บทที่ 18: ราชาหมาป่าแดง

บทที่ 18: ราชาหมาป่าแดง

"แมวน้อย เธอต้องการกระดาษและหมึกหรอ?" ฉินหยูกระพริบตาถามอย่างน่ารักด้วยตาโตของเธอ

เหมียว~

หลี่ซวนพยักหน้าแมวและรอ

"นี่"

ฉินหยูนั่งอยู่หน้าหลี่ซวนและให้กระดาษกับหมึก

ในไม่ช้า

เธอเห็นว่าแมวตัวน้อยใช้เล็บจุ่มหมึกและเริ่มเขียนอย่างรวดเร็วและบรรทัดของคําค่อยๆปรากฏขึ้นต่อหน้าต่อตาของเธอ

"ทุกคนพักกันก่อนเถอะ แล้วค่อยล่าหนูในอีกหนึ่งชั่วโมง" หลังจากฉินหยูอ่านคํานั้นเธอมองหลี่ซวนอย่างสงสัยไม่เข้าใจความหมายของมัน

เหมียว~

หลี่ซวนพยักหน้าอีกครั้งโบกอุ้งเท้าเล็ก ๆ ของเขาราวกับว่ากําลังกระตุ้น

"โอเค... โอเค ฉันรู้"

ฉินหยูพยักหน้าแล้ววิ่งไปที่ซ่งเสี่ยวเหม่ยอย่างรวดเร็วและบอกเธอเกี่ยวกับเรื่องนี้

ซ่งเสี่ยวเหม่ยยังได้เห็นความพิเศษของแมวตัวน้อย ตอนนี้แมวตัวน้อยให้ทุกคนพักเป็นเวลาหนึ่งชั่วโมงมันจะต้องมีความหมาย

ซ่งเสี่ยวเหม่ยจึงพูดดังๆว่า "ทุกคนพักกันก่อนหนึ่งชั่วโมงแล้วค่อยไปล่าใหม่"

"อะไร? พักหนึ่งชั่วโมง? เราไม่ได้พึ่งพักไปเหรอ? ทําไมคุณให้เราพักอีก? ภารกิจล่าของเราไม่ใช่เรื่องง่าย"

พี่ชายของพี่น้องฝาแฝดพูดพร้อมขมวดคิ้วและมองซ่งเสี่ยวเหม่ย

"พักก่อนเถอะ หลังจากพักผ่อนเราสามารถล่าหนูหัวอ้วนได้เร็วขึ้น"

ซ่งเสี่ยวเหม่ยไม่ได้อธิบาย แต่ขอให้ทุกคนพักผ่อนในทันที

เฮียหยูก็งงและไม่เข้าใจว่าทําไมจู่ๆซ่งเสี่ยวเหม่ยถึงให้หยุดพัก

ทุกคนเริ่มพักผ่อนอีกครั้งพูดคุยกันบนพื้นหญ้าถัดจากพื้นที่เพาะปลูก

และขณะที่พวกเขากําลังพักผ่อน

ทีมอื่น ๆ ในระยะไกลใช้โอกาสนี้เร่งการล่าของพวกเขาและค่อยๆตามทัน

ฉากดังกล่าวทําให้พี่น้องฝาแฝดวิตกกังวลมาก ท้ายที่สุดเหยื่อเกี่ยวข้องกับงานและรายได้

หลังจากรอเป็นเวลาหนึ่งชั่วโมงพี่น้องทั้งสองก็ลุกขึ้นยืนทันทีและแทบรอไม่ไหวที่จะไปล่า

"พักอีกครึ่งชั่วโมง!"

ซ่งเสี่ยวเหม่ยมองโน้ตที่ฉินหยูมอบให้และพูดอีกครั้ง

"อะไร? พักอีกครึ่งชั่วโมงเหรอ? ทําไมต้องหยุดพักอีก? ชั่วโมงนึงยังไม่พอเหรอ? เดี๋ยวหนูหัวอ้วนก็ถูกทีมอื่นล่าหมดไปก่อนหรอก!"

ในที่สุดพี่น้องฝาแฝดก็ทนไม่ไหวอีกต่อไปและถามอย่างโกรธเกรี้ยว

เฮียหยูที่อยู่ข้างๆยังมองซ่งเสี่ยวเหม่ยอย่างสงสัยจากนั้นมองที่โน้ตเล็ก ๆ และหมึกบนอุ้งเท้าของแมวตัวน้อย

"ฉันเป็นกัปตันทําทุกอย่างตามที่ฉันบอก! ไม่งั้นก็ออกจากทีมของฉันไป!"

ซ่งเสี่ยวเหม่ยประกาศเสียงดัง นี่เป็นครั้งแรกที่เธอทำตัวแบบนี้ต่อหน้าทุกคนซึ่งทําให้ทุกคนประหลาดใจแม้แต่ฉินหยูก็เหลือบมองซ่งเสี่ยวเหม่ยสองสามครั้ง

"โอเค พักก็พัก คุณเป็นกัปตันนี่!"

พี่น้องฝาแฝดรําคาญเล็กน้อย พี่น้องทั้งสองกลับมานั่งอีกครั้ง

ระหว่างรอ

พี่น้องฝาแฝดเฝ้าดูทีมอื่น ๆ ฆ่าหนูมากขึ้นเรื่อย ๆ และมันก็ยากขึ้นเรื่อย ๆ ที่จะหาหนู ฝาแฝดเริ่มร้อนใจมากขึ้นและกังวลว่าหนูจะถูกทีมอื่นล่าจนหมด

ในที่สุด

ครึ่งชั่วโมงในที่สุดก็ผ่านไปพี่น้องฝาแฝดไม่สามารถนั่งนิ่ง ๆ ได้อีกต่อไปและยืนขึ้นอย่างรวดเร็ว

แต่หลังจากที่พวกเขายืนขึ้นพวกเขามองไปที่ซ่งเสี่ยวเหม่ยทันทีเพื่อดูว่าเธอจะพูดอะไรหรือไม่

อย่างไรก็ตามด้วยความประหลาดใจของพี่น้องฝาแฝดซ่งเสี่ยวเหม่ยฉินหยูและแม้แต่เฮียหยูก็มองแมวตัวน้อยราวกับว่ากําลังรออะไรบางอย่าง

วู้บ!

ทันใดนั้นแมวตัวน้อยก็กระโดดขึ้นและยืนอยู่บนไหล่ของฉินหยูมองไปทางตะวันตกเฉียงเหนือด้วยความจริงจังในดวงตา

"แมวน้อยเกิดอะไรขึ้น!"

ฉินหยูถามด้วยเสียงต่ํา แต่หลังจากที่เธอถามเสร็จแล้วเธอก็ได้ยินคนร้องเสียงหลง

"แดง... หมาป่าแดง! มันเป็นหมาป่าแดง หมาป่าแดงมาเป็นโหลวิ่ง!"

"ให้ตายสิ ราชาหมาป่าแดงที่เป็นผู้นําเป็นระดับเหล็กดํา มันจบแล้วเรากําลังมีปัญหาใหญ่"

"ส่งสัญญาณร้องทุกข์หน่อย ให้ตายเถอะทําไมมีหมาป่าแดงอยู่ที่นี่? และดันมาโจมตีตอนที่เราเหนื่อยที่สุด?"

.....

เสียงกรีดร้องเกิดขึ้นทีละเสียงมาจากทางตะวันตกเฉียงเหนือ

เมื่อซ่งเสี่ยวเหม่ยและคนอื่น ๆ ได้ยินเสียงพวกเธอรีบมองไปทางทิศตะวันตกเฉียงเหนือด้วยความระมัดระวังและเห็นหมาป่าแดงสองโหลวิ่งเข้าหาพวกเธอ

ทีมล่าที่ล่าหนูล้วนหมดแรงแล้วและอสูรอัญเชิญของพวกเขาก็เป็นอสูรระดับธรรมดา

ตอนนี้เมื่อต้องเผชิญหน้ากับหมาป่าแดงอย่างฉับพลันทุกคนตื่นตระหนกและเริ่มหลบหนีด้วยความกลัว

แต่ความเร็วของหมาป่าแดงนั้นเร็วมากและใช้เวลาแค่พริบตาในการตามทันคนที่วิ่งหนีและเริ่มโจมตี!

