1009-1010

9/10

Ep.1009

“ท่านผู้เฒ่า ท่านมาจากวังสุริยันจันทราใช่ไหม?”

ซูเฉินมองชายชราผิวขาว เอ่ยปากถาม

ชายชราผิวขาวตะลึงงันไปชั่วขณะ รีบตอบอย่างรวดเร็วว่า “เราผู้เฒ่าจ้านตี้ คารวะคุณชาย!”

เป็นบรรพชนจ้านตี้จริงๆ!

ซูเฉินเซอไพรส์จนอธิบายไม่ถูก

วังสุริยันจันทรามีบรรพชนระดับเทวะอยู่ทั้งสิ้นสองคน คือบรรพชนจ้านตี้และบรรพชนจ้านเทียน

เมื่อตอนอยู่ในทวีปเสวียนเทียน เขาเคยได้ยินฉางไช่หลี่เอ่ยถึง ว่าบรรพชนจ้านตี้ได้เข้าสู่เขตแดนลับ ตั้งแต่นั้นมาก็ไม่มีข่าวคราวใดๆอีกเลย

นึกไม่ถึงจริงๆ ว่าที่แท้ก็ถูกขังอยู่ที่นี่

“ผู้อาวุโส ผมชื่อซูเฉิน เป็นคนของวังสุริยันจันทรา” ซูเฉินยิ้ม

“นี่เจ้าก็เป็นคนของวังสุริยันจันทราเหมือนกัน?” บรรพชนจ้านตี้เบิกตากว้าง ค่อนข้างประหลาดใจ

วังสุริยันจันทรามีกฏรับสาวกค่อนข้างเข้มงวด ดังนั้นจึงมีลูกศิษย์อยู่ไม่มากนัก และเขารู้จักศิษย์เกือบทุกคน แต่ไม่คุ้นชื่อซูเฉินเลย

ซูเฉินยิ้มและอธิบายว่า “ผู้อาวุโส ผมเพิ่งเข้าร่วมกับทางวังสุริยันจันทราเมื่อหนึ่งปีก่อน”

“อ้อ”

บรรพชนจ้านตี้ค่อยเข้าใจ หากเป็นปีที่ผ่านมา เขาถูกขังอยู่ในสถานที่แห่งนี้นานแล้ว  การไม่ได้ยินชื่อของซูเฉิน นับว่าสมเหตุสมผล

“ผู้อาวุโส ชายชราจมูกงุ้มจับพวกท่านมาที่นี่เพื่ออะไร?” ซูเฉินมองไปรอบๆ เอ่ยปากถาม

“ขุดแร่” บรรพชนจ้านตี้ยิ้มเจื่อน อธิบายว่า “ในเทือกเขานี้ ประกอบไปด้วยแร่ชั้นยอดมากมาย หนึ่งในนั้นคือหัวใจจักรกล”

“ที่แท้ก็เป็นแบบนี้” ซูเฉินพึมพำ ที่นี่มีหัวใจจักรกลและแร่อื่นๆ เขารู้ตั้งนานแล้ว

ส่วนเรื่องที่ชายชราจับกุมผู้คนมามากมาย เห็นได้ชัดว่าเพื่อบังคับขุดแร่ในเทือกเขา

เมื่อค้นพบว่าเรื่องราวมันเป็นมายังไง ซูเฉินจึงถามต่อว่า “ผู้อาวุโส ในบรรดาคนพวกนี้ คนไหนมีความสัมพันธ์อันดีกับท่านบ้าง?”

