961-962

5/8

Ep.961

เขาคือซูเฉิน!?

ได้รู้ถึงตัวตนที่แท้จริงของซูเฉิน ผู้ฝึกตนจากหมื่นเผ่าพันธุ์รอบด้าน หัวใจสั่นสะท้านอย่างช่วยไม่ได้

ซูเฉินมีชื่อเสียงฉาวโฉ่อย่างถึงที่สุด พวกเขาย่อมเคยได้ยินได้ฟังมา เวลานี้ ทั้งหมดเริ่มเกิดความไม่สบายใจเล็กน้อย

ซูเฉินมองไปทางชายเผ่าเทพที่เพิ่งเอ่ยปาก ผุดยิ้มเย็นชา “อาศัยแค่แก คิดมาข่มขู่ฉันงั้นหรอ?”

สิ้นเสียง เขาควบคุมพลังจิตดึงระดับเทวะเผ่าเทพเข้ามาใกล้ จากนั้นฉกมือเข้าบีบคอ

เมื่อเห็นซูเฉินเมินเฉยต่อคำขู่ของเขา ชายเผ่าเทพโกรธมาก ร้องคำราม “ซูเฉิน! หากเจ้ากล้าทำร้ายคนของข้าแม่เพียงเส้นผม ข้าจะทำให้เจ้ารู้สึกเสียใจที่เกิดมาบนโลกใบนี้!”

“ฮี่ ฮี่ …” ซูเฉินยิ้มมุมปาก ต่อหน้าต่อตาทุกคน เขาใช้มือเดียวหักคอระดับเทวะเผ่าเทพ

ได้ยินเพียงเสียงดังกริ๊ก! หลังจากเสียงกระดูกหักดังฟังชัด หัวของระดับเทวะเผ่าเทพพับงอลง เสียชีวิตทันที!

ซู๊ดดดดด!

ได้เป็นสักขีพยานของฉากนี้ เสียงสูดหายใจเย็นดังสะท้อนไปทั่วบริเวณ มีข่าวลือว่าซูเฉินเป็นคนมุทะลุไม่หวั่นเกรงสิ่งใด สังหารทุกคนที่พูดไม่เข้าหู ได้เจอกันวันนี้ เป็นจริงสมคำร่ำลือ

“อา ..! ข้าจะฆ่าเจ้า!!”

บนใบหน้าของชายเผ่าเทพปูดโปนไปด้วยเส้นเลือด ไม่สามารถระงับความโกรธเอาไว้ได้อีกต่อไป ขณะกำลังจะลงมือกับซูเฉิน  เขาก็ถูกชายชราเผ่าปีศาจราตรีที่อยู่ข้างๆหยุดเอาไว้เสียก่อน

ซูเฉินกวาดสายตามองชายเผ่าเทพ กล่าวเหยียดหยาม “เป็นแค่มดปลวก กล้าดียังไงมาตะโกนใส่หน้าฉัน? เชื่อไหมว่าฉันใช้แค่นิ้วเดียวก็สามารถฆ่าแกได้!”

“เจ้า …”

มุมปากของชายเผ่าเทพสั่นเทาด้วยความโกรธ อย่างไรก็ตาม ตอนนี้เขาใจเย็นลงกว่าเดิมแล้ว และรู้ดีว่าลำพังตนคิดงัดเหล็กแข็งกับซูเฉิน หนทางเดียวที่รออยู่มีแต่ความตาย จึงไม่คิดลงมืออีกต่อไป

“ซูเฉิน เจ้าต้องการอะไร?”

ชายชราเผ่าปีศาจราตรีจ้องเขม็งไปยังซูเฉิน เอ่ยถามเสียงเย็น

“ฉันแค่ต้องการเข้าสู่มิติท้ารบก็เท่านั้น ถ้าพวกแกยังพอมีสมองอยู่บ้างก็ไสหัวไป แล้วฉันจะไม่ถือสาเรื่องที่เกิดขึ้น แต่ถ้าพวกแกยังต้องการจะหยุดฉัน ฉันก็จะฆ่าพวกแกให้หมด!” ซูเฉินกล่าวอย่างชัดถ้อยชัดคำ

ทันทีที่คำนี้หลุดออกมา เสมือนดั่งสายฟ้าฟาด เหล่าผู้ฝึกตนจากหมื่นเผ่าพันธุ์ไม่อาจสงบได้อีกต่อไป

เขามันบ้าไปแล้ว!

คนอะไรอาละวาดหนักข้อได้ขนาดนี้!

เป็นความจริงที่ว่าซูเฉินได้สมญาเทพสังหาร อีกทั้งยังครอบครองกำลังรบที่แข็งแกร่งเป็นพิเศษ  ทว่าในที่แห่งนี้มีผู้แข็งแกร่งระดับเทวะอยู่นับสิบคน อีกทั้งชายชราเผ่าปีศาจราตรียังอยู่ในเทวะขั้น 3 แต่ซูเฉินกลับไม่เห็นอยู่ในสายตาเลย

ชายชราเผ่าปีศาจราตรีสูดหายใจลึก พยายามระงับความโกรธเอาไว้ เอ่ยเสียงหม่น “ซูเฉิน มีกฏเกณฑ์ที่ชัดเจนในการเข้าสู่มิตท้ารบ ว่าเฉพาะผู้ที่อยู่ต่ำกว่าระดับเทวะเท่านั้นจึงจะเข้าไปได้ เจ้าเป็นระดับเทวะขั้น 2 แล้ว มิอาจเข้าไป จงถอยไปเถิด”

แม้ขั้นของเขาจะสูงกว่าซูเฉิน แต่ชายชราไม่มั่นใจว่าจะเป็นคู่ต่อสู้ของซูเฉินได้ ถ้าไม่เหลือแค่ทางเลือกสุดท้าย เขาก็ไม่อยากจะฉีกหน้าซูเฉิน

“กฏเกณฑ์แม้ตายตัว แต่ผู้คนยังมีชีวิตอยู่ ฉะนั้น วันนี้ฉันจะเปลี่ยนกฏ ฉันจะเข้าสู่มิติท้ารบ ใครกล้าขวางทาง จะถูกฆ่าอย่างไร้ปราณี!”

ซูเฉินหรี่ตาลง ประกาศเสียงดังก้อง

“ซูเฉิน ที่นี่คือมิติภายนอก ไม่ใช่บนแผ่นดินใหญ่ เจ้าคิดจริงๆหรือว่าตัวเองยังคงไร้เทียมทาน? เชื่อหรือไม่ว่าหากโดนพวกเราปิดล้อม เจ้าก็สามารถตายได้!”

ระดับเทวะเผ่ามายา ถลึงตาพร้อมเปล่งคำข่มขู่

ซูเฉินเบ้ปาก เผยรอยยิ้มจาง “ก็จริงที่ตอนนี้ฉันไม่ได้ไร้เทียมทาน แต่กำลังรบที่มี มันก็มากพอแล้วถ้าจะใช้กำจัดมดปลวกอย่างพวกแก!”

“วาจาใหญ่โต!”

ใบหน้าของเหล่าผู้แข็งแกร่งระดับเทวะกลายเป็นน่าเกลียดยิ่ง อยู่ต่อหน้าผู้ฝึกตนนับหมื่น กลับถูกซูเฉินทำให้อับอาย  ส่งผลให้ความโกรธของพวกเขาทะลุถึงขีดสุด

“ซูเฉินไม่ได้เป็นแค่ปรสิตจากเผ่ามนุษย์ของข้าเท่านั้น แต่เขายังเป็นหายนะของทุกเผ่าพันธุ์อีกด้วย! ข้าขอเสนอให้ทุกคนร่วมมือกันฆ่าเขา!” ผู้ฝึกตนระดับเทวะขั้น 2 เผ่ามนุษย์เอ่ยข้อเสนอ

6/8

Ep.962

“ผู้นำตระกูลสวี่พูดถูก! พวกเราไม่อาจปล่อยให้ซูเฉินทำตัวโอหังแบบนี้ได้อีกต่อไป!”