"นี่..."

พี่น้องฝาแฝดจ้องมองไปที่ฉากนี้ด้วยความไม่เชื่อและเฮียหยูก็มองไปที่แมวตัวน้อย

"เรา... เราจะล่าต่อ? หรือวิ่งหนี?"

ซ่งเสี่ยวเหม่ยมองแมวน้อย ในฐานะกัปตันแต่เธอขอคําแนะนําจากแมวตัวน้อย

เหมียว~

หลี่ซวนปล่อยเสียงร้องและโบกมือด้วยอุ้งเท้าเล็ก ๆ ของเขาซึ่งมีความหมายชัดเจนว่าจะล่าหมาป่าแดง

"โอเค หมีดำวิ่งไปขวางราชาหมาป่าแดง!" ซ่งเสี่ยวเหม่ยสั่งทันที

โล้วว!

เสียงคํารามดังก้องไปทั่วบริเวณนี้และหมี ก็วิ่งด้วยเท้าทั้งสี่ไปหาหมาป่าแดงเหมือนรถหุ้มเกราะชาร์จไปข้างหน้าโดยไม่เกรงกลัว

"ฆ่า!"

พี่น้องฝาแฝดและเฮียหยูก็คำรามและรีบออกไปพร้อมกับอสูรอัญเชิญ

มีเพียงฉินหยูเท่านั้นที่ไม่ได้เข้าร่วมเพราะหลี่ซวนหยุดเธอและขอให้เธอรออยู่

อ๊าวอู้ววว!

เสียงหอนของหมาป่าดังก้องไปทั่วบริเวณนี้และหมาป่าแดงมากกว่าสองโหลก็เริ่มการโจมตีโดยไม่กลัวความตาย

อย่างไรก็ตามหมาป่าแดงเหล่านี้เคลื่อนที่แข็งมากและมีดวงตาที่หมองคล้ําราวกับว่าพวกมันสูญเสียจิตวิญญาณ

นอกจากนี้ยังทําให้ประสิทธิภาพการต่อสู้ของพวกมันอ่อนแอกว่าหมาป่าแดงปกติ แต่การโจมตีที่ไม่กลัวตายของพวกมันแก้ข้อบกพร่องนี้

โล้วว!

หมีดำ คํารามด้วยความเจ็บปวดและตบหมาป่าแดงที่กัดเท้าของเขาจนตายในตบเดียวและจากนั้นก็เริ่มการต่อสู้ที่ดุเดือดกับราชาหมาป่าแดง

ทีมล่าที่หลบหนีในที่สุดก็ฟื้นตัวหลังจากได้รับการช่วยเหลือจากซ่งเสี่ยวเหม่ยและคนอื่น ๆ และพวกเขาเริ่มตั้งตัวแล้วสั่งให้อสูรอัญเชิญเริ่มโจมตีกลับ

แม้ว่าพวกเขาจหมดแรง แต่พวกเขาก็มีจํานวนคนมากกว่าหมาป่าแดง

การต่อสู้นั้นมาถึงจุดชะงักงันทั้งสองฝ่ายต่อสู้บนขอบของพื้นที่เพาะปลูก

และในช่วงเวลาที่สําคัญนี้

อีกาที่มองอย่างเงียบ ๆ บนท้องฟ้าก็แยกออกเป็นอีกาเล็ก ๆหลายตัว

วินาทีต่อไป

อีกาตัวน้อยก็ดําดิ่งลงมาจากฟากฟ้าอย่างรวดเร็ว และเป้าหมายคือฉินหยู

การโจมตีอย่างฉับพลันนี้ในช่วงเวลาที่สําคัญนี้เป็นสิ่งที่ไม่มีใครคาดคิด

ซ่งเสี่ยวเหม่ยที่กําลังสู้เห็นฉากนี้และหัวใจของเธอถึงกับหยุดเต้นไปชั่วขณะ