บทที่ 17: ชายหมวกแหลมและอีกา

บทที่ 17: ชายหมวกแหลมและอีกา

ในซอยชายร่างสูงและผอมที่สวมหมวกยอดแหลมยืนอยู่อย่างเงียบ ๆ มองไปในทิศทางของประตูกิลด์เสมอ

บนไหล่ของเขาอีกาดําก็มองไปที่ประตูของกิลด์จ้องมองที่ซ่งเสี่ยวเหม่ยและคนอื่น ๆ

อีกาดําไม่เหมือนกับอีกาปกติ ร่างกายของมันแข็งแกร่งมากและดวงตาเป็นสีเทาเหมือนไม่มีชีวิตและดูไม่มีความว่องไวเหมือนสิ่งมีชีวิตปกติ

เห็นได้ชัดว่ามันผิดปกติ

ซ่งเสี่ยวเหม่ยและฉินหยูไม่เหมือนผู้หญิงที่รุกรานผู้คนได้ง่ายและไม่น่าจะสร้างศัตรูได้

ในทางตรงกันข้ามมันเป็นเฮียหยูที่เพิ่งเข้าร่วมซึ่งดูน่าสงสัยเล็กน้อย

ตอนแรกเธอซื้อซากเม่นในราคาที่สูงเมื่อวานนี้และเธอก็มากับพวกเขาอีกวันนี้

ประเด็นสําคัญคือการที่เธอเข้าร่วมทีมดอว์นนั้นดูน่าสงสัยเล็กน้อย

สิ่งนี้ทําให้เขาสงสัยว่าเฮียหยูมีจุดประสงค์อะไรบางทีมันอาจเกี่ยวข้องกับผู้หมวกยอดแหลม

จะทําอย่างไร?

ดวงตาของหลี่ซวนแคบลงเล็กน้อยคิดว่าจะหยุดภารกิจหรือไม่ แต่หลังจากคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้หลี่ซวนก็ตัดสินใจที่จะทําภารกิจต่อไป

ประการแรกเพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้งูตื่นตัวและประการที่สองพื้นที่เพาะปลูกอยู่ใกล้กับ เมือง มากและมีทีมล่าอื่น ๆใกล้ๆ

ประการที่สามหลี่ซวนมีความมั่นใจในการจัดการกับวิกฤติเพราะอีกาเป็นอสูรเหล็กดําและไม่แข็งแรงมาก

ดังนั้นหลี่ซวนจึงกระโดดเบา ๆ ขึ้นบนไหล่ของฉินหยูและดูชายคนนั้นจากมุมมองของพระเจ้า

"ฉันประกาศว่าทีมดอว์นออกเดินทางได้!"

ซ่งเสี่ยวเหม่ยดูเหมือนกัปตันเล็กน้อย แต่ใบหน้าของเธอยังไม่บรรลุนิติภาวะเล็กน้อยจึงขาดโมเมนตัมผู้นำเล็กน้อย

"เราสามคนจะขี่หมีดำ ด้านหลังของมันกว้างพอที่เราสามคนจะนั่งลงและไปถึงสถานที่ปฏิบัติภารกิจได้เร็วขึ้น" ซ่งเสี่ยวเหม่ยแนะนํา

"โอเค โอเค" ฉินหยูพยักหน้าอย่างมีความสุขและตั้งตารอมัน

"เฟิงและซู้เฟิงคุณขี่หมาป่าพายุตามมา"

"โอเค"

หลังจากนั้นครู่หนึ่งทีมก็ออกเดินทางและเดินไปยังประตูเมืองอย่างรวดเร็ว

หือ!

ทันใดนั้นหลี่ซวนก็เหลือบมองท้องฟ้าไปยังอีกาดําที่บินอยู่บนท้องฟ้าและกําลังตามทีมอย่างเงียบ ๆ

แม้ว่าหลี่ซวนและคนอื่น ๆ จะเดินออกไปนอกเมืองอีกาก็ยังคงตามมา

"เป็นอะไรไปแมวน้อย?"

ฉินหยูสังเกตเห็นว่าหลี่ซวนระมัดระวังตัวเล็กน้อยและถามด้วยสายตาสับสน

เหมียว~

หลี่ซวนร้องเบาๆ และไม่ได้พูดอะไร แต่มองไปที่เฮียหยูที่อยู่ถัดจากเขา

ไม่มีอะไรผิดปกติเกี่ยวกับท่าทางของเฮียหยู มันยังคงปกติเหมือนเดิมและดูเหมือนว่าจะไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับผู้ชายหมวกแหลม

ในระหว่างการสังเกตนี้ทุกคนค่อยๆมาถึงสถานที่ปฏิบัติภารกิจซึ่งเป็นพื้นที่เพาะปลูก

"ว้าวมีคนจํานวนมากคนเหล่านี้มาล่าหนูหัวอ้วนทั้งหมดเลยเหรอ?"

ฉินหยูยืนอยู่ข้างพื้นที่เพาะปลูกดูกลุ่มวัยรุ่นและเด็กหญิงตะโกนและไล่หนูอ้วนตัวใหญ่เธอถามด้วยความประหลาดใจ

"ใช่หนูหัวอ้วนเป็นเหยื่อที่ดีที่สุดสําหรับผู้มาใหม่ ตราบใดที่มีงานมันจะดึงดูดผู้คนจํานวนมาก

คุณโชคดีมากงานนี้ไม่มีเมื่อวานนี้และปรากฏในวันนี้ "เฮียหยูยิ้ม

"หนูหัวอ้วนน่ารักมากเหมือนกราวด์ฮอก" ซ่งเสี่ยวเหม่ยพูดอย่างอยากรู้อยากเห็น

"ใช่มันเป็นการกลายพันธุ์ของกราวด์ฮอกและเป็นอันตรายอย่างยิ่ง มันชอบขุดหลุมในพื้นที่เพาะปลูกเพื่อขโมยอาหาร และมันยังผสมพันธุ์ได้อย่างรวดเร็วมันเป็นที่เกลียดชังอย่างมากจากเกษตรกร

พื้นที่เพาะปลูกแห่งนี้เป็นหนึ่งในสี่พื้นที่เพาะปลูกที่สําคัญในแบล็คร็อคซิตี้และเป็นแหล่งอาหารที่สําคัญสําหรับแบล็คร็อคซิตี้ เพราะฉะนั้นเราต้องกวาดล้างหนูเหล่านี้ทุกปี..."

เฮียหยูบอกข้อมูลมากมายเกี่ยวกับอันตรายของหนูหัวอ้วน

"ดูเหมือนว่าเราต้องทําความสะอาดหนูหัวอ้วนพวกนี้ พวกมันน่าเกลียดเกินไป" ซ่งเสี่ยวเหม่ยกระตือรือร้นที่จะลองและดึงมีดสั้นรอบเอวของเธอออกมา

ถัดจากเธอฉินหยูยังดึงมีดสั้นออกมาอย่างชํานาญ

"วันนี้เราต้องทํางานให้เต็มที่มา"

หลังจากซ่งเสี่ยวเหม่ยพูดจบเธอก็สั่งหมีดำ ให้ไปที่ถ้ําหนูไม่ไกล

เมื่อมาถึงรอบๆถ้ําหนูเขาสั่งให้หมี ตบพื้นรอบถ้ําทันที

ปังปัง!

เสียงดังขึ้นและถ้ําหนูก็สั่นเล็กน้อยและในไม่ช้าหนูหัวอ้วนเป็นโหลก็โผล่ออกมาจากถ้ําและวิ่งหนีไปด้วยความตื่นตระหนก

"ฆ่ามัน!"

ต่อจากเสียงของซ่งเสี่ยวเหม่ยการต่อสู้ก็เริ่มขึ้นและทุกคนก็ไล่ล่า

หนูหัวอ้วนเหล่านี้เป็นสิ่งมีชีวิตที่เงอะงะและขี้ขลาดมาก

ตราบใดที่มีคนทุบพื้นรอบถ้ําของพวกมันพวกมันก็จะวิ่งออกไปด้วยความกลัวและวิ่งหนีไป

จี๊ดดดด  จี๊ดด!

หมาป่าพายุทั้งสองไล่ตามและจับหนูหัวอ้วนได้อย่างรวดเร็วและเริ่มกัดโดยตรง

แต่สิ่งที่น่าแปลกใจคือหนูหัวอ้วนมีการป้องกันที่แข็งแกร่งมากและต้องใช้ความพยายามอย่างมากในการฆ่าหนึ่งตัว

โชคดีที่หนูหัวอ้วนไม่กล้าโจมตีและรู้วิธีหลบหนีเท่านั้นจึงไม่มีภัยคุกคาม

แต่หลังจากที่ทุกคนฆ่าหนูหัวอ้วนเป็นเวลาครึ่งชั่วโมงพวกเขาก็หมดแรงและหอบ ซ่งเสี่ยวเหม่ยถึงกับล้มลงกับพื้นในสภาพหมดแรง

