EP  715 หยุดตรงนั้นนะ!

EP  715 หยุดตรงนั้นนะ!

By loop

ในช่วงกลางวัน

ณ ถนนทางทิศใต้ เขตตงไห่

ถนนเองสาดส่องไปด้วยแสงแดด ในที่สุด ดงซูบินก็ขับรถเข้าไปในย่านธุรกิจที่มีผู้คนพลุกพล่าน เขาเดินทางไปตามที่อยู่ที่เข้าได้รับมาตั้งแต่เข้าได้รับตำแหน่งให้ทำงานในบริเวณใจกลางเมือง ดงซูบินไม่ค่อยได้มาเขตตงไห่เลย ทำให้เขาไม่ค่อยคุ้นเคยกับถนนในเขตนี้มากนัก ตอนนี้ดงซูบินขับรถตามระบบจีพีเอชไปเท่านั้น แล้วเลี้ยวไปทางทิศตะวันออกและตะวันตกผ่านถนนย่านการค้านี้ ผ่านถนนสองสายและเข้าซอยไป จนเขาพบกับโรงแรมแบรนด์เฉิงไห่ ซึ่งมันไม่ได้ตั้งติดกับถนนใหญ่เลย และดูเหมือนมันจะหลายอาคารและเป็นเป็นอาคารตึกหกถึงเจ็ดชั้นได้ซึ่งลักษณะภาพรวมของตึกนั้นดูธรรมดามาก

โรงแรมนี้คงไม่ใช่โรงแรมที่มีชื่อเสียงสักเท่าไร

ใครกันจะนึกถึงโรงแรมธรรมดาๆมีการติดตั้งกล้องเข้าไปในห้องแอบดูผู้เช่าทุกคนกัน?

แต่ก็คงเป็นโรงแรมเฉิงไห่ นี่แหละ!

ดงซูบินหยุดรถไว้ข้างถนน ปิดประตู และมองขึ้นและลงที่โรงแรม

อันที่จริงนี้เป็นปัญหาของเกิงเซียงแต่ถึงอย่างไรก็ตามสิ่งที่ดงซูบินทำไม่ใช่เพราะเกิงเซียงแน่นอนและที่เขาโมโหจัดเองก็ด้วย แต่เป็นเพราะหลี่ปิงปิงลูกน้องเก่าที่เขาค่อนข้างสนิทสนมตั้งหาก ถึงแม้ทั้งคู่จะยังไม่ได้แต่งงานและการมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งจะไม่ใช่เรื่องเลวร้ายอะไรมากนัก เพราะมันเป็นเรื่องของคู่รักสองคน. และการที่คนสองคนจะมาเปิดห้องและมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกันก็ยิ่งไม่เกี่ยวอะไรกับเขาด้วยซ้ำ? แต่นั้นไม่ใช่ประเด็น ประเด็นหลักคือทางโรงแรมแอบติดตั้งกล้อที่งละเมิดกฎหมายเกี่ยวสิทธิความเป็นส่วนตัวใช้เพื่อสอดแนมซีที่ซ่อนอยู่ อีกทั้งยังกล้าส่งคลิปวิดีโอโจ๋งครึ่มไปยังหน่วยงานที่ของบุคคลในคลิปนี้มันจะน่าเกลียดและเป็นการหยามหน้ากันไปหน่อยแล้ว? ทำแบบนี้เพื่ออะไรกัน? อีกทั้งมีประโยชน์อะไรที่ทำแบบนี้? อันที่จริงไม่ต้องอธิบายอะไรแล้วด้วยซ้ำ สิ่งที่ทำลงไปมันเกินจะรับได้!

การกระทำเช่นนี้มันน่าสะอิดสะเอียนสิ้นดี!

เป็นการกระทำที่ไม่สามารถให้อภัยได้จริงๆ!

ฉันคงจะไม่ปล่อยเรื่องนี้ไปเฉยๆแน่ นี้ถือเป็นการกระทำที่จะต้องมีคนมารับผิดชอบ? และต้องโดนลงโทษ! ดงซูบินเปิดประตูโรงแรมและพยายามสงบสติอารมณ์ลงเล็กน้อย ก่อนที่ตัดสินใจเดินเข้าไปที่หน้าเคาน์เตอ!

อันที่จริงภายในใจของดงซูบินนั้นก็ยังเต็มไปด้วยความโกรธ

แต่การที่เขาจะสืบสวนเรื่องนี้เขาจะต้องพยายามควบคุมอารมณ์ของตัวเองไว้ เขาจะต้องหาให้ได้ว่าใครกันเป็นคนบ่งการเรื่องนี้! ไม่ว่าด้วยวิธีไหนเขาจะต้องหาต้นต่อของเรื่องนี้ให้ได้! ดูว่าสาเหตุอะไรกันถึงได้ทำเรื่องน่าเกลียดเช่นนี้! นี่คือสาเหตุที่ดงซูบินมาที่โรงแรมแห่งนี้ในครั้งนี้!

ใครการที่เป็นผู้ร้าย? และแน่นอนฉันไม่ปล่อยมันไปแน่ๆ!

ดงซูบินจะพยายามหาความจริงของเรื่องนี้ด้วยตัวเอง!

ในล็อบบี้ของโรงแรม ดงซูบินเดินเข้ามาด้วยความกระตือรือร้น

มีบางคนกำลังสูบบุหรี่บนโซฟาในบริเวณพักผ่อน บางคนกำลังเช็คอินที่แผนกต้อนรับ และภายในนั้นก็มีบรรยากาศที่ไม่ร้อนไม่หนาวอากาศดูปลอดโปร่ง

หลังจากวาดตาไปมา ดงซูบินก็เห็นชายคนหนึ่งสวมสูทที่มีเครื่องสื่อสารวิทยุติดตัวอยู่

ดูการแต่งตัวสิ คนนั้นน่าจะเป็นหัวหน้าไม่ก็อย่างน้อยก็ผู้จัดการล็อบบี้ของโรงแรมหรือคนที่มีอำนาจจัดการที่นี้

หลังจากเลือกเป้าหมายแล้ว ดงซูบินก็เดินเข้าไปดูเหมือนชายคนนั้นจะไม่ได้สังเกตว่าดงซูบินกำลังมุ่งหน้าไปหาเขา ดงซูบินก็ตบไหล่เขาเช่นกัน “ฉันต้องการพบกับเจ้านายของคุณ!”

ชายคนนั้นหันกลับมาและพูดว่า: "คุณหมายความว่าอย่างไรกัน?"

ดงซูบินพูดซ้ำ "เรียกเจ้านายของคุณมา!"

"คุณเป็นใคร?" ชายคนนั้นขมวดคิ้ว “คุณได้นัดไว้หรือเปล่า?”

ดงซูบินมองเขาอย่างเย็นชา “ไม่ต้องสนใจว่าฉันเป็นคน และฉันก็ไม่ได้นัดไว้ด้วย ฉันจะพูดครั้งสุดท้ายให้ไปตามเจ้านายของคุณให้มาพบฉัน ได้ยินชัดเจนไหม”

ผู้ชายคนหัวเราะออกมาเล็กน้อยและน้ำเสียงของเขาก็ดูไม่สุภาพนัก “เจ้านายของผมยุ่งมาก ผมเกรงว่าคุณคงจะเขาพบเขาไม่ได้!”

ดงซูบินยักไหล่ของเขา “โอ้ ถ้าอย่างงั้นฉันจะไปหาเขาเอง เขาอยู่ที่ไหนตอนนี้”

“นี้มันเรื่องตลกอะไรกัน! คุณต้องการอะไรกันแน่?” ชายคนนั้นลืมตาขึ้น

ดงซูบินยิ้มอย่างมีเล่ห์นัย "เฮ้ ดูนี้นะนี้มันไม่ใช้เรื่องตลกและสิ่งที่ฉันพูดไปเป็นเรื่องจริงจัง ไปเรียกเจ้านายของคุณมาเดียวนี้"

ตอนนี้บรรยากาศดูตึงเครียด! คงจะต้องเกิดเรื่องขึ้นแน่ๆ? ชายคนนั้นนั้นถอนหายใจก่อนจะใช้เครื่องส่งสัญญาณวิทยุที่อยู่ในมือเรียกพนักงานรักษาความปลอดภัย

ดงซูบินก็คว้ามือของชายคนนั้นทันทีและกระแทกมัน ก่อนที่จะกดหัวของชายคนนั้นกับผนัง “ฉันบอกแล้วไงให้ว่าให้ไปเรียกเจ้านายของคุณมา! อย่าให้ฉันต้องพูดซ้ำ! คุณคงไม่อยากเจ็บตัวหรอกนะ?”

ในเวลานั้นชายคนนั้นมีสีหน้าที่ตกใจกลัวมาก่อนที่จะพยักหน้าออกมาคอบสนองคำขอของดงซูบิน เพราะเขาไม่คิดว่าจะมีคนกล้าทำอะไรรุนแรงเช่นนี้ในโรงแรมกลางโถงล็อบบี้

ดงซูบินค่อยๆผ่อนแรงก่อนที่จะได้ยินว่าชายคนนั้นพูดอะไร!

ชายคนได้แต่พยายามร้องขอออกมา "หยุดก่อนครับ เจ้านายของผมอยู่บนชั้นหก! ขึ้นลิฟต์ไปแล้วเลี้ยวซ้าย!"