ชายเผ่าเทพตอบรับทันที

ซูเฉินหรี่ตาลง กวาดมองไปยังผู้ฝึกตนระดับเทวะขั้น 2 ของเผ่ามนุษย์ เอ่ยเสียงเย็นว่า “แกคงมาจากตระกูลสวี่แห่งเกาะชิงหยุน ถูกไหม?”

คนแซ่สวี่ ซูเฉินฆ่าไปไม่มากนัก ที่รู้จักก็มีแต่ตระกูลสวี่แห่งเกาะชิงหยุนเท่านั้น ซึ่งระดับเทวะตรงหน้าก็แซ่สวี่เช่นกัน ซูเฉินจึงคาดเดาว่าอาจจะใช่

“เราผู้เฒ่านามสวี่เหมา!” สวี่เหมาแค่นเสียงเย็นชา กล่าวขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน “ซูเฉิน! เจ้าสังหารคนของข้าบนเกาะชิงหยุน! ความแค้นนี้มิอาจอยู่ร่วมโลกกันได้!”

“ในเมื่ออยู่ร่วมโลกกันไม่ได้ แล้วแกยังลังเลอะไรอยู่อีก? รีบเข้ามาฆ่าฉันเลยสิ!” ซูเฉินเย้ยหยัน

สวี่เหมากล้าแต่ปะทะฝีปาก หากให้อีกฝ่ายลงมือจริงๆ เกรงว่าคงเป็นได้แค่เต่าหัวหด

“เจ้าอวดดีได้อีกไม่นานหรอก!”

สวี่เหมากัดฟัน หันไปมองชายชราเผ่าปีศาจราตรี รอให้อีกฝ่ายตัดสินใจ

ในหมู่คนที่นี้ ชายชราเผ่าปีศาจราตรีคือผู้ฝึกตนที่แข็งแกร่งที่สุด หากคิดกำจัดซูเฉิน ต้องให้เขาเป็นผู้นำ

ชายชราเผ่าปีศาจราตรีมองไปยังซูเฉิน กล่าวเสียงหม่นว่า “ซูเฉิน เราผู้เฒ่าให้โอกาสเจ้าอีกครั้ง จงออกไปเสีย แล้วข้าจะถือว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น”

ซูเฉินยิ้มดูแคลน “ฉันก็จะให้โอกาสแกเหมือนกัน มอบตัวสวี่เหมากับมดปลวกเผ่าเทพมาซะ แล้วก็ไสหัวไป แล้วฉันจะไม่ถือสาเรื่องที่เกิดขึ้น”

ชายชราเผ่าปีศาจราตรีคิดว่าแค่ตัวตนระดับเทวะขั้น 3 จะสามารถข่มขู่เขาได้หรอ? ความคิดนี้ตื้นเขินไปหน่อยไหม

ใช่ว่าซูเฉินจะไม่เคยสังหารระดับเทวะขั้น 3 ซะหน่อย เมื่อไม่กี่วันก่อนเขาก็เพิ่งสังหารสัตว์ร้ายมิติระดับเทวะขั้น 3 ในเมืองเฮยหยาไป

นั่นเป็นเหตุผลที่ว่าทำไม คำขู่ของชายชราเผ่าปีศาจราตรี ในสายตาเขาเป็นแค่เรื่องขบขันเท่านั้น

“ในเมื่อเจ้าไม่รู้จักชั่วดี เช่นนั้นก็ตายซะ!”

ชายชราเผ่าปีศาจราตรีขบกรามแน่ คำรามออกมา จากนั้นกลายเป็นเส้นแสง พุ่งเข้าหาซูเฉินเป็นคนแรก

ว่ากันว่าหุ่นปั้นดินเผายังมีความโกรธถึงสามส่วน แล้วตัวเขาในฐานะระดับเทวะขั้น 3 จะยอมถูกซูเฉินหยามให้อับอายตลอดไปได้อย่างไร?

