ตอนที่แล้วEP 713 คลิปวิดีโอแบล๊คเมล์
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปEP  715 หยุดตรงนั้นนะ!

EP 714 การเผชิญหน้าระหว่างเกิงเซียงและดงซูบิน


กำลังโหลดไฟล์

EP 714 การเผชิญหน้าระหว่างเกิงเซียงและดงซูบิน

By loop

หลังจากนั้น

ณ นอกเขตหนานฉษง.

เกิงเซียงพาหลี่ปิงปิงและขับรถไปที่สำนักงานของเกิงโยฮวา อย่างรวดเร็ว ทั้งสองดูวิตกกังวลมากและดูเหมือนจะอารมณ์ไม่ดีอีกด้วย

“ผมจะไปหาพี่สาวก่อน”เกิงเซียงกล่าวว่า: "คุณเองก็รออยู่ในรถก่อน"

หลินปิงปิงกัดปากก่อนจะพูดว่า: "ดีวีดีนั้นถูกบันทึกไว้จริงๆเหรอ?"

เกิงเซียงเองก็ดูมีท่าทีไม่สบายใจออกมาเช่นกัน “ใช่ พี่สาวของผมว่าอย่างงั้น อาจมีคนจ้องเล่นงานผมอยู่ก็ได้”

“และจะทำยังไงดี ถ้าคนๆ นั้นส่งให้พี่สาวของคุณได้ ก็ส่งไปที่อื่นได้ ฉัน...”

“ปิงปิง ผมขอโทษ เมื่อวานผมเองที่ผิด ทั้งหมดเป็นความผิดของผมเอง”

“เรื่องนั้นชั่งมันก่อนเถอะ” หลี่ปิงปิงรีบพูด: “ตอนนี้คิดหาทางแก้ไขมันก่อน ถ้ามีคนต้องการใส่ร้ายคุณ วิดีโอจะตกไปอยู่ในมือพี่สาวของคุณได้อย่างไร ผู้ร้ายจะส่งให้พี่สาวของคุณคนเดียวอย่างงั้นหรอ ทำไมไม่ส่งให้แผนกวินัยอื่นๆ หรือคณะกรรมการวินัยยื่นให้ ให้พี่สาว ฉันคิดว่ามันต้องมีใครนำวิดีโอนี้มาให้พี่สาวของคุณ...” ตอนนี้หลี่ปิงปิงเองก็พยายามคิดแต่สีหน้าของเธอตอนนี้ซีดเซียวก่อนจะพูดขึ้นมาว่า "หรือมีมากกว่านั้นที่รู้เรื่องนี้แล้ว?? "

เกิงเซียงก็พูดอย่างมั่นใจว่า “ไม่ต้องห่วง ฉันจะถามเรื่องนี้ให้!”

หลี่ปิงปิงตอนนี้เธอดูกังวลเอามากๆและถึงกับทำตัวไม่ถูก

ตอนนี้เกิงเซียงเองก็ทำตัวไม่ถูก หลังจากฟังคำพูดของพี่สาวแล้ว เขายังไม่รู้ว่าควรจะทำอย่างไรดี แต่เมื่อหลี่ปิงปิงเตือนถึงเรื่องนี้ทำให้เขาตัดสินใจโทรไปที่สำนักงานเขตกวางหมิงทันที

"หยูหลงเฟิง ตอนนี้นายอยู่ที่ไหน" เกิงเซียงเองถามลูกน้องของเขาที่สำนักงานเขตกวางหมิง

หยูหลงเฟิง แสดงท่าทีแปลกใจและสงสัยก่อนจะกล่าวว่า: "อยู่ที่หน่วยงานครับ มีเรื่องสำคัญอะไรหรือเปล่า?"

เกิงเซียงถอนหายใจ: "วันนี้นายได้เห็นดงซูบินกับคณะกรรมการวินัยมีท่าทีแปลกๆบ้างไหม?"

“คณะกรรมการตรวจสอบวินัย?” หยูหลงเฟิงคิดอยู่สักพัก "คุณหมายถึงอะไรกัน? ช่วยระบุให้มันแคบลงมากว่านี้หน่อยได้ไหมครับ?"

“ถ้าอย่างงั้นที่สำนักงานมีใครส่งอะไรมาบ้างไหม? จดหมายนิรนามหรืออะไรที่คล้ายๆกันนะ?”

“จดหมายนิรนามมันก็มีทุกวันอยู่แล้ว ผมเองก็ไม่ได้สนใจของพวกนี้เอยู่แล้ว อ๋อจำได้แล้ว ดูเหมือนฉูหยินเซียว จากคณะกรรมการคณะทำงานถือแผ่นดีวีดีเข้าไปพบกับดงซูบิน ส่วนนอกนั้นผมก็ไม่รู้เรื่องแล้วครับ แต่ดูเหมือนเข้าไปได้ไม่นานดงซูบินก็ดูเร่งรีบและรีบขับรถออกไปจากสำนักงานในทันที”

"เข้าใจแล้ว!" เกิงเซียงวางสายในทันทีและดูเหมือนสีหน้าของเขาจะไม่สู้ดีนัก

จริงๆด้วยวิดีโอนั้นถูกส่งไปที่คณะกรรมการวินัยแล้วจริงๆ!

แล้วดงซูบินเกี่ยวอะไรด้วย? แล้วเขาขับรถไปไหนกัน? ?

เกิงเซียงเองกระแทกพวกมาลัยด้วยอารมณ์ที่โมโห "ดงซูบิน! มันต้องเป็นแกแน่ๆ!"

หลี่ปิงปิงซึ่งอยู่ข้างๆเขาถามขึ้นมาทันทีว่า "เกิดอะไรขึ้นกับผู้อำนวยการซูบินมีอะไรอย่างงั้นหรอ ทำไมคุณพูดถึงเขาด้วยล่ะ?"

"ดีวีดีถูกส่งไปยังคณะกรรมการวินัยข้างถนนแล้ว! ดูเหมือนดงซูบินก็ได้วิดีโอนั้นไปเหมือนกัน!" เกิงเซียงเองพูดด้วยอารมณ์โมโหว่า: "เขาอาจเดินทางไปที่มณฑลเพื่อรายงาน! ทำให้พี่สาวของผมรู้เรื่องนี้! ผมไม่รู้ว่าดงซูบินกำลังคิดอะไรอยู่กันแน่ และปัญหามันใหญ่มากแค่ไหน! อีกทั้งไม่รู้ว่าใครเห็นวิดีโอตัวนี้แล้วบ้าง!"

เมื่อหลี่ปิงปิงได้ยินเช่นนั้นเธอก็พูดสวนขึ้นมาทันที: "ฉันคิดว่าไม่เป็นอย่างที่คุณคิด! ผู้อำนวยการซูบินไมได้เป็นคนแบบนั้น!"

เกิงเซียงเองก็พยายามโต้ตอบด้วยอารมณ์ที่โมโหว่า: "ดงซูบินพยายามเฝ้าดูผมอยู่ตลอดเวลา! อีกทั้งยังส่งผมไปเข้าฝึกอบรมโรงเรียนของพรรคคอมมิวนิสต์! อีกทั้งเรื่องนี้เขายังนำไปรายงานทางมณฑลอีก! แต่ทำไมคุณต้องปกป้องคนอย่างงี้ด้วย ?"

หลี่ปิงปิงเองเธอก็ไม่ยอมเชื่อในสิ่งที่เกิงเซียงพูดก่อนจะกล่าวว่า "คนอย่างผู้อำนวยการซูบิน! เขาไม่มีวันทำเรื่องไม่ดีอย่างแน่นอน!"

“ไม่แน่เสมอไป เขาเองอาจจะเป็นตัวตั้วตัวตีทำร้ายผมก็ได้!” ดูเหมือนเกิงเซียงเองจะมีอคติกับดงซูบินอยู่มาก

หลี่ปิงปิงเธอก็ไม่พอใจ: "ฉันอยากรู้จริงๆว่าคุณรู้จักผู้อำนวยการซูบินมานานแค่ไหนแล้ว ผู้อำนวยการซูบินทำงานที่หยานไท มาเกือบสองปีแล้วและเขาก็เป็นผู้นำของฉันมาหนึ่งปีแล้ว ฉันเองคิดว่าเรื่องที่เราเจออยู่น่าจะเป็นฝีมือของคนอื่น และไม่ใช่ผู้อำนวยการซูบินอย่างแน่นอน! เขาเองกล้าที่จะเอาตำแหน่งหน้าที่ไปเสี่ยงดำเนินการเข้าจับกุมญาติของคณะกรรมการพรรคมณฑลอีกทั้งเพื่อความปลอดภัยของประชาชนผู้อำนวยการซูบินจึงต้องโดนย้ายออก! คุณเองไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเขาเลยด้วยซ้ำ!

ถ้าเช่นนั้นอย่าพูดเลยดีกว่า! ฉันเชื่อว่าต้องมีการเข้าใจผิดในเรื่องนี้ ผู้อำนวยการซูบินเองไม่น่าจะเผยแพร่ดีวีดี ”

เกิงเซียงเริ่มโวยวายขึ้นมาทันที: "ฉันไม่เข้าใจ! ฉันอยากรู้จริงๆว่าคนอย่างดงซูบินดูแลอะไรคุณถึงได้ปกป้องไอ้เด็กนั้นนักหนา?"

หลี่ปิงปิงเธอก็รู้สึกรำคาญเช่นกัน ทั้งสองคนทะเลาะกันในรถ แน่นอนว่าทั้งคู่โต้ถียงกันไปมา!

คณะกรรมการพรรคเขต.

ดงซูบินออกจากสำนักงานของเกิงโยฮวาก่อนที่จะไปขึ้นรถขับออกไป อีกทั้งหยิบกระดาษที่มีชื่อและที่อยู่ของโรงแรมและมองไปที่มัน เขาขับรถออกจากบริเวณวัด

เพียงออกจากประตู เขาเห็นรถซานทาน่าขับสวนกับเขาไป

ดงซูบิน เห็นมันและคิดว่ารถคันนี้ดูเหมือนจะเป็นรถของทางเขตกวางหมิงเขตที่เขาดูแลอยู่

ดูเหมือนว่าซานทาน่ากำลังจะไปที่ลานจอดรอดรถ มันผ่านรถคาเยน ของดงซูบิน แต่ดูเหมือนรถคันนั้นจะมาขับตัดหน้าดงซูบิน เขา รีบเหยียบเบรกเพื่อหยุดรถทันที

บ้าอะไรกันเนี่ย! ขับรถประสาอะไรกัน!

พวกนนั้นไม่ได้สอบใบขับขี่มาหรือยังไงกกัน? ?

มันทำให้ดงซูบินอารมณ์ไม่ดีขึ้นมาทันที แน่นอนว่าแค่เรื่องวีดีโอก็แทบจะทำให้เขาหัวเกือบหมุนแล้ว และอารมณ์ของเขาก็แย่ลงไปอีก พอเห็นคนมารับรถ เมื่อ ดงซูบินพร้อมที่จะดึงประตูและลงจากรถทันที ทันใดนั้นเขาก็เห็นคนสองคนที่หนังอยู่บริเวณหน้ารถ พวกเขาคือเกิงเซียงและ หลี่ปิงปิง ดงซูบินเองถึงกับถอนหายใจออกมา พวกเขาขมวดคิ้วด้วยความโมโห กดหน้าต่างลงและมองออกมา

ดงซูบินคิดในใจเกิดอะไรกันขึ้น?

ดงซูบินเองยังไม่คิดออกว่าควรทำตัวเช่นไร

จู่เกิงเซียงก็ดึงประตูรถลงจากสายตาของดูแข็งก้าวละเดินไปทางดงซูบิน "เรื่องทั้งหมดนี้มันหมายความว่ายังไงกัน?" ดงซูบินเองก็แสดงสีหน้าสงสัยขึ้นมาทันที "หมายความยังไง?"

“ผมเตือนเลยนะว่าคุณอย่ามายุ่งกับผม!” เกิงเซียงเขาโกรธมาก

หลินปิงผิงที่นั่นก็รีบลงจากรถด้วย "เกิงเซียง! กลับมา!"

เกิงเซียงหันมองไปที่หน้าเธอและไม่สนใจกับสิ่งที่เธอพูด ดูเหมือนตอนนี้เขาจะไม่สนใจอะไรอีกแล้ว เมื่อเขาเข้ามาประชิดตัวดงซูบินเขาก็จับไปที่คอเสื้อของดงซูบินทันที “ดงซูบิน! ผมเองไม่พยายามอยู่เงียบ! แต่ทำไมคิดจะเล่นงานผมอีกล่ะ ตัวผมเองไม่เป็นไร! แต่ปิงปิงจะทำยังไง! อา? มันเป็นเรื่องปกติไม่ใช่หรือยังไงที่คนสองคนจะมีอะไรสองต่อสองเพราะรักกัน! ทำไมต้องทำแบบนี้กับเธอด้วย? บอกผมมาหน่อยสิ! ?”

ดงซูบินแสดงแววตาที่ไม่หวาดกลัวแม้แต่น้อย คิดว่าฉันเป็นคนทำอย่างงั้นหรอ? เขาคงไม่รู้ว่าที่ฉันมาที่นี้ก็เพื่อแจ้งให้พี่สาวของเขาทราบเพียงคนเดียวเท่านั้น?

ดงซูบินหัวเราะกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น  และสับสนว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่? ทำไมถึงคิดว่าเขาเป็นคนทำเรื่องนี้ ตอนนี้ฉันต้องช่วยคุณตรวจสอบเรื่องนี้ให้ชัดเจน แล้วทำไมเขาต้องมาโมโหใส่ฉันและมาหาเรื่องฉัน

ฉันเองไม่ต้องการทำร้ายเขาสักหน่อย?

ดูเหมือนปกเสื้อเขาจะตึงขึ้นมาทันที แต่ดงซูบินไม่ได้ตอบโต้อะไรกับไป

หลี่ปิงปิงวิ่งเข้ามาห้ามในทันที รีบคว้าเกิงเซียงแล้วดึงเขากลับไปที่ "เกิงเซียง! คุณทำบ้าอะไรเนี่ย! ปล่อยมือเดียวนี้นะ!"

เกิงเซียงกล่าวว่า: "นี้ไม่ใช่เรื่องของคุณ! หลบอยู่หลังผม!"

“ปล่อยมือเร็ว อย่าสร้างปัญหา!” หลี่ปิงปิงพยายามดึงมือของเขาแต่ดูเหมือนจะดึงยังไงก็ดึงไม่ออก ดูเหมือนครั้งนี้เกิงเซียงจะเอาจริงกับดงซูบิน แต่ในความเป็นจริงหลี่ปิงปิงกลัวว่าดงซูบินเองจะตั้งหากที่จะทำให้เกิงเซียงเจ็บตัว แม้ว่าเกิงเซียงจะได้เปรียบกว่าแต่อย่าลืมว่าดงซูบินเป็นยอดฝีมือในศิลปะป้องกันตัว เพราะหลี่ปิงปิงเป็นเจ้าหน้าที่ของหยานไทเธอรู้จักดงซูบินดี ต่อให้มีอะไรมาขว้างกัน ตราบใดที่ ดงซูบินต้องการจัดการใครสักคน ก็ไม่มีอะไรมาหยุดเขาได้  และเกิงเซียงเองอาจไม่ใช่คู่ต่อสู้ของดงซูบิน

“ปิงปิง ทำอะไรน่ะ!”

หลี่ปิงผิงตะโกนใส่เขาและพูดว่า "กลับมา! กลับมาได้แล้ว!"

เกิงเซียงจ้องไปที่คอเสื้อของดงซูบินและไม่ปล่อย ดวงตาของดงซูบินจ้องมองไปที่เกิงเซียงอย่างเย็นชา

หลี่ปิงปิงเองก็เป็นห่วงดงซูบินเช่นเดียวกัน เพราะสมัยอยู่ที่หยานไทเองดงซูบินพยายามสนับสนุนหลี่ปิงปิงทุกอย่าง

ดูเหมือนตอนนี้ดงซูบินจะหายใจไม่ออกแล้ว

ดงซูบินเองพยายามคิดว่าเขาจะทำอะไรได้บ้างกับเหตุการณนี้? แต่สรุปแล้วเขาไม่สามารถทำอะไรได้เลย

เราต้องต่อสู้กับเกิงเซียง? แต่อย่าลืมนะว่าเขาเองเป็นน้องชายของเกิงโยฮวา?

ดงซูบินทำอะไรไม่ถูก และเขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากยอมให้ถูกหิ้วอยู่อย่างงั้น

ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากบริเวณสำนักงานมณฑล หลายคนที่เข้ามาและออกไปสังเกตเห็นสถานการณ์ที่นี่ และพวกเขาได้มองไปและชี้ไปที่มัน

"รถนั้นเกิดอะไรขึ้น"

“คนๆนั้น... เกิงเซียงน้องชายของนายกโยฮวา?”

“เฮ้ เกิดอะไรขึ้น มีคนจะตีกันอย่างงั้นหรอ”

“ดูน่าสนุกนะ อยากรู้จริงๆว่ามันจะเริ่มยังไง”

“ทำไมเลขาซูบินถึงยังนิ่งอยูล่ะ! เขาจะปล่อยให้ตัวเองโดนอยู่ฝ่ายเดียวหรอ!”

แน่นอนว่าเหตุการณ์เช่นนี้ค่อนพบเจอยากมาก

ไม่ใช่เพราะว่ามันเป็นเรื่องของน้องชายนายกเทศมนตรีเท่านั้น แต่สิ่งที่ทำให้ทุกคนประหลาดใจก็คือเป็นดงซูบินที่อยู่ ในรถไม่มีการเคลื่อนไหวใด ๆ มันน่าประหลาดใจ ดังนั้นเขาจึงนั่งในรถอย่างสงบและเงียบ ยอมให้โดนหิ้วคอเสื้ออยู่อย่างงั้น

เกิดอะไรขึ้นกับพระเจ้าวันนี้?

ฉันไม่อยากจะเชื่อสายตาเลย ? นี่ไม่ใช่สไตล์ของเขา!

หลินปิงปิงเองเธอก็กังวลมาก พยายามดึงเกิงเซียงอยู่ตลอด: "เกิงเซียง! กลับไปกับฉัน! ฉันบอกว่าพอได้แล้ว! อย่ามีเรื่องที่นี้เลย!"

เมื่อเห็นผู้คนจำนวนมากมองมาที่เขาเกิงเซียงก็สงบลงโดยรู้ว่าเขาไม่ควรทำเรื่องเหล่านี้ต่อหน้าผู้คนจำนวนมากมายขนาดนี้ เขาคลายมือและชี้ไปที่หน้าของดงซูบิน

ดงซูบินพยายามจัดคือเสื้อของเขาอีกครั้ง

หลี่ปิงปิง กล่าวว่า "ผู้อำนวยการซูบิน ฉันต้องขอโทษกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นด้วยนะคถ"

ดงซูบินโบกมือแสดงท่าที่ว่าไม่เป็นไร เขามองไปที่เกิงเซียงและสายตาเขาก็หันมามองหลี่ปิงปิง “ฉันมีธุระต้องไปทำก่อน”

หลี่ปิงปิงเธอบอกกับเขาว่า "ถ้าอย่างนั้นขอให้เดินทางปลอดภัยนะคะ ฉันต้องขอโทษกับเหตุการณ์วันนี้ด้วยผู้อำนวยการซูบิน"

"ไม่เป็นไร" ดงซูบินกดปุ่มบนกระจกรถและขับรถออกไปภายใต้สายตาที่แปลกประหลาดของทุกคน

ทุกคนมองดูพฤติกรรมผิดปกติของพระเจ้า และพวกเขาค่อนข้างงุนงง

ขณะขับรถดงซูบินส่ายหัวอย่างเงียบ ๆ และเขาเองก็ไม่ได้รู้สึกดีมากนัก นายเองควรจะต้องขอบคุณฉันสิใช่ไหม?

อย่างไรก็ตาม ไม่ว่าทัศนคติของเขาที่มีต่อดงซูบินจะเป็นอย่างไรก็ตาม สิ่งต่างๆ ก็ยังต้องทำต่อไปดงซูบินเองไม่ใช่คนที่มายึดติดกับเรื่องเล็กๆน้อยๆพวกนี้

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด