขนาดใหญ่นี้กล่าวได้ว่ามีน้ำหนักมากมายมหาศาลไม่ใช่ว่าใครจะถือของได้
ก่อนหน้านี้มีเพียงราชาเผิงน้อยปีกทองและผังป๋อเท่านั้นที่กล้าสัมผัสมันโดยตรง มิหนำซ้ำพวกเขายังไม่ได้รับอันตรายอีกด้วย
“ให้เจ้าหยิ่งผยองอย่างนี้ได้ตลอดก็แล้วกัน!” จักรพรรดิดำคำรามออกมาด้วยความโกรธ ทันใดนั้นค่ายกลธงหลายร้อยชิ้นบนท้องฟ้าก็บินลงมาหาผังป๋อในทันที
“เตรียมตัวให้พร้อมข้าจะผนึกร่างกายของเขาไม่ให้ขยับได้!”
ผังป๋อถูกปิดผนึกไว้กลางอากาศจริงๆ แต่ถึงจะอย่างนั้นเขาก็ยังยิ้มและกล่าวว่า
"เจ้าสามารถผนึกร่างเนื้อของข้าได้ แต่เจ้าไม่สามารถผนึกสัมผัสศักดิ์สิทธิ์ของข้า การกระทำของเจ้ารังแต่จะกระตุ้นจิตสังหารของข้าขึ้นมาเท่านั้น!" ผังป๋อตะโกนลั่น
"แย่แล้ว!" จักรพรรดิดำอุทานด้วยความตื่นตระหนก
ทุกสิ่งทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมาก เย่ฟ่านและจักรพรรดิดำถูกดึงเข้าไปในโลกสีเงินโดยที่พวกเขาไม่สามารถต่อต้านได้
"โลกของสัมผัสศักดิ์สิทธิ์!" เย่ฟ่านอุทาน
นี่คือโลกใบเล็กสีเงิน ขนาดเส้นรอบวงเพียงร้อยวาเท่านั้นซึ่งดูเหมือนจะมีขนาดเล็กไปบ้าง
“บัดซบ อย่าบอกนะว่าเจ้าตัวนี้คือวิญญาณของจักรพรรดิอสูรผู้ยิ่งใหญ่จริงๆ” จักรพรรดิดำอุทานอย่างตื่นตระหนก
“ข้าไม่คิดเช่นนั้น?” เย่ฟ่านส่ายหัว
“ต่อให้ไม่ใช่เขาก็คงมีความแข็งแกร่งมากกว่าผู้สูงสุดทุกคนที่เจ้าเคยรู้จัก แม้ว่าทะเลสัมผัสศักดิ์สิทธิ์ของเขาจะพังพินาศไปแล้วมันก็ยังทรงพลังถึงขนาดนี้” สุนัขสีดำตัวใหญ่เริ่มรู้สึกเสียใจที่เข้ามาที่นี่
“พวกเราไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว ยังไงก็ต้องฆ่าเขาก่อน” เย่ฟ่านกล่าวอย่างเคร่งขรึม
“ข้าคิดว่าเขาต่างหากที่จะเป็นคนฆ่าเรา” จักรพรรดิดำอยู่ในความงุนงง
“เพียงเพราะเจ้าสองคนต้องการฆ่าข้ามันก็เป็นความคิดที่ผิดพลาดแล้ว!” ผังป๋อเยาะเย้ย
"เผ่าอสูรทั้งโลกคือครอบครัวเดียวกัน ในความเป็นจริงพวกเราสามารถนั่งลงเพื่อสนทนากันได้" จักรพรรดิดำกล่าวอย่างหน้าด้านๆ
“นั่นเป็นเพียงเรื่องไร้สาระ กฎแห่งป่าของโลกนี้มีอยู่เพื่อผู้แข็งแกร่งเท่านั้น” ตาของผังป๋อเปลี่ยนเป็นสีแดงและปลดปล่อยไอสังหารออกมา
"การต่อสู้ชีวิตและการฆ่าเป็นการกระทำของพวกป่าเถื่อน พวกเราไม่ใช่ศัตรูพวกเราสามารถแลกเปลี่ยนของบางอย่างกันได้" จักรพรรดิดำมีใบหน้าที่หนาอย่างยิ่ง
“เจ้าคิดว่าจะรอดออกไปได้หรือ” ผังป๋อเยาะเย้ยที่มุมปากของเขา
“อันที่จริง นี่เป็นความเข้าใจผิด ข้ามาหาเจ้าเพื่อหารือเกี่ยวกับเรื่องนี้ ข้าได้ยินมาว่าเจ้ามีคัมภีร์โบราณของจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่เผ่าพันธุ์อสูร และข้าก็มีคัมภีร์ศักดิ์สิทธิ์สีดำ มาคุยกันหน่อยไหม?”
"คัมภีร์ศักดิ์สิทธิ์สีดำข้าไม่เคยได้ยินมาก่อน เลิกไร้สาระได้แล้วข้าจะปรับแต่งพวกเจ้าให้ละเอียด ทุกอย่างของพวกเจ้าต้องเป็นของข้า" ผังป๋อมองอย่างเย็นชา
“ไอ้สาระเลว เจ้าคิดว่าจักรพรรดิคนนี้กลัวเจ้าอย่างนั้นหรือ รีบไสหัวเข้ามา”
จักรพรรดิดำสาปแช่งในขณะที่คายง้าวสีดำออกมาจากปาก กลิ่นอายฆ่าฟันอันทรงพลังพุ่งเข้าหาผังป๋ออย่างรุนแรง
“เจิ้ง!”
ดวงจันทร์ครึ่งเสี้ยวที่ผังป๋อครอบครองอยู่ถูกส่งไปด้านหน้าเช่นกัน พวกมันปะทะกันอยู่หลายครั้งจนโลกใบเล็กๆแห่งนี้สั่นสะเทือนอย่างหนัก
“ไอ้หนูยืนมองหาอะไร รีบลงมือสิ!” จักรพรรดิดำคำราม ง้าวสีดำของมันโจมตีผังป๋ออย่างต่อเนื่อง
“พวกเจ้าคิดว่าข้ามีอาวุธอยู่แค่นี้หรือ” เย่ฟ่านกัดฟันพร้อมกับผลักดันดวงอาทิตย์ดวงเล็กๆของเขาให้เคลื่อนเข้าหาผังป๋อ
“บูม”
พลังแห่งสัมผัสศักดิ์สิทธิ์ปะทะกันอย่างรุนแรงถึงขีดสุด เมื่อดวงอาทิตย์และจันทร์เสี้ยวสัมผัสกัน จันทร์เสี้ยวของผังป๋อดูเหมือนจะอ่อนกำลังลงเล็กน้อย
“เจ้าหนู เจ้าดุดันเกินไปแล้ว ถ้าเช่นนั้นก็เร่งเร้าพลังของเจ้าออกมาทั้งหมดในครั้งเดียว” จักรพรรดิดำคำรามด้วยความตื่นเต้น
แม้จะเป็นการต่อสู้ครั้งสำคัญ แต่เย่ฟ่านก็ยังรู้สึกขบขันเล็กน้อยเมื่อเห็นสุนัขสีดําตัวใหญ่คาบง้าวอยู่ในปาก แต่เขารีบรวบรวมสมาธิอีกครั้งเพื่อโจมตีผังป่อ
“ปล่อยผังป๋อตัวจริงมา!”
จักรพรรดิดำคำราม ง้าวสีดำของมันไม่ทราบว่าคืออะไรกันแน่ แต่เห็นได้ชัดว่ามันถูกสร้างขึ้นมาลอกเลียนแบบอาวุธของราชาเผิงสวรรค์
"พวกเจ้ากำลังดิ้นรนอย่างไร้ประโยชน์!"
ผังป๋อดึงดวงจันทร์กลับไปในขณะที่เขาหยิบกระบี่สีดำเล่มหนึ่งออกมาถือไว้
“ฆ่า!”
เย่ฟ่านบินเข้าหาผังป๋ออย่าดุดัน
"ปัง!"
“รอพี่ใหญ่จักรพรรดิด้วย”
จักรพรรดิดำส่งเสียงคำราม ง้าวสีดำของมันตัดท้องฟ้าออกเป็นสองส่วนและบินเข้าหาหน้าผากของผังป๋อ
"บูม"
นัยน์ตาของผังป๋อเย็นลง กระบี่ของเขาตวัดออกไปด้านหน้าโดยปะทะกับอาวุธของจักรพรรดิดำตรงๆไม่คิดจะหลีกเลี่ยง
"พวกเจ้ารนหาที่ตายเอง!"
“วู้...”
เมื่อกระบี่อสูรสีดำของเขาฟันเข้าหาทั้งสอง เสียงร้องของภูตผีปีศาจก็ดังกึกก้องโลกใบเล็กๆแห่งนี้
"แดง"
เย่ฟ่านผลักดันดวงอาทิตย์ของเขาให้บินไปข้างหน้า ในขณะเดียวกันเขาก็ประสานอินอย่างต่อเนื่องพร้อมกับปลดปล่อยผนึกขุนเขาให้ตกลงมาจากท้องฟ้า
“แดง”
“กระบี่อสูรฆ่ามัน” ผังป๋อมีดวงตาเย็นชาอย่างถึงที่สุด
"อา...."
สุนัขสีดำตัวใหญ่กรีดร้องด้วยความเจ็บปวดรัศมีของกระบี่สีเงินกระแทกใส่ร่างกายของมันอย่างรุนแรงทำให้มันกระเด็นออกไปกว่าสามสิบวา
"พินาศ!” ผังป๋อตะโกนออกมา
แสงสีเงินในดวงตาของเขาบ้าคลั่งอย่างถึงที่สุด เขาเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วเพื่อติดตามจักรพรรดิดำไปติดๆ
เย่ฟ่านที่อยู่ทางด้านหลังกดผนึกขุนเขาให้พุ่งเข้าหาผังป๋อเพื่อช่วยชีวิตของจักรพรรดิดำ
แต่ผังป๋อไม่สนใจแม้แต่น้อย เขาเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วพร้อมกับแทงกระบี่ในมือเข้าใส่หน้าอกของจักรพรรดิดำ
" จักรพรรดิดำคนนี้ขอสู้ตายกับเจ้า!"
สุนัขสีดำตัวใหญ่กรีดร้อง บริเวณหน้าอกของมันมีแสงสีดำขยายใหญ่ขึ้นอย่างต่อเนื่องและรวดเร็ว
"บูม"
แต่ก่อนที่มันจะระเบิดร่างกายของตัวเองได้กระบี่สีเงินของผังป๋อก็แทงทะลุหน้าอกของมันตรงๆ
เย่ฟ่านเย็นวาบไปทั้งแผ่นหลัง การโจมตีครั้งนี้น่ากลัวมากแม้แต่ร่างกายที่แข็งแกร่งของจักรพรรดิดำก็ยังไม่สามารถป้องกันตัวเองได้
ในช่วงเวลานั้นผังป๋อใช้แผ่นหลังของตัวเองปะทะกับผนึกขุนเขาของเย่ฟ่าน เขาไม่ได้หันกลับไปมอง แม้ว่าจะกระอักเลือดออกมาคำใหญ่แต่เขายังคงแทงกระบี่เข้าไปในหน้าอกของจักรพรรดิดำอีกครั้ง
"อา...,...,..."
จักรพรรดิดำส่งเสียงร้องด้วยความเจ็บปวด สัมผัสศักดิ์สิทธิ์ที่อยู่ในโลกนี้ของมันสั่นสะเทือนอยู่ตลอดเวลา หากเย่ฟ่านยังทำอะไรไม่ได้มันจะต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัย
เย่ฟ่านก็คุ้มคลั่งถึงขีดสุด ขุนเขาหลายสิบลูกของเขาตกลงมากระแทกแผ่นหลังของผังป๋ออย่างรุนแรง
"บูม"
ผังป๋อกระอักเลือดออกมาอีกครั้งแต่กระบี่ของเขายังคงแทงเข้าไปในร่างกายของจักรพรรดิดำจนมิด
"จักรพรรดิดำ!” เย่ฟ่านตะโกนด้วยความโกรธ
“เคล้ง”
ทันใดนั้นเสียงระฆังก็ดังกึกก้องไปทั่วโลกใบเล็กๆนี้
“อาวุธเต๋า!” ผังป๋อะสะดุ้งและถอยหนีด้วยความกลัว
“ไม่คิดว่าเจ้าจะบังคับข้าจนถึงขนาดนี้!”
จักรพรรดิดำแค่นเสียงอย่างเย็นชา ร่างกายของมันกลายเป็นกระแสแสงและหลุดรอดออกจากคมกระบี่ของผังป๋อ
"เจ้าก็เป็นผู้ยิ่งใหญ่จากยุคโบราณเช่นกัน” ผังป๋อมีสีหน้าที่คาดไม่ถึง
