โลกมนุษย์จิ๋ว: ตอนที่ 4 รับกลุ่มผู้ศรัทธาและสมบัติโลกหนังสือแห่งภูมิปัญญา

ตอนที่ 4 รับกลุ่มผู้ศรัทธาและสมบัติโลกหนังสือแห่งภูมิปัญญา

ในเวลานี้ หลี่เซียวและคนอื่นๆ ได้เห็นฉากนี้โดยธรรมชาติและทุกคนก็กลัวตาย

"นี่หรือนี่คือเทพบรรพกาลหรือ?”

“น่ากลัวมาก หยิบอาวุธศักดิ์สิทธิ์ออกมาแล้วเรียกหมอกพิษกว่าร้อยไมล์ กองทัพนับแสนคนตายเพราะหมอกพิษ นี่มันช่างน่าสยดสยองเสียนี่กระไร!”

“อนาถเกินไป กองทัพทหารเฉินโง่เกินไปจนต้องการฆ่าเทพบรรพกาล แต่ไม่นึกเลยว่าตัวเองจะตาย”

"สมควรแล้ว กล้ามากที่โจมตีเทพบรรพกาล!"

"แต่ตอนนี้เราจะทำอย่างไรดี หนีหรือทำอย่างไร?"

"เราถูกเทพบรรพกาลพบแล้ว จะหนีไปไหนได้ อยู่อย่างซื่อสัตย์ในที่ที่เจ้าอยู่ อย่ายั่วยุเทพบรรพกาล มิฉะนั้น ข้ากับเจ้าจะตาย”

"ถูกต้อง คุกเข่าลงบนพื้นและมอบศรัทธาของเรา นี่เป็นโอกาสเดียวของเราที่จะอยู่รอด!”

"เดี๋ยวก่อน โอ้! ดูเหมือนท่านเทพจะสังเกตเห็นเราแล้ว "

ในขณะนี้ มนุษย์จิ๋วจำนวนมากอดไม่ได้ที่จะเงยหน้าขึ้นมองด้วยความตกใจ

สิ่งที่ข้าพเจ้าเห็นคือยักษ์ตัวมหึมาก้มศีรษะลงมาจากท้องฟ้าเหนือเมฆ ดวงตาคู่นั้นเป็นเหมือนดวงอาทิตย์และดวงจันทร์บนท้องฟ้าเจาะผ่านหมอกแสดงถึงภูมิปัญญาไม่มีที่สิ้นสุด

อีกฝ่ายมองพวกเขาแบบนี้ มีพลังงานที่มองไม่เห็นแทรกซึมในอากาศ ทำให้อากาศแข็งตัวอย่างสมบูรณ์ ขนของหลี่เซียวและคนอื่นๆ ก็ลุกซู่ด้วยความกลัวว่าพวกเขาจะทำให้เทพบรรพกาลต้องพิโรธและกระตุ้นการลงโทษจากทวยเทพ

“ต้องทำอย่างไร ทำไมท่านเทพจึงมองมาที่เราเช่นนี้?” หลี่เซียวกังวล เหงื่อออกราวกับห่าฝน

เขารู้สึกเพียงว่าชีวิตของเขาถูกแช่แข็งในน้ำ อย่างไรก็ตาม เมื่อถูกยักษ์หมื่นเมตรจ้องมองคงไม่มีใครไม่รู้สึกกลัว ตอนนี้พวกเขาตัวสั่นกลัวอย่างหวาดเขลา

แม้ว่าเขาจะเป็นนักสู้ขั้นเงิน แต่ตอนนี้เขาเดินโซเซบนพื้นด้วยความตกใจ เกือบจะสูญเสียกำลังทั้งหมดของเขา

แน่นอน สิ่งที่เขาไม่รู้ก็คือเซี่ยชวนสังเกตมนุษย์จิ๋วเหล่านี้อย่างอยากรู้อยากเห็น ราวกับว่ามนุษย์กำลังสังเกตมดและต้องการรู้ว่ามดหน้าตาเป็นอย่างไร

แต่สำหรับมด การสังเกตของมนุษย์แบบนี้ช่างน่ากลัวจริงๆ ท้ายที่สุด ทั้งสองฝ่ายต่างมีอุปสรรคด้านภาษาและร่างใหญ่ๆนั้นก็เต็มไปด้วยความรู้สึกกดขี่ที่น่ากลัว ใครจะไปรู้ว่ายักษ์ตัวนี้ต้องการทำอะไร

มนุษย์จิ๋วกลุ่มนี้รู้สึกตื่นตระหนกอย่างยิ่ง

“ฝ่าบาท! ข้าเกรงว่าท่านเทพจะต้องการเครื่องสังเวย!”