"หนูหัวอ้วนเหล่านี้ทนต่อการโจมตีมากเกินไป แม้แทงด้วยมีดไปเจ็ดหรือแปดแต่พวกมันก็ยังวิ่งไปรอบ ๆได้ มันน่ารําคาญมาก" ซ่งเสี่ยวเหม่ยพูดอย่างรำคาญ

ฉันใช้เวลาตั้งนานแต่ฆ่าได้แค่ 9 ตัว" ฉินหยูยังเบะปากของเธออย่างโกรธใบหน้าของเธอสกปรกไปหมดเพราะฝุ่นอย่างเห็นได้ชัด

"อย่าท้อแท้ทุกคนเราฆ่าหนูได้เร็วกว่าทีมอื่นมาก ดูพวกเขาสิ คนพวกนั้นยังไม่ถึงถึงครึ่งหนึ่งของพวกเราเลย"

เฮียหยูปิดปากยิ้มและชี้ไปที่หญิงสาวในระยะไกล

"จริงแฮะ!"

ดวงตาของซ่งเสี่ยวเหม่ยก็สว่างขึ้นเมื่อเธอเห็นฉากที่ห่างไกลและเธอก็มีแรงจูงใจอีกครั้งทันที

"เรามีอสูรอัญเชิญระดับเหล็กดําทั้งหมาป่าพายุสองตัวที่รวดเร็วมากและนกอินทรีของฉันดังนั้นเราจึงล่าได้เร็วที่สุดและตราบใดที่เราล่าเรื่อยๆอย่างไม่หยุดเราสามารถฆ่าหนูหัวอ้วนได้เยอะที่สุดอย่างแน่นอน "

"หืม จริงด้วย" ซ่งเสี่ยวเหม่ยพยักหน้า

"กัปตันทําไมแมวปีกลมไม่ทำอะไรเลย? มันบินได้เร็วมากและเป็นศัตรูตามธรรมชาติของหนู ถ้ามันล่าเราก็จะล่าได้เร็วขึ้น"

ซู้เฟิงหนึ่งในฝาแฝดถามออกมาอย่างสงสัย

"นี่..."

ซ่งเสี่ยวเหม่ยอึ้งเล็กน้อยเมื่อได้ยินสิ่งนี้และรีบตอบ

"แมวปีกลมตัวนี้ ยังคงอยู่ในวัยเด็กและร่างกายของมันค่อนข้างอ่อนแอ มันต้องใช้พลังจำนวนมากในการรักษาดังนั้นจึงไม่สามารถต่อสู้ได้"

"แค่นั้นก็ไม่เป็นไร" ซู้เฟิงไม่ได้พูดอะไรต่อเพียงแค่เหลือบมองแมวปีกลมที่ยืนอยู่อย่างเงียบ ๆ

"โอเค มาต่อกันเลย" เฮียหยูพบว่าบรรยากาศค่อนข้างอึดอัดและขอทำงานต่อทันทีเพื่อล่าหนูหัวอ้วนต่อไป

"โอเค"

ซ่งเสี่ยวเหม่ยรีบพยักหน้าถือมีดสั้นแล้วรีบวิ่งออกไปอย่างรวดเร็ว

โล้วว!

หมีดำปล่อยคํารามโบกอุ้งเท้าตบหนูหัวอ้วน

แม้หมีดำทูดูน จะมีขนาดค่อนข้างใหญ่ช้าและเงอะงะ แต่ด้วยพลังที่แข็งแกร่ง และการดักหน้ารูหนูหัวอ้วนก็พอจะตบโดนได้บ้างก่อนที่หนูตัวอื่นๆจะพุ่งหนีออกไปและต้องวิ่งไล่ล่า

อาจกล่าวได้ว่าระหว่างการล่านี้หมีดำ นั้นเหนื่อยที่สุดถึงขั้นลิ้นห้อยออกมา

หมีดําที่ทํางานหนักนั้นตรงกันข้ามกับแมวที่ยืนอยู่อย่างเงียบ ๆ แม้แต่ทีมล่าบางคนในระยะไกลก็ชี้ไปที่แมวปีกลมและกระซิบ

แต่

หลี่ซวนก็ไม่ได้ใส่ใจเลยเพราะเขาใช้มุมมองของพระเจ้าเพื่อล็อคอีกาดํา

เมื่อเร็ว ๆ นี้อีกาก็แยกร่างออกเป็นสองอีกาซึ่งหนึ่งในนั้นบินไปอีกทางไม่รู้ว่ามันจะไปทําอะไร

แต่หลี่ซวนรู้สึกได้ว่ามันไม่ใช่เรื่องดีแน่ๆดังนั้นเขาจึงยืนอยู่หน้าฉินหยูและชี้ไปที่กระเป๋าของเธอ