มีหลายร้อยคนที่นี่ ส่วนใหญ่เป็นพวกต่างเผ่า หากฆ่าทิ้งทั้งหมด ย่อมได้รับชิ้นส่วนเป็นจำนวนมาก แต่แน่นอน ซูเฉินไม่ใช่ฆาตกรคลั่ง คนไหนมีสัมพันธ์อันดีกับบรรพชนจ้านตี้ จะได้รับการยกเว้น

ส่วนที่เหลือค่อยเก็บไปพิจารณาอีกที  บรรพชนจ้านตี้พยักหน้า “พ่อลูกซางอวิ๋นกับซางเฟย และเผ่าเก้าปีศาจเป็นมิตรที่ดีต่อข้า ซึ่งตระกูลซางยังเป็นตระกูลใหญ่อันดับสามจากในสิบตระกูลซ่อนเร้นแห่งมิติภายนอกอีกด้วย”

ตระกูลฉีจัดอยู่ในอันดับเจ็ดจากสิบตระกูลใหญ่ ส่วนตระกูลซางอยู่ในอันดับสูงกว่าตระกูลฉี จากนี้เราจะเห็นได้ว่า รากฐานของตระกูลซางลึกล้ำเพียงใด บางทีอาจมีตัวตนะระดับเทวะขั้น 6 อยู่ก็ได้

“ในเมื่อพวกเขาเป็นสหายของผู้อาวุโส เช่นนั้นก็ให้พวกเขาออกมาก่อน” ซูเฉินกล่าวเสียงเรียบ

ตระกูลซางกับเขาไม่เคยมีความแค้นใดๆต่อกัน เช่นนั้นก็ใช้โอกาสนี้ช่วยพ่อลูกตระกูลซางแล้วกัน จะได้ซื้อใจกันด้วย

เมื่อพ่อลูกตระกูลซางรู้ว่าซูเฉินจะช่วยเหลือพวกเขา ทั้งสองตื่นเต้นมาก  ก้าวออกมา ขอบคุณซูเฉินเป็นการใหญ่

ซูเฉินกล่าวด้วยอย่างสุภาพ จากนั้นเบนสายตาไปมองคนอื่น

ในตอนนั้นเอง เผ่าปีศาจราตรีได้ก้าวออกมา ขึ้นเสียงใส่ซูเฉินว่า “มนุษย์ หากเจ้าช่วยพาข้าออกจากที่นี่ ข้าจะประกาศเรื่องนี้ออกไป ยามเจ้าท่องไปในมิติภายนอก เผ่าปีศาจราตรีของเราจะช่วยปกป้องเจ้าเอง!”

เขาคิดว่าหากให้คำมั่นเช่นนี้ ซูเฉินคงไม่มีทางปฏิเสธ เฝ้ารอคำตอบจากซูเฉินอย่างเงียบๆ

ซูเฉินยิ้มเยาะในใจ สุดยอดห้าเผ่าพันธุ์มีความแค้นใหญ่หลวงที่มิอาจแก้ไขกับเขา ฉะนั้นเขาจะไม่ยอมปล่อยคนจากสุดยอดห้าเผ่าพันธุ์ในที่นี้ไป

“ผู้ที่มาจากสุยอดห้าเผ่าพันธุ์ ทุกคนจงมาที่นี่”

ซูเฉินชี้นิ้วไปทางชายเผ่าปีศาจราตรีที่ยืนอยู่ กล่าวออกมาอย่างสงบ

ทันใดนั้นเอง ชาวต่างเผ่าจำนวนมากรีบแห่กันมาอยู่ข้างกายชายเผ่าปีศาจราตรี จำนวนนี้มีมากกว่า 70 - 80 คน

แท้จริงแล้วไม่ได้มีคนจากสุดยอดห้าเผ่าพันธุ์เยอะขนาดนั้น แต่ทั้งหมดคิดผสมโรงยามน้ำขุ่น

ซูเฉินสังเกตเห็นได้อย่างชัดเจน แต่ไม่ได้เปิดโปง เขาหรี่ตาลงและกวาดมองคนเหล่านี้ ออกคำสั่งแก่เหล่าสัตว์เลี้ยงวิญญาณ

“ฆ่าพวกมันให้หมด!”

10/10

Ep.1010

“เหตุใดต้องฆ่าพวกเราด้วย!?”

ชายเผ่าปีศาจราตรีที่ยืนอยู่หน้าสุดตวาดโกรธเคือง แต่ขณะเดียวกันก็หวาดกลัวเป็นอย่างมาก

นี่เป็นครั้งแรกที่พวกเขากับซูเฉินได้พบกัน พวกเขาไม่เคยล่วงเกินอะไรซูเฉินเลย แล้วเหตุใดซูเฉินต้องลงมือ?

“เพราะคนของสุดยอดห้าเผ่าพันธุ์สมควรตาย!” ซูเฉินแผดเสียงเย็น ส่งสัญญาณแก่เหล่าสัตว์เลี้ยงวิญญาณ ให้ทุกตนลงมือทันที

ในพริบตา เหล่าสัตว์เลี้ยงวิญญาณทั้งหมดกระโจนเข้าเข่นฆ่าพวกมันอย่างดุร้าย

“อา … อย่าฆ่าข้า! ข้าไม่ใช่สุดยอดห้าเผ่าพันธุ์!” บางคนจากเผ่าอื่นกรีดร้องอย่างสิ้นหวัง

ณ เวลานี้ ลำไส้ของพวกเขาบิดเบี้ยวด้วยความเสียใจ

เดิมที พวกเขานึกจะผสมโรงยามน้ำขุ่น  เผื่อจะได้มีโอกาสรอดไปจากสถานที่นี้ ใครจะไปคิดกัน ว่าเป้าหมายของซูเฉินคือการฆ่าสุดยอดห้าเผ่าพันธุ์ ตอนนี้ต่อให้พวกเขาอยากออก มันก็สายไปแล้ว

เหล่าสัตว์เลี้ยงวิญญาณไล่บดขยี้กลุ่มผู้ฝึกตนที่สูญเสียฐานฝึกตน นี่ไม่ต่างจากการบี้มด ไม่กี่อึดใจต่อมา  ชาวต่างเผ่า 70-80 กว่าคนก็ถูกฆ่าตาย

“ช่างโหดเหี้ยมนัก!”

ได้เป็นสักขีพยานของฉากนี้ สีหน้าของซางอวิ๋นแข็งค้าง ร่ำร้องในใจ

ผู้ฝึกตนระดับเทวะมากกว่า 70 คน  เพียงเอ่ยปากว่าจะฆ่า ซูเฉินก็ฆ่าทันที นี่ทำให้เขาตกใจมาก แต่ในขณะเดียวกันก็ลอบดีใจ โชคดีที่เขาเป็นมิตรกับบรรพชนจ้านตี้ มิฉะนั้นจุดจบคงยากจะคาดเดา

ยังเหลือชาวต่างเผ่าอีกราวๆ 20 คน ทั้งหมดล้วนมองมายังซูเฉินด้วยความหวาดกลัว ร่างของพวกเขาสั่นสะริก

ทั้งหมดกำลังวิตกกังวลเป็นอย่างมาก ว่าซูเฉินจะฆ่าพวกเขาด้วยหรือไม่

ซูเฉินเก็บชิ้นส่วน  มองไปทางพวกต่างเผ่า 20 คนที่เหลือ เอ่ยอย่างเฉยเมย “มีใครมาจากตระกูลหานกับตระกูลกู่บ้าง?”

ตระกูลหานและตระกูลกู่มีความบาดหมางอย่างลึกล้ำกับเขา มันได้ไปถึงจุดที่มิอาจแก้ไขได้แล้ว เป็นธรรมดาที่ต้องใช้โอกาสนี้กำจัดทิ้ง

ด้วยเคยมีประสบการณ์ตอนถูกสุดยอดห้าเผ่าพันธุ์วางกับดักครั้งก่อน เรื่องนี้ยังเป็นเครื่องเตือนใจอย่างดี

อย่างไรก็ตาม ซูเฉินสังเกตได้ ว่ามีชายสองคนที่ดูตื่นตระหนกจนผิดปกติ

“เสี่ยวเหยียน กำจัดพวกเขาซะ!”

ซูเฉินเหยียดมือชี้ไปทางทั้งสองคน และออกคำสั่งกับหงส์เพลิง

หงส์เพลิงพุ่งไปข้างหน้า กางกรงเล็บตะปบทั้งสองจนตาย

คนที่เหลือหวาดกลัวจนฉี่ราด พากันคุกเข่าลงกับพื้น อ้อนวอนขอความเมตตาจากซูเฉิน

“ผู้อาวุโส พวกเราไม่ใช่สุดยอดห้าเผ่าพันธุ์ ทั้งยังไม่ใช่คนของตระกูลหานและตระกูลกู่ ได้โปรดปล่อยพวกเราไป!”

ซูเฉินเมินพวกเขา หันไปพูดกับบรรพชนจ้านตี้ว่า “ผู้อาวุโส ท่านบรรพชนจ้านเทียนกับประมุขฉางก็อยู่ที่นี่ ท่านสามารถไปบอกเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นกับพวกเขาได้”

“อะไรน่ะ?”

บรรพชนจ้านตี้ตะลึงงัน

ซูเฉินเปิด [มิติสันโดษ] รวบเขาเข้าไป

เนื่องจากพ่อลูกตระกูลซางไม่ใช่คนของเขา ดังนั้นซูเฉินยังไม่ให้พวกเขาสบายในตอนนี้

หลังจากนั้น ซูเฉินพูดกับพวกต่างเผ่าที่เหลือว่า “ฉันจะให้โอกาสพวกแกรอดชีวิต –ทั้งหมดไปขุดแร่ต่อ!”

หัวใจจักรกลและแร่อื่นๆ แน่นอนว่าเขาจะไม่ยอมพลาดมัน

ในเมื่อมีแรงงานฟรีเหล่านี้ ย่อมไม่ปล่อยให้เสียเปล่า

“ผู้อาวุโส พวกเราจะพยายามทำให้ดีที่สุด!”

ชาวต่างเผ่าเหล่านั้นตอบรับพร้อมกัน เดิมที พวกเขาถูกจับมาเพื่อให้ขุดแร่อยู่แล้ว ดังนั้นคำสั่งของซูเฉิน ไม่จำเป็นต้องขัดขืน

เพื่อเร่งความเร็วในการขุด ซูเฉินแลกเปลี่ยน [สุดยอดสว่านไฟฟ้า] จำนวนมาก แจกจ่ายให้ทุกคน

หลังจากขุดกันทั้งวันทั้งคืน ครึ่งเดือนผ่านไป แร่ในเทือกเขาเกือบทั้งหมดก็ถูกขุดออกมา

ซูเฉินกอบโกยแร่ชั้นยอดได้มากมาย รู้สึกพอใจมาก ขณะที่เขากำลังจะออกจากสถานที่แห่งนี้ จู่ๆนกสำรวจก็ร้องเตือนขึ้น “เจ้านาย ข้าสัมผัสได้ถึงหุ่นเชิดที่ทรงพลังมากผิดปกติจากข้างในเทือกเขา”

“อยู่ในขั้นไหน?”

ซูเฉินถามเสียงต่ำ

“ดูเหมือนว่าจะเป็นหุ่นเชิดในขอบเขตเทพเจ้า” นกสำรวจตอบอย่างไม่ค่อยมั่นใจนัก

*พรุ่งนี้งดประจำสัปดาห์ครับ

*ช่วงสิ้นปีนี่ผมจะไม่ลงติดต่อกันนะครับ วันที่ 29 งดแน่ๆ ส่วนวันอื่นถ้าจู่ๆมีคนชวนเที่ยวกะทันหันผมก็จะของดเลย อันนี้บอกไว้ก่อนนะ