ในเวลานี้ องครักษ์อดไม่ได้ที่จะตะโกน เขาจำตำนานทุกประเภทเกี่ยวกับทวยเทพได้: “ผู้ศรัทธาของทวยเทพทุกคนต้องถวายเครื่องสังเวย เพื่อมอบศรัทธาและได้รับความโปรดปรานจากท่านเทพเท่านั้น”

"สังเวย เป็นการสังเวยแบบไหน?" หลี่เซียวถามอย่างไม่อดทน

“นี่ไม่ชัดเจนนัก การสังเวยของทวยเทพต่าง ๆ นั้นแตกต่างกัน แต่มีสิ่งหนึ่งที่แน่นอน ยิ่งของที่สังเวยนั้นมีค่ามากเท่าไร ทวยเทพก็จะยิ่งยินดีมากขึ้นเท่านั้น” องครักษ์กล่าวทันที

“การสังเวยของล้ำค่างั้นหรือ หรือจะเป็นสมบัติโลกบนร่างกายของข้า?” สีหน้าของหลี่เซียวเปลี่ยนไปและเขาก็อดคิดไม่ได้เกี่ยวกับความเป็นไปได้นี้

ในเวลานี้ ใบหน้าของเขาไม่แน่นอน ราวกับว่าความคิดนับไม่ถ้วนผุดขึ้นในทันที ในที่สุดเขาก็ตัดสินใจ: "ดูเหมือนว่าไม่มีทางอื่นแล้ว ข้าทำได้เพียงสังเวยสมบัติโลกของราชวงศ์ถังของเรา"

"ฝ่าบาท นี่คือสมบัติโลกของราชวงศ์ถังท่านจะสังเวยได้อย่างไร” หัวหน้าองครักษ์ที่อยู่ข้างๆ เขาอดไม่ได้ที่จะกล่าว

“โง่เขลา ถ้าทวยเทพพิโรธ เราทุกคนจะตายและสมบัติโลกบนร่างกายของเราจะเป็นของทวยเทพอยู่ดี ถ้าเราใช้ความคิดริเริ่มที่จะส่งมอบมัน เราอาจจะยังมีโอกาสรอดอยู่” หลี่เซียวไม่ใช่คนงี่เง่า

เขารู้ทันทีว่าถ้าเขาไม่ส่งมอบมัน มันจะเป็นทางตัน และตราบใดที่อีกฝ่ายเคลื่อนไหว พวกเขาก็จะตายอย่างสะอาดโดยไม่ทิ้งเกราะไว้สักชิ้น

และสมบัติโลกจะกลายเป็นของทวยเทพ

ถ้าอย่างนั้น เขาอาจจะใช้ความคิดริเริ่มเพื่อส่งมอบมันด้วยตัวเอง

“นี่!” เมื่อได้ยินเช่นนี้ องครักษ์ข้างๆก็พูดไม่ออก เพราะไม่มีอะไรจะพูด นี่เป็นเรื่องจริง

หลี่เซียวคุกเข่าลงบนพื้นแล้วหยิบสมบัติโลกออกมา เขากล่าวกับเทพบรรพกาลที่อยู่ข้างหน้าเขาอย่างเคารพ: “ท่านเทพผู้ยิ่งใหญ่ ข้าหลี่เซียวเต็มใจที่จะเป็นผู้ศรัทธาของท่าน สมบัติโลกนี้จัดเตรียมไว้เพื่อท่าน - หนังสือแห่งภูมิปัญญา”

องครักษ์แต่ละคนคุกเข่าลงบนพื้นในเวลาเดียวกันด้วยความเคารพและเคร่งศาสนาอย่างยิ่ง

...........

ในขณะนี้ เซี่ยชวนกำลังสังเกตกลุ่มมนุษย์จิ๋วอย่างกระตือรือร้น

“น่าสนใจ... น่าสนใจมันเป็นกลุ่มมนุษย์จิ๋วจริงๆ พวกมันดูเหมือนมนุษย์ธรรมดาและสวมเสื้อผ้าโบราณ บางคนสวมเกราะและบางคนเหมือนทหาร ตอนนี้อยู่ในยุคสังคมศักดินาหรือเปล่า?” เซี่ยชวนแตะคางของเขา

ตุบ~~~

ทันใดนั้น กลุ่มมนุษย์จิ๋วก็คุกเข่าลงกับพื้น สวดมนต์ราวกับกำลังอ่านพระไตรคัมภีร์และในขณะเดียวกัน ก็มีคลื่นพลังสีทองโผล่ออกมาจากพวกเขา ดูเหมือนเป็นสายใยสีทองธรรมดาๆ แทรกซึมอยู่ในทะเลแห่งจิตสำนึกของเซี่ยชวน

ทันใดนั้น เขาก็ได้ยินเสียงในส่วนลึกของจิตสำนึกของเขา: "ติ๊ง ผู้ศรัทธาของคุณ หลี่เซียว สังเวยสมบัติโลก - หนังสือแห่งภูมิปัญญา โปรดตรวจสอบ"