"ขอบคุณมากสหาย" ดงซูบินปล่อยตัวเขา แล้วเดินตรงไปที่ลิฟต์

ในเวลานี้ หลายคนสังเกตเห็นเหตุการณ์ดังกล่าว และทุกคนถึงกับตกตะลึง รปภ.หลายคนตะโกนและรีบวิ่งมา

"หยุดเดี๋ยวนี้!"

“ใครกันที่กล้าทำกับผู้จัดซูเช่นนั้น?”

“หญ้า! วิ่งเข้าป่า!”

“บอกให้หยุดไง! ไม่ได้ยิน!”

ดงซูบินไม่ได้สนใจเสียงข้างหลังเขาเลยแม้แต่น้อย เขากดปุ่มลิฟต์โดยไม่ลังเล จากนั้นยืนรอให้ลิฟต์ เหมือนกับว่าเขาไม่เกรงกลัว รปภ.แม้แต่น้อย

รปภ.ทั้งหมดสามคนรีบวิ่งไปด้านหน้า

ดงซูบินยืนนิ่งหันหน้าให้กับลิฟต์ที่กำลังจะลงมา ทันใดนั้น เขาก็หันมาแตะศีระษะและหลีกเลี่ยงหมัดที่ปล่อยมาจากด้านหลัง ด้านหนึ่งของร่างกายเขาก็หลบกระบองของ รปภ.ได้ จากนั้น ดงซูบินก็เริ่มตอบโต้ มือซ้ายและขวากางออก และมือข้างหนึ่งล็อกข้อมือของรปภ.ไปว้ เขาบิดมันและร่างกาของ รปภ. ก็ผลิกตามแรงของดงซูบิน เฮ้ รปภ.สองคนที่วิ่งไปด้านหลัง  ดงซูบินตั้งการ์ดทันทีและยกเข่าขึ้น เสียงตะโกนด้วยความเจ็บปวดดังขึ้นมา เฮ้ เฮ้ รปภ.สองคนล้มลงกับพื้นทีละคน ดงซูบินไม่หยุด ดูเหมือนว่าเขาจะรู้ถึงอันตรายจากด้านหลัง เท้าขวาก็ก้าวถอยหลังทันที ดงซูบินเหยียบรองเท้าของ รปภ.คนที่สาม ก้าวเดียว แล้วเท้าอีกข้างก็พยายามไขว้ขาของ รปภ.อีกคน ดงซูบินทุบเขาลงด้านข้างพอดี มือผลัก รปภ .ไปข้างหลังเขา รปภ.รีบวิ่งไปที่ลิฟต์แล้วกระแทกเข้าไปในลิฟต์ ด้านบน รปภ.คนที่สามก็ล้มลงกับพื้นอย่างช้าๆ

ดิง.

ประตูลิฟต์เปิดประตูด้วยหัวรปภ.

ดงซูบินดู สงบนิ่งเดินผ่าน ร่างของ รปภ.สามคนที่นอนเจ็บตัวและหมดแรงอยู่บนพื้น หยิบบุหรี่ขึ้นมา เข้าไปในลิฟต์ กดไปที่ชั้นหก

เฮ้ ประตูลิฟต์ค่อยๆปิดลง  ตอนนี้เหลือเพียงสายตาของฝูงชนที่ตะลึงงัน!

การปะทะกันของดงซูบินกับเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย ทั้งหมดใช้เวลาประมาณสามวินาที!

สามวินาที! สามคน! และดูเหมือนดงซูบินแทยจะไม่ออกแรงอะไรมากมายด้วยซ้ำ อีกทั้ง รปภ.เหล่านั้นก็น่าจะได้รับฝึกเกี่ยวกับการป้องกันตัวมาอยู่บ้าง การต่อสู้ในครั้งนี้ทำให้ทุกคนในห้องโถงถึงกับตะลึงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น

บ้าอะไรกัน!

นี่มันอะไรกันเนี่ย! ?

ผู้จัดการนอกซูที่พึ่งลุกขึ้นมาได้ก็ตะลึงกับภาพที่เห็น ขนาด รปภ.ถึงสามคนยังไม่สามารถจัดการชายคนนี้ได้ อีกทั้งยังถูกจัดการราบคาบ  ทำให้ผู้จัดการของซู ตกใจและรีบรายงานสถานการณ์ผ่านอินเตอร์คอม

ขณะเดียวกัน ยังพบสถานการณ์ในห้องรักษาความปลอดภัย

ในชั่วพริบตา สามคนนั้นถูกจัดการโดยไม่รู้ตัว?

ชายคนนี้เขามีจุดประสงค์อะไร และเขามาทำอะไรที่นี้กันแน่?

ไม่นานนักโทรศัพท์คนหนึ่งก็โทรมาที่สำนักงานของเจ้านาย “มีเรื่องร้ายแรงจะแจ้งให้ทราบครับ! !” .