แน่นอน หากเวลานี้เขาอยู่เพียงลำพัง คงไม่กล้าโจมตีซูเฉินเป็นแน่  ทว่าปัจจุบันฝั่งตนมีผู้แข็งแกร่งระดับเทวะอยู่ด้วยนับสิบคน เขาไม่เชื่อหรอกว่าด้วยกำลังรบขนาดนี้ จะไม่สามารถทำอะไรซูเฉินคนเดียวได้

“ฆ่ามัน!”

ขณะที่ชายชราเผ่าปีศาจราตรีลงมือ ระดับเทวะคนอื่นๆก็เริ่มโจมตีซูเฉินเช่นกัน

ในหมู่พวกเขา  สวี่เหมาและชายเผ่าเทพแสดงผลงานเต็มที่และสะดุดตาที่สุด

“อยากรีบร้อนไปปรโลกกันก็ไม่บอก เดี๋ยวฉันจัดให้เอง!” ซูเฉินแค่นเสียงเย็นชา

สิ้นเสียง ทันใดนั้นร่างกายเขาสูงขึ้นเป็นสิบจั้ง  เปิดใช้งาน [เทคนิคปลุกศูนย์รวมวิญญาณสวรรค์] ระดับฐานฝึกตนกระโดดขึ้นเป็นเทวะขั้น 3

“ตาย!!”

ซูเฉินเปลี่ยนร่าง พริบตาเดียวฐานฝึกตนเพิ่มขึ้นอย่างมาก ชายชราเผ่าปีศาจราตรีตกตะลึง แต่มิได้ถอยหนี ยังเลือกกัดฟันสู้ คว้ากระบองเหล็กสีดำสนิทขึ้นมา ฟาดจากกลางอากาศลงเหนือหัวของซูเฉิน

“ข้าจะผ่าร่างเจ้า!”

ดวงตาของซูเฉินทอประกายเย็นยะเยือกราวกับน้ำแข็ง ในจังหวะที่กระบองเหล็กตกลงมา เขาชก [ชีวิตเมามายจมอยู่ในห้วงฝัน] ออกไป

พริบตานั้นเอง ชายชราเผ่าปีศาจราตรีคล้ายแข็งเป็นหิน ทุกการเคลื่อนไหวหยุดนิ่ง  แม้แต่กระบองเหล็กที่กวัดแกว่งก็ยังลอยค้างเติ่งกลางอากาศ

ซูเฉินฉวยโอกาสนี้ ขยับเท้าเก้าเดียว โฉบมาถึงเบื้องหน้าชายชรา ตามมาติดๆด้วยซัดหมัดอันหนักหน่วงที่ทอประกายรังสีทองคำออกไปอย่างแรง

“ไม่!”

ชายชราเผ่าปีศาจราตรีเพิ่งหลุดพ้นจากภาพลวงตา เขารู้สึกได้ถึงเสียงกระพือของสายตาพัดเข้ามา ทำได้มาสุดแค่กรีดร้องอย่างไม่ยินยอม จากนั้นหัวทั้งหัวก็ระเบิดโผล๊ะ หายไปพร้อมกับร่างอีกครึ่งซีกที่กระจายเป็นชิ้นๆ

ได้เห็นฉากนี้ บริเวณรอบด้านตกอยู่ในความเงียบสงัดยากจะหายใจ

ปากของทุกคนอ้าค้าง เหม่อมองไปยังซูเฉิน ระลอกคลื่นของความสยดสยองแทรกซึมเข้ามาในดวงตาของพวกเขา

ผู้แข็งแกร่งระดับเทวะคนอื่นๆก็หยุดพุ่งออกไปเบื้องหน้าเช่นกัน ทั้งหมดจ้องมองซูเฉินด้วยความสยองเกล้า ตกอยู่ในอาการเหม่